Με το σημερινό του διάγγελμα, ο πρωθυπουργός Α. Τσίπρας προσπαθεί να κρύψει ότι η δήθεν “νέα εποχή” βασίζεται πάνω στα “αποκαΐδια” των δικαιωμάτων του λαού και της νεολαίας.

Ας Θυμίσουμε, λοιπόν, ποια είναι η πραγματικότητα που κρύβει η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ

Μόλις πριν λίγους μήνες, τον Ιούνη του 2018, με διθυράμβους και φιέστες στο Ζάππειο υποδέχθηκε η συγκυβέρνηση το «Πρόγραμμα μεταμνημονιακής παρακολούθησης» ή αλλιώς τέταρτο Μνημόνιο, απότοκο του Eurogroup της 21ης Ιούνη.

Η «νέα εποχή για τους Έλληνες», το «τέλος των Μνημονίων», η «έξοδος από το τούνελ», η «ιστορική συμφωνία», η «επάνοδος στη σταθερότητα, την κοινωνική δικαιοσύνη, την ασφάλεια και την κανονικότητα» και πολλά άλλα.

Ο «για πρώτη φορά γραβάτα» πρωθυπουργός, επιχείρησε να διαμορφώσει ένα κλίμα προεκλογικής αισιοδοξίας σε ένα λαό που στα οκτώ αυτά χρόνια των Μνημονίων έχασε από το εισόδημά του πάνω από 60 δις €, ενώ παράλληλα θα παραμένει καθηλωμένος στο καθεστώς της ανελέητης φορολογίας, της υποτιμημένης εργασίας, των επιταχυνόμενων πλειστηριασμών, των σχεδόν ανύπαρκτων κοινωνικών παροχών Υγείας, Παιδείας και Πρόνοιας, των μεσαιωνικών εργασιακών σχέσεων, της ανεργίας, του επονείδιστου χρέους και γενικά όλων των αντιλαϊκών μέτρων αθροιστικά τριών Μνημονίων, για τουλάχιστον άλλα σαράντα χρόνια. Άλλωστε, ο ίδιος ο πρωθυπουργός, σε πολλά σημεία της ομιλίας του στο Ζάππειο, ξεκαθάρισε ότι: «δεν έχουμε σκοπό να επιστρέψουμε στην Ελλάδα του χτες», ξεκόβοντας μια και καλή κάθε ελπίδα του λαού για ανάκτηση των κεκτημένων του. Ωστόσο, επί της ουσίας αυτό που πέτυχαν οι μνημονιακές κυβερνήσεις μετά από τρία Μνημόνια και 274 δις € δανειακής βοήθειας, ήταν να ανταλλάξουν τα παλιά χρέη με καινούργια, οδηγώντας σε μία πρωτοφανή υποτίμηση της ζωής εκατομμυρίων Ελλήνων. Αυτή είναι η σκληρή πραγματικότητα του «τέλους των Μνημονίων» που αποφάσισαν τα ιμπεριαλιστικά κέντρα και αποδέχθηκε δουλικά η συγκυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, μαζί με τις τεράστιες παροχές στα ξένα και ντόπια μονοπώλια.

Μία «λύση» που συμπυκνώνεται σε ένα «Πρόγραμμα-Μνημόνιο» νεοαποικιακού τύπου, με αυστηρότατη εποπτεία, συνεχείς «μεταρρυθμίσεις» και πάμπολλα σκληρά μέτρα. Σε ό,τι αφορά το συνολικό, δυσθεώρητο χρέος των 343,7 δις €, αυτό βαφτίστηκε «μεσοπρόθεσμα βιώσιμο», ενώ για τη διαβόητη «ελάφρυνσή» του συμφωνήθηκε η επιμήκυνση των δανείων του EFSF ύψους 130 δις € για δέκα χρόνια, σε συνδυασμό με επέκταση της περιόδου χάριτος για την πληρωμή επιτοκίων επίσης για δέκα χρόνια. Παράλληλα, εγκρίθηκε δόση 15 δις €, από τα οποία τα 9,5 μπαίνουν στο γνωστό «μαξιλάρι ασφαλείας» (που αθροίζει έτσι συνολικά 24,1 δις €), και τα 5,5 δις € οδεύουν για εξαγορά μέρους των δανείων. Σημειώνουμε ότι ακόμη κι εδώ, ο ESM θα παρεμβαίνει ανά πάσα στιγμή και θα καθορίζει τη χρήση του «μαξιλαριού». Οι ετήσιοι τόκοι των δανείων, ύψους 6 δις €, θα καλύπτονται εφεξής από τα αιματοβαμμένα «πρωτογενή πλεονάσματα», ενώ τα ποσά που απαιτούνται για την ανανέωση των δανείων θα αναζητούνται στις περιβόητες αγορές. Με δύο λόγια οι δανειστές δεν δέχονται να χάσουν ούτε δεκάρα από την απαίτηση καταβολής ολόκληρου του επαχθούς χρέους που παραμένει ονομαστικά το ίδιο, ενώ κληροδοτείται για εξόφληση στις επόμενες γενιές των Ελλήνων του αβίωτου βίου, με τους μισθούς πείνας των 350 έως 650 ευρώ!

