Ελληνική Πολιτεία: “παρανόμως μας κλέψατε”!

Δεκαοκτώ εναέτια αγάλματα, δεκαπέντε μετόπες, καθώς και περίπου πενήντα λίθοι της ζωφόρου που καλύπτουν συνολικό μήκος 75 μέτρων (!): αυτή ήταν η λεία του Σκώτου Thomas Bruce, έβδομου κόμη του Elgin, μόνο από τον Παρθενώνα. Εκτός από τα γλυπτά και ανάγλυφα αυτά (τα οποία ονομάζουμε «μάρμαρα του Παρθενώνα») ο περιβόητος Λόρδος Έλγιν «αφαίρεσε» αρχαιότητες από το Ερέχθειο, από το μνημείο του Θρασύλλου, από τη μονή Δαφνίου, αλλά και απ’ τη Δήλο. Ωστόσο, ας μείνουμε στα πιο γνωστά από τα κλοπιμαία, τα οποία απασχόλησαν εξάλλου στις 15/04/19 τη «Διεθνή Ημερίδα για την Επανένωση των Γλυπτών» στο Νέο Μουσείο της Ακρόπολης.

Επι­χει­ρή­μα­τα που αφο­πλί­ζουν

Η υπουρ­γός Πο­λι­τι­σμού, στο σύ­ντο­μο άνοιγ­μά της, φρόντι­σε να εί­ναι πο­λύ γλυ­κιά στις δια­τυ­πώσεις της και να μη στε­να­χω­ρή­σει κα­νέναν κα­τα­κτη­τή άρ­πα­γα ή αποι­κιο­κράτη κλε­πτα­πο­δόχο. Για να μην εί­μα­στε πο­λύ αυ­στη­ροί, κα­νένας προ­κάτο­χός της δεν ζή­τη­σε ευ­θέως πί­σω τα διαρ­παγ­μένα από το Βρε­τα­νι­κό Μου­σείο (το λί­κνο τής αποι­κιο­κρα­τί­ας κερ­δί­ζει εκα­τομ­μύ­ρια επι­σκέπτες ετη­σί­ως για εκ­θέμα­τα ελ­λη­νι­κά, περ­σι­κά, ασ­συ­ρια­κά, βα­βυ­λω­νια­κά, αι­γυ­πτια­κά, και σε κα­μία πε­ρί­πτω­ση βρε­τα­νι­κά) και τη Βρε­τα­νι­κή κυ­βέρ­νη­ση. Χω­ρίς εκ­πλή­ξεις λοι­πόν, και η Μ. Ζορ­μπά επέλε­ξε την αφη­ρη­μένη πε­πα­τη­μένη: «Η Ελ­λάδα εί­ναι ο γε­νέθλιος τόπος των Γλυ­πτών του Παρ­θε­νώνα, η Αθή­να εί­ναι η πόλη τους, η Ακρόπο­λη και το Μου­σείο της εί­ναι ο φυ­σι­κός τους χώρος. Το μο­να­δι­κό μέρος στη Γη, όπου μπο­ρεί να έχει κάποιος την ανε­πα­νάλη­πτη εξαί­σια αι­σθη­τι­κή εμπει­ρία του Παρ­θε­νώνα και των Γλυ­πτών του». Αφο­πλι­στι­κό επι­χεί­ρη­μα.

