Με το πρόσχημα της «ομαλότητας στους δρόμους και του σεβασμού στα δικαιώματα των πολλών», η κυβέρνηση επιχειρεί να περάσει ένα νομοσχέδιο σε συνέχεια των περιορισμών στο δικαίωμα της απεργίας, το οποίο στην πράξη καταργεί ατομικά δικαιώματα και ελευθερίες, εντείνοντας και το φακέλωμα διαδηλωτών.

Αντιδραστικής ατζέντας συνέχεια για την κυβέρνηση Μητσοτάκη, με το υπουργικό συμβούλιο της Δευτέρας 23/12 να συζητά τον περιορισμό του δικαιώματος στη διαδήλωση, χρησιμοποιώντας το κατασκευασμένο πρόσχημα ότι «δεν μπορεί 50 άτομα να κλείνουν τους δρόμους». 

Έτσι, θα καθιερωθούν πρωτοφανείς περιορισμοί στις συγκεντρώσεις, όπως η ρύθμιση που θα προβλέπει ότι η πρόθεση διαδήλωσης πρέπει να δηλώνεται ένα 48ωρο πριν στις αστυνομικές αρχές, μαζί με το όνομα του υπευθύνου!

Παράλληλα, θα υπάρχει ειδική πλατφόρμα που ανακοινώνονται οι κινητοποιήσεις ενώ, ανάλογα με τον όγκο των διαδηλωτών θα προσδιορίζεται και ο χώρος που θα καταλαμβάνουν.

Είναι φανερό ότι το δήθεν ενδιαφέρον για την ταλαιπωρία και τη μετακίνηση του λαού δεν είναι παρά το πρόσχημα για να κρύψει την επιβολή διαφόρων αυστηρών περιορισμών που θα επιτρέπουν ακόμη και την απαγόρευση διαδηλώσεων.

Μ-Λ ΚΚΕ

Να μην τολμήσει η κυβέρνηση να φέρει νομοσχέδιο για τον περιορισμό των διαδηλώσεων τονίζει το Μ-Λ ΚΚΕ. Είναι γελασμένοι αν νομίζουν ότι έτσι θα σταματήσουν τις λαϊκές αντιδράσεις και κινητοποιήσεις των εργαζομένων. Βεβαίως, δεν πρέπει να ξεχνάει κανείς ότι και ο ΣΥΡΙΖΑ έστρωσε το δρόμο για την εξέλιξη αυτή με

Η ταλαιπωρία στους δρόμους, οι καθυστερήσεις στα μέσα μεταφοράς, η αναδουλειά στα μικρομεσαία εμπορικά καταστήματα, οφείλονται στην αντιλαϊκή πολιτική όλων των κυβερνήσεων, τα τελευταία χρόνια, στα μνημόνια και τη δημοσιονομική «κανονικότητα». Η ίδια πολιτική θέλει τώρα να βάλει στο γύψο τις διαδηλώσεις. Να επιβάλει στην κοινωνία και τους εργαζόμενους σιγή νεκροταφείου. Για αυτό τον σκοπό θα χρησιμοποιήσει, αντιλαϊκές νομοθετικές τροποποιήσεις και αλλαγές.

Η ΑΔΕΔΥ

“Οι εργαζόμενοι και το συνδικαλιστικό κίνημα δεν θα ανεχτούμε τέτοιες πρακτικές, που είναι επικίνδυνες για την ίδια τη δημοκρατία και θα υπερασπιστούμε με όλες τις δυνάμεις μας τα δημοκρατικά και κοινωνικά δικαιώματα” επισημαίνει με ανακοίνωσή της η ΑΔΕΔΥ και συνεχίζει: “Οι αντιλαϊκές προθέσεις της κυβέρνησης της ΝΔ δεν θα περάσουν. Η κυβέρνηση να μην τολμήσει να φέρει νομοσχέδιο για τον περιορισμό των διαδηλώσεων. Θα τον ακυρώσουμε στην πράξη”

ΕΧΕΙ ΙΣΤΟΡΙΚΟ Η ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΩΝ ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΩΝ

Η δημόσια συζήτηση περί δήθεν «ομηρίας» της πόλης από τους διαδηλωτές επανέρχεται εδώ και 45 χρόνια σε τακτά διαστήματα. Το «πρόβλημα» είναι τόσο παλιό όσο και η δημοκρατία.