Το «Πρόγραμμα μεταμνημονιακής παρακολούθησης», με τη γνωστή ρήτρα της «μη αντιστρεψιμότητας», περιλαμβάνει επίσης τα γνωστά προνομοθετημένα μέτρα μείωσης των συντάξεων και του αφορολόγητου, ενώ προβλέπει τριμηνιαίους ελέγχους από τους «θεσμούς» οι οποίοι θα έχουν τη δυνατότητα να ζητούν και νέα μέτρα αν η κυβέρνηση αποκλίνει από το στόχο για τη διατήρηση «πρωτογενών πλεονασμάτων», που καλούνται να πληρώσουν οι εργαζόμενοι, μέχρι, τουλάχιστον, το 2060. Αυτό ισοδυναμεί με ένα διαχρονικό πλαίσιο λιτότητας, το οποίο θα γίνεται ακόμη πιο δυσβάστακτο σε περίπτωση που οι «επενδύσεις» δεν έρθουν ή η χώρα τού αφανισμένου πρωτογενούς τομέα (Γεωργία-Κτηνοτροφία-Αλιεία) και του σοβαρά κλονιζόμενου δευτερογενούς (μεταποιητική βιομηχανία) επιστρέψει στην ύφεση.

Ο γαλλικός μηχανισμός «ελάφρυνσης» του χρέους (δηλαδή ο αυτόματος μηχανισμός που προέβλεπε μείωση του χρέους εάν η Ελλάδα είχε χαμηλότερους ρυθμούς ανάπτυξης) που έγινε αποδεκτός μετ’ επαίνων στο Eurogroup του περσινού Ιούνη, εξαφανίστηκε, έναντι των άτεγκτων γερμανικών προτεραιοτήτων. Ταυτόχρονα, η σκληρή γραμμή της Γερμανίας, η αποχή του ΔΝΤ από την περαιτέρω δανειοδότηση (παραμένει μόνο σαν «σύμβουλος») και η στήριξη της Γαλλίας, αποτυπώνουν τις συνεχώς διογκούμενες αντιθέσεις που ελλοχεύουν τόσο στους κόλπους της ΕΕ, όσο και μεταξύ Γερμανίας και ΗΠΑ.

★★★

Κουνώντας το θυμιατήρι της άμεσης προσφυγής σε εκλογές και ξεχνώντας το βίο και την πολιτεία της κυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου, ο πρόεδρος της ΝΔ δήλωσε ότι: «Η χθεσινή συμφωνία του Eurogroup, σηματοδοτεί την αρχή του τέλους της πιο καταστροφικής ιστορίας που γνώρισε η Ελλάδα στα χρόνια της Μεταπολίτευσης. Της ιστορίας των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ που στοίχισαν στους Έλληνες 100 δις ευρώ, επειδή απλά είχαν αυταπάτες, όπως και οι ίδιοι πια έχουν το θράσος να ομολογούν (…) Η συμφωνία για το χρέος θα μπορούσε να επιτευχθεί ήδη από το 2014 αν ο κ. Τσίπρας δεν ήθελε να δοκιμάσει στην πλάτη των Ελλήνων τις αυταπάτες του. Ζητούμενο για τη χώρα παραμένει η επίτευξη υψηλής, διατηρήσιμης ανάπτυξης. Αυτή η κυβέρνηση απέδειξε ότι δεν μπορεί. Η Ελλάδα χρειάζεται πολιτική αλλαγή. Και τη χρειάζεται τώρα».

