Του Γιώργου Κ. Καββαδία*

Ι. Αντωνίου: «Μιλάμε για τα αυτονόητα εδώ και 40 χρόνια»

Μιλώντας στην «Καθημερινή της Κυριακής», ο πρόεδρος του Ι.Ε.Π. Γιάννης Αντωνίου, αναφορικά με την εσωτερική και εξωτερική αξιολόγηση των σχολικών μονάδων που προωθεί το υπουργείο Παιδείας επισημαίνει: «Ζητάμε από τα σχολεία να μας καταγράψουν τα δυνατά και τα αδύναμα σημεία τους, με αποκλειστικό στόχο τη βελτίωση της λειτουργίας τους και της ποιότητας του εκπαιδευτικού έργου που παράγουν … Η εσωτερική και εξωτερική αξιολόγηση των σχολικών μονάδων είναι ένα από τα κατεξοχήν απαραίτητα εργαλεία στην κατεύθυνση της υλοποίησης του παραπάνω στόχου. Μιλάμε για τα αυτονόητα εδώ και 40 χρόνια … Το αίτημα της αξιολόγησης είναι ώριμο στην ελληνική κοινωνία και την εκπαίδευση. …Προτείνουμε αυτό το σύστημα αξιολόγησης έχοντας στραμμένο το βλέμμα στη λειτουργική βελτίωση των σχολείων μας και σε καμία περίπτωση η αξιολόγηση που θα εφαρμοστεί δεν έχει τιμωρητικό χαρακτήρα. Λυπάμαι για τον δογματισμό των συνδικαλιστών που είναι αρνητικοί σε οποιοδήποτε αξιολογικό σύστημα». Σύμφωνα με την «Καθημερινή της Κυριακής», η αξιολόγηση των περίπου 170.000 εκπαιδευτικών των δημόσιων και ιδιωτικών σχολείων οι 143.000 είναι μόνιμοι και οι υπόλοιποι 27.000 αναπληρωτές θα ξεκινήσει από τον προσεχή Σεπτέμβριο αφού έως τότε θα ψηφιστεί o σχετικός νόμος.

Ο πρόεδρος του ΙΕΠ δεν πρωτοτυπεί σε καμιά περίπτωση, αλλά αναπαράγει απλά το νεοφιλελεύθερο σχέδιο για σχολική αυτονομία (ιδιωτικοποίηση) με ανταποδοτικότητα (αξιολόγηση/αποτίμηση), αξιολόγηση όλων των μαθητών με βάση μια κεντρική τράπεζα θεμάτων, ένα πιο ελιτίστικο συνεπώς λύκειο, σύνδεση των μαθητικών αποτελεσμάτων με την αξιολόγηση των σχολικών μονάδων, αυτοαξιολόγηση/ταξική διαφοροποίηση των σχολείων και ατομική επιτήρηση και πειθαρχικός έλεγχος όλων των εκπαιδευτικών στην προοπτική ενός αγοραίου/ιδιωτικοποιημένου εκπαιδευτικού συστήματος που προτείνουν οι ποικίλοι υπερεθνικοί οργανισμοί για το ελληνικό σχολείο.

Ποιος είναι ο κύριος Ι. Αντωνίου

Ο σημερινός πρόεδρος του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής (ΙΕΠ) εφαρμόζοντας την πολιτική της κυβέρνησης στην εκπαίδευση, μια πολιτική διάλυσης της δημόσιας εκπαίδευσης με υπέρμετρο αυταρχισμό προς όφελος της ιδιωτικής εκπαίδευσης έχει μετατρέψει το ΙΕΠ σε ΙΑΠ δηλαδή σε Ινστιτούτο Αντιεκπαιδευτικής Πολιτικής με αποτέλεσμα τη γενικευμένη δυσαρέσκεια μαθητών, γονιών και εκπαιδευτικών.

Ο που σαι νιότη που ΄δειχνες που θα γινόμουν άλλος κ. Αντωνίου είναι χαρακτηριστικό δείγμα κυβερνητικού παράγοντα΄- γυρολόγου. Ξεκίνησε από το ΚΚΕ για να βρεθεί στην Ελληνική Αριστερά (ΕΑΡ) του Λεωνίδα Κύρκου, κάνοντας ένα σύντομο πέρασμα από τον Συνασπισμό, για να προσχωρήσει στη ΔΗΜΑΡ και αργότερα στο ΠΑΣΟΚ. Επί υπουργίας Αρβανιτόπουλου έδινε τα φώτα του για το «νέο Λύκειο», μεταρρύθμιση που δεν προχώρησε, ωστόσο οι ιδέες του τον οδήγησαν στον… απόλυτα φυσικό του χώρο, αυτόν της Ν.Δ.. Στις 7 Ιουλίου πανηγύρισε την ανάληψη της εξουσίας από τη Ν.Δ. με τον στίχο του σπουδαίου Πάνου Τζαβέλα «Της λευτεριάς καμπάνα χτυπάει να σηκωθούν και όλοι οι σκλαβωμένοι να λευτερωθούν».

