Τα στεφανωμενα με τα αλειωτα χιονια, ως και στον ηλιο του Αυγουστου, τα βουνα τα χιονοδοξα, τα αιωνια, τα φορτωμενα με τα καστρα των Κυκλωπων, των Ακροπολεων, των Βενετων, των Σταυροφορων, των οσων πατησαν τη γη, των οσων αντισταθηκαν και ποτισαν τις κορυφες με αιμα, τα καραουλια των ληστων, τα μακρυνά φυλακια στρατιωτων, τις σκοπιες πλανταγμενων φανταρων.
Τα περπατημενα με ποδια γυμνα των ξωτικων, και τις οπλές των μουλαριων, τουςκαλπασμους των Κενταύρων, με τσουραπια των Κλεφτων, με τσαρουχια Αρματολων , με στιβανια ανταρτικα κι αλαφροπατητα ιχνη μυστικων εφοδων και ανατιναξεων.
Τα βουνα των νερων, τ’ Αποπηγαδια των Κρητων, οι φλεβες των Σταγιατων, η καταγωγη των ποταμων, των ελατων, των κεδρων, των ψηλων πλατανων και των παλιμψηστων μαρτυριών, οι κρυψωνες των αρχαιων μαρμαρων, των λιθοχτιστων αναδομων, οι μαντρες των κατσικιων, οι σπηλιες των λαβωμενων ανταρτων, τα ρουμανια, οι χαραδρες και τα τρυφερα φιληματα της Γκολφως
Αυτα τα βουνα τωρα πυρπολουνται, ανασκαπτονται, ισοπεδωνονται, τσακιζονται. Οι φλεβες των νερων τους κοβονται, οι αρτηριες τους ταπωνονται, καταπινουν τον αερα οι σιδερενιες φτερουγες τρομου των ανεμογεννητριων, οι νεες Στυμφαλιδες ορνιθες, τα ανθρωποφαγα πουλια, τα σιδερενια ραμφη.
Οι σκουπιδοτοποι ζεματουν και ζεχνουν, καμμενα πλαστικα, διοξινες και καρκινους.
Τα ουγκανα των καταστολων δερνουν για τους πορτοφολαδες των εταιριων, τις αρπαχτες των λαμογιων και οι Μπεοι αφοδευουν δημοσιως.
Χαθηκαν μονο ολοι εκεινοι οι μπατριωταραδες, οι γιδογαμπροι, οι ορμηνεμενες ορντινατσες των πονηρων, που ξελαρυγγιαζονται, με υποβολεα, σε κουτοπονηρες παραστασεις για το τι ειναι ελληνικο.
Σταυρωσαν τα χερια και καρτερουν το θεαμα του θανατου των βουνων.

Τα θεμελια μου στα βουνα
Και τα βουνα σηκωνουν οι λαοι στον ωμο τους.

Στη Ρεθυμνο, στην Τηνο και τη Σαμοθρακη.
Μακαρι στη Μονεμβασια, στη Θασο, στο Μαλεα.

Και πανω τους, η μνημη καιει ακαυτη βατος.
Μνημη του λαου, που σε λενε Πινδο και σε λενε Αθω.

Νίνα Γεωργιάδου