Στις επαφές-γονυκλισίες του υπουργού Οικονομικών, Ευ.Τσακαλώτου, προς την ηγεσία του ΔΝΤ (Κ. Λαγκάρντ και Π. Τόμσεν) και τους Ευρωπαίους αξιωματούχους ώστε να γίνει αποδεκτή η κατάθεση του Προϋπολογισμού 2019 και με την εκδοχή τής μη περικοπής των συντάξεων, έγινε δεκτό το ότι ναι μεν το ΔΝΤ εμμένει στην περικοπή των συντάξεων και αμφισβητεί τα υπερπλεονάσματα, όμως δεν θα δημοσιοποιήσει τη θέση του μέχρι το Γενάρη 2019, όταν θα παρουσιάσει την πρώτη Έκθεση μεταμνημονιακής αξιολόγησης της Ελλάδας. Επιπλέον το ΔΝΤ «έδειξε» τους Ευρωπαίους δανειστές για τη λύση του θέματος των συντάξεων. Κατά συνέπεια στο Eurogroup της 3ης Δεκέμβρη θα αποφασιστεί από τους Ευρωπαίους η συνέχιση της ομηρείας ή όχι των χιλιάδων συνταξιούχων. Προφανώς, μία άρνηση των δανειστών να ενδώσουν στις κυβερνητικές ικεσίες, σημαίνει αυτόματα «άδειασμα» της παραπαίουσας κυβέρνησης Τσίπρα με ό,τι αυτό συνεπάγεται στις πολιτικές εξελίξεις της χώρας. Ωστόσο, ακόμα και αν η ετυμηγορία της επιτροπείας αποφασίσει την αναστολή του μέτρου κάτω από τις ιταμές παρακλήσεις της συγκυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, αυτό θα είναι προσωρινό και πάντως μάλλον όχι μακρύτερα από τις ε­πόμενες εκλογές. Από την πλευρά του, το ΔΝΤ ναι μεν δεν μπορεί να μπλοκάρει αποφάσεις για την Ελλάδα, καθώς περιορίζεται σε ρόλο τεχνικού συμβούλου στην «αυστηρή επιτήρηση», όμως οι απόψεις του έχουν μεγάλη βαρύτητα για τις «αγορές» και για τον δημόσιο διάλογο στη Γερμανία και άλλες βόρειες χώρες που διαφωνούν με τον δανεισμό της Ελλάδας.

Προς το παρόν η αμφίσημη στάση του ΔΝΤ στο ζήτημα των συντάξεων, έδωσε το «πράσινο φως» στην κυβέρνηση να παρουσιάσει την περασμένη Δευτέρα στην Κομισιόν το προσχέδιο του Προϋπολογισμού 2019 με τις γνωστές δυο εκδοχές: τη μία που περιλαμβάνει την ήδη νομοθετημένη περικοπή των συντάξεων με την κατάργηση της «προσωπικής διαφοράς» και την άλλη που αναφέρεται στην αναστολή του μέτρου που, παρά τις κυβερνητικές τυμπανοκρουσίες, υπάρχουν σοβαροί ενδοιασμοί από την πλευ­ρά των δανειστών. Περιττό να αναφέρουμε πως ο νέος Προϋπολογισμός ενσωματώνει τόσο το άθροισμα των αντιλαϊκών μέτρων και των τριών Μνημονίων, όσο και νέα αντιδραστικά μέτρα.

