Στις θέσεις της ΚΝΕ για το 12ο συνέδριό της, που ολοκλη­ρώθηκε τις μέρες αυτές, παρουσιάζεται με σχολαστική λεπτομέρεια ο προγραμματισμός δράσης της μέχρι το 13ο συνέδριο, ενώ ταυτόχρονα γίνεται απολογισμός της δράσης της για την περίοδο από το 11ο συνέδριο μέχρι σήμερα. Σε αυτά τα κομμάτια γίνεται προσπάθεια να παρουσιαστεί η ΚΝΕ ως η μόνη επαναστατική νεολαία στην Ελλάδα και ως ο μόνος γνήσιος εκφραστής των συμφερόντων της νέας γενιάς.

Συγκεκριμένα διαβάζουμε πως «Η ΚΝΕ είναι η μοναδική ζωντανή δύναμη στη νεολαία που παλεύει οργανωμένα και μαχητικά ενάντια στη χειροτέρευση της ζωής της, που μπορεί να εναντιωθεί στα σχέδια που έχει το σημερινό σύστημα για τη νεολαία, να εμπνεύσει και να συσπειρώσει γύρω της ευρύτερες νεανικές δυνάμεις για το άνοιγμα του δρόμου για την επαναστατική ανατροπή», πως «Η ΚΝΕ έπαιξε καθοριστικό ρόλο να εκφραστούν “σκιρτήματα’’ μαχητικής δράσης στους χώρους νεολαίας, μέσα σε μια περίοδο, που κυβέρνηση και οι υπόλοιπες δυνάμεις του συστήματος κάνουν τα πάντα για να επικρατήσει “σιγή νεκροταφείου’’», πως «Εμείς πρωτοστατούμε και ηγούμαστε στον αγώνα, όχι μόνο επειδή πρώτοι πυροδοτούμε αγωνιστικές διεργασίες, χαρακτηριστικό που έχουμε κατοχυρωμένο και χρειάζεται να παραμείνει, αλλά γιατί η γραμμή μας συμβάλλει στο δυνάμωμα της οργάνωσης, της διεκδίκησης, της συμμετοχής στην πάλη».

Στην ίδια κατεύθυνση είναι και ο απολογισμός που κάνει η ΚΝΕ σχετικά με την παρέμβαση των δυνάμεών της στα πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ. Συγκεκριμένα, και αφού η θέση 15 μας πληροφορεί πως «Η πορεία του ΜΑΣ είναι κρίσιμο στοιχείο της ανασύνταξης του φοιτητικού και σπουδαστικού κινήματος», στη συνέχεια αναφέρεται πως «συντελούνται και σημαντικές διεργασίες κάτω από τη δική μας καθοριστική παρέμβαση, που εκφράζεται με την ενίσχυση του ΜΑΣ και με ορισμένα -μικρά ακόμα- βήματα που γίνονται στους συλλόγους που είναι πρώτη δύναμη η Πανσπουδαστική ΚΣ», ενώ λίγο πιο κάτω πληροφορούμαστε ότι: «Η πρωτοπόρα δουλειά των δυνάμεων μας συνέβαλε να συμμετέχουν στις διαδικασίες των συλλόγων νέοι που αρχικά αδιαφορούσαν για τους συλλόγους, απείχαν από τις διαδικασίες τους» και πως «Σαν αποτέλεσμα των προσπαθειών μας εκφράζεται η αναγνώριση του ΜΑΣ από ευρύτερα τμήματα φοιτητών ως το πιο ζωντανό, μαχητικό κομμάτι του φοιτητικού κινήματος».

Παραθέσαμε σκοπίμως εκτεταμένα κομμάτια από τις θέσεις της ΚΝΕ για να μπορέσουμε να δείξουμε καλύτερα την ασυνέπεια λόγων και έργων, την κατάφωρη διαστρέβλωση της πραγματικότητας και τους οππορτουνιστικούς χειρισμούς της συγκεκριμένης οργάνωσης πάνω σε μια σειρά από ζητήματα. Απόδειξη γι’ αυτά αποτελεί η στάση των δυνάμεων της ΚΝΕ σε εκείνους τους χώρους της νεολαίας όπου τα προηγούμενα χρόνια αναπτύχθηκαν μια σειρά από κινητοποιήσεις. Τέτοιοι ήταν οι χώροι των πανεπιστημίων και των ΤΕΙ.