Τον Μάρτιο του 1975 η καραμανλική «Καθημερινή» διαπίστωνε σε κύριο άρθρο της τον εκτροχιασμό των λαϊκών κινητοποιήσεων και πρότεινε στις αρχές τον καθορισμό ορισμένου χώρου για τις πορείες, έξω από όλες τις βασικές κυκλοφοριακές αρτηρίες.

Το 1995 ο νεοεκλεγείς δήμαρχος Δημήτρης Αβραμόπουλος ζητούσε να μπει φρένο στις διαδηλώσεις, ενώ ο Θόδωρος Πάγκαλος πλειοδοτούσε, διακηρύσσοντας ότι «η ιδιάζουσα κοινωνική θρασύτητα να κλείνεις τον δρόμο γιατί θέλεις να επιβάλεις τη δική σου άποψη ή γιατί σε έπιασε το άγχος ή γιατί θέλεις να προβάλεις τον εαυτό σου πρέπει να τιμωρηθεί βαρύτατα».

Η έναρξη των συστηματικών προσπαθειών να ελεγχθούν οι πορείες τοποθετείται στο 1998, επί κυβερνήσεως Κώστα Σημίτη και με υπουργό Δημόσιας Τάξης τον Γ. Ρωμαίο. Στις 3 Οκτωβρίου 1998 η Διεύθυνση Μελετών του υπουργείου Δημόσιας Τάξης υπέβαλε στον Αρειο Πάγο σειρά ερωτημάτων και στις 30 Μαρτίου 1999 ο τελευταίος απεφάνθη ότι «δεν είναι αντίθετοι στο Σύνταγμα περιορισμοί που αποβλέπουν στην προστασία άλλων έννομων αγαθών».

Τον Μάρτιο του 1999, εποχή καθημερινών κινητοποιήσεων κατά των ΝΑΤΟϊκών βομβαρδισμών της Γιουγκοσλαβίας, ήρθε η σειρά του αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Βασίλη Παπαδάκη να γνωμοδοτήσει υπέρ της απαγόρευσης των διαδηλώσεων έξω από πρεσβείες ή κατοικίες μελών της κυβέρνησης (Ιός, «Ελευθεροτυπία», «Η δημοκρατία εκτός δακτυλίου», 29/11/2003).

Στις αρχές του 2001 ο υπουργός Μ. Χρυσοχοΐδης υπέβαλε σχέδιο νόμου στα συναρμόδια υπουργεία, όμως τελικά «κόλλησε» καθώς αρκετοί υπουργοί εξέφρασαν φόβους για αντιδράσεις. Το θέμα ετέθη, εκτός των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004, και πάλι τον Απρίλιο του 2009 από τον αναπληρωτή υπουργό Εσωτερικών Χρ. Μαρκογιαννάκη, ενώ ακόμα μια απόπειρα για «ελεγχόμενες διαδηλώσεις» σημειώθηκε το 2011 από τον Χρ. Παπουτσή.

Αντίστοιχη «νομοθετική ρύθμιση» είχε επιχειρήσει τον Μάιο του 2013 ο τότε υπουργός Δημόσιας Τάξης Νίκος Δένδιας, με διατάξεις που θα αφορούσαν διαδηλώσεις κάτω των 200 ατόμων, για όλες τις περιόδους του χρόνου, σε πόλεις με πληθυσμό μεγαλύτερο από 100.000 κατοίκους.