Ένας άτυ­πος δια­χρο­νι­κός δια­γω­νι­σμός πο­λι­τι­στι­κής υπο­τέλειας

Στη δια­δρο­μή της ιστο­ρί­ας, οι ελ­λη­νι­κές κυ­βερ­νή­σεις (οι οποί­ες δεν χάνουν ευ­και­ρία να πι­στο­ποι­ή­σουν ότι εί­μα­στε υπο­τε­λείς, προ­φα­νώς, ΚΑΙ σε ζη­τή­μα­τα Πο­λι­τι­σμού) και οι εκάστο­τε υπουρ­γοί πο­λι­τι­σμού έχουν συ­να­γω­νι­στεί για τον τί­τλο της ελάχι­στα πει­στι­κής επι­χει­ρη­μα­το­λο­γί­ας υπέρ της επι­στρο­φής των Γλυ­πτών. Με αδέξιους έως πα­ντε­λώς σφα­λε­ρούς χει­ρι­σμούς, γνή­σια τέκνα της υπο­τε­λούς πο­λι­τι­κής τους, οι …Έλ­λη­νες δια­χει­ρι­στές της πο­λι­τι­κής ζω­ής εί­ναι η κα­λύ­τε­ρη εγ­γύ­η­ση για την πα­ρα­μο­νή των Γλυ­πτών του Παρ­θε­νώνα στο …Βρε­τα­νι­κό Μου­σείο (στο οποίο και εκτί­θε­νται από το 1817).

Κα­ταρ­χήν, πρέπει να πού­με ότι, ού­τως ή άλ­λως, οι δια­πραγ­μα­τεύ­σεις των Ελ­λη­νι­κών Υπουρ­γεί­ων Πο­λι­τι­σμού με το Βρε­τα­νι­κό Μου­σείο από την πρώτη στιγ­μή τέθη­καν σε απο­λύ­τως ητ­το­πα­θή και επι­ζή­μια βάση, μειο­νε­κτι­κή για τα ελ­λη­νι­κά πράγ­μα­τα: Αν τυ­χόν τα γλυ­πτά του Παρ­θε­νώνα γύ­ρι­ζαν πί­σω στην Ελ­λάδα, θα ήταν τα πρώτα και τα τε­λευ­ταία. Η ελ­λη­νι­κή πλευ­ρά ΔΕΝ θα μπο­ρού­σε να εγεί­ρει στο μέλ­λον αξιώσεις για κα­νένα άλ­λο εύ­ρη­μα ή αρ­χαιότη­τα που τώρα βρί­σκε­ται υπό Βρε­τα­νι­κή ιδιο­κτη­σία ή κα­το­χή.

Αλή­θεια, ποιος έδω­σε το δι­καί­ω­μα στους εκ­προ­σώπους των …ελ­λη­νι­κών συμ­φε­ρόντων να δω­ρί­ζουν προ­ϊ­όντα της πο­λι­τι­στι­κής μας κλη­ρο­νο­μιάς;

Αξί­ζει να ση­μειω­θεί ότι, ακόμη και οι προ­σω­πι­κότη­τες που μένουν στην ιστο­ρία για τις υπο­τι­θέμε­νες «μάχες» που έδω­σαν για την επα­να­φο­ρά των κλεμ­μένων μαρ­μάρων, στην πραγ­μα­τι­κότη­τα με μι­σόλο­γα και πε­ρι­φράσεις, στην κα­λύ­τε­ρη πε­ρί­πτω­ση, αξί­ω­σαν το αυ­το­νόη­το. Η Με­λί­να Μερ­κού­ρη προ­σπάθη­σε με «γλυ­κείς τρόπους» να κα­λο­πιάσει τους Βρε­τα­νούς: «Λέμε στην Βρε­τα­νι­κή Κυ­βέρ­νη­ση: Κρα­τή­σα­τε αυ­τά τα γλυ­πτά για δύο σχε­δόν αιώνες. Τα φρο­ντί­σα­τε όσο κα­λύ­τε­ρα μπο­ρού­σα­τε, γε­γο­νός για το οποίο και σας ευ­χα­ρι­στού­με. Όμως τώρα στο όνο­μα της δι­καιο­σύ­νης και της ηθι­κής πα­ρα­κα­λώ δώστε τα πί­σω. Ει­λι­κρι­νά πι­στεύω ότι μια τέτοια χει­ρο­νο­μία εκ μέρους Με­γάλης Βρε­τα­νί­ας θα τι­μού­σε πάντα τ’ όνο­μά της. Ευ­χα­ρι­στώ». Η Ελ­λη­νί­δα υπουρ­γός Πο­λι­τι­σμού επέλε­ξε τον όρο «κρα­τή­σα­τε» αντί να πει «λε­η­λα­τή­σα­τε, αρ­πάξα­τε, και πα­ράνο­μα δια­τη­ρή­σα­τε στην κα­το­χή σας». Πάλι κα­λά που δεν τους προ­τεί­να­με να πλη­ρώσου­με το αντί­τι­μο της «φι­λο­ξε­νί­ας» 2 αιώνων…

