Χρήστος Κάτσικας

            Κατατέθηκε , από την υπουργό Παιδείας, στη Βουλή το πολυνομοσχέδιο  «Αναβάθμιση του Σχολείου, Ενδυνάμωση των Εκπαιδευτικών και άλλες διατάξεις», το οποίο αφορά   την ατομική αξιολόγηση των εκπαιδευτικών, τις επιλογές στελεχών εκπαίδευσης , την αυτονομία σχολικών μονάδων, και την εκκλησιαστική εκπαίδευση.

                Βρισκόμαστε ήδη στα μέσα του Καλοκαιριού, τα σχολεία είναι κλειστά, αλλά η συζήτηση επί του πολυνομοσχεδίου στην Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων της Βουλής αναμένεται να  ξεκινήσει την Τρίτη 20 ή την Τετάρτη 21 Ιουλίου.

                Το πολυνομοσχέδιο αποτελείται από 220 άρθρα ενώ στη δημόσια διαβούλευση είχαν τεθεί 172 άρθρα.

            Αργά τη νύχτα της Παρασκευής κατέθεσε η Νίκη Κεραμέως το επίμαχο νομοσχέδιο με τον βαρύγδουπο τίτλο: «Αναβάθμιση του σχολείου, ενδυνάμωση των εκπαιδευτικών και άλλες διατάξεις» το οποίο ανάμεσα σε άλλα από τη μία παραχωρεί υπεραρμοδιότητες στους διευθυντές των σχολικών μονάδων και στα στελέχη εκπαίδευσης και από την άλλη αποδυναμώνει τον ρόλο συλλογικών οργάνων όπως οι σύλλογοι διδασκόντων.

                Συγκεκριμένα στο  νομοσχέδιο που κατατέθηκε στη Βουλή υπάρχει ένα νέο άρθρο (97) με τίτλο «Υπαλλακτικός τρόπος άσκησης των αρμοδιοτήτων των άρθρων 47 και 47 Α του ν. 4547/2018 από τον Διευθυντή ή τον Προϊστάμενο της σχολικής μονάδας».

Μετατρέπει τους διευθυντές σχολείων σε σχολάρχες!

                Στο συγκεκριμένο άρθρο δίνεται η δυνατότητα στον Διευθυντή της σχολικής μονάδας,   σε συνεργασία με τον Σύμβουλο Εκπαίδευσης,  να προβεί σε όσες από τις ενέργειες της αρμοδιότητας του συλλόγου διδασκόντων εξακολουθούν να παραλείπονται και οι οποίες έχουν σχέση με την αυτοαξιολόγηση, προγραμματισμό και ομάδες δράσεων επαγγελματικής ανάπτυξης.

                Το άρθρο Άρθρο 97: Υπαλλακτικός τρόπος άσκησης των αρμοδιοτήτων των άρθρων 47 και 47 Α του ν. 4547/2018 από τον Διευθυντή ή τον Προϊστάμενο της σχολικής μονάδας

                1. Εφόσον κατά τη διάρκεια συγκεκριμένου σχολικού έτους ο σύλλογος διδασκόντων δεν συγκληθεί ή δεν συνεδριάσει ή για οποιονδήποτε λόγο δεν προβεί εν γένει στις ενέργειες της αρμοδιότητάς του, όπως αυτές καθορίζονται στα άρθρα 47 και 47Α του ν. 4547/2018 (Α’ 102), αμέσως μετά την παρέλευση δεκαημέρου από τη λήξη των προθεσμιών που ορίζονται στα άρθρα αυτά και χωρίς υπαίτια βραδύτητα, στην περίπτωση που δεν προβλέπονται προθεσμίες, ο Διευθυντής της σχολικής μονάδας προβαίνει, όσον αφορά στο σχολικό αυτό έτος, σε όσες από τις ενέργειες της αρμοδιότητας του συλλόγου διδασκόντων εξακολουθούν να παραλείπονται από τον σύλλογο, με τη συνεργασία του Συμβούλου Εκπαίδευσης που έχει την παιδαγωγική ευθύνη της σχολικής μονάδας, εφαρμόζοντας κατά τα λοιπά αναλόγως τα ως άνω άρθρα.

                2. Εφόσον οι ομάδες δράσεων επαγγελματικής ανάπτυξης δεν καθορίσουν τις παραμέτρους της παρ. 4 του άρθρου 47 του ν. 4547/2018 ή δεν θέσουν συγκεκριμένους στόχους ή δεν προγραμματίσουν αντίστοιχες δράσεις και εν γένει δεν λάβουν όλες τις αποφάσεις της παρ. 5 του άρθρου 47, στις ενέργειες αυτές προβαίνει αμελλητί ο Διευθυντής της σχολικής μονάδας, με τη συνεργασία του Συμβούλου Εκπαίδευσης που έχει την παιδαγωγική ευθύνη της σχολικής μονάδας, εφαρμόζοντας κατά τα λοιπά τις σχετικές διατάξεις. Οι αποφάσεις του είναι υποχρεωτικές για τους εκπαιδευτικούς που ορίζει να συμμετέχουν στις εν λόγω ομάδες.

                Είναι φανερό πως η κυβέρνηση και το ΥΠΑΙΘ και με αυτή τη νέα παρέμβαση έρχεται να γυρίσει την εκπαίδευση δεκαετίες πίσω ή αλλιώς να μετατρέψει τα σχολεία σε επιχειρηματικές μονάδες, τους διευθυντές σε σχολάρχες και τους συλλόγους διδασκόντων σε υπηκόους.