Αλήθεια πώς η ΚΝΕ εναντιώνεται στα σχέδια που έχει το σημερινό σύστημα για τη νεολαία, όταν ήταν οι δυνάμεις της που στο ζήτημα του κοψίματος της επάρκειας από τις καθηγητικές σχολές πρότειναν τη διαρκή επιμόρφωση των εκπαιδευτικών βάζοντας από την πίσω πόρτα το ζήτημα της αξιολόγησης των εκπαιδευτικών; Πώς ακριβώς έπαιξε καθοριστικό ρόλο να εκφραστούν “σκιρτήματα’’ μαχητικής δράσης στους χώρους νεολαίας, όταν σχετικά με το ζήτημα της διάσπασης του ΦΠΨ τοποθετήθηκε χαιρετίζοντας την ίδρυση τμήματος φιλοσοφίας στο οποίο μάλιστα πρότεινε να διδάσκεται και μάθημα διαλεκτικού υλισμού; Πώς ακριβώς αντιλαμβάνεται η ΚΝΕ την πρωτοπόρα στάση της στους αγώνες του φοιτητικού κινήματος και πως πρώτη εκείνη πυροδοτεί αγωνιστικές διεργασίες, όταν πριν από μερικά χρόνια εν μέσω απεργίας των διοικητικών υπαλλήλων των πανεπιστημίων πρότεινε το σπάσιμο της απεργίας με το επιχείρημα να διευκολυνθούν οι εγγραφές των πρωτοετών φοιτητών και όταν την ίδια ακριβώς τοποθέτηση είχε και για τις κινητοποιήσεις ενάντια στο νόμο Διαμαντοπούλου; Και πώς ακριβώς η γραμμή της ΚΝΕ συμβάλλει στο δυνάμωμα της οργάνωσης, της διεκδίκησης και της συμμετοχής στην πάλη όταν οι δυνάμεις του ΜΑΣ ήταν που διέσπασαν τον ενιαίο σύλλογο της Φιλοσοφικής στην Αθήνα με το πρόσχημα ότι αυτός είναι “αντιδραστικός’’ και “εκφυλισμένος’’, δημιουργώντας δικό τους σύλλογο – φάντασμα στο τμήμα του Ιστορικού – Αρχαιολογικού και όταν την ίδια πρακτική ακολούθησαν και στο ΤΕΙ της Λαμίας πριν από μερικά χρόνια εντείνοντας με αυτόν τον τρόπο τα υπαρκτά φαινόμενα εκφυλισμού. Και μήπως την ίδια πολιτική κατεύθυνση δεν εξυπηρετούσε η αλήστου μνήμης πρόταση του ΜΑΣ να αποφασίζει ο κάθε σύλλογος την ημερομηνία διεξαγωγής ξεχωριστών εκλογών («τις μέρες που οι ίδιοι οι σύλλογοι θα αποφασίσουν»), βάζοντας με αυτό τον τρόπο βόμβα στα θεμέλια της ενότητας των συλλόγων και μειώνοντας την πολιτική σημασία της ενιαίας διεξαγωγής των φοιτητικών εκλογών;

