Η βαθιά «ανησυχία» της Δύσης και κυρίως των ΗΠΑ για τη ραγδαία άνοδο της Κίνας, για την αυξανόμενη επιρροή της καθώς και της Ρωσίας και για τις νέες συνθήκες της ιμπεριαλιστικής αντιπαράθεσης, αποτυπώθηκε στην τελευταία Σύνοδο υπουργών Εξωτερικών του ΝΑΤΟ.

Είναι προφανές -όπως φάνηκε και στην Έκθεση Επιτροπής Διαλογισμού για το «ΝΑΤΟ 2030» που δόθηκε στη δημοσιότητα- ότι «το περιβάλλον εξωτερικής ασφάλειας του ΝΑΤΟ έχει αλλάξει δραματικά από το 2010», με «βασικό χαρακτηριστικό του τρέχοντος περιβάλλοντος ασφαλείας την επάνοδο του γεωπολιτικού ανταγωνισμού», με ρητές, επώνυμες αναφορές σε Κίνα και Ρωσία. Προκύπτει συνεπώς ως επιτακτική η ανάγκη ενίσχυσης της διατλαντικής συνεργασίας για την αντιμετώπιση των βαθιών αντιθέσεων μπροστά στη διεθνή άνοδο του Πεκίνου.
Η Γερμανίδα καγκελάριος Άγκελα Μέρκελ έθεσε αγωνιωδώς το ζήτημα: «Η πανδημία θα μας πάει πίσω οικονομικά. Πού θα καταλήξουμε εμείς, πού η Κίνα, πού πηγαίνει η Νότια Κορέα; (…) Πρέπει να αναρωτηθούμε πού θα καταλήξει η Ευρώπη μετά την κρίση. Πιστεύω ότι θα υπάρξει ακόμη μια αναδιάταξη των περιοχών».

Στη Σύνοδο λοιπόν αυτή κατατέθηκαν προτάσεις για την κατάρτιση του «σχεδίου ΝΑΤΟ 2030», για το οποίο οι τελικές αποφάσεις θα παρθούν στη Σύνοδο Κορυφής το 2021, με στόχο -όπως δήλωσε ο Γ.Γ. της λυκοσυμμαχίας Σόλτενμπεργκ- «καθώς αντιμετωπίζουμε νέες παγκόσμιες προκλήσεις (…) να κάνουμε την ισχυρή Συμμαχία μας ακόμα πιο ισχυρή», σε όλα τα πεδία, σε όλα τα πλάτη και τα μήκη της γης.

Η Κίνα λοιπόν είχε την «τιμητική» της στην Έκθεση και σε αποκαλυπτικές δηλώσεις Σόλτενμπεργκ και άλλων δυτικών αξιωματούχων. Αξίζει μάλιστα να κατατεθούν εκτεταμένα αποσπάσματα αυ­­τών, που αναδεικνύουν ότι οι αμερικάνοι ιμπεριαλιστές εστιάζουν στην «παγκόσμια μετατόπιση της ισορροπίας δυνάμεων με την άνοδο της Κίνας».

«Η Κίνα έχει τον δεύτερο μεγαλύτερο στρατιωτικό προϋπολογισμό στον κό­σμο. Η Κίνα επενδύει μαζικά σε νέα όπλα. Πλησιάζει σε εμάς, από την Αρκτική έως την Αφρική. Και επενδύοντας στην υποδομή μας, αγοράζοντας βασικά στρατηγικής σημασίας υποδομές που το ΝΑΤΟ θέλει να μείνουν στα χέρια του».

Για να προσθέσει ο Σόλτενμπεργκ: «οι συμμετέχοντες συμφώνησαν σε μια αναλυτική αναφορά για την Κίνα η οποία αποτιμά τη στρατιωτική ανάπτυξη της Κίνας, την αυξανόμενη δραστηριότητα στη γειτονιά μας και τις συνέπειες για την ανθεκτικότητα του ΝΑΤΟ, συμπεριλαμβανομένων των αναδυόμενων τεχνολογιών και των κρίσιμων υποδομών».

«Η πρόκληση για την ασφάλειά μας από την άνοδο της Κίνας είναι ένας βασικός λόγος που το ΝΑΤΟ πρέπει να αποκτήσει μια πιο παγκόσμια προσέγγιση».

«Την επόμενη δεκαετία, η Κίνα θα αμφισβητήσει την ικανότητα του ΝΑΤΟ (…) να διασφαλίσει τις κρίσιμες υποδομές και αναδυόμενες τεχνολογίες όπως τα 5G, όπως και να προστατέψει ευαίσθητους τομείς της οικονομίας, συμπεριλαμβανομέ­νων των αλυσίδων ανεφοδιασμού. Σε πιο μακροπρόθεσμο επίπεδο, η Κίνα είναι ολοένα πιο πιθανό να προβάλει στρατιωτική ισχύ παγκόσμια, συμπεριλαμβανομένης δυνητικά και της ευρωατλαντικής περιοχής».

