Πρώτη εμπειρία “τηλεκπαίδευσης” του οκτάχρονου γειτονόπουλου!! (κλεμμένο από το ημερολόγιό του)
Αγαπημένο μου ημερολόγιο
Πέρασα δέκα υπέροχες μέρες χωρίς σχολείο αλλά τίποτε ωραίο δεν κρατάει για πάντα. Εχτές η δασκάλα μου, η κυρία Μέλπω, έστειλε mail στην μαμά μου πως ξεκινάμε μαθήματα «τηλεκπαίδευσης», κι εγώ στραβομουτσούνιασα, γιατί δεν ήξερα τι σημαίνει ακριβώς αυτό αλλά σίγουρα δεν θα ήταν κάτι καλό, αφού είχε μέσα την λέξη «εκπαίδευση». Όμως έκανα λάθος, γιατί τελικά η «τηλεκπαίδευση» είναι κάτι το πολύ διασκεδαστικό και αστείο, κι έχει και αγωνία, σαν τον λαβύρινθο με τους καθρέφτες στο λούνα-παρκ, που δεν ξέρεις ποτέ αν έχεις βρει τον σωστό δρόμο και βλέπεις τους άλλους (χωρίς να τους ακούς) ή τους ακούς (χωρίς να τους βλέπεις) κάπου κοντά σου, το ίδιο χαμένους με σένα.
Η κυρία Μέλπω βγήκε στην οθόνη του υπολογιστή της μαμάς και σε μικρά παραθυράκια βγήκε ο Μπάμπης, η Χρυσούλα, ο Κωστάκης κι εγώ. Τα άλλα παιδιά δεν τα κατάφεραν, μάλλον γιατί τα περισσότερα δεν έχουν ούτε υπολογιστή ούτε κάμερα ούτε καλό Internet στο σπίτι τους ούτε και συμπαθούν πολύ την κυρία Μέλπω. Στην αρχή η κυρία χαμογελούσε και ανοιγόκλεινε το στόμα της και κούναγε τα χέρια της αγχωμένη αλλά εμείς δεν την ακούγαμε. Ήταν όμως πολύ αστεία, σαν εκείνη την κυρία που βγαίνει στην τηλεόραση στις «ειδήσεις στη νοηματική» και κουνάει πολύ γρήγορα τα χέρια και τα χείλη της χωρίς να λέει τίποτα. Τότε ο κολλητός μου, ο Μπάμπης, έκανε ομαδική κλήση σε μένα και τον Κωστάκη στο messenger, βάλαμε τα κινητά μας πιο κάτω από την κάμερα, να μην τα βλέπει η κυρία (δεν μας αφήνει να έχουμε κινητά ούτε και κουλούρια μέσα στην τάξη) κι αρχίσαμε να κάνουμε κρυφά ό,τι έκανε εκείνη αλλά εμείς κάναμε και άλλες, πιο αστείες χειρονομίες, όπως αυτή με το μεσαίο δάχτυλο, που πολύ μας αρέσει. Κι έτσι πέρασαν τα 10 πρώτα λεπτά μαθήματος.
Μετά η κυρία Μέλπω μας έγραψε στο chat της «τηλεκπαίδευσης» πως «αντιμετωπίζει προβλήματα με το μικρόφωνο, αλλά «γρήγορα θα το φτιάξει» κι εγώ της απάντησα «δεν πιράζει κυρία» αλλά εκείνη μου έγραψε «με –ει το πειράζει» κι εγώ σπάστηκα και δεν της ξαναέγραψα τίποτα στο chat, γιατί δεν είχε και ορθογραφικό έλεγχο αλλά έδειχνε ό,τι παπαριά γράφαμε χωρίς να την κοκκινίζει. Μετά έγραψε ότι φτιάχτηκε ο ήχος της κι ακούσαμε την τσιριχτή της φωνή, αλλά ήταν παραμορφωμένη, κάπως αντρική και πολύ αργή, σαν την φωνή του μικρού κοριτσιού από τον «Εξορκιστή», κι εμείς τρομάξαμε και σταματήσαμε να κάνουμε χειρονομίες κάτω από το γραφείο. Μετά το παραθυράκι της Χρυσούλας έμεινε άδειο και η Χρυσούλα ξαναμπήκε δύο λεπτά πριν τελειώσει τα μάθημα, γιατί την είχε «πετάξει το Internet έξω», η δασκάλα της είπε ότι δεν πειράζει κι εγώ θύμωσα που δεν το είχα σκεφτεί να το πω νωρίτερα και να γλιτώσω το μάθημα. Τελικά τα κορίτσια είναι πιο ώριμα για την ηλικία τους.
Μετά η κυρία Μέλπω άρχισε να μιλάει κανονικά και μας έλεγε για τις χώρες της Ευρώπης και τις πρωτεύουσές τους, αλλά εγώ τις ήξερα όλες από τις ειδήσεις, και μάλιστα ήξερα και πόσοι ακριβώς πέθαναν εχτές σε κάθε χώρα από τον Κωλοροϊό Covid, και μόλις της είπα ότι άκουσα και όσα είπε εκείνος με τα γουρλωτά, τρομαχτικά μάτια που μας κυβερνά, η δασκάλα στράβωσε το στόμα της κι έμεινε έτσι για πολλή ώρα. Ούτε κουνιόταν, ούτε μιλούσε. Κι εγώ ήλπισα ότι είχε πάθει εγκεφαλικό σαν τον παππού του Κωστάκη, αλλά δυστυχώς μετά από 10 λεπτά η κυρία επανήλθε χωρίς στραβό στόμα και μας είπε ότι δεν είχε κι εκείνη Internet για λίγο. Και μετά μπήκε στην παρέα και η Αφρούλα, αλλά μόνο για λίγο, γιατί παιδευόταν, είπε, όλο το πρωί να βρει την σωστή ψηφιακή τάξη στο Internet αλλά μάλλον είχε χαθεί και μόλις είδε ότι κάναμε μάθημα εξαφανίστηκε και πάλι κι εγώ θαύμασα ξανά πόσο ώριμα είναι τα κορίτσια για την ηλικία τους.
Τα τελευταία 10 λεπτά του μαθήματος ήταν και τα πιο ωραία, γιατί όσο μίλαγε μόνη της η κυρία, εμείς με τον Μπάμπη και τον Κωστάκη παίζαμε ομαδικό στα κινητά μας κάτω από τα γραφεία, και η μαμά μου έφερε και σάντουιτς με πορτοκαλάδα, γιατί ήταν πολύ χαρούμενη που με έβλεπε επιτέλους να κάνω μάθημα. Και μόλις τελείωσε το μάθημα, χαιρετήσαμε την κυρία Μέλπω, που τώρα φαινόταν πολύ κουρασμένη και δεν είχε ακόμα την φωνή του κοριτσιού από τον «Εξορκιστή» αλλά είχε πάρει σίγουρα την φάτσα της και δώσαμε ραντεβού «τηλεκπαίδευσης» για μεθαύριο. Και μετά η μαμά ήρθε μέσα, με φίλησε και μου είπε ότι τώρα μπορώ να ξεκουραστώ και να παίξω Fortnite με τους φίλους μου για όση ώρα θέλω. Μακάρι να καταργηθούν τα σχολεία και μετά τον κωλοροϊό Corvid και να κάνουμε μόνο «τηλεκπαίδευση»! Είναι απίθανο το σχολείο του μέλλοντος!!!
Έλενα Φλωριανού (από το fb)
e-prologos.gr
