Υπήρξε πρώην αξιωματικός της βρετανικής αυτοκρατορικής αστυνομίας για 6 χρόνια στη Βιρμανία (1922-1927).

Πήγε λίγους μήνες στην Ισπανία, όπου πολέμησε, κυρίως εναντίον των Ισπανών κομμουνιστών, μέσα από το τροτσκιστικό POUM. Μάλιστα, σύμφωνα με την εφημερίδα Daily Telegraph (30/5/2006), ο τροτσκιστής διοικητής της μονάδας που ανήκε ο Όργουελ, o Τζωρτζ Κοπ,  αποδείχτηκε αργότερα διπλός πράκτορας, της βρετανικής Μ16 και ταυτόχρονα της μυστικής υπηρεσίας “VDB” (Vichy Deuxième Bureau), του ναζιστικού καθεστώτος μαριονέττας του Βισύ στη Γαλλία (Daily Telegraph, 30/5/2006).

O Όργουελ επέστρεψε στην Αγγλία και δούλεψε στο ΒBC ως το 1943, δηλαδή κατά τη διάρκεια του πολέμου. Από τη θέση αυτή παραιτήθηκε, επειδή υποστήριζε την άποψη, ότι η Βρετανία πρέπει να συμμαχήσει με την χιτλερική Γερμανία για να πολεμήσει ενάντια την ΕΣΣΔ και να συντρίψει το σοσιαλισμό.

Νωρίτερα, αρχές του πολέμου, το Μάρτιο του 1940, όταν σε εφημερίδα της Βρετανίας παρουσίασε ο ίδιος το έργο του Χίτλερ «Ο Αγών μου», το ευαγγέλιο δηλαδή του ναζισμού, δε δίστασε να γράψει: «Δεν κατόρθωσα να μισήσω το Χίτλερ. Υπάρχει κάτι το συγκινητικό σ’ αυτόν» !!!

Η λίστα του Όργουελ …

Υποψίες για την ύπαρξη αυτής της λίστας και γενικά για τη συνεργασία του Όργουελ με τις μυστικές Αγγλικές υπηρεσίες, είχαν διατυπωθεί το 1996, όταν δόθηκαν στη δημοσιότητα (αποχαρακτηρίστηκαν) κάποια απόρρητα αρχεία του Φόρεϊν Όφις. Ανάμεσα σ’αυτά ήταν  και το FO111/189, εκείνο που πήρε το όνομα “λίστα του Όργουελ”.

Την είδηση δημοσίευσαν όλες οι εφημερίδες του κόσμου. Από την New York Times, την Guardian και την Daily Telegraph, μέχρι τα ΝΕΑ, την ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ και το ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ. Από τότε η φράση “Orgwell’s list” αποτελεί ξεχωριστή ανάρτηση στη wikipedia. Πρωτοσέλιδα όπως «Ο Όργουελ πρόσφερε μαύρη λίστα συγγραφέων σε Μονάδα Αντισοβιετικής Προπαγάνδας» ή “Σοσιαλιστικό ίνδαλμα αποδεικνύεται χαφιές”, άρχισαν να εμφανίζονται στο internet όποτε κάποιος  αναζητά το όνομα “Τζώρτζ Όργουελ”.

Ο Τζορτζ Όργουελ λοιπόν παρέδωσε το 1949 στις Βρετανικές μυστικές υπηρεσίες, μια λίστα με 38 ονόματα, υπόπτων για συμπάθεια στον κομμουνισμό, ή κρυφοκομμουνισμό, ή φιλικά διακείμενους απέναντι στο “καθεστώτος της Ρωσίας του Στάλιν”.

Συγκεκριμένα τα παρέδωσε στην IRD ( Information Research Department), μια μυστική υπηρεσία που δημιουργήθηκε το 1948 με στόχο την αντιμετώπιση της Σοβιετικής προπαγάνδας (κυρίως σε ό,τι αφορούσε το εργατικό κίνημα στις δυτικές χώρες) κι έκλεισε το 1977.