Στο κί­νη­μα για την επι­στρο­φή των Μαρ­μάρων που εί­χε ορ­γα­νω­θεί λί­γο πριν τους Ολυ­μπια­κούς του 2004 στην Αθή­να, σκέφτη­κε να συ­νει­σφέρει και ο τότε υπουρ­γός Πο­λι­τι­σμού, Ευ. Βε­νι­ζέλος, ο οποί­ος εί­χε συλ­λάβει τη φα­ει­νή λύ­ση-πρότα­ση «εί­τε του μα­κρο­χρόνιου δα­νει­σμού, εί­τε της δη­μιουρ­γί­ας ενός πα­ραρ­τή­μα­τος του Βρε­τα­νι­κού Μου­σεί­ου (στην Αθή­να)» (!) για να μπο­ρέσουν επι­τέλους να εκτε­θούν τα μάρ­μα­ρα του Παρ­θε­νώνα το 2004 στο κλει­νόν άστυ. Αυ­τή θα ήταν η ιστο­ρία του πρώτου Μου­σεί­ου-Προ­τε­κτο­ράτου στον κόσμο.

Ας ση­μειω­θεί ότι ο ίδιος πο­λι­τι­κός πο­τέ δεν ανα­κάλε­σε την πρότα­σή του, ενώ επα­νήλ­θε μάλι­στα λί­γα χρόνια αρ­γότε­ρα με πα­ραλ­λαγ­μένη πρότα­ση: «Δεν μας εν­δια­φέρει μία νο­μι­κού χα­ρα­κτή­ρα συ­ζή­τη­ση ή αντι­δι­κία. Θέλου­με τα Μάρ­μα­ρα να ενω­θούν ορι­στι­κά στο φυ­σι­κό τους τόπο, κάτω από τον Βράχο της Ακρόπο­λης. Και ας θε­ω­ρη­θεί ότι μέσα στο νέο Μου­σείο της Ακρόπο­λης λει­τουρ­γεί ένα ιδε­α­τό πα­ράρ­τη­μα του Βρε­τα­νι­κού Μου­σεί­ου. Εί­μα­στε πρόθυ­μοι για μια διαρ­κή συ­νερ­γα­σία με αυ­τό ώστε στις ση­με­ρι­νές αί­θου­σες των Μαρ­μάρων να λει­τουρ­γούν δια­δο­χι­κές πε­ριο­δι­κές εκ­θέσεις ση­μα­ντι­κών ελ­λη­νι­κών αρ­χαιο­τή­των που θα δα­νεί­ζει η Ελ­λάδα».

