Δημήτρης Τσιριγώτης

Τι κάνει μια κυβέρνηση που ενδιαφέρεται πραγματικά για τα κοινωνικά αγαθά όπως η υγεία και η παιδεία; Διαθέτει χρήματα για αυτά και τα θωρακίζει πραγματικά. Τι κάνει μια κυβέρνηση που θέλει να δείχνει πως ενδιαφέρεται για αυτά τα κοινωνικά αγαθά ενώ στην πραγματικότητα τα θεωρεί «πεταμένα λεφτά»; Μαγειρεύει τα υγειονομικά πρωτόκολλα κάνοντας χρήση μόνο των πιο φθηνών υλικών. Μετά τα πασπαλίζει με μπόλικη ατομική ευθύνη ώστε ο καθένας να μετατραπεί σε αυστηρό μάτι ή ακόμα και χωροφύλακα του άλλου. Κάπως έτσι η σούπα κουτόχορτου σερβίρεται ως πιάτο δημιουργικής κουζίνας.

Νυν υπέρ πάντων η μάσκα Μέσα στο τσουκάλι του μαγειρέματος των υγειονομικών πρωτοκόλλων στο χώρο της παιδείας η κυβέρνηση έριξε μόνο το ένα (το πιο φθηνό) από τα δύο συστατικά που προτείνουν κατά γενική ομολογία οι ειδικοί: τη χρήση μάσκας. Το άλλο συστατικό (το πιο ακριβό) είναι η αποστασιοποίηση αλλά για αυτήν ούτε κουβέντα. Ξαφνικά η μάσκα γίνεται πανάκεια και όλη η κουβέντα σκοπίμως περιστρέφεται γύρω από αυτήν: «Θα τη φορέσουν τα παιδιά; Οι γονείς και οι εκπαιδευτικοί θα πείσουν τα παιδιά να την φορέσουν με το δικό τους παράδειγμα; Θα υπάρξουν παιδιά που θα αρνηθούν να φορέσουν μάσκα είτε γιατί δεν θέλουν τα ίδια είτε κατά υπόδειξη των γονέων; Και αν ένα παιδί αρνηθεί να τη φορέσει πώς θα συμμορφώνεται;»

Όλα αυτά τα ερωτήματα αποκρύπτουν το πιο σημαντικό: «Αρκεί η μάσκα;» Που πήγε η περίφημη αποστασιοποίηση που το Μάιο αυτή η ίδια κυβέρνηση διατυμπάνιζε και τελικά εφάρμοσε με απόφαση για εκ περιτροπής φοίτηση των μαθητών; Που πήγε η απόσταση 1,5 μέτρο μεταξύ των μαθητών και τα 15 παιδιά το μέγιστο σε κάθε αίθουσα; Πολύ πρόσφατη έρευνα του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ) έδειξε πως στις τάξεις με 25 μαθητές ο δείκτης μετάδοσης του κορονοϊού αυξάνεται κατά 50%, σε σχέση με τάξεις 15 μαθητών. Το Μάιο που η αποστασιοποίηση θεωρούταν πανάκεια η χρήση της μάσκας ήταν προαιρετική. Τώρα το Σεπτέμβριο η μάσκα θεωρείται πανάκεια και η αποστασιοποίηση πρέπει να ακολουθεί το κανόνα της εφαρμοστικότητας όπως αναφέρει και ο κ. Τσιόδρας. Με άλλα λόγια: δεν γίνεται να εφαρμοστεί γιατί «το ταμείον είναι μείον».

