Πολλοί γονείς καταλαβαίνουν ότι οι φωτεινές οθόνες έχουν αρνητική επιρροή στα παιδιά. Βλέπουν τις επιθετικές
εκρήξεις θυμού όταν παίρνουν τις συσκευές μακριά και
την ελλειπή ικανότητα
συγκέντρωσης όταν τα παιδιά παύουν να δέχονται
αδιάκοπα ερεθίσματα
από τις συσκευές τους.
Ακόμα χειρότερα:
βλέπουμε παιδιά που
βαριούνται, που είναι απαθή, αδιάφορα και βαρετά
όταν δεν έχουν μια συσκευή στα χέρια τους.
Αλλά είναι ακόμα χειρότερο
απ’ ότι πιστεύουμε.

Η New York Post δεν χαρίστηκε σε αυτό που αποκαλεί «ηρωίνη από data». «Πρόσφατη έρευνα έδειξε ότι οι οθόνες μπορούν να επηρεάσουν το μπροστινό μέρος του εγκεφάλου με τον ίδιο τρόπο που το επηρεάζει η κοκαΐνη.
Αυτό το εθιστικό αποτελέσμα είναι ο λόγος που ο Dr. Peter Whybrow, διευθυντής του τμήματος νευροεπιστήμης στο UCLA αποκαλεί τις οθόνες «ηλεκτρονική κοκαΐνη», ενώ κινέζοι ερευνητές προτιμούν τον όρο «ψηφιακή ηρωίνη». Ο Dr. Andrew Doan, επικεφαλής του τμήματος έρευνας πάνω στους εθισμούς για το Πεντάγωνο και το αμερικάνικο ναυτικό, αποκαλεί τα βιντεοπαιχνίδια και την τεχνολογία οθόνης «ψηφιακά ναρκωτικά».
Σήμερα εκατοντάδες κλινικές μελέτες δείχνουν ότι οι οθόνες αυξάνουν την κατάθλιψη, το άγχος και την επιθετικότητα και μπορούν να οδηγήσουν σε ψυχωσικά επεισόδια κατά τα οποία ο παίκτης χάνει την επαφή με την πραγματικότητα. Οι περισσότερες μελέτες αναφέρονται σε παιδιά και εφήβους αλλά ισχύουν, ως ένα βαθμό, και για ενήλικες.
«Στην κλινική μου μελέτη με πάνω από 1.000 εφήβους τα τελευταία 15 χρόνια, βρήκα το παλιό ρητό “Μια ουγκιά πρόληψης αξίζει όσο μια λίβρα θεραπείας” να ταιριάζει απόλυτα όταν μιλάμε για εθισμό στην τεχνολογία. Μόλις το παιδί περάσει τη διαχωριστική γραμμή του αληθινού τεχνολογικού εθισμού, η θεραπεία μπορεί να είναι πολύ δύσκολη. Για την ακρίβεια, βρήκα πολύ ευκολότερο να θεραπεύσω χρήστες ηρωίνης και κρυσταλλικής μεθαμφεταμίνης, παρά χαμένους στο μάτριξ video gamers ή εθισμένους στα social media και το Facebook.»