Το κα­λο­καί­ρι του 2009, η επί­ση­μη έναρ­ξη λει­τουρ­γί­ας του Νέου Μου­σεί­ου Ακρόπο­λης (που εί­χε τη συμ­βο­λή του στην ανάδει­ξη του Σα­μα­ρά κα­τά πρώτον στην ηγε­σία της ΝΔ) υπήρ­ξε κι αυ­τή θέα­τρο επι­χει­ρή­σε­ων (κα­λύ­τε­ρα: «θέα­τρο σκιών») και επι­χει­ρη­μάτων για την επι­στρο­φή των Μαρ­μάρων. Δυ­στυ­χώς, κα­τά τα εγκαί­νια του Μου­σεί­ου, ού­τε οι επί­ση­μοι ομι­λη­τές (Πα­πού­λιας, Κα­ρα­μαν­λής, Σα­μα­ράς, Μα­τσού­ρα και Μπα­ρόζο), ού­τε ο πρόε­δρος του Μου­σεί­ου που ξε­νάγη­σε σ’ αυ­τό (Πα­ντερ­μαν­λής) ού­τε οι τη­λε­ο­πτι­κοί πα­ρου­σια­στές και σχο­λια­στές (Κω­στάλας, Μυ­τι­λη­ναί­ου, Χού­κλη, Γα­βρά) τόλ­μη­σαν ανοι­χτά να ζη­τή­σουν πί­σω τα κλεμ­μένα από το Βρε­τα­νι­κό Μου­σείο. Το γε­γο­νός ότι κα­νένας από τους προ­α­να­φερ­θέντες ομι­λη­τές και σχο­λια­στές δεν αξιώθη­κε να διεκ­δι­κή­σει τα νόμι­μα, εν­δύ­θη­κε πο­λύ όμορ­φα με φι­λο­σο­φι­κό υπόβα­θρο· την επί­ση­μη δια­τύ­πω­ση έκα­νε ο Αλ. Κω­στάλας: «Η σιω­πη­λή κα­ταγ­γε­λία εί­ναι πο­λύ πιο ισχυ­ρή, με­ρι­κές φο­ρές». Ορ­θόν, αλ­λά μάλ­λον δεν επρόκει­το για κάποια από τις φο­ρές αυ­τές.

Ο (αρ­χαιο­λόγος) Δη­μή­τρης Πα­ντερ­μαν­λής στην ξε­νάγη­σή του, μο­λο­νότι ήταν υπο­χρε­ω­μένος εκ των πραγ­μάτων να πε­ρι­γράφει μια τα πρω­τότυ­πα και μια τα αντί­γρα­φα, πε­ριο­ρί­στη­κε να ενα­πο­θέσει το ζή­τη­μα «στην κρί­ση της διε­θνούς κοι­νότη­τας».  Ας κα­θα­ρί­σει ο …ΟΗΕ. Μα και στα συ­γκι­νη­τι­κά λόγια τού Σα­μα­ρά, έψα­χνε κα­νείς να βρει το υπο­κεί­με­νο της πρότα­σης: «ποιος» τέλος πάντων εί­ναι αυ­τός που θα φέρει πί­σω τα μάρ­μα­ρα; Πί­σω από φι­λο­λο­γι­κές τρί­πλες τού τύ­που «τα μάρ­μα­ρα κα­λούν τα μάρ­μα­ρα», ο Σα­μα­ράς τε­λι­κά απο­ποι­ή­θη­κε της πο­λι­τι­κής ευ­θύ­νης του, την οποία δια­κρι­τι­κά με­τα­τόπι­σε σε …πέτρες.  Εί­ναι ίσως η πρώτη φο­ρά στην ιστο­ρία της πα­γκόσμιας δι­πλω­μα­τί­ας που ένας ολόκλη­ρος εθνι­κός στόχος, η επι­στρο­φή των Μαρ­μάρων τού Παρ­θε­νώνα στην πε­ρί­πτω­σή μας, έχει ανα­τε­θεί σε …ανόρ­γα­νη ύλη.

