Την απορία μας για την εξαγορά της Greenpeace  από την Bayer-Monsanto την μοιράστηκε με αναγνώστες του  site  μας. Την είδηση την βρήκαμε δημοσιευμένη στο αμερικανικό  site σχολίων και διαλόγου  «Reddit»  καθώς και στο γαλλικό «Le Gorafi». Ωστόσο, διερευνώντας την είδηση διαπιστώσαμε ότι δεν αναφέρεται από άλλη πηγή, γεγονός που σημαίνει ότι δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Οφείλουμε να σημειώσουμε βέβαια ότι δεν εκπλαγήκαμε από μια είδηση που αποδείχθηκε τελικά αναληθής. Και αυτό γιατί στην εποχή όπου το κυρίαρχο στοιχείο είναι η επιθετική πολιτική μιας χούφτας πανίσχυρων μονοπωλίων και κρατών προκειμένου να λεηλατήσουν τις πλουτοπαραγωγικές πηγές ασθενέστερων ανεξαρτήτων χωρών, μέσω μίας σειράς εξαγορών, συγχωνεύσεων, πολέμων, δολοφονιών αμάχων, εξανδραποδισμού, περιβαλλοντικών καταστροφών, κλπ., τίποτα πια δεν αποτελεί έκπληξη. Και ιδιαίτερα  όταν η δράση αυτών των ισχυρών μονοπωλίων και κρατών συνεπικουρείται είτε από ανθρωπιστικές οργανώσεις (UNESCO, UNICEF, ACTIONAID, OXFAM, Γιατρούς χωρίς σύνορα, κ.α.), είτε από περιβαλλοντικές οργανώσεις (WWF, Attac, Greenpeace, κ.α.).

Η θέση μας για όλες αυτές τις ΜΚΟ, είναι πως αποτελούν δεκανίκια του ίδιου του ιμπεριαλιστικού-καπιταλιστικού συστήματος, αν και πολλές απ’ αυτές βαρύνονται και με σοβαρά σκάνδαλα. Με λίγα λόγια, ο ιμπεριαλισμός εμφανίζει μπροστά στα μάτια μίας ανθρωπότητας, που μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ δεν έχει από πού να πιαστεί,  τον «υγιή καπιταλισμό» με τις ανθρωπιστικές, περιβαλλοντικές, πολιτιστικές δήθεν ευαισθησίες του, με στόχο να οικειοποιηθεί τις οικουμενικές (αλλά βαθιά ταξικές) αξίες της Ειρήνης, της Δημοκρατίας, της αλληλεγγύης, του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, της εξάλειψης της πείνας, της προστασίας του περιβάλλοντος, κλπ., κλπ

Η ίδια η Greenpeace που τόσο κόπτεται για το περιβάλλον και τους κινδύνους που το απειλούν είχε λουφάξει όταν το ΝΑΤΟ ξεκοίλιαζε με βόμβες απεμπλουτισμένου ουρανίου την Ο. Δ. Γιουγκοσλαβίας, όταν ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός διέλυε διαδοχικά το Αφγανιστάν και το Ιράκ, όταν Ευρωπαίοι και Αμερικάνοι βομβάρδιζαν τη Λιβύη, όταν δολοφονούσαν ηγέτες ανεξαρτήτων κρατών, όταν κατέστρεφαν εκατοντάδες πόλεις και χωριά της Συρίας, δημιουργώντας ένα από τα μεγαλύτερα κύματα προσφυγιάς της ιστορίας. Γι’ αυτά τα ανεπανόρθωτα οικολογικά εγκλήματα η, κατά τα άλλα περιβαλλοντική οργάνωση, δεν έχει βγάλει μιλιά.

Θυμίζουμε τις οικολογικές «ευαισθησίες» της  Greenpeace όταν το 2001 πρότεινε την κατάργηση των επιδοτήσεων του ελαιολάδου της Κρήτης, ισχυριζόμενη ότι για τα τεράστια προβλήματα της ερημοποίησης, της λειψυδρίας, της νιτροποίησης, αλλά και κάθε περιβαλλοντικού προβλήματος, υπεύθυνοι είναι οι αγρότες και ειδικότερα η ελαιοκαλλιέργεια! Για να μην αναφερθούμε στις θολές διασυνδέσεις και τα αδιαφανή οικονομικά της για τα οποία δεν δέχεται κανέναν έλεγχο για το ποιος χρηματοδοτεί τις δράσεις της. Δράσεις, που, για τα μάτια του κόσμου, απευθύνονται κατά καιρούς σ’ αυτόν ζητώντας οικονομική ενίσχυση: « Έχουμε δύσκολο έργο σε όλο τον κόσμο και βασιζόμαστε σε αυτούς που θέλουν να μας βοηθήσουν», ισχυρίζονται τα στελέχη της Greenpeace, αφήνοντάς μας με την απορία αν τα οικονομικά της μεγέθη -που αριθμούν κάποια δισεκατομμύρια δολάρια-  συγκεντρώνονται μόνο από τέτοιου είδους ενισχύσεις.

Σήφης Σταυρίδης