Κοινός παρονομαστής των δύο προτάσεων είναι η θεσμοθετημένη πλέον απόφαση της διατήρησης των αντιλαϊκών «πρωτογενών πλεονασμάτων» στο 3,5% (γύρω στα 6,6 δις €) του ΑΕΠ. Αυτά τα «πλεονάσματα», προϊόντα αποκλειστικά και μόνο της πρωτοφανούς αφαίμαξης του λαού μας, μέσω της φοροληστρικής επιδρομής και των δραστικών περικοπών στις κοινωνικές δαπάνες, ακολουθούν αυξητική πορεία και πέρα από τα συμφωνημένα ποσοστά! Έτσι βλέπουμε στην μεν πρώτη εκδοχή του προσχεδίου του Προϋπολογισμού 2019, αυτό της περικοπής των συντάξεων, το «πρωτογενές πλεόνασμα» να εκτινάσσεται στο 4,2% του ΑΕΠ, δηλ. στα 7,88 δις € και να δημιουργεί ένα «υπερπλεόνασμα» 1,22 δις €, που κατά την κυβέρνηση ορίζεται σαν «διαθέσιμος δημοσιονομικός χώρος». Στη δεύτερη εκδοχή, αυτήν της μη περικοπής των συντάξεων, το «πρωτογενές πλεόνασμα» να σκαρφαλώνει στο 3,56% του ΑΕΠ, δηλ. στα 6,8 δις €. Εδώ το «υπερπλεόνασμα» φθάνει τα 122 εκατ. €.

Προφανώς και οι δύο εκδοχές του Προϋπολογισμού θα υποστούν αναθεωρήσεις, περικοπές, επαναδιατυπώσεις, απορρίψεις και προσθήκες κατά τη διάρκεια των «διαπραγματεύσεων» του «ευρωπαϊκού εξαμήνου». Εκ προοιμίου να πούμε πως ενώ η κυβερνητική διαπραγματευτική ομάδα ξεκινά με την έπαρση των «υπερπλεονασμάτων», ωστόσο, τα ποσά που έχουν κατά νου οι Ευρωπαίοι δεν φτάνουν ούτε στα μισά των προτεινόμενων.

Να σημειώσουμε πως στην περίπτωση που υπερισχύσει η κυβερνητική θέση της μη περικοπής των συντάξεων, θα υπάρξει ένας καταιγισμός «ισοδυνάμων» αντιλαϊκών μέτρων που θα αντικαταστήσει τη «ζημιά» της κατάργησης της «προσωπικής διαφοράς» στις συντάξεις που υπολογίζεται σε 2,065 δις €. Τέτοια μέτρα είναι: α) το επίδομα στέγασης φτωχών λαϊκών νοικοκυριών, το οποίο περικόπτεται κατά 200 εκατ. €, β) η κατάργηση του προγράμματος δημιουργίας νέων μονάδων προσχολικής εκπαίδευσης/νηπιαγωγείων, ύψους 140 εκατ. €, γ) η κατάργηση της επιδότησης για αγορά συνταγογραφούμενων φαρμάκων από φτωχούς ασφαλισμένους, ύψους 260 εκατ. €, δ) η κατάργηση της σχεδιαζόμενης «επέκτασης» του προγράμματος σχολικών γευμάτων, ύψους 190 εκατ. €, κ.α.

Ταυτόχρονα, στον αντίποδα της αντιλαϊκής επίθεσης που απεικονίζει ο Προϋπολογισμός του 2019, βρίσκονται οι απαιτήσεις των ξένων ιμπεριαλιστικών κέντρων αλλά και του ΣΕΒ, για επιτάχυνση των «διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων». Με βά­ση αυτές, η κυβέρνηση στοχεύει να ενεργοποιήσει ένα μέρος από τα λεγόμενα «αντίμετρα» που αφορούν την τόνωση της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων, όπως λ.χ. η παροχή κρατικής επιδότησης των ασφαλιστικών εισφορών της εργοδοσίας για νέους εργαζόμενους, η σταδιακή μείωση επί των διανεμόμενων κερδών και ο φόρος εισοδήματος των επιχειρήσεων.