Απορρίπτεται από την «αξιολόγηση των εκπαιδευτικών» ως «ανεπιθύμητο πρόσωπο»!

«Νοσταλγό της τρόικας και του Αρβανιτόπουλου» τον χαρακτηρίζει ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας Ιδιωτικών Εκπαιδευτικών Λειτουργών Ελλάδας (ΟΙΕΛΕ) Μιχάλης Κουρουτός, ο οποίος δηλώνει στην «Εφ.Συν.» ότι ο κ. Αντωνίου από το 2015 έως το 2017, όντας συνταξιούχος, εργάστηκε ως υπεύθυνος εκπαιδευτικών προγραμμάτων των ιδιωτικών Εκπαιδευτηρίων Ζηρίδη, «αξιολογώντας τιμωρητικά, με αυταρχικό τρόπο και εντελώς εκδικητικά, ιδιωτικούς εκπαιδευτικούς με σαφή στόχο την απόλυσή τους».

Καταγγελία της ΟΛΜΕ για την απαράδεκτη στάση του Προέδρου του ΙΕΠ Ι. Αντωνίου (Ιούλιος 2020)

Το ΔΣ της ΟΛΜΕ, με ανακοίνωσή του στις 11.11.2019, είχε στηλιτεύσει τις δηλώσεις του τότε προτεινόμενου για τη θέση του Προέδρου του ΙΕΠ, κ. Ιωάννη Αντωνίου, και τον είχε κρίνει ως ακατάλληλο για τη σημαντική αυτή θέση. Επισημαίνοντας μεταξύ άλλων:

«Πριν λίγο καιρό ανακοινώθηκαν τα νέα ωρολόγια προγράμματα, τα οποία είναι ισοπεδωτικά, σε βάρος της πολύπλευρης μόρφωσης των μαθητών και του ισορροπημένου εργασιακού καθεστώτος των εκπαιδευτικών, συμπληρώνουν δε τον πρόσφατα ψηφισθέντα αντιεκπαιδευτικό νόμο 4692/2020. Διακρίνονται από μονομέρεια, υποβαθμίζουν τα γνωστικά αντικείμενα των κοινωνικών επιστημών, της καλλιτεχνικής παιδείας και των οικονομικών επιστημών, ενώ απομειώνουν από τη δημόσια εκπαίδευση ειδικότητες εκπαιδευτικών (Κοινωνικών Επιστημόνων, Οικονομικών Επιστημόνων, Εικαστικών, Μουσικών, Θεατρολόγων, Πολ.Μηχανικών-Αρχιτεκτόνων, Γεωπόνων). Το ΙΕΠ, όπως μας ενημέρωσε η υπουργός Παιδείας, ήταν αυτό που έκανε τις σχετικές εισηγήσεις για την κατάρτιση των ωρολογίων προγραμμάτων, που πλήττουν περιοχές επιστημών, γεγονός που οδήγησε σε άμεσες παραιτήσεις συμβούλων ειδικοτήτων του ΙΕΠ….

Όλα τα παραπάνω γεγονότα έρχονται να επιβεβαιώσουν με τον πλέον απόλυτο τρόπο τις αρχικές εκτιμήσεις της ΟΛΜΕ για την ακαταλληλότητα του κ. Αντωνίου για τη θέση του Προέδρου του ΙΕΠ.

Το ΔΣ της ΟΛΜΕ, με βάση τα γεγονότα που μεσολάβησαν, κρίνει ως ανεπιθύμητο πρόσωπο για τον κλάδο τον κ. Αντωνίου και ζητά την άμεση παρέμβαση της υπουργού Παιδείας, της οποίας είναι υφιστάμενος.».

Αυτοαξιολόγηση + αξιολόγηση = χειραγώγηση + κατηγοριοποίηση

Η ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας και το ΙΑΠ (Ινστιτούτο Αντιεπαιδευτικής Πολιτικής) ακολουθούν τη γραμμή της προηγούμενης κυβέρνησης αγιογραφώντας και κατατεμαχίζοντας τα σχέδια της για την επιβολή ενός πανοπτικού συστήματος ελέγχου και κατηγοριοποίησης εκπαιδευτικών και σχολείων μέσω της αυτοαξιολόγησης/ αξιολόγησης. Η  αυτοαξιολόγηση/αξιολόγηση στην εκπαίδευση είναι το στρατηγικό εργαλείο για την ένταση του καθεστώτος χειραγώγησης και ομηρίας των εκπαιδευτικών και δραστικής ελαστικοποίησης των εργασιακών σχέσεων. Στρατηγικός στόχος να οικοδομήσουν ένα πανοπτικό μοντέλο που όλοι ελέγχουν όλους μέσα από άκρως ιεραρχικές και εξουσιαστικές σχέσεις. Σε όλες τις χώρες, η αξιολόγηση συνδέεται με τη δημιουργία σχολείων πολλών ταχυτήτων, όπου τελικά είναι η ταξική προέλευση και οι οικονομικές δυνατότητες των μαθητών καθορίζουν τις επιδόσεις και τη σχολική τους πορεία.

