Αγωνιστικές Παρεμβάσεις ΔΕ

Ο «μεγάλος αδελφός» ετοιμάζεται στο όνομα της καταπολέμησης της βίας

Σύμφωνα με δημοσιεύματα η υφυπουργός Παιδείας Δόμνα Μιχαηλίδου ετοιμάζεται να κάνει πράξη την ψηφιακή πλατφόρμα καταγγελιών για περιστατικά σχολικής βίας. Ο σχετικός νόμος ψηφίστηκε λίγο πριν τις εκλογές και τώρα βρισκόμαστε στη φάση υλοποίησης του. Η υφυπουργός περιέγραψε τη λειτουργία της πλατφόρμας ως εξής:

«Είναι μια πλατφόρμα…. Μπαίνει (ο μαθητής) με τους κωδικούς που έχει από το MySchool,..» και λίγο πιο κάτω συμπλήρωσε: «Με αυτούς του κωδικούς θα μπορούν να μπαίνουν στην πλατφόρμα για να αναφέρουν το περιστατικό»

«Το επόμενο βήμα είναι να κατατεθεί η αναφορά. Την αναφορά επεξεργάζονται δύο ομάδες: Πηγαίνει στο σχολείο και σε μια τετραμελή επιτροπή της αρμόδιας Διεύθυνσης Εκπαίδευσης. Έτσι ώστε να μη συγκαλυφθεί το περιστατικό από την σχολική κοινότητα».

«Ο Διευθυντής του σχολείου μαζί με τον σύμβουλο σχολικής ζωής, έναν εκπαιδευτικό που έχει επιμορφωθεί για τα ζητήματα αυτά, εξετάζουν την αναφορά».

«Το αμέσως επόμενο βήμα είναι η παραπομπή και το τι γίνεται με αυτή την αναφορά. Η αναφορά θα παραπεμφθεί στην αστυνομία ή στην εισαγγελία ή στην ένορκη διοικητική εξέταση…».

Όξυνση κοινωνικών και ταξικών ανισοτήτων

Την ώρα που τα κοινωνικά προβλήματα, η φτώχεια, η ανεργία και η ανασφάλεια οξύνονται, ετοιμάζεται να κάνει πράξη μια διαδικασία καταγγελιών από μαθητές και γονείς και μεταφοράς ευθυνών στους εκπαιδευτικούς. Μάλιστα όλα αυτά γίνονται τη στιγμή που η κυβέρνηση και η αστυνομία αφήνει φασίστες να σουλατσάρουν στην Αθήνα και να σπάνε βαγόνια του ΗΣΑΠ και να απειλούν με δολοφονικές πράξεις.

Ένταση του αυταρχισμού και βάθεμα της ταξικότητας του σχολείου

Η πολύ επικίνδυνη και διαβλητή πρακτική των καταγγελιών θεσμοθετείται τη στιγμή που το σχολικό πλαίσιο γίνεται ακόμη πιο ταξικό, πιο αυταρχικό και πιεστικό. Το σχολείο έχει μετατραπεί σε ένα απέραντο εξεταστικό κέντρο όπου οι εξετάσεις αποτελούν την αρχή και το τέλος της μαθησιακής διαδικασίας, όπου η τράπεζα θεμάτων και η ΕΒΕ αποκλείουν χιλιάδες μαθητές από τα ΑΕΙ. Σε αυτό το σχολείο το συνεχές κυνήγι της ύλη και η σταδιακή μετατροπή της μαθησιακής διαδικασίας σε μια διεκπεραιωτική υπόθεση σε αίθουσες διδασκαλίες που είναι ασφυκτικά γεμάτες με 27 παιδιά, τείνουν να αποτελέσουν την κυρίαρχη μορφή παιδαγωγικής σχέσης. Σε ένα τέτοιο πλαίσιο η επιλογή της κυβέρνησης να δημιουργήσει μια πλατφόρμα καταγγελίας αποδεικνύει ότι είναι μια συνειδητή επιλογή συγκάλυψης των ευθυνών της και προσπάθειας δημιουργίας αποδιοπομπαίων τράγων προς αποπομπή από τη μαθησιακή διαδικασία για μαθητές και εκπαιδευτικούς.