★★★

Χωρίς αμφιβολία, ο νέος Προϋπολογισμός του 2019 αποτυπώνει ανάγλυφα την όλο και πιο αντιδραστική κατεύθυνση στην οποία κινείται η κυβέρνηση Τσίπρα, έχοντας χάσει πλέον κάθε επαφή με τον παλμό της ελληνικής κοινωνίας που αγκομαχάει στα πρόθυρα της απόγνωσης. Με μοναδικό εμφανή και πανθομολογούμενο στόχο την εξυπηρέτηση της πολιτικής των ξένων ιμπεριαλιστικών κέντρων και της αχαλίνωτης κερδοφορίας των ξένων μονοπωλίων και της ντόπιας ολιγαρχίας, οξύνει διαρκώς τα προβλήματα των εργαζόμενων, της νεολαίας, των φτωχομεσαίων αγροτών, των επαγγελματοβιοτεχνών, των συνταξιούχων, που αφανίζονται από την καταιγίδα των άγριων αντιλαϊκών μέτρων που επιβάλλονται μέσω της μνημονιακής πολιτικής του…τέλους των Μνημονίων! Κι ενώ η κυβερνητική προπαγάνδα διατυμπανίζει την αύξηση του κατώτατου μισθού και τις  ψευτοπαροχές Τσίπρα στη ΔΕΘ, η τιμή του πετρελαίου θέρμανσης εκτινάσσεται στο 1,14 €/λίτρο (από 0,83 € το 2015), προοιωνίζοντας έναν παγωμένο Χειμώνα για τα εργατολαϊκά νοικοκυριά. Παράλληλα, προετοιμάζονται αυξήσεις στα τιμολόγια της ΔΕΗ, ενώ τράπεζες και Εφορίες βάζουν ξανά μπροστά τους πλειστηριασμούς των λαϊκών κατοικιών. Η επέλαση του ΕΝΦΙΑ, η φοροληστεία, οι αυξήσεις των βασικών ειδών λαϊκής κατανάλωσης, οι περικοπές των προνοιακών επιδομάτων, η κατεδάφιση της Υγείας και της Παιδείας, έρχονται να αποτελειώσουν οικονομικά τα λαϊκά εισοδήματα.

Όλ’ αυτά δείχνουν το μέγεθος της απάτης και της ψευτιάς των πρωθυπουργικών «στοχευμένων παρεμβάσεων υπέρ του εισοδήματος των λαϊκών στρωμάτων», αλλά και τα ψίχουλα των «παροχών», που ουσιαστικά αναδιανέμονται μεταξύ φτωχών και εξαθλιωμένων. Το προσχέδιο του Προϋπολογισμού 2019 συμπιέζει αφόρητα τις στοιχειώδεις κοινωνικές ανάγκες στα ελάχιστα όρια επιβίωσης.

Την ίδια στιγμή η ελληνική οικονομία παραδέρνει μέσα στην ήδη διαφαινόμενη νέα κρίση της παγκόσμιας οικονομίας. Όπως τουλάχιστον απορρέει ανάγλυφα από την εσπευσμένη σύσκεψη κορυφαίων κεντρικών τραπεζιτών και οικονομολόγων, στο πρόσφατο (8-14/10) ετήσιο Συνέδριο του ΔΝΤ και της Παγκόσμιας Τράπεζας στο Μπαλί της Ινδονησίας, η καπιταλιστική κρίση του 2008, όχι μόνο δεν έχει ξεπερασθεί, αλλά βαίνει συνεχώς εντεινόμενη καθώς ξεσπά το κύμα της νέας κρίσης των «κρατικών χρεών» των υπερχρεωμένων χωρών.

Τούτο σημαίνει πως η οικονομία της χώρας μας, όντας μέσα σε μία βαθιά και παρατεταμένη εξάρτηση με συνεχή αλλοίωση -προς το χειρότερο- των οικονομικών μεγεθών, δηλ. του δημοσίου χρέους, της ανεργίας, της παραγωγικής και εμπορικής της δραστηριότητας, όχι μόνο δεν πρόκειται να ανακάμψει, όπως ισχυρίζονται τα κυβερνητικά στελέχη και ο πρωθυπουργός, αλλά πιθανότατα να οδηγηθεί αργά-γρήγορα σε πλήρες αδιέξοδο.

πηγή: Λαϊκός Δρόμος