Η στεντόρεια φωνή της Ασπασίας Δεμερούκη σίγησε οριστικά το βράδυ της Παρασκευής 21 Φλεβάρη 2020. Πάλεψε πάνω από είκοσι μέρες στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας, χτυπημένη από τον ιό της γρίπης. Το σίγουρο είναι ότι είχε πολλά ακόμη να δώσει. Ως εκπαιδευτικός, ως αγωνίστρια, ως άνθρωπος.
Χάθηκε ένας σπάνιος άνθρωπος. Αταλάντευτη κομμουνίστρια, σταθερή στις απόψεις της, προικισμένη εκπαιδευτικός. Σκληρή προς τον εαυτό της, δοτική προς τους άλλους. Με σπάνιες ευαισθησίες, ιδίως στην εποχή της κρίσης… Αξιοπρεπής, εργατική, όρθια στις δοκιμασίες, αγέρωχη στις φουρτούνες. Αψήφιστα πάντα τις έπαιρνε…
“Χαμένο” θεωρούσε κάθε Σαββατοκύριακο που δεν έβλεπε κάποια καλή θεατρική ή κινηματογραφική παράσταση. Παροιμιώδης η εμπνευσμένη και σθεναρή καθοδήγηση των μαθητών μπροστά στις εξετάσεις.
Εδώ και δεκαετίες το όνομά της έχει γίνει θρύλος ανάμεσα στους μαθητές. Εκατοντάδες οι μαθήτριες και οι μαθητές της που μπήκαν στα πανεπιστήμια με σημαντική τη δική της συμβολή. Όχι μόνο στην επιτυχία τους αυτή αλλά και στη διάπλαση του χαρακτήρα, στις αξίες που τους εμφύσησε με τον πιο απλό τρόπο. Με το δικό της παράδειγμα.
Η Παντιέρα εκφράζει τα πιο θερμά της συλλυπητήρια στον Θανάση και το Δημήτρη, στο Διονύση, τη Ράνια, τον Κωνσταντίνο, το Νικόλα, σε όλους τους δικούς της ανθρώπους, στους συντρόφους της και τις συντρόφισσες του Μ-Λ ΚΚΕ, στις μαθήτριες, τους μαθητές και στους συναδέλφους της.
Αποχαιρετούμε την αγωνίστρια της ζωής και της κομμουνιστικής υπόθεσης, την καθηγήτρια, την φίλη, την φιλόλογο, με δυο στίχους:
Οι Μεγάλοι Θεοί
Οι μεγάλοι θεοί
πεθαίνουν αδιαμαρτύρητα.
[…]Οι μεγάλοι θεοί γέρνουν λίγο,
κι ύστερα πέφτουν μονοκόμματοι
με ύφος αυστηρό και μονήρες.
Απόσπασμα από το ποίημα “Οι μεγάλοι θεοί” του Γιάννη Παπαϊωάννου. Πρωτοδημοσιεύθηκε στη συλλογή ποιημάτων “Νηοπομπή εν βυθώ”. Περιέχεται επίσης στα “Διαπύλια” του ιδίου.
Ν.Ξ.
Πηγή: pandiera.gr
e-prologos.gr