Την ώρα που ειδικοί επιστήμονες όπως οι ψυχολόγοι και οι κοινωνικοί λειτουργοί αποτελούν είδος προς εξαφάνιση στο σχολείο, μεταβιβάζονται δικές τους επιστημονικές και επαγγελματικές αρμοδιότητες σε εκπαιδευτικούς με τον τίτλο του «συμβούλου σχολικής ζωής», χωρίς να έχουν και την κατάλληλη επιστημονική γνώση και εμπειρία.

Οι εκπαιδευτικοί βιώνουν ήδη ένα εντεινόμενο αυταρχικό πλαίσιο με τις εγκύκλιους απειλών του Γ.Γ. του υπουργείου για τη συμμετοχή σε απεργιακές κινητοποιήσεις, τους εκβιασμούς σε συναδέλφους μας νεοδιόριστους, τις απειλές που εκτόξευσε τόσο ο υπουργός, όσο και ο πρωθυπουργός για τη μη συμμετοχή στην αξιολογική διαδικασία, τις συνεχόμενες διώξεις για την άσκηση συνδικαλιστικού δικαιώματος, της έκφρασης γνώμης και κρίσης απέναντι στην εξουσία, της πολιτικής δράσης. Αυτό το πλαίσιο διαμορφώνει μια νέα κοινωνική βαρβαρότητα, την κουλτούρα βίας από την εξουσία, την κυβέρνηση και τα στελέχη της σε βάρος των εκπαιδευτικών πρωτίστως και εμμέσως στους ίδιους τους μαθητές. Η λειτουργία της νέας ψηφιακής πλατφόρμας έρχεται να ενισχύσει αυτό το πλαίσιο.

Καταγραφή, αναφορά, παραπομπή.

Ο εκπαιδευτικός κόσμος θα κινείται ανάμεσα σε αυτές τις τρεις λέξεις. Δημιουργώντας ένα περιβάλλον παρακολούθησης, ανταγωνισμού, αντιπαράθεσης και χαφιεδισμού. Ένα περιβάλλον που θα οξύνει ακόμη περισσότερο τις αντιπαραθέσεις και τη βία. Γιατί εκεί που καλλιεργείται ο χαφιεδισμός εκεί φυτρώνει και η βία. Ουσιαστικά η πλατφόρμα καταγγελίας διαμορφώνει ένα περιβάλλον ξένο στην αλληλεγγύη, τη συνεργασία και τη συνεννόηση. Ένα περιβάλλον αλλότριο στην παιδαγωγική και τον σεβασμό της προσωπικότητας του άλλου και του διαφορετικού. Διαμορφώνει μια ψευδαίσθηση ότι τα κοινωνικά προβλήματα μπορούν να λυθούν καταγγέλλοντας ο ένας τον άλλον και ρίχνοντας τις ευθύνες στον διπλανό σου κι όχι στον αγώνα και την διεκδίκηση ενάντια στα πραγματικά αίτια αυτών.

Παιδαγωγική ελευθερία και δημοκρατία στο δημόσιο σχολείο.

Εκείνο που χρειάζεται σήμερα το δημόσιο σχολείο είναι εκπαιδευτικούς μόνιμους, με σταθερή εργασιακή σχέση, ελεύθερους να δημιουργούν και όχι φοβισμένους και τρομοκρατημένους υπαλλήλους που υλοποιούν εντολές και διαταγές. Είναι η παιδαγωγική ελευθερία και τα συλλογικά δημοκρατικά δικαιώματα που χρειάζεται να διευρυνθούν.

Χρειάζεται ένα δημόσιο σχολείο που να παρέχει ολόπλευρη κριτική γνώση κι όχι κατάρτιση και κατακερματισμένες δεξιότητες διαμορφώνοντας τους αυριανούς ελαστικά εργαζόμενους. Ένα δημόσιο σχολείο με όλο εκείνο το προσωπικό και τις δομές που θα μπορεί να στηρίξει τους μαθητές του και να στηρίξει όσους μαθητές αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα έξω από το σχολείο.

Και φυσικά χρειάζεται και να αντιμετωπιστούν τα προβλήματα που γεννιούνται έξω από το σχολείο. Χρειάζεται πρώτα και κύρια να αντιμετωπιστεί ο κοινωνικός αποκλεισμός, η φτώχεια και η ανεργία, η ακρίβεια, οι χαμηλοί μισθοί, αυτά τα κοινωνικά προβλήματα που οδηγούν στη κοινωνική βία.