Να θυμίσουμε ότι η κυβέρνηση «εθνικής σωτηρίας» των Σαμαρά-Βενιζέλου εξαπατούσε το λαό με τον ίδιο χυδαίο και άθλιο τρόπο για τον οποίο καταγγέλλει τους σημερινούς. Μία κυβέρνηση που ήταν έτοιμη να υπογράψει την «πιστωτική γραμμή ενισχυμένων όρων» (ECCL), δηλαδή του νέου Μνημονίου που δόθηκε στο Eurogroup της 8ης Δεκέμβρη 2014. Αλλά και τι να πρωτοθυμηθεί κανείς για την πορεία της ΝΔ που συναγωνίζεται τον ΣΥΡΙΖΑ στην ίδια αντιδραστική ρότα: Πως χάρισε στις τράπεζες πάνω από 200 δις € την ίδια στιγμή που οι λαϊκές μάζες εξαθλιώνονταν; Πως χάρισε στους εφοπλιστές τα δισεκατομμύρια του αφορολόγητου πετρελαίου, την ίδια στιγμή που τα λαϊκά νοικοκυριά τρεμολογούσαν από το κρύο; Πως χάρισε φορολογικές απαλλαγές στα μονοπώλια για αεριτζίδικες επενδύσεις, την ίδια στιγμή που χαράτσωνε το λαό με δυσβάσταχτους φόρους; Και πέρα από τα αλήστου μνήμης σκάνδαλα της Siemens, της Proton Bank, των «κουμπάρων», του Βατοπεδίου, των υποβρυχίων, των F-16, των δομημένων ομολόγων, των «αναψυκτηρίων», των μπάτσων-βαποράκια της Δίωξης Ναρκωτικών, έρχεται στο προσκήνιο και ο περιφερόμενος υπόνομος των διάφορων λιστών (Λαγκάρντ, Λιχτενστάιν, Λουξεμβούργου, Βρετανίας, Ολλανδίας) και των Panama papers με την αφόρητη δυσοσμία που προκαλεί ο εσμός των καταγραμμένων πολιτικών, μεγαλοεκδοτών, καναλαρχών, μεγαλοεργολάβων δημοσίων έργων, εφοπλιστών, εμπόρων όπλων, κάθε λογίς μεσαζόντων, κλπ. οικονομικών παραγόντων, για καταθέσεις στις ελβετικές τράπεζες, αγορές θαλαμηγών στο Άμστερνταμ, ακριβών διαμερισμάτων στο Λονδίνο, κ.λπ., κλπ.,. προϊόντων προφανώς ξεπλύματος «μαύρου» χρήματος που αποτελούν αναμφισβήτητα την εκλογική πελατεία, των πολιτικών κομμάτων της μεγαλοαστικής τάξης, δηλαδή της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και σήμερα του ΣΥΡΙΖΑ.

★★★

Ας δούμε όμως πιο αναλυτικά τις δεσμεύσεις που απορρέουν από τους έξι «άξονες» του Παραρτήματος της συμφωνίας με τίτλο: «Οι ειδικές δεσμεύσεις της Ελλάδας που θα διασφαλίσουν τη συνέχιση και ολοκλήρωση των συμφωνημένων μεταρρυθμίσεων την μετα-προγραμματική περίοδο»:

Α) Δημοσιονομικές και διαρθρωτικές «μεταρρυθμίσεις». Να τονίσουμε πως αυτές από τη μια αποσκοπούν σε αντιλαϊκές μεταρρυθμίσεις («πρωτογενή πλεονάσματα», αύξηση ΕΝΦΙΑ) και από την άλλη στην προστασία των δυνάμεων του κεφαλαίου και του κράτους (στελέχωση ΑΑΔΕ, μη ληξιπρόθεσμες οφειλές του δημοσίου):

1) «Προβλέπεται πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% του ΑΕΠ ως το 2022 και 2,2% από το 2023 ως το 2060».

