Είναι πολύ μεγάλος ο κατάλογος των γυναικών που έδωσαν τη ζωή τους στον αγώνα για τη Λευτεριά. Γυναίκες που μάθαμε τα ονόματά τους, συχνά από τα σημειώματά τους πριν την εκτέλεση, γυναίκες που δεν γνωρίζουμε ούτε το όνομά τους. Νέες και ηλικιωμένες, μητέρες και κορίτσια γεμάτα όνειρα για τη ζωή. Γυναίκες των μαρτυρικών χωριών που έγιναν ολοκαυτώματα από τη ναζιστική θηριωδία.
Μ’ αυτό το σημείωμα, θέλουμε να αποτίσουμε φόρο τιμής σε μια εμβληματική μορφή του Εθνικοαπελευθερωτικού Αγώνα και του Κομμουνιστικού Κινήματος. Σε μια ακούραστη συνειδητή αγωνίστρια, κομμουνίστρια, σεμνή, χαμογελαστή και ευγενική νέα γυναίκα και μητέρα, που γέννησε το κοριτσάκι της στο Μεταγωγών του Πειραιά.
Την Ηλέκτρα Αποστόλου.
Γυναίκα όλο ζωντάνια και αγάπη για τους ανθρώπους. Φυλακισμένη, εξόριστη, δραπέτις, παράνομη.
Το 1934 στέλνεται αντιπρόσωπος στο Παγκόσμιο Αντιφασιστικό – Αντιπολεμικό Συνέδριο Γυναικών στο Παρίσι, το 1935 συμμετέχει στο 6ο Συνέδριο της Κομμουνιστικής Διεθνούς Νέων στη Μόσχα. Μέλος της καθοδήγησης της ΟΚΝΕ, ιδρυτικό μέλος της ΕΠΟΝ, καθοδηγήτρια της πανελλαδικής οργάνωσης «Ελεύθερη Νέα».
Το 1936 τον Ιούνη εκλέγεται μέλος της ΚΕ της ΟΚΝΕ. Συλλαμβάνεται και φυλακίζεται στις φυλακές Αβέρωφ. Εκεί οργανώνει μαθήματα ιδεολογικής αυτομόρφωσης και αναπτύσσει έντονη δράση για να κρατήσει ψηλά το ηθικό των συγκρατούμενών της.
Το 1937 αποφυλακίζεται και στην 10η Ολομέλεια της ΚΕ της ΟΚΝΕ εκλέγεται στο Γραφείο της ΚΕ και στέλνεται στη Θεσσαλονίκη. Τον Ιούνη του 1939 ξανασυλλαμβάνεται. Στις 4 Ιούλη γεννάει την κόρη της Αγνούλα ενώ βρίσκεται στο Τμήμα Μεταγωγών στον Πειραιά. Στις 17 Ιούλη εξορίζεται στην Ανάφη.
Τα κείμενά της, μέσα από τις φυλακές Αβέρωφ, είναι πρότυπα για τη δουλειά των κομμουνιστών στους εργατικούς γυναικείους χώρους. Αναφέρεται στα υφαντουργεία των Ποδαράδων (Ν. Ιωνίας), που απασχολούσαν 10.000 προσφυγοπούλες εργάτριες, για την ίδρυση σωματείων και τη δημιουργία μαζικών επαναστατικών οργανώσεων.
Το 1943 χρεώνεται τη δουλειά τής διαφώτισης στην Κομματική Οργάνωση Αθήνας.
Οργανώνει έναν τεράστιο παράνομο μηχανισμό με τυπογραφεία, πολύγραφους, γραφομηχανές, παράνομες εφημερίδες, γράψιμο συνθημάτων στους τοίχους, αφισοκόλληση, τρικ. Δική της ιδέα τα περίφημα χωνιά, που ενημερώνουν το βράδυ τον λαό με ειδήσεις χωρίς λογοκρισία και νέα από τους ξένους ραδιοφωνικούς σταθμούς: «Προσοχή, προσοχή! Σας μιλά η ΕΠΟΝ, σας μιλά το ΕΑΜ. Πατριώτες…». Για να καταλήξουν : «ΘΑΝΑΤΟΣ ΣΤΟ ΦΑΣΙΣΜΟ! ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟ ΛΑΟ»!
Το 1936 συλλαμβάνεται. Μια μεγάλη προσπάθεια σπίλωσής της μπαίνει σε εφαρμογή. Σε «έγκριτη» εφημερίδα του μεταξικού καθεστώτος δημοσιεύεται η είδηση με τίτλο: «Από ποίους εσώθημεν. Συντρόφισσες …δια την κοινωνικήν ανατροπήν».Υπότιτλος: «Ηλέκτρα Αποστόλου, η πολυώνυμος συντρόφισσα. Η γυναίκα με τα χίλια ονόματα και τους απείρους εραστάς. Η αντεθνική δράσις της -Η σύλληψίς της από την Αστυνομίαν – Η οργιώδης ζωή της «συντρόφισσας»». Στο κείμενο που ακολουθεί:… «Έχει ψυχήν θηριώδη και το σκοτεινόν μίσος της εναντίον του κοινωνικού καθεστώτος αναφαίνεται σε κάθε της πράξη… Η αστυνομία την καταδιώκει αλλά αυτή μεταμφιέζεται συνεχώς και παραμένει ασύλληπτος. Τριγυρίζει εις τους στρατώνας και περνάει νύχτες ηθικής καταπτώσεως για να επιτύχει του σκοπού της» κλπ, κλπ.