Μεταξύ των ονομάτων που βρίσκονται στη λίστα είναι ο γνωστός ηθοποιός Τσάρλι Τσάπλιν, ο ηθοποιός Πωλ Ρόμπερτσον, ο συγγραφέας Τζ. Μπ. Πρίστλεϊ, ο συγγραφέας Στέφεν Σπέντερ, ο ηθοποιός Μάικλ Ρεντγκρέιβ, ο ιστορικός Ε.Ι. Καρ, ο ιστορικός και βιογράφος του Τρότσκι Α. Ντόιτσερ που ήταν και δημοσιογράφος στον Εconomist και στον Observer, ο βουλευτής του Εργατικού Κόμματος Τομ Ντρίμπεργκ, ο δημοσιογράφος Βάλτερ Ντούραντυ, των New York Times, o Τζων Άντερσον, δημοσιογράφος του Guardian, ο Alaric Jacob, δημοσιογράφος της Daily Express, o Peter Smollett, επίσης δημοσιογράφος της Daily Express, ο G. Crowther, επιστημονικός συνεργάτης του Guardian, αλλά και ο Ζόζεφ Ντέηβις, Αμερικάνος διπλωμάτης.

Μάλιστα ο Όργουελ στις σημειώσεις που κρατούσε στο προσωπικό του σημειωματάριο έβαζε δίπλα στους «ύποπτους» και ιδιαίτερους χαρακτηρισμούς όπως : “πράκτορας”,  “κρυπτοκομμουνιστής”, “συνοδοιπόρος”, “συμπαθών”. Σε πολλά ονόματα, είχε δίπλα και τον χαρακτηρισμό “Εβραίος”, “Πολωνοεβραίος” ή και άλλους … χαρακτηρισμούς, όπως “με τάση προς την ομοφυλοφιλία”, “ανέντιμος” και άλλους ρατσιστικούς και ομοφοβικούς χαρακτηρισμούς.

Ένας από τους βιογράφους του Όργουελ, ο Bernard Crick, θεωρούσε ότι υπήρχαν 86 ονόματα στη λίστα. Όμως στο σημειωματάριό του Όργουελ, που περιέχει την λίστα του, είναι από καιρό γνωστό και μπορεί μάλιστα κανείς να το δει στο University College του Λονδίνου, όπου βρίσκεται το Αρχείο Όργουελ, περιέχονται 135 ονόματα, από τα οποία ο Όργουελ διάλεξε 38 και τα έδωσε στη Σίλια Κίρουαν, που δούλευε τότε για την IRD.

Μέσα στους 135, υπήρχαν κι άλλα τρανταχτά ονόματα που μάλλον τους ετοίμαζε “ραπόρτο” ο Όργουελ, αλλά δεν τους είχε συμπεριλάβει στην πρώτη λίστα. Μεταξύ αυτών τους ήταν η ηθοποιός Κάθριν Χέπμπορν, οι συγγραφείς Τζωρτζ Μπέρναρντ Σο και Τζον Στάινμπεγκ, ο ιστορικός J. P. Taylor, historian, αλλά ακόμα κι ο Όρσον Ουέλς.

Οι Paul Lashmar και James Oliver στο βιβλίο τους «Britain’s Secret Propaganda War» την βάφτισαν “μαύρη λίστα”, λέγοντας ότι “η εικόνα του αριστερού Orwell δέχτηκε ένα χτύπημα από το οποίο δεν θα συνέρχονταν ποτέ”.

Όταν αποκαλύφθηκε η «λίστα», το 1996, ο διάσημος Άγγλος ιστορικός Κρίστοφερ Χιλ, είχε δηλώσει για τον Όργουελ ότι ο οδυνηρή γι’ αυτόν αποκάλυψη, επιβεβαίωσε τις χειρότερες υποψίες του για τον Όργουελ που πάντα τον θεωρούσε διπρόσωπο.

Δείγματα γραφής : «Η φάρμα των ζώων» και το «1984»

Ο Όργουελ έχει δώσει δείγματα γραφής με τα αντικομμουνιστικά – αντισοβιετικά έργα του η “Φάρμα των Ζώων” (που πρωτοδημοσιεύτηκε το 1945 και σατίριζε την Οκτωβριανή Επανάσταση και κατήγγειλε το σοβιετικό σύστημα) και το “1984”, (γραμμένο το 1948, που σαφώς στρεφόταν εναντίον της Σοβιετικής Ένωσης). Και το «Πεθαίνοντας στην Καταλονία», που είχε γράψει για τον Ισπανικό εμφύλιο δεν πάει πίσω σε αντικομουνισμό.