2) «Απαιτείται η επαρκής στελέχωση της Ανεξάρτητης Αρχής Δημοσίων Εσόδων με μόνιμο προσωπικό 13.322 ατόμων μέχρι το τέλος του 2021».

3) «Χρειάζεται να συνεχιστούν οι «μεταρρυθμίσεις» στα δημόσια οικονομικά, ώστε να αποφευχθεί ο κίνδυνος συσσώρευσης ληξιπρόθεσμων οφειλών» (εννοεί προφανώς προς τους ιδιώτες επιχειρηματίες).

4) «Μέχρι τα μέσα του 2020 θα πρέπει ο ΕΝΦΙΑ και οι λοιποί φόροι στην ακίνητη περιουσία να μπορούν να υπολογίζονται με βάση αντικειμενικές αξίες που θα είναι πλήρως ευθυγραμμισμένες με τις τρέχουσες εμπορικές τιμές».

Β) Κοινωνική Πρόνοια. Οι προσπάθειες «εκσυχρονισμού» αποβλέπουν στην αναδιανομή των ελάχιστων κονδυλίων που διατίθενται για την «κοινωνική πρόνοια» με βάση τους πρόσφατους αποκλεισμούς και τις νέες περικοπές αναπηρίας:

5) «Η Ελλάδα θα πρέπει να συνεχίσει τις προσπάθειες για εκσυγχρονισμό του συστήματος Πρόνοιας με την τεχνική βοήθεια της Υπηρεσίας Στήριξης Διαρθρωτικών Μεταρρυθμίσεων (SRSS)».

6) «Να εκσυγχρονίσει το σύστημα υγείας ανοίγοντας 120 κέντρα πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας (ΤΟΜΥ) ως τα μέσα του 2018. Ως τα μέσα του 2020 θα πρέπει να έχουν ανοίξει και τα 240 που έχουν προβλεφθεί». Να σημειώσουμε μόνο πως η λειτουργία τους θα βασίζεται πρακτικά σε σύμπραξη του ιδιωτικού (οικογενειακός γιατρός) και του δημόσιου τομέα. Σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται για παροχές δημόσιες, δωρεάν, με καθολική και ισότιμη πρόσβαση για όλους, με χρηματοδότηση από τον κρατικό προϋπολογισμό, με υλικοτεχνική υποδομή και προσωπικό που χρειάζεται, στο πλαίσιο ενός ενιαίου ΕΣΥ, με αύξηση των δαπανών για την Υγεία. Επομένως, είναι απόλυτα βέβαιο ότι χωρίς συγκροτημένες και λειτουργικές Μονάδες-Κέντρα Υγείας με τις ειδικότητες των υγειονομικών που απαιτούνται και για κάθε περιοχή της χώρας ξεχωριστά, που να μπορούν να καθοδηγήσουν και να οργανώσουν τις ΤΟΜΥ, είναι αδύνατον αυτές να μπορέσουν να κάνουν το ελάχιστο από αυτά που υποτίθεται ότι θα κάνουν και μάλιστα με τη διάρθρωση προσωπικού και την οργάνωση που προτείνεται στο σχετικό νόμο.

7) «Να ολοκληρώσει τα κοινωνικά δίκτυα ασφαλείας και τη μεταρρύθμισή τους, εφαρμόζοντας τα συμφωνηθέντα για τον τρόπο υπολογισμού της αναπηρίας ως τα μέσα του 2019, αναθεωρώντας τις επιχορηγήσεις των τοπικών μέσων μεταφοράς ως το τέλος του 2019 και ολοκληρώνοντας τους τρεις πυλώνες του Εισοδήματος Κοινωνικής Αλληλεγγύης ως το τέλος του 2019». Μετά το σχετικό πολυνομοσχέδιο με τα «συμφωνηθέντα», όπου παράλληλα εισάγεται η έννοια της «αποϊατρικοποίησης» και ταυτόχρονα επεκτείνεται αυτή της «λειτουργικότητας» για τις αναπηρίες (η οποία θα λειτουργήσει σαν ένα επιπλέον εργαλείο περικοπής των αναπηρικών επιδομάτων, παροχών κλπ.), η παραπάνω «δέσμευση» αποτελεί κοροϊδία, όταν μάλιστα θα συνυπολογίζεται και η δυνατότητα του ανάπηρου με πάνω από 67% αναπηρία, να δουλέψει!