Σχολικό Συμβούλιο με διοικητή το Δήμο!

                Παράλληλα λίγες μόλις ώρες πριν το νομοσχέδιο έρθει στη Βουλή για συζήτηση (Τρίτη ή Τετάρτη) το ΥΠΑΙΘ προχωρά σε αιφνιδιαστικές αλλαγές που αλλάζουν βασικές πλευρές της λειτουργίας των σχολείων. Συγκεκριμένα με το άρθρο 107 με  τίτλο “ Αναμόρφωση του θεσμού του Σχολικού Συμβουλίου” ενώ στο νομοσχέδιο που παρουσιάστηκε στη διαβούλευση,  την πλειοψηφία στο σχολικό συμβούλιο που προτεινόταν να είναι επταμελές την είχαν οι εκπαιδευτικοί (ο Διευθυντής και  τρεις εκπαιδευτικοί της σχολικής μονάδας δύο εκπρόσωποι του δήμου και ένας εκπρόσωπος του συλλόγου γονέων), στο νομοσχέδιο όπως εισάγεται για συζήτηση στη Βουλή, το σχολικό συμβούλιο πλέον διορίζεται από το Δήμαρχο και η πλειοψηφία για σημαντικά ζητήματα της εκπαιδευτικής λειτουργίας παύει να ανήκει στους εκπαιδευτικούς. Είναι φανερό ότι το ΥΠΑΙΘ επιχειρεί από την πόρτα και τα παράθυρα να θεσμοθετήσει τις προτάσεις της Έκθεσης Πισσαρίδη που προωθούν μεταφορά αρμοδιοτήτων  στην τοπική αυτοδιοίκηση και φτάνουν μέχρι και στην διαχείριση του εκπαιδευτικού προσωπικού από τους δήμους.

Και απειλές για περικοπή μισθού

                Και δεν φτάνουν όλα αυτά τα εξόχως αυθαίρετα, νεοφιλελεύθερα και αναχρονιστικά το ΥΠΑΙΘ δια στόματος της υπουργού Παιδείας δεν διστάζει να περάσει σε απειλές σε όσους εκπαιδευτικούς αρνηθούν την αξιολόγηση.

                Αυτά δηλώνει η Νίκη Κεραμέως, σε ένα κρεσέντο αυταρχισμού στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ της Κυριακή 18 Ιουλίου.

                Συγκεκριμένα το πρωτοσέλιδο της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ αναφέρει: “Η αξιολόγηση των εκπαιδευτικών, αρχής γενομένης από τη νέα σχολική χρονιά, θα είναι υποχρεωτική… ξεκαθαρίζει μιλώντας σε εφ’ όλης της ύλης συνέντευξή της στην «Κ» η υπουργός Παιδείας Νίκη Κεραμέως. Μάλιστα, προσθέτει εμφατικά ότι για τους αρνητές της θα προβλέπονται και συνέπειες, όπως η μη μισθολογική εξέλιξη και η παρακράτηση μισθού έως και ενός μηνός, αλλά παράλληλα τα αποτελέσματά της θα συνδέονται με επιβράβευση μέσω μορίων είτε με επιμόρφωση ”.

Η ιστορία της εκπαίδευση …διδάσκει!

                Οι εκπαιδευτικοί έχουν αντιμετωπίσει πολλούς ανάλογους αυταρχισμούς και απειλές τα τελευταία χρόνια. Να θυμίσουμε το 1990 όταν ο τότε υπουργός Παιδείας Κοντογιαννοπουλος έστειλε Φύλλα Πορείας (ΦΑΠ) στους καθηγητές που είχαν επιλεγεί ως επιτηρητές και ως μέλη των λυκειακών επιτροπών; Τα ΦΑΠ έλεγαν ότι η απεργία είναι παράνομη και ότι όποιος απεργήσει θα απολυθεί). Να θυμίσουμε τις απειλές το 1997 και το 1998 από τον υπουργό Παιδείας Γεράσιμο Αρσένη; Να θυμίσουμε το 2004 με την Γιαννάκου ή το 2010 με τη Διαμαντοπούλου ή το 2013 με τον Αρβανιτόπουλο;

                Η ηγεσία του ΥΠΑΙΘ φαντάζεται τον εαυτό της ψηλότερο από τον ίσκιο της και επιχειρεί να τρομοκρατήσει τους εκπαιδευτικούς με τη βοήθεια των πετσοταϊσμένων ΜΜΕ για να πάρει ρεβάνς καθώς λίγους μόλις μήνες πριν το 90% των συλλόγων των δασκάλων, νηπιαγωγών και καθηγητών αψήφησαν τις εντολές της για τη λεγόμενη αυτοαξιολόγηση.

                Μια ματιά στην ιστορία του εκπαιδευτικού κινήματος να ρίξει κανείς εύκολα μπορεί να καταλάβει ποιος θα γελάσει τελευταίος. Εύκολα μπορεί να μάθει που βρέθηκαν όλοι αυτοί που προσπάθησαν να τρομοκρατήσουν τους εκπαιδευτικούς για να περάσουν τα μαύρα σχέδιά τους.

                Αργά ή γρήγορα. Γιατί με τρομοκρατία και απειλές δεν γίνεται παιδεία, γιατί το σχολείο που θέλουν να φτιάξουν είναι έξω και αντίθετο από τις ανάγκες όσων αναπνέουν την κιμωλία στην τάξη, γιατί μαθητές, γονείς και εκπαιδευτικοί έχουν αποδείξει ότι στις κρίσιμες στιγμές μπορούν να νικήσουν τους δαίμονες.