Μετά από κάλεσμα της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Επισιτισμού Τουρισμού πραγματοποιήθηκε σήμερα “Πανελλαδική Κινητοποίηση” στο Υπουργείο Εργασίας με την ανταπόκριση δεκάδων σωματείων.

Στην κινητοποίηση συμμετείχε η ΕΡΓΑΣ διακινώντας πλατιά την ανακοίνωσή της.

Σε έναν κλάδο που απασχολούνται πάνω 100.000 εργαζόμενοι στην Αττική, 800.000 σε όλη την Ελλάδα, στη σημερινή “πανκινητοποίηση” μαζεύτηκαν με το ζόρι 500 άνθρωποι, η πλειοψηφία των οποίων είχε έρθει με πούλμαν από διάφορα μέρη της Ελλάδας. Μας τίμησαν με την παρουσία τους ο Πρόεδρος της Ομοσπονδίας καθώς και ο Πρόεδρος της ΓΣΕΕ, ο οποίος είχε πει πριν από λίγο καιρό “να μην τολμήσουν κάποιοι να δώσουν ταξικό περιεχόμενο στην υγειονομική κρίση”.

Αν η μία πλευρά βέβαια αφορά τις δυνάμεις της ΠΑΣΚΕ, η άλλη πλευρά αφορά το ΠΑΜΕ, το οποίο ελέγχει μια σειρά σωματεία του κλάδου, με κύριο αυτό της Αττικής και χρόνια τώρα, αλλά ιδιαίτερα σήμερα στις συνθήκες της πανδημίας, ακολουθεί μια τακτική χωριστών παραταξιακών συγκεντρώσεων, ενώ αφήνει ένα σωματείο που αφορά τόσους χιλιάδες εργαζόμενους αδρανές, χωρίς καν να παρεμβαίνει ενεργά στους χώρους δουλειάς και να φέρνει τους εργαζόμενους σε επαφή με το συνδικάτο.

Σήμερα, που 1 στους 2 εποχικούς εργαζόμενους απειλείται να μείνει άνεργος, που 100.000 εργαζόμενοι απολύθηκαν σε ένα δίμηνο, που οι μισθοί μειώνονται 20-30%, είναι ξεκάθαρο γιατί δεν θέλουν οι εγκάθετοι της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της κυβέρνησης να μην δώσουμε “ταξικό περιεχόμενο” στη διαχείριση της κρίσης του κορωνοϊού. Με όλα αυτά βρίσκονται αντιμέτωποι οι εργαζόμενοι την ίδια στιγμή που οι μεγαλοξενοδόχοι και μεγαλοεπιχειρηματίες απολαμβάνουν φοροελαφρύνσεις, επιδοτήσεις και κάθε είδους διευκολύνσεις.

Ήδη φαίνεται ποιοι θα καλεστούν να πληρώσουν τη νέα οικονομική κρίση. Στα χρόνια της περασμένης κρίσης το 8% του πλανήτη έφτασε να κατέχει πάνω από το 80% του παγκόσμιου πλούτου, ενώ για το 65% του πληθυσμού της γης περίσσεψε ένα ελάχιστο 3% που δεν φτάνει ούτε για τα βασικά. Όταν λοιπόν μας καλούν να “βάλουμε πλάτη” γιατί “δεν υπάρχουν λεφτόδεντρα”, λένε ψέματα.

Οι συγκεντρώσεις που ικανοποιούν μόνο μερικούς “συνειδητοποιημένους” δεν μπορούν να βάλουν ανάχωμα στην επίθεση ΕΕ-Κυβέρνησης-Πλουτοκρατίας. Η οργάνωση στα σωματεία, οι απεργιακές κινητοποιήσεις, οι εξορμήσεις στους χώρους εργασίας είναι το μόνο αποκούμπι για τον κόσμο της δουλειάς.