Γ) Χρηματοοικονομική Σταθερότητα. Η λεγόμενη αποκατάσταση της υγείας του τραπεζικού συστήματος που προτείνεται από τα ιμπεριαλιστικά κέντρα, είναι άμεσα συνυφασμένη με τις αθρόες κατασχέσεις, τους εντεινόμενους πλειστηριασμούς και το ξεπούλημα των «κόκκινων» δανείων στα ξένα αρπακτικά funds. Επίσης, προβλέπονται ρυθμίσεις για το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (ΤΧΣ) και την πορεία των capital controls:

8) «Η Ελλάδα θα συνεχίσει να εφαρμόζει τις μεταρρυθμίσεις για την αποκατάσταση της υγείας του τραπεζικού συστήματος, που συμπεριλαμβάνουν και τη διαχείριση των κόκκινων δανείων διασφαλίζοντας τη διαρκή αποτελεσματικότητα του σχετικού νομικού πλαισίου (πτωχευτική διαδικασία νοικοκυριών και επιχειρήσεων, εξωδικαστικοί συμβιβασμοί, ηλεκτρονικοί πλειστηριασμοί, πωλήσεις κόκκινων δανείων κοκ)».

Δ) Αγορά Εργασίας. Προφανώς στο στόχαστρο μπαίνει πρώτα και κύρια ο μισθός εργασίας και μάλιστα ο κατώτατος, σύμφωνα με τις διατάξεις του ν. 4172/2013 (νόμος Βρούτση). Η λεγόμενη «επικαιροποίησή» του πιθανόν να σημαίνει «αυξήσεις»-ψίχουλα, είτε ακόμα και μειώσεις, κατόπιν εισήγησης «επιτροπής εμπειρογνωμόνων», που θα παίρνει υπόψη της την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας, την πορεία της ανεργίας, κ.α. Από την άλλη πλευρά, διευκολύνεται η αδειοδότηση των «επενδύσεων», απλοποιούνται οι διαδικασίες και ολοκληρώνονται οι μεταρρυθμίσεις στην Ενέργεια με την πώληση των λιγνιτικών μονάδων της ΔΕΗ, καθώς και του Κτηματολογίου, κ.ά.

9) «Η Ελλάδα θα περιφρουρήσει την ανταγωνιστικότητα μέσω μιας διαδικασίας επικαιροποίησης του κατώτατου μισθού, που θα είναι ευθυγραμμισμένη με τις προβλέψεις 4172/2012».

10) «Η Ελλάδα θα ολοκληρώσει τη μεταρρύθμιση για την αδειοδότηση των επενδύσεων».

11) «Θα ολοκληρώσει το κτηματολόγιο ως τα μέσα του 2021, εντάσσοντας μέσα πλήρεις πληροφορίες για τις δασικές εκτάσεις ως τα μέσα του 2019».

12) «Για την ενεργειακή μεταρρύθμιση, η αποεπένδυση της ΔΕΗ απ’ τα λιγνιτικά θα έχει ολοκληρωθεί ως το τέλος της χρονιάς».

Ε) Υπερταμείο και Ιδιωτικοποιήσεις. Απ’ ό,τι φαίνεται οι δεσμεύσεις περιλαμβάνουν το ξεπούλημα συλλήβδην της δημόσιας περιουσίας στο ξένο και ντόπιο μονοπωλιακό κεφάλαιο. Όσα δεν αναφέρονται (ΟΤΕ, ΟΣΕ, Αεροδρόμια, ΟΛΠ, κλπ.) έχουν ήδη ξεπουληθεί για ένα κομμάτι ψωμί:

13) «Το Πρόγραμμα Αξιοποίησης της Δημόσιας Περιουσίας και το Στρατηγικό Σχέδιο της Ελληνικής Εταιρείας Συμμετοχών και Περιουσίας (Υπερταμείου) θα εφαρμόζεται σε μία διαρκή βάση». (Σημ. Λ.Δ.: δηλαδή μέχρι το 2114).