Στις 22 Ιουλίου ’44, παράνομη, συλλαμβάνεται από Έλληνες συνεργάτες της Ειδικής Ασφάλειας και βασανίζεται απάνθρωπα για να αποκαλύψει τους συνεργάτες της. Αρνείται να πει ακόμη και το όνομά της. Λέει απλά «Είμαι Ελληνίδα».
Στις 26 Ιουλίου ’44. Το Δελτίο εύρεσης πτώματος αγνώστων στοιχείων, αναφέρει… Τόπος και ώρα δυστυχήματος: Ελπίδος 17, (δίπλα στην Ειδική Ασφάλεια),10.22’. Επώνυμον: Άγνωστη. Όνομα: Γυνή. Ηλικία:35. Πάθησις: Πολλαπλά τραύματα και εκχυμώσεις. Εγκαύματα….
Το παραμορφωμένο πτώμα της άγνωστης γυναίκας μεταφέρεται στο νεκροτομείο. Η ανατριχιαστική ιατροδικαστική έκθεση καταλήγει: «Η ταυτότης της θανούσης εξακριβώθη υπό της Σήμανσης, ένθα ήτο η σεσημασμένη κομμουνίστρια υπ’αριθμ. 59953. Το πτώμα ανήκε εις την Αποστόλου Ηλέκτρα, του Νικολάου. Ο Ιατροδικαστής Πέτρος Τζαφέρης».
Από έκθεση πράκτορα της τότε Ειδικής Ασφάλειας διαβάζουμε για τα κτηνώδη βασανιστήρια στα οποία υποβλήθηκε:
«Την 27ην Ιουλίου συνελήφθη υπό ομάδος της Ειδικής του Παρθενίου η γνωστή κομμουνίστρια Ηλέκτρα Σιδερίδου. Η Σιδερίδου ήτο στέλεχος του ΚΚΕ από το 1920. Οδηγήθη εις το ξενοδοχείον Κρυστάλ πλησίον της Ειδικής Ασφαλείας. Ερωτηθείσα διά την ταυτότητάν της απήντησε ότι ονομάζεται Ηλέκτρα Σιδερίδου και ότι εργάζεται πολιτικώς διά την ελευθερίαν και την ζωήν του Ελληνικού λαού και δεν προσέθεσε τίποτα άλλο. Επί 24 ώρες υπεβλήθη εις τα πλέον απάνθρωπα βασανιστήρια χωρίς να βγάλει ούτε τον ελάχιστον γογγυσμόν. Εδάρη με το μαστήγιον επί 4 συνεχείς ώρας υπό εναλλασομένων βασανιστών. Κατόπιν της έβγαλαν τα νύχια των χεριών και των ποδιών. Ύστερα αιμόφυρτον και με ανοικτάς πληγάς της έρριξαν αλάτι εις όλο της το σώμα. Ύστερα με καμμένο σίδηρο της έκαψαν το σώμα και με οινόπνευμα της άναψαν τα τριχωτά και απόκρυφα μέρη του σώματος. Ημιθανή την πήραν, με το αυτοκίνητο δήθεν για να την μεταφέρουν εις το νοσοκομείον και καθ’ οδόν την αποτελείωσαν και την εγκατέλειψαν επί του πεζοδρομείου της οδού Γ. Σ/βρίου. Η αστυνομία που ανεύρε το πτώμα ανέφερε την επομένη εις το δελτίον της ότι «ευρέθη πτώμα γυναικός 40 ετών τελείως παραμορφωμένον εκ των κακώσεων». Εξηκριβώθη ότι ανήκε εις την γνωστήν κομμουνίστριαν Ηλέκτραν Σιδερίδου».
Η ΟΠΛΑ εκδικήθηκε τον θάνατο της Ηλέκτρας με την εκτέλεση δωσίλογων -συνεργατών της Γκεστάπο. Στα πτώματα τους υπήρχαν σημειώματα «Ηλέκτρα 1», «Ηλέκτρα 2»… Ο διοικητής της Ειδικής Ασφάλειας Παρθενίου, που επέβλεπε τα βασανιστήρια της Ηλέκτρας, καταδικάστηκε σε μικρή ποινή στη μεταπολεμική Δίκη των δωσιλόγων, αποφυλακίστηκε και προήχθη σε στρατηγό.
Ο ΔΣΕ θέσπισε παράσημο, για εξέχουσες πράξεις ανδρείας, «Ηλέκτρα», και σε πολλές κόρες αγωνιστών και πολιτικών προσφύγων δόθηκε το όνομά της.

πηγή: Λαϊκός Δρόμος