Να το πούμε καθαρά: Η λεγόμενη αυτοαξιολόγηση θα αρχίσει με απογείωση του γραφειοκρατικής δουλειάς του εκπαιδευτικού (συμπλήρωση εντύπων, φορμών με δείκτες, τυποποιημένες απανωτές συνεδριάσεις συλλόγων, κλπ) και θα καταλήξει στη χειραγώγηση, τον επιθεωρητισμό και την απόλυση. Και αυτά δεν αποτελούν «μελλοντολογία», αλλά διαπιστώσεις της εκπαιδευτικής κοινότητας σε χώρες που υπάρχει η αυτοαξιολόγηση καθώς είναι γνωστό ότι η αυτοαξιολόγηση είναι η οργανική εξέλιξη του επιθεωρητισμού στο «μεταμοντέρνο» σχολείο.

Οι νέοι επιθεωρητές είναι εδώ! Τι δήλωνε ο Ι. Αντωνίου

Οι νέοι επιθεωρητές είναι εδώ, αφού οι καταργημένοι  Σχολικοί Σύμβουλοι επανέρχονται. “Θα επανέλθουν οι Σχολικοί Σύμβουλοι με σημαντικό ρόλο για τη λειτουργία του σχολείου”.

Αυτό επαναλαμβάνει σε όλους τους τόνους η υπουργός Παιδείας Νίκη Κεραμέως. Ο Γιάννης Αντωνίου από τις αρχές του 2020 περιγράφοντας το νέο πλαίσιο λειτουργίας του θεσμού του Σχολικού Συμβούλου, ανακοίνωσε ότι:

– Οι Σχολικοί Σύμβουλοι θα  βρίσκονται καθημερινά μέσα στα σχολεία.

– Θα δοθεί η δυνατότητα στους Σχολικούς Συμβούλους να μπαίνουν στην τάξη την ώρα του μαθήματος, όχι για έλεγχο αλλά για υποβοήθηση του εκπαιδευτικού έργου, χωρίς να ζητείται η άδεια του διδάσκοντα.

Όλα αυτά δείχνουν τον πολλαπλό, ασφυκτικό έλεγχο των εκπαιδευτικών και την εντατικοποίση της εργασίας τους που χάνει κάθε παιδαγωγικό χαρακτήρα και εξελίσσεται σε μια γραφειοκρατική διαδικασία υποταγής και συμμόρφωσης. Δείχνουν, επίσης, με σαφήνεια που πάνε τα πράγματα στο «ανοικτό» και «μεταμοντέρνο» σχολείο: στην πειθάρχηση του εκπαιδευτικού που διαφωνεί με την κυρίαρχη ιδεολογία και στη συμμόρφωσή του.

Η διεθνής εμπειρία έχει αποδείξει ότι η εφαρμογή της αυτοαξιολόγησης οδήγησε παντού σε κατηγοριοποίηση και κλείσιμο σχολείων, στην λειτουργία των σχολικών μονάδων με όρους ανταγωνισμού και επιχειρηματικότητας. Κατέστρεψε το δημόσιο σχολείο και τα μορφωτικά και εργασιακά δικαιώματα, άνοιξε τον δρόμο για την είσοδο γονέων και δήμων σε αυτό, με ρόλο επόπτη του εκπαιδευτικού έργου.

Συλλογικότητα – Αντίσταση

Το εκπαιδευτικό κίνημα οφείλει να αντισταθεί με προσανατολισμό την ανατροπή των αντιεκπαιδευτικών αναδιαρθρώσεων και της πολιτικής κυβέρνησης – Ε.Ε. – Ο.Ο.Σ.Α. Να συμβάλουμε στη διαμόρφωση ενός μορφωτικού κοινωνικού κινήματος που θα διεκδικεί έναν «άλλο» ρόλο για τον εκπαιδευτικό και την εκπαίδευση.

*Ο Γιώργος Κ. Καββαδίας είναι φιλόλογος, μέλος της ΣΕ του περιοδικού «Αντιτετράδια της Εκπαίδευσης» και του «Εκπαιδευτικού Ομίλου».