14) «Η Ελλάδα δεσμεύεται να ολοκληρώσει τις συναλλαγές του ΔΑΑ «Ελ. Βενιζέλος» και του ΔΕΣΦΑ (ως τα μέσα 2018), των ΕΛΠΕ (συμπεριλαμβανομένης της μεταφοράς υπολοίπων μετοχών στο Υπερταμείο) και της Μαρίνας Αλίμου (ως τα μέσα 2019), της Εγνατίας, του εμπορικού σκέλους της ΔΕΠΑ, των μετοχών του ΔΑΑ, της ΕΥΔΑΠ, της ΕΥΑΘ και των λιμανιών Αλεξανδρούπολης και Καβάλας (ως το τέλος 2019)».

15) «Την πώληση ή άλλη μορφή νομισματοποίησης των μετοχών της ΔΕΗ, του δικτύου της ΔΕΠΑ, των περιφερειακών λιμένων Ηγουμενίτσας και Κερκύρας και της υπόγειας αποθήκης της Καβάλας (ως τα μέσα του 2021) καθώς και άλλα περιφερειακά λιμάνια (ως τα μέσα του 2022) που θα προταθούν απ’ τους συμβούλους του ΤΑΙΠΕΔ και βάσει της συμφωνηθείσας διαδικασίας μεταξύ της κυβέρνησης και του Ταμείου».

16) «Τη μεταφορά του ΟΑΚΑ στο Υπερταμείο και την αναδιάρθρωση της εταιρείας ακινήτων του Δημοσίου (ΕΤΑΔ) που θα ολοκληρωθούν στα τέλη του 2018».

17) «Αξιολόγηση/αντικατάσταση όλων των ΔΣ των ΔΕΚΟ ως τα μέσα 2019».

ΣΤ) Δημόσια Διοίκηση. Προβλέπεται η ολοκλήρωση των «μεταρρυθμίσεων» για τον «εκσυγχρονισμό της διαχείρισης ανθρωπίνων πόρων στο Δημόσιο» έως τα τέλη του 2018. Προτάσσεται επιπλέον το «Σχέδιο καταπολέμησης της διαφθοράς» στο οποίο προβλέπονται μέχρι και κουπόνια για την ενίσχυση πολιτικών κομμάτων(!):

18) «Θα ολοκληρωθούν οι μεταρρυθμίσεις για τον εκσυγχρονισμό της διαχείρισης των ανθρώπινων πόρων στο Δημόσιο. Στο πλαίσιο αυτό η Ελλάδα πρέπει να εξασφαλίσει το διορισμό Διοικητικών Γενικών Γραμματέων και όλων των Γενικών Διευθυντών σύμφωνα με το νόμο 4369/2016 ως το τέλος του 2018 με ανεξάρτητη αξιολόγηση της διαδικασίας».

19) «Ολοκλήρωση του τρίτου κύματος κινητικότητας στο Δημόσιο ως τα μέσα του 2019».

20) «Ολοκλήρωση του κεντρικού συστήματος διαχείρισης ανθρώπινων πόρων (ψηφιακό οργανόγραμμα για όλους τους δημόσιους φορείς και σύνδεση με μία αρχή πληρωμών) ως το τέλος του 2019».

21) «Εφαρμογή όλων των συστάσεων του Συμβουλίου της Ευρώπης κατά της διαφθοράς ως τα μέσα του 2021».