Πρώτος και βασικός εχθρός του Όργουελ δεν ήταν ο καπιταλισμός και η φασιστική διεθνής ιμπεριαλιστική αντίδραση της εποχής του, αλλά ο σοσιαλισμός – κομμουνισμός.

Για την προπαγανδιστική ιδεολογική του αυτή προσφορά το σύστημα από τότε τον έχει σε μεγάλη εκτίμηση! Γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο τα έργα του αυτά, αμέσως μετά την έκδοσή τους, βρήκαν θερμότατη υποδοχή στους πιο αντιδραστικούς κύκλους της κυρίαρχης τάξης των μεγάλων ιμπεριαλιστικών χωρών (Αμερική – Αγγλία, κλπ ). Έγιναν σημαία της διεθνούς αντίδρασης ενάντια στο σοσιαλισμό – κομμουνισμό, μεταφέρθηκαν στον κινηματογράφο για πλατύτερη διάδοση, με χρηματοδότησή της CIA που διέθεσε μεγάλα χρηματικό ποσά. Ούτε παραγγελία να τα είχαν αυτά τα βιβλία, εκείνα ειδικά τα χρόνια, οι αρχιτέκτονες του αντισοβιετισμού και του ψυχρού πολέμου. Ή μήπως…;;;

Είχε απόλυτο δίκιο ο βρετανός αντιδραστικός εκδότης του έργου του Όργουελ που όταν διάβασε σε χειρόγραφο το «1984» έγραψε ότι πρόκειται για «ένα βιβλίο τρόμου, το οποίο αν γυριστεί σε ταινία τρόμου, θα μπορούσε να εγγυηθεί για χίλια χρόνια την ασφάλεια όλων των χωρών που απειλούνται από τον κομμουνισμό»!!!

Τα έγγραφα δείχνουν πως και το IRD προμόταρε την ξενόγλωσση έκδοση της Φάρμας των Ζώων, της κλασικής αντικομουνιστικής αλληγορίας του Όργουελ.

Τελικά τι ήταν λοιπόν ο Όργουελ ;

Μεγάλος συγγραφέας και προφήτης ;

Ή ακραίος αντικομμουνιστής, κοινός χαφιές, καταδότης κομμουνιστών και αντιφασιστών και πράκτορας μυστικών υπηρεσιών ;

Τρία πράγματα νομίζω εγώ :

1.Γιατί δηλαδή δε μπορεί ένας μεγάλος συγγραφέας να είναι συγχρόνως και πράκτορας μυστικών υπηρεσιών και καταδότης και ακραίος αντικομμουνιστής; Νομίζω ότι τελικά ήταν όλα αυτά μαζί.

2.”Δίκη προθέσεων” δεν πρόκειται να κάνω. Ούτε ξέρω αν ήταν έμμισθος υπάλληλος των μυστικών υπηρεσιών. Αλλά λέω ότι όταν καταντάς τόσο ακραίος και φανατικός αντικομουνιστής, που θεωρείς τη συντριβή του σοσιαλισμού – κομμουνισμού πιο απαραίτητη από την αντιμετώπιση του φασισμού – ναζισμού και γράφεις βιβλία για να ειρωνευτείς και να συκοφαντήσεις την Οκτωβριανή επανάσταση, τότε δεν είναι πολύ μακριά αυτά που έκανε ο Όργουελ. Δεν είναι πολύ μακριά το να γίνεις καταδότης, χαφιές, συνεργάτης μυστικών υπηρεσιών, προκειμένου να αντιμετωπιστεί ο “εγκληματικός σταλινισμός” και να βγει το ΚΚ εκτός νόμου. Να γίνεις συγγραφέας αντικομουνιστικών σεναρίων (βιβλίων) που η CIA τα κάνει κινούμενα σχέδια και ταινίες ενάντια στη σοβιετική ένωση και την ιδεολογία του κομμουνισμού.

3.Θαρρώ λοιπόν ότι μάλλον το «μεγάλο αδερφό» τον εμπνεύστηκε από την «άλλη δουλειά» που έκανε, εκτός από τη συγγραφή βιβλίων.

Πηγή: Μάνος Δούκας – Κatiousa.gr