Πρέπει να ει­πω­θεί ότι το ση­με­ρι­νό στή­σι­μο του Νέου Μου­σεί­ου Ακρόπο­λης, με την πα­ράθε­ση των γνή­σιων αρ­χαιο­τή­των δί­πλα στα αντί­γρα­φα, δεν ήταν πάντο­τε η πρώτη επι­λο­γή των υπουρ­γών Πο­λι­τι­σμού. Ο (τότε υπουρ­γός Πο­λι­τι­σμού, και νυν υπο­ψή­φιος Δή­μαρ­χος Αθη­ναί­ων) Γ. Βουλ­γα­ράκης εί­χε σκε­φτεί ήδη από το 2007 να …κε­ντρί­σει τον εγω­ι­σμό των Βρε­τα­νών, και για τα γλυ­πτά του Παρ­θε­νώνα που βρί­σκο­νται στο Βρε­τα­νι­κό Μου­σείο δή­λω­νε: «θα μεί­νουν κε­νές οι θέσεις τους στο νέο Μου­σείο της Ακρόπο­λης, ανα­μένο­ντας την επι­στρο­φή τους». Δυ­στυ­χώς η μπλόφα δεν απέδω­σε.

Λί­γα χρόνια αρ­γότε­ρα, κάπου στο 2010, ο τότε υπουρ­γός Πο­λι­τι­σμού Π. Γε­ρου­λάνος κέρ­δι­ζε λί­γη δη­μο­σιότη­τα μέσω άρ­θρου στη βρε­τα­νι­κή έκ­δο­ση των Times υπό τον τί­τλο «Η Ελ­λάδα επι­διώκει να θέσει τέλος στο αδιέξο­δο για τα Ελ­γί­νεια Μάρ­μα­ρα με μα­κρο­χρόνιο δα­νει­σμό». Στο άρ­θρο εκεί­νο οι Βρε­τα­νοί υπο­στή­ρι­ζαν ότι ο Έλ­λη­νας υπουρ­γός συ­ζη­τού­σε με το Βρε­τα­νι­κό Μου­σείο το εν­δε­χόμε­νο «να μας δα­νεί­σουν» (!) τις αρ­χαιότη­τές μας, με αντάλ­λαγ­μα την απο­στο­λή άλ­λων αρ­χαί­ων αντι­κει­μένων από ελ­λη­νι­κά Μου­σεία, προ­κει­μένου να κο­σμή­σουν πε­ριο­δι­κές Εκ­θέσεις του Βρε­τα­νι­κού Μου­σεί­ου. Αυ­τό κι αν απο­τε­λεί πρω­το­τυ­πία (εθνι­κή μειο­δο­σία), η ελ­λη­νι­κή πλευ­ρά να ζη­τά «να της δα­νεί­σουν» τα …γλυ­πτά του Παρ­θε­νώνα.

Το 2014 φτάσα­με μια ανάσα από τα Μάρ­μα­ρα όταν ο (πλέον πρω­θυ­πουρ­γός) Σα­μα­ράς εί­χε κάνει μια ακόμη «κί­νη­ση ματ» στους Βρε­τα­νούς, προ­σλαμ­βάνο­ντας (με το αζη­μί­ω­το) την κυ­ρία Κλού­νεϊ και το δι­κη­γο­ρι­κό της γρα­φείο, για να στε­λε­χώσουν τη (νο­μι­κή) προ­σπάθεια ανάκτη­σης των μαρ­μάρων του Παρ­θε­νώνα. Tο βα­σι­κό μας σχέδιο υπήρ­ξε να τους τυ­λί­ξου­με σε μια κόλ­λα χαρ­τί. Ατυ­χώς, δεν το πε­τύ­χα­με, ού­τε με Έλ­λη­νες, ού­τε με ξένους, διε­θνούς φή­μης, δι­κη­γόρους…

Στο με­τα­ξύ, στο εσω­τε­ρι­κό της χώρας, κα­τά το ίδιο έτος, το (ελ­λη­νι­κό) βι­βλίο της Ιστο­ρί­ας της Τέχνης της Γ΄Λυ­κεί­ου δί­δα­σκε για τα Γλυ­πτά: «Όμως με τη με­τα­φο­ρά των μαρ­μάρων του Παρ­θε­νώνα στην Αγ­γλία από το Λόρ­δο Έλ­γιν, το 1806, για πρώτη φο­ρά οι καλ­λι­τέχνες των ευ­ρω­παϊκών χω­ρών μπόρε­σαν να δουν και να θαυ­μάσουν από κο­ντά έρ­γα της ακ­μής της ελ­λη­νι­κής γλυ­πτι­κής» (κε­φάλαιο 12: Νε­ο­κλα­σι­κι­σμός, σελ. 190). Να που βγή­κα­με και κερ­δι­σμένοι!