Τα σχολεία ανοίγουν για babysitting, lobbying και cheerleading

Είναι φανερό πως η κυβέρνηση δεν έχει καμία διάθεση να ξοδέψει χρήματα στα σχολεία, αντίθετα από ότι έκαναν οι γείτονες χώρες της Ιταλίας , της Γαλλίας, της Ισπανίας, της Γερμανίας κ.α. Οι χώρες αυτές πήραν σχεδόν αυτονόητα μέτρα όπως η θερμομέτρηση των μαθητών, τα τεστ στον εκπαιδευτικό πληθυσμό για τυχόν κρούσματα και διάφορα μέτρα μείωσης του αριθμού των μαθητών ανά αίθουσα. Το μόνο που φαίνεται να καίει την δική μας κυβέρνηση είναι να μπορούν να επιστρέψουν οι γονείς στις δουλειές τους και να γίνει επανεκκίνηση της οικονομίας. Ένα είδος baby sitting δηλαδή. Είναι ακριβώς το ίδιο σκεπτικό με το οποίο άνοιξε τα σύνορα στον εισαγόμενο τουρισμό το καλοκαίρι ακόμα και σε χώρες που είχαν πολύ μεγάλη ένταση της πανδημίας. Το σχολείο για την κυβέρνηση πλέον είναι χώρος φύλαξης των παιδιών και παράλληλα χώρος για lobbying και εξυπηρέτηση ιδιωτικών συμφερόντων. Απόδειξη για το πρώτο είναι πως το μόνο σχετικά μεγάλο κονδύλι που διαθέτει η κυβέρνηση για τη παιδεία είναι για τη λειτουργία του ολοήμερου σχολείου και σχεδόν παρακαλά τους γονείς να εγγράψουν τα παιδιά τους σε αυτό. Απόδειξη για το δεύτερο είναι πως η κυβέρνηση δεν διαθέτει ούτε ένα ευρώ για την παιδεία από τα 72 δις που εξασφάλισε από την Ε.Ε. Ακόμα και για τις αυτονόητες προσλήψεις καθαριστριών και την παραλαβή μασκών και απολυμαντικών μέσων είμαστε μια εβδομάδα πριν την έναρξη των μαθημάτων και ακόμα δεν έχει γίνει τίποτα αφού το υπουργείο Παιδείας πέταξε το μπαλάκι στο υπουργείο Εσωτερικών και αυτό με τη σειρά του πέταξε το μπαλάκι στους Δήμους. Μάλιστα ο αριθμός των καθαριστριών που αποφασίστηκε να προσληφθούν είναι ακριβώς ο ίδιος με εκείνον που είχαν προσληφθεί το Σεπτέμβρη του 2019 όπου τότε ακόμα δεν υπήρχε ο κορονοϊός. Πλέον δεν κρύβεται πως το σκεπτικό είναι οι πόροι για την παιδεία να προέρχονται μόνο από χορηγίες και δωρεές ιδιωτικών ιδρυμάτων. Ακόμα και για την περίφημη είσοδο του cheerleading στα σχολεία όπως αποκαλύπτει σε πρόσφατη δήλωσή του ο βουλευτής κ. Χρ. Βερναρδάκης η προώθηση του όλου εγχειρήματος γίνεται από ιδιωτική εταιρεία (ΤCS – Sports and Corporate Events). Μην ξεχάσουμε και τα παγουρίνο που είναι προσφορά του ιδρύματος Αθ. Λασκαρίδη.

Υποτίμηση της νοημοσύνης μας και της ζωής μας

Είναι απίστευτη η προβολή της παράλογης αντίφασης ως φυσιολογικής: Σε ένα κατάστημα 40 τ.μ επιτρέπονται μέχρι 2 άτομα, στις σχολικές αίθουσες ιδίου πάνω κάτω εμβαδού επιτρέπονται μέχρι 27 μαθητές συν 1 εκπαιδευτικός. Το ίδιο ισχύει και για το μέτρο που προβλέπει οι μαθητές να βρίσκονται σχεδόν κολλητά μεταξύ τους μέσα στην αίθουσα και μετά να βγαίνουν ξεχωριστά διαλλείματα ανά τάξη στο προαύλιο για να τηρούνται οι αποστάσεις, πράγμα το οποίο όσοι διδάσκουν σε σχολεία γνωρίζουν πως αρκεί για να επικρατήσει το απόλυτο μπάχαλο στο τόσο παιδαγωγικά απαραίτητο πρόγραμμα. Είναι απίστευτη η υποτίμηση της νοημοσύνης των πολιτών όταν μιλάνε για μέσο όρο 17 μαθητών ανά τμήμα σε όλη τη χώρα λες και έχει νόημα να βγάζεις μέσο όρο μεταξύ ενός σχολείου στις εσχατιές της χώρας και ενός στο κέντρο της Αθήνας. Είναι απίστευτος ο κυνισμός που κρύβει η απάντηση της υπουργού Παιδείας σχετικά με το λόγο για τον οποίον δεν αποφασίζονται τα 15άρια τμήματα: «θα στοίχιζε 10 εκατομμύρια ευρώ τη μέρα». Και αναρωτιέμαι υπάρχει πιο ασαφής παραδοχή πως για την κυβέρνηση σημασία έχει μόνο η οικονομία και όχι η υγεία των πολιτών; Στο φινάλε πόσο αξίζουν οι ανθρώπινες ζωές; Ο εμπαιγμός της νοημοσύνης των πολιτών φαίνεται και από τη δωρεά σε κάθε παιδί από ένα παγουρίνο το οποίο θυμίζει «γυαλάκια και καθρεφτάκια σε ιθαγενείς».

