«Η αλληλεγγύη είναι μπίζνα» λένε αυτοί που ακόμα και το γάλα της μάνας τους το μετράνε με το χρήμα. Είναι τα trolls της ακροδεξιάς σήψης, είναι τα ψηφιακά τάγματα εφόδου που βρίζουν χυδαία τον Ιάσονα Αποστολόπουλο, τον άνθρωπο που σώζει ζωές στη Μεσόγειο, που στάθηκε απέναντι στον ρατσιστή πρώην υπουργό της Ιταλίας Σαλβίνι, μόνο και μόνο γιατί τόλμησε να κάνει το ίδιο και απέναντι στους Έλληνες Σαλβίνι, δίνοντας στοιχεία για τις παράνομες επαναπροωθήσεις προσφύγων από το ελληνικό λιμενικό.

Είναι προφανές ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει εξαπολύσει τους ψηφιακούς πελταστές της(trolls) για να καταλάβει το μόνο μιντιακό χώρο που της διαφεύγει από τον πλήρη έλεγχο, το διαδίκτυο. Τα ψηφιακά ζόμπι της, που σήμερα επιχειρούν τη «δολοφονία χαρακτήρα» του Αποστολόπουλου και της Ναταλίας Γερμανού, είναι τα ίδια που χθες «εκτελούσαν» (συμβολικά) την Ολλανδή δημοσιογράφο. Η ρητορική τους έχει ως αφετηρία ακροδεξιά έντυπα και συστημικούς «δημοσιογράφους» που στοχοποιούν ως επικίνδυνους για τη… δημοκρατία, όσους τολμούν να είναι δημοσιογράφοι και αλληλέγγυοι, όσους παρατούν τη φωτογραφική τους μηχανή(Μπεχράκης) για να σώσουν προσφυγόπουλα, όσους κλείνουν το πληκτρολόγιο για να πάνε κοντά στους πρόσφυγες. Όλοι αυτοί χαλάνε την πιάτσα. Ανατρέπουν την αντίληψη ότι όλα είναι χρήμα. Ότι το «κανονικό» είναι ο καθένας να κοιτάει τον εαυτό του και τη δουλίτσα του. Με άλλα λόγια, οι αλληλέγγυοι εξαερώνουν την δεξιά ιδεολογία σύμφωνα με την οποία κέντρο του κόσμου είναι το άτομο και το συμφέρον του. Ανατρέπουν την αντίληψη ότι το μοναδικό «εργαλείο» ερμηνείας της ανθρώπινης συμπεριφοράς και του κόσμου είναι το χρήμα. Ότι δήθεν δεν υπάρχει ανιδιοτέλεια, δεν υπάρχει συμπάθεια, ούτε η αγάπη ως δώρο και δόσιμο. 

Κι όμως δεν είναι όλα χρήμα. Δεν είναι όλα δουλειές, κέρδη και ζημιές. Η αλληλεγγύη και η καλοσύνη δεν είναι μπίζνα.

Σύμφωνα με τον Αμάρτυα Σεν και τον Σκοτ Μηκλ, η ηθική παράδοση της οικονομικής σκέψης ξεκινάει από τον Αριστοτέλη («Ηθικά Νικομάχεια») που συσχέτιζε το αντικείμενο των οικονομικών (τον πλούτο) με τους ανθρώπινους σκοπούς. Με την επικράτηση του νεοφιλελευθερισμού, όμως, η «ηθική» αυτή παράδοση απωθήθηκε υπέρ της «μηχανικής» παράδοσης που δεν αφορά τελικούς σκοπούς και ερωτήματα, όπως για το «πως μπορεί να αναπτυχθεί ο καλός άνθρωπος», αλλά ενδιαφέρεται μόνο για τα ζητήματα διαχείρισης.

Τώρα, οι «κάτω», οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, οι ανέστιοι, οι πρόσφυγες, είναι οι αναλώσιμοι της ιστορίας, μιας ιστορίας που είναι το ατέλειωτο χρονικό των θριάμβων των «πάνω». Τώρα όλα είναι χρήμα και αέναη συσσώρευση. Τίποτα δεν είναι αυτό που είναι. Όλα αξιολογούνται με βάση την ανταλλακτική τους αξία. Έτσι «σκέφτεται» και υπο-λογίζει  ο μισερός, ο χολερικός, ο σάπιος νεοφιλελεύθερος κόσμος τους.

Όμως υπάρχουν πάντα κάποιοι ασυμβίβαστοι, υπάρχουν οι Αποστολόπουλοι, οι Μπεχράκηδες, οι Μπέγκελ, οι εξαιρέσεις, οι de l’ un, που δεν αποδέχονται αυτή τη συνθήκη και σώζουν μαζί με τις ανθρώπινες ψυχές και την αξιοπρέπεια, το πρόσωπο του ανθρώπου. Υπάρχουν άνθρωποι που χαίρονται όταν δίνουν, όταν δωρίζουν, όπως οι γιαγιάδες της Λέσβου, όπως ο φούρναρης της Κω, όπως ο ψαράς της Παναγιούδας, όπως οι γιατροί των Γιατρών Χωρίς Σύνορα, οι Γιατροί του Κόσμου, όλοι οι άνθρωποι της ανιδιοτελούς προσφοράς. Είναι οι άνθρωποι της αλληλεγγύης, που δεν προτείνουν την ατομική συμπόνια του φιλόπτωχου ταμείου της ενορίας που ταπεινώνει τον λήπτη και διαφθείρει τον δωρητή, αλλά εισαγάγουν την αγωνιστική αλληλεγγύη, αυτή που διεκδικεί την αξιοπρέπεια ως βασικό στοιχείο της ανθρώπινης ύπαρξης, αυτή που υφαίνει αποτελεσματικά το αίσθημα του εαυτού μας με το αίσθημα του άλλου, που δημιουργεί την συναισθηματική τήξη και γεννάει εκείνο το υπέροχο ΕΜΕΙΣ. Αλλά αυτό είναι επικίνδυνο για την κοινωνία των απογόνων της Θάτσερ…

Ναι, η αλληλεγγύη θα θάψει το μίσος και τις σάπιες ψυχές που το γεννούν…

Η αλληλεγγύη και η τρυφερότητα θα μας σώσουν…

* Ιάσων Αποστολόπουλος: Εδώ βλέπουμε το σκάφος ΛΣ-70 του λιμενικού να πετάει ανθρώπους στην θάλασσα μέσα σε σχεδίες χωρίς μηχανή. Αυτό δεν λέγεται απλά pushback. Λέγεται απαγωγή, βασανιστήριο, απάνθρωπη μεταχείριση, έκθεση σε κίνδυνο, παράβαση καθήκοντος…

Γιώργος Χ. Παπασωτηρίου – artinews.gr