Προ­φα­νώς, θα έλε­γε κα­νείς, από τους γνω­στούς εκ­ποι­η­τές της χώρας, ΝΔ και ΠΑ­ΣΟΚ, δεν θα μπο­ρού­σε κα­νείς να πε­ρι­μένει κάτι άλ­λο. Σω­στό.

Πα­ρέκ­βα­ση πρώτη. Τι λέει το ΚΚΕ;

Όταν το 2013 πέθαι­νε ο ση­μα­ντι­κός Έλ­λη­νας αρ­χαιο­λόγος Γ. Χουρ­μου­ζιάδης (ο οποί­ος υπήρ­ξε μέλος της ΚΕ και δις βου­λευ­τής του ΚΚΕ), ο Ρι­ζο­σπάστης  επέλε­γε  συ­νέντευ­ξη του εκλι­πόντος του έτους …2001 υπό τον τί­τλο «Ο πο­λι­τι­σμός δεν έχει σύ­νο­ρα». Στη συ­νέντευ­ξη αυ­τή, ο Χουρ­μου­ζιάδης βγαί­νει από τα δε­ξιά (ή, ίσως, αναρ­χι­κά) στον δη­μο­σιο­γράφο που θέτει τα ερω­τή­μα­τα (η έντο­νη γρα­φή, δι­κή μας):

Δ.: Με αφορ­μή την πρόσφα­τη κλο­πή αρ­χαιο­ελ­λη­νι­κού γλυ­πτού στο Βρε­τα­νι­κό Μου­σείο, ο Ε. Βε­νι­ζέλος επα­νέφε­ρε το θέμα της επι­στρο­φής των Γλυ­πτών του Παρ­θε­νώνα, λέγο­ντας, πα­ράλ­λη­λα, πως η Ελ­λάδα εστιάζει σε αυ­τά και όχι στον άλ­λο αρ­χαιο­ελ­λη­νι­κό πλού­το της, που βρί­σκε­ται σε ξένα μου­σεία, σαν δείγ­μα της γεν­ναιο­δω­ρί­ας της. Πώς σχο­λιάζε­τε αυ­τή την οπτι­κή;

Χ.: Εί­ναι σφάλ­μα το αί­τη­μα για επι­στρο­φή των Μαρ­μάρων του Παρ­θε­νώνα, με τον “απο­κλει­στι­κό” τρόπο που προ­ω­θεί­ται και ανα­δεί­χνε­ται ως εθνι­κή διεκ­δί­κη­ση. Έχει εστια­στεί όλη αυ­τή η προ­σπάθεια στο Βρε­τα­νι­κό Μου­σείο. Δεν υπάρ­χει μου­σείο της Ευ­ρώπης, που να μην έχει αρι­στουρ­γή­μα­τα της αρ­χαιότη­τας. Αυ­τά που έχουν κα­τα­σκευα­στεί στην αρ­χαιότη­τα ανή­κουν στην αν­θρω­πότη­τα.  Εί­τε εί­ναι σε ένα μου­σείο της Αθή­νας, εί­τε σε ένα μου­σείο της Κο­λομ­βί­ας, επι­τε­λούν αυ­τό για το οποίο έγι­ναν. Από τη στιγ­μή που θα πάψει να υφί­στα­ται η κοι­νω­νία που τα κα­τα­σκεύ­α­σε, όπου κι αν εί­ναι, λει­τουρ­γούν. Στην πε­ρί­πτω­ση των Μαρ­μάρων, αυ­τά θα με­τα­φερ­θούν απλώς από εκεί εδώ. Ποιο θα εί­ναι το εθνι­κό κέρ­δος που θα προ­κύ­ψει­;

Δ.: Το κέρ­δος ίσως να βρί­σκε­ται στο επί­πε­δο του συμ­βο­λι­κού.