Αλλά ας επιστρέψουμε και στο πιο πρόσφατο παρελθόν. Ποια ήταν η στάση του ΜΑΣ κατά τη διάρκεια των αγώνων των σπουδαστών των ΤΕΙ ενάντια στην ανωτατοποίηση των ΤΕΙ που έφερε και μια σειρά από συγχωνεύσεις τμημάτων; Αν εμπιστευθούμε τις θέσεις της ΚΝΕ τότε μαθαίνουμε πως «Είναι πείρα η δράση μας μπροστά στη δημιουργία του πανεπιστημίου της δυτικής αττικής, που η επεξεργασμένη θέση, η αφομοίωσή της από τις δυνάμεις της ΚΝΕ, το σχέδιο δράσης που αναπτύξαμε, η ειδική διαμόρφωση πλαισίων πάλης και αιτημάτων συνέβαλαν στην ένταση της διαπάλης, τη συσπείρωση ευρύτερων δυνάμεων» και πως «Η εύστοχη αποκάλυψη αυτού μπορεί να αντιμετωπίσει και τις αυταπάτες που καλλιεργούνται ενόψει της “πανεπιστημιοποίησης’’ των ΤΕΙ στους φοιτητές των ΤΕΙ από τη μία και τις συντεχνιακές λογικές που μπορεί να προωθούνται στους φοιτητές των πανεπιστημίων από την άλλη». Είναι τέτοιου μεγέθους η αντιστροφή και η διαστρέβλωση της πραγματικότητας που το πιθανότερο είναι πως οι καθοδηγητές της ΚΝΕ εκτιμούν ότι οι φοιτητές διαθέτουν μνήμη χρυσόψαρου. Κι αυτό γιατί την ώρα που στα ΤΕΙ ξεσπούσαν την προηγούμενη ακαδημαϊκή χρονιά αγώνες ενάντια στην “ανωτατοποίηση’’ και τις συγχωνεύσεις, οι δυνάμεις του ΜΑΣ απλά καλούσαν τους φοιτητές να προβληματιστούν για το περιεχόμενο της συγκεκριμένης ανωτατοποίησης και, στην πραγματικότητα, αυτοί που στις θέσεις της ΚΝΕ παρουσιάζονται ως πρωτοπόροι στην οργάνωση του αγώνα, δεν μπήκαν ποτέ σ’ αυτόν.
Φυσικά, πλάι στην αντιστροφή της πραγματικότητας δεν θα πρέπει να παραλείψουμε να αναφερθούμε στο κρεσέντο επαναστατικής λογοκοπίας και ρεφορμισμού που αναδεικνύεται από τις τοποθετήσεις της ΚΝΕ σε μια σειρά από ζητήματα όπως αυτό του χαρακτήρα της εκπαίδευσης. Διαβάζουμε συγκεκριμένα πως «Η μελέτη και η προβολή της πρότασης του κόμματος για την ενιαία ανώτατη εκπαίδευση στη σοσιαλιστική κοινωνία μπορεί να αναβαθμίσει συνολικά την παρέμβασή μας, να δώσει απαντήσεις στις αγωνίες των νέων. Μπορεί να αποτελέσει βάση ζύμωσης, δημιουργίας συνολικότερου κριτηρίου για το τι είναι σύγχρονο, αναγκαίο και νέο, να αναδείξει την υπεροχή των κομμουνιστικών σχέσεων παραγωγής στον τομέα της έρευνας, της εργασιακής αποκατάστασης των αποφοίτων, της γενικότερης μορφωτικής και πολιτιστικής δραστηριότητας των νέων. Η θέση μας μπορεί να αποτελέσει βάση διεκδίκησης σήμερα φωτίζοντας την ανάγκη για συνολικότερη σύγκρουση με το σημερινό σύστημα, την ανάγκη να τεθούν σε άλλη βάση και σκοπό η έρευνα, η επιστήμη προκειμένου να εξασφαλιστούν οι διευρυμένες λαϊκές ανάγκες». Σύμφωνα λοιπόν με αυτή την τοποθέτηση, η ΚΝΕ προβάλλει τη θέση τής ενιαίας ανώτατης εκπαίδευσης στη σοσιαλιστική κοινωνία που θα αποτελέσει όχι μόνο βάση ζύμωσης και ανάδειξης της υπεροχής των κομμουνιστικών σχέσεων παραγωγής, αλλά και διεκδίκηση στη σημερινή καπιταλιστική κοινωνία που θα φωτίσει την ανάγκη για συνολική σύγκρουση με το σύστημα. Και ύστερα από αυτό εμείς μείναμε να αναρωτιόμαστε τι από τα δύο αποτελεί μεγαλύτερη φαιδρότητα: Το ότι το ΚΚΕ και η ΚΝΕ έχουν επεξεργαστεί ήδη πρόταση για το πώς θα είναι η παιδεία στον σοσιαλισμό ή το γεγονός ότι μπερδέψαν τον μαρξισμό με τον ρεφορμισμό και ζητούν να διεκδικήσει ο λαός σήμερα αιτήματα που είναι υλοποιήσιμα μόνο στη σοσιαλιστική κοινωνία (γιατί δήθεν αυτό θα φέρει αυτή την κοινωνία πιο κοντά), ενώ στις αρχές των θέσεών της η ΚΝΕ, όπως γράφτηκε και παραπάνω, μας πληροφορούσε πως η μείωση του χρόνου εργασίας και η μείωση του ορίου συνταξιοδότησης δεν είναι αιτήματα υλοποιήσιμα στο σημερινό καπιταλιστικό σύστημα;

πηγή: Λαϊκός Δρόμος