Είναι τόσο πυκνός ο πολιτικός χρόνος, που ο Φλεβάρης του 2009 μοιάζει αρχαιότητα. «Ποιος να κυβερνούσε άραγε τότε;». Αλλά όχι, το μείζον ερώτημα διαφέρει: Πού βρισκόταν τον καιρό εκείνο ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης; Κουρασμένη η μνήμη, επιβεβαιώνει στο Ιντερνετ τις εικασίες της. Ναι, ο Κώστας Καραμανλής ηγεμόνευε. Ο Χρυσοχοΐδης ήταν βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, πάντα ευαίσθητος με τα θέματα ασφαλείας. Εξ ου και η μυθική δήλωσή του: «Το φαινόμενο της μαζικής τρομοκρατίας που υπάρχει πια στην Ελλάδα συμβαίνει στην Ελλάδα, την Κολομβία, τη Βαγδάτη και ενδεχομένως την Καμπούλ. Δεν υπάρχει πουθενά αλλού». «Τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ που καταστροφολογούν τα παραδίδω στη χλεύη των Ελλήνων», είχε απαντήσει ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Ευάγγελος Αντώναρος. «Κι εμείς παραδίδουμε τον κ. Αντώναρο στη μνήμη του ελληνικού λαού», ανταπάντησε ο εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ Γιώργος Παπακωνσταντίνου. 

Πού βρίσκεται τώρα ο καμπουλιστής Χρυσοχοΐδης, πού ο λιστολαγκαρντιστής Παπακωνσταντίνου και πού ο φεϊσμπουκιστής Αντώναρος, γνωστό. Αγνωστο όμως σε ποια πελάγη τριγυρνάει ο υπαρχηγός της Χ.Α. Χρήστος Παππάς, ένας από τους χειρότερους υβριστές της Βουλής και της δημοκρατίας. Ενας χουντόφιλος που δεν δίστασε να μολύνει την ψυχή των εγγονιών του, ντύνοντάς τα ναζιστάκια και εκπαιδεύοντάς τα να χαιρετούν χιτλερικά. Οι κέρβεροι της αστυνομίας, που, κατά τις αυτάρεσκες τηλεοπτικές δηλώσεις του συνδικαλιστή Σταύρου Μπαλάσκα, βρίσκονταν «πέντε-έξι μέτρα κοντά του», όπως και κοντά σε κάθε χρυσαυγίτικο μπουμπούκι, τον έχασαν από τα μάτια τους ήδη από την 1η Οκτωβρίου, παρότι «δεν υπήρχε ούτε μία στο τρισεκατομμύριο πιθανότητα» να συμβεί κάτι τέτοιο. Και τώρα τον αναζητούν λαγωνικά ειδικευμένα στον εντοπισμό ναζιστίνης. Τις πταίει; «Το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι και ο καθένας έχει την ευθύνη του», πέταξε τη σπόντα του ο Μπαλάσκας. Και, πρώτη φορά, αναγκάζομαι να συμφωνήσω μαζί του. 

Δεν συμφωνώ ωστόσο με τους κακόγλωσσους που ισχυρίζονται ότι την ώρα που ο Παππάς γινόταν «παπάς», οι εντεταλμένοι φρουροί έψαχναν να βρουν στο λεξικό τι σημαίνει «εθελοτυφλία» και πώς γράφεται. Αλλο τα στραβά μάτια, άλλο η εθελοτυφλία. Δεν συμφωνώ επίσης με τους μαθηματικούς και τους αστροφυσικούς που διατείνονται ότι «η μία στο τρισεκατομμύριο» πιθανότητα είναι απειροελάχιστη, μηδενική. Το 2009 ήταν περισσότερες οι πιθανότητες να γίνει κάποτε ο κάργα σοσιαλιστής Χρυσοχοΐδης υπουργός της Ν.Δ.; Στην Καμπούλ θα μας έστελνε αν του το λέγαμε.

Παντελής Μπουκάλας