Χ.: Μα, ο συμ­βο­λι­σμός δεν έχει εθνι­κά σύ­νο­ρα. Αυ­τά συμ­βο­λί­ζουν έναν πο­λι­τι­σμό μιας συ­γκε­κρι­μένης επο­χής, εί­τε εί­ναι εδώ εί­τε όχι. Αυ­τός ο συμ­βο­λι­σμός δεν αί­ρε­ται ακόμη κι αν βρί­σκο­νταν στο Ακρω­τή­ρι της Κα­λής Ελ­πί­δας. Μόνο γε­ω­γρα­φι­κός συ­σχε­τι­σμός θα προ­κύ­ψει από το να έρ­θουν δί­πλα στον Παρ­θε­νώνα. Έτσι κι αλ­λιώς, δεν πρόκει­ται να επα­να­το­πο­θε­τη­θούν στον Παρ­θε­νώνα, αλ­λά θα πάνε πάλι σε μου­σείο.

Δ.: Δε θα πρόκει­ται ού­τε για απο­κα­τάστα­ση μιας αδι­κί­ας;

Χ.: Άρα, δι­καιώνε­ται η Ελ­λάδα στο επί­πε­δο της πράξης του Ελ­γί­νου, όχι στο επί­πε­δο του πο­λι­τι­σμού. Απλά, τι­μω­ρού­με ανα­δρο­μι­κά μια πράξη. Ο πο­λι­τι­σμός, όμως, έχει δι­καιω­θεί, για­τί τα αρ­χαία δεν κα­τα­στράφη­καν. Αν η Βου­λή των Λόρ­δων απο­φάσι­ζε να τα κα­τα­στρέψει, αυ­τό εί­ναι άλ­λο πράγ­μα. Αλ­λά ας το πάρου­με κι από την άλ­λη πλευ­ρά. Για­τί να μην έρ­θει και η Νί­κη της Σα­μο­θράκης; Η Αφρο­δί­τη της Μή­λου, τα πε­ρί­φη­μα ανάγλυ­φα των Φαρ­σάλων; Όταν πή­γα στο Μου­σείο της Καρλσ­ρού­ης, εί­δα δυο βι­τρί­νες γε­μάτες με ελ­λη­νι­κές προϊστο­ρι­κές αρ­χαιότη­τες. Τε­λι­κά, αυ­τή η ευαι­σθη­σία από την πλευ­ρά της πο­λι­τεί­ας εί­ναι εθνι­κι­στι­κή και όχι εθνι­κή. Το έρ­γο του πο­λι­τι­σμού, της τέχνης, δεν έχει σύ­νο­ρα.

Οι πα­ντα­χού αποι­κιο­κράτες, βρί­σκουν λοι­πόν σύμ­μα­χό τους το ΚΚΕ, το οποίο, αντί να φω­νάξει «φέρ­τε πί­σω τα προ­ϊ­όντα της αποι­κιο­κρα­τι­κής (και νυν ιμπε­ρια­λι­στι­κής) λε­η­λα­σί­ας σας» υπό το εύ­σχη­μο «Ο πο­λι­τι­σμός δεν έχει σύ­νο­ρα» πρα­κτι­κώς συ­ναι­νεί να μεί­νουν όλες οι ελ­λη­νι­κές αρ­χαιότη­τες (και τα Μάρ­μα­ρα) στα χέρια του οιο­δή­πο­τε άρ­πα­γα, μέχρι …το Ακρω­τή­ριο της Κα­λής Ελ­πί­δας. Αρ­κεί να μη τα κα­τα­στρέφουν!

