Ο Προϋπολογισμός του 2019 αποτυπώνει ανάγλυφα την όλο και πιο αντιδραστική κατεύθυνση στην οποία κινείται η κυβέρνηση Τσίπρα, έχοντας χάσει πλέον κάθε επαφή με τον παλμό της ελληνικής κοινωνίας που αγκομαχάει στα πρόθυρα της απόγνωσης. Με μοναδικό εμφανή και πανθομολογούμενο στόχο την εξυπηρέτηση της πολιτικής των ξένων ιμπεριαλιστικών κέντρων και της αχαλίνωτης κερδοφορίας των ξένων μονοπωλίων και της ντόπιας ολιγαρχίας, οξύνει διαρκώς τα προβλήματα των εργαζόμενων, της νεολαίας, των φτωχομεσαίων αγροτών, των επαγγελματοβιοτεχνών, των συνταξιούχων, που αφανίζονται από την καταιγίδα των άγριων αντιλαϊκών μέτρων που επιβάλλονται μέσω της μνημονιακής πολιτικής του…τέλους των Μνημονίων! Κι ενώ η κυβερνητική προπαγάνδα διατυμπανίζει την αύξηση του κατώτατου μισθού και τις  ψευτοπαροχές Τσίπρα στη ΔΕΘ, η τιμή του πετρελαίου θέρμανσης εκτινάσσεται στο 1,14 €/λίτρο (από 0,83 € το 2015), προοιωνίζοντας έναν παγωμένο Χειμώνα για τα εργατολαϊκά νοικοκυριά. Παράλληλα, προετοιμάζονται αυξήσεις στα τιμολόγια της ΔΕΗ, ενώ τράπεζες και Εφορίες βάζουν ξανά μπροστά τους πλειστηριασμούς των λαϊκών κατοικιών. Η επέλαση του ΕΝΦΙΑ, η φοροληστεία, οι αυξήσεις των βασικών ειδών λαϊκής κατανάλωσης, οι περικοπές των προνοιακών επιδομάτων, η κατεδάφιση της Υγείας και της Παιδείας, έρχονται να αποτελειώσουν οικονομικά τα λαϊκά εισοδήματα.

Όλ’ αυτά δείχνουν το μέγεθος της απάτης και της ψευτιάς των πρωθυπουργικών «στοχευμένων παρεμβάσεων υπέρ του εισοδήματος των λαϊκών στρωμάτων», αλλά και τα ψίχουλα των «παροχών», που ουσιαστικά αναδιανέμονται μεταξύ φτωχών και εξαθλιωμένων. Το προσχέδιο του Προϋπολογισμού 2019 συμπιέζει αφόρητα τις στοιχειώδεις κοινωνικές ανάγκες στα ελάχιστα όρια επιβίωσης.

Την ίδια στιγμή η ελληνική οικονομία παραδέρνει μέσα στην ήδη διαφαινόμενη νέα κρίση της παγκόσμιας οικονομίας. Όπως τουλάχιστον απορρέει ανάγλυφα από την εσπευσμένη σύσκεψη κορυφαίων κεντρικών τραπεζιτών και οικονομολόγων, στο πρόσφατο (8-14/10) ετήσιο Συνέδριο του ΔΝΤ και της Παγκόσμιας Τράπεζας στο Μπαλί της Ινδονησίας, η καπιταλιστική κρίση του 2008, όχι μόνο δεν έχει ξεπερασθεί, αλλά βαίνει συνεχώς εντεινόμενη καθώς ξεσπά το κύμα της νέας κρίσης των «κρατικών χρεών» των υπερχρεωμένων χωρών.

Τούτο σημαίνει πως η οικονομία της χώρας μας, όντας μέσα σε μία βαθιά και παρατεταμένη εξάρτηση με συνεχή αλλοίωση -προς το χειρότερο- των οικονομικών μεγεθών, δηλ. του δημοσίου χρέους, της ανεργίας, της παραγωγικής και εμπορικής της δραστηριότητας, όχι μόνο δεν πρόκειται να ανακάμψει, όπως ισχυρίζονται τα κυβερνητικά στελέχη και ο πρωθυπουργός, αλλά πιθανότατα να οδηγηθεί αργά-γρήγορα σε πλήρες αδιέξοδο.

Πηγή: Λαϊκός Δρόμος