Ο κακός ο λύκος ντύθηκε κορονοϊός για να φάει τη δημόσια παιδεία

Και επειδή «στην αναμπουμπούλα ο λύκος χαίρεται» αυτή την στιγμή που όλων τα βλέμματα είναι στραμμένα στον κορονοϊό και στις μάσκες είναι μια τεράστια ευκαιρία να περάσουν αβρόχοις ποσί ένα σωρό ζητήματα που αφορούν το μέλλον της παιδείας στη χώρα μας χωρίς σχεδόν καμία αντίδραση: η νομοθέτηση της τηλεργασίας (σύγχρονη εξ αποστάσεως εκπαίδευση), η κατάργηση μαθημάτων που ανοίγουν τον πολιτισμικό ορίζοντα τον μαθητών (τέχνες, κοινωνικές επιστήμες κ.α) και αντικατάστασή τους με μαθήματα με χρησιμοθηρική αξία αποκλειστικά για τις επιχειρήσεις (επιχειρηματικότητα, εθελοντισμός), η κατευθυνόμενη στροφή πολλών μαθητών προς τα ιδιωτικά κολλέγια (με συνδυασμό αποτυχίας μαθητών στις πανελλαδικές εξετάσεις και επιβολής βάσης του 10), η νομοθέτηση υπέρ των συμφερόντων των σχολαρχών των ιδιωτικών εκπαιδευτηρίων και η πλήρης ισοπέδωση των εργασιακών δικαιωμάτων των εκπαιδευτικών που εργάζονται σε αυτά, η προβλεπόμενη αυτονομία σχολικής μονάδας και η παρείσφρηση ιδιωτών στο δημόσιο σχολείο μέσω χορηγιών και η γενικότερη τάση των συγκεκριμένων πολιτικών για ιδιωτικοποίηση της δημόσιας παιδείας. Αυτή τη στιγμή που όλοι μετρούν κρούσματα, είναι μια μοναδική ευκαιρία για να εφαρμοστεί ένα παλιά επεξεργασμένο σχέδιο αναδιάρθρωσης και τελικά διάλυσης της δημόσιας παιδείας.

Η παγίδα του: «Μόνο την υγειά μας να έχουμε, τίποτα άλλο»

Φυσικά θα πρέπει να φορέσουμε τις μάσκες μας. Φυσικά και πρέπει να φροντίσουμε ώστε όλοι μας να παραμείνουμε υγιείς. Φυσικά και πρέπει να παραμένουμε, όχι φοβισμένοι , αλλά ανήσυχοι. Όμως πρέπει να έχουμε τα μάτια μας ανοιχτά γιατί κάτω από τη καλυμμένη με μάσκα μύτη μας περνούν διάφορα που δεν τους δίνουμε σημασία αφού πέφτουμε στην παγίδα του: «Μόνο την υγειά μας να έχουμε, τίποτα άλλο».

Σωστά, μας αρκεί όμως μόνο η υγεία; Μας έχουν φτάσει στο σημείο να πιστεύουμε πως τίποτα άλλο εκτός από αυτήν δεν έχει αξία. Τους βολεύει πολύ αυτό, άνθρωποι με μοναδική προσδοκία την επιβίωση. Μην τους κάνουμε όμως τη χάρη γιατί το θέμα είναι κάποια στιγμή που οι μάσκες θα βγουν, να μην ξεκολλήσουν μαζί και τα χαμόγελά μας.

Δημήτρης Τσιριγώτης. Φυσικός