Πα­ρέκ­βα­ση δεύ­τε­ρη. Τι λέει σή­με­ρα η Πο­λι­τεία μας;

Στη Διε­θνή Ημε­ρί­δα για την Επα­νένω­ση των Γλυ­πτών» που διε­ξή­χθη στο Νέο Μου­σείο της Ακρόπο­λης, με­τά το αφο­πλι­στι­κό άνοιγ­μα της υπουρ­γού Πο­λι­τι­σμού Μ. Ζορ­μπά, το λόγο πή­ρε ο μόνι­μος Πρόε­δρος του Νέου Μου­σεί­ου Ακρόπο­λης, Δ. Πα­ντερ­μα­λής, που έβα­λε στο τρα­πέζι μια νέα, ανα­τρε­πτι­κή πα­ράμε­τρο στην υπόθε­ση διεκ­δί­κη­σης των Μαρ­μάρων (και πάλι, η έντο­νη γρα­φή, δι­κή μας): «Ο μόνος αρ­μόδιος στην αυ­το­κρα­το­ρία να επι­τρέψει με­τα­κί­νη­ση μνη­μεί­ου ήταν ο ίδιος ο σουλ­τάνος.  Το έγ­γρα­φο που σώζε­ται και το οποίο ονο­μάζουν “φιρ­μάνι” δεν εί­ναι φιρ­μάνι, δεν εί­ναι δια­τα­γή. Εί­ναι μια διοι­κη­τι­κή επι­στο­λή από τον καϊμα­κάμη της Κων­στα­ντι­νού­πο­λης στις Αρ­χές της Αθή­νας, δη­λα­δή, στον βο­ε­βόδα και στον κα­δή της πόλης. Και εί­ναι πάρα πο­λύ εν­δια­φέρον, όταν δια­βάσει κα­νείς τα ντο­κου­μέντα της άλ­λης πλευ­ράς, της αγ­γλι­κής, ότι και εκεί φαί­νε­ται με με­γάλη σα­φή­νεια ότι δεν πρόκει­ται για άδεια η οποία επι­τρέπει την απο­γύ­μνω­ση του Παρ­θε­νώνα, αλ­λά για άδεια η οποία αφο­ρά στο ψάξι­μο και στην ανα­σκα­φή των όγκων των χω­μάτων γύ­ρω από τον Παρ­θε­νώνα. Εκεί λέει, κα­νείς από τους γε­νι­τσάρους της Ακρόπο­λης να μην εμπο­δί­σει να πάρουν αυ­τά που εί­χαν πέσει με τον βομ­βαρ­δι­σμό του Μο­ρο­ζί­νι. Η απόσπα­ση από το κτί­ριο δεν ανα­φέρε­ται που­θε­νά».

Φαί­νε­ται ότι η ελ­λη­νι­κή Πο­λι­τεία, επί των ημε­ρών του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, ετοι­μάζε­ται να κάνει κί­νη­ση ματ στους Βρε­τα­νούς. Το φιρ­μάνι, δεν ήταν φιρ­μάνι. Άρα, δεν μας έκλε­ψαν νόμι­μα, μας έκλε­ψαν πα­ρα­νόμως! Λί­γο θέλει ο υπουρ­γός Δι­καιο­σύ­νης να με­τα­φέρει το νο­μι­κό ζή­τη­μα στη Χάγη, για να βρού­με την εθνι­κή δι­καί­ω­ση. Πα­ρα­ζα­λι­σμένοι οι Βρε­τα­νοί από τον κίν­δυ­νο του Brexit, δέχο­νται τώρα το τε­λειω­τι­κό χτύ­πη­μα από τις ελ­λη­νι­κές νο­μι­κές διεκ­δι­κή­σεις

Έξω, πάμε κα­λά. Σει­ρά παίρ­νουν οι Γερ­μα­νι­κές απο­ζη­μιώσεις.

Δημήτρης Κουφοβασίλης

πηγή: Λαϊκός Δρόμος