★★★

Τυλιγμένη και αυτή με την ίδια κουρελού της «εθνικής σωτηρίας», η συγκυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, σαν πολιτική έκφραση του μαύρου μετώπου των ιμπεριαλιστών και μερίδων της ντόπιας μεγαλοαστικής τάξης, θα κινηθεί σε ακόμη πιο αντιδραστική κατεύθυνση, χωρίς καθυστερήσεις και αναβολές, διαθέτοντας τη στήριξη των ξένων αφεντικών της. O λαός που πάλεψε για την ανατροπή της βάρβαρης πολιτικής των κυβερνήσεων Παπανδρέου, Παπαδήμου, Σαμαρά-Βενιζέλου, δεν θα πρέπει να ανεχτεί τη συνέχισή της από μια κυβέρνηση που εφαρμόζει πιο επιθετικά την ίδια και χειρότερη πολιτική. Αυτό που προέχει τώρα είναι ο ασίγαστος λαϊκός αγώνας να κατευθυνθεί σταθερά και ανυποχώρητα ενάντια στην πολιτική της «νέας εποχής» των κυρίαρχων κομμάτων ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ, αλλά και της ΝΔ, του Κινήματος Αλλαγής, του Ποταμιού, της Ε.Κ για να μην περάσει η ξενόδουλη συμφωνία και το νεοαποικιακό «πρόγραμμα». Να αναδείξει τα φασιστικά χαρακτηριστικά του ναζιστικού μορφώματος της «Χρυσής Αυγής» σαν εκφραστή του εθνικισμού, της μισαλλοδοξίας και του αντικομμουνισμού. Τέλος, να αποκαλύψει και να ξεσκεπάσει τις ρεφορμιστικές αυταπάτες που σπέρνουν το ΚΚΕ και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ σαν κήρυκες του ρεβιζιονισμού και του νεοτροτσκισμού.

Μπροστά στα μάτια του λαού αποκαλύφθηκε για άλλη μια φορά η αντιδραστική κυριαρχία των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων στη χώρα μας, καθώς και η υποτελής στάση των ντόπιων αστικών κομμάτων. Δεν είναι μόνο οι συμφωνίες που αλυσοδένουν το λαό και θέτουν τη χώρα κάτω από νεοαποικιακό ζυγό με τους ξένους ελεγκτές που καταπατούν κάθε έννοια εθνικής και πολιτικής κυριαρχίας, είναι επίσης οι απροκάλυπτες υπαγορεύσεις και προσταγές τους, η ωμή επέμβασή τους στις εσωτερικές πολιτικές εξελίξεις, τα τελεσίγραφα, οι απειλές και οι εντολές που διαμηνύουν προς εκτέλεση στους ντόπιους υπηρέτες τους, προκαλώντας αισθήματα εθνικής ταπείνωσης στο λαό. Η Γερμανία και η Γαλλία, μαζί με το ΔΝΤ σε ρόλο «συμβούλου», απαίτησαν την άμεση υπογραφή της συμφωνίας και την εφαρμογή του «Προγράμματος μεταμνημονιακής παρακολούθησης» από την υποτελή κυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου. Και τα ντόπια στηρίγματά τους έσπευσαν να δώσουν διαβεβαιώσεις πίστης, να συμμορφωθούν και να ευθυγραμμιστούν με τις εντολές των πατρώνων τους. Σ’ αυτή την κρίσιμη κατάσταση που διαμορφώνεται με τη λήξη της τέταρτης «αξιολόγησης» και του τρίτου Μνημονίου τον ερχόμενο Αύγουστο, το πραγματικό διακύβευμα για το λαό και την Αριστερά δεν είναι η πίστη στη σπορά των προεκλογικών αυταπατών, αλλά η οργάνωση του αγώνα για να αποκρουστούν οι αχαλίνωτοι εκβιασμοί, οι συνεχείς απειλές και τα τρομοκρατικά διλήμματα που από κοινού βάζουν οι ιμπεριαλιστές και οι ντόπιοι λακέδες τους, προκειμένου να γίνει αποδεκτή η υποδουλωτική συμφωνία και τα εξοντωτικά μέτρα του «Προγράμματος». Τώρα που το καθεστώς της υποτέλειας και της ξενοδουλείας αποκαλύπτεται, ο λαός και η Αριστερά δεν πρέπει να συρθούν στο κοινοβουλευτικό παιχνίδι, αλλά να προσανατολιστούν σταθερά στο δρόμο του παλλαϊκού, αντιιμπεριαλιστικού αγώνα για να ανατραπεί η πολιτική της πείνας, της ανεργίας και της εξαθλίωσης που επιβάλλει το μαύρο μέτωπο ολιγαρχίας, ΕΕ και ΔΝΤ, ως αναπόσπαστο τμήμα του γενικότερου αγώνα του λαού μας για να σπάσουν τα δεσμά της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης, για την έξοδο από την ΕΕ και το ΝΑΤO, για την ανατροπή της διπλής κυριαρχίας του ιμπεριαλισμού και της ντόπιας μεγαλοαστικής τάξης.