Δεν ήταν εξάλλου καθόλου τυχαία η ειδική συνεδρία που έγινε με τους Υπουργούς Εξωτερικών των εταίρων του ΝΑΤΟ σε Ασία – Ειρηνικό, Αυστραλίας, Νέας Ζηλανδίας, Ιαπωνίας και Νότιας Κορέας, όπου συζητήθηκαν «η αλλαγή στην παγκόσμια ισορροπία δυνάμεων και η άνοδος της Κίνας», καθώς και το πώς «δουλεύουν μαζί» για την αντιμετώπισή της, με στόχο την ενίσχυση των συμμαχιών του ΝΑΤΟ με χώρες στον Ειρηνικό και τον Ινδικό Ωκεανό, επεκτείνοντας προς Ανατολάς το πεδίο δράσης της ιμπεριαλιστικής συμμαχίας.

Το δεύτερο ζήτημα που τέθηκε στη Σύνοδο ήταν η στρατιωτική ανάπτυξη και έντονη δραστηριότητα της Ρωσίας, για την οποία προκρίθηκε η «διπλή προσέγγιση περιορισμού και διαλόγου». Ο Σόλτενμπεργκ ζήτησε να επεκταθεί το ΝΑΤΟ και να ενισχύσει τις εταιρικές σχέσεις με την Ουκρανία και τη Γεωργία, με τους υπουργούς Εξωτερικών των οποίων έγινε δεύτερη ξεχωριστή ειδική συνεδρία, να διευρύνει τον έλεγχό του στη στρατηγική ζώνη της Μαύρης Θάλασσας, να ενισχύσει τη δέσμευσή του με τη Βοσνία-Ερζεγοβίνη, να «λύσει» τα προβλήματα αποσταθεροποίησης στα Δυτικά Βαλκάνια. Τέλος έγινε και τρίτη ειδική συνεδρία με τη συμμετοχή του ύπατου εκπροσώπου της ΕΕ, Ζ. Μπορέλ, και των Υπουργών Εξωτερικών Φινλανδίας – Σουηδίας, για να ενισχυθεί ο κλοιός της Ρωσίας και από βορειοδυτικά.

Επίσης τέθηκε ως ξεχωριστή προτεραιότητα η «καθαρή και συνεκτική προσέγγιση για το Νότο», την περιοχή της Μεσογείου και της Β. Αφρικής, ώστε η ιμπεριαλιστική συμμαχία να αντεπεξέλθει, όπως λέγεται, «στην αυξανόμενη παρουσία της Ρωσίας και σε ένα μικρότερο βαθμό της Κίνας».

Είναι πολλά τα «άγχη» των δυτικών ιμπεριαλιστών και το τρίτο, μείζον βασικό ζήτημά τους είναι οι πολύ μεγάλες αντιθέσεις και τα αποκλίνοντα συμφέροντα στο εσωτερικό της ιμπεριαλιστικής συμμαχίας, όπως καταγράφονται και στην Έκθεση: «Οι πολιτικές αποκλίσεις στο εσωτερικό του ΝΑΤΟ είναι επικίνδυνες, γιατί επιτρέπουν σε εξωτερικούς παράγοντες και συγκεκριμένα στη Ρωσία και την Κίνα να εκμεταλλευτούν τις ενδοσυμμαχικές διαφορές και μεμονωμένους συμμάχους» και ζητείται οι Σύμμαχοι «να διαχειριστούν τις διαφορές τους, να υψωθούν πάνω από τις διαφωνίες τους».

Και είναι όντως μείζον το ζήτημα αυτό, γιατί είναι έκδηλη η απροθυμία για μια γενικευμένη αντιπαράθεση, με Κίνα, Ρωσία, Ασία γενικότερα, καθώς για την ΕΕ και ιδιαίτερα την Γερμανία οι σχέσεις με αυτές δεν συνιστούν μόνο κινδύνους αλλά και ευκαιρίες. Είναι γνωστό άλλωστε ότι «τρέχει» η επενδυτική πρωτοβουλία «17+1», που συγκροτήθηκε από την Κίνα με χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης, που περιλαμβάνει 12 κράτη-μέλη της ΕΕ.

Και το ζήτημα αυτό καθίσταται ακόμη οξύτερο, όταν η Κίνα και άλλες 15 χώρες από 2 ηπείρους (Ασία και Ωκεανία) μεταξύ των οποίων η Ιαπωνία, η Νότια Κορέα, η Αυστραλία κ.ά., που περιλαμβάνουν πληθυσμό 2,2 δισεκατομμυρίων, κατέληξαν σε προκαταρκτική συμφωνία ελεύθερου εμπορίου, τη μεγαλύτερη από κάθε αντίστοιχη άλλη, (Regional Com­prehen­sive Economic Partnership-RCEP), προκαλώντας ρίγη σε ΗΠΑ και σε ΕΕ, την ώρα που η τελευταία σπαράσσεται από εσωτερικές αντιθέσεις με το Brexit και με διάφορες χώρες να εμποδίζουν την εκταμίευση κεφαλαίων από το Ταμείο Ανά­καμψης για την αντιμετώπιση της πανδημίας.

Αυτά ήταν τα ουσιαστικά ζητήματα της ΝΑΤΟϊκής Συνόδου και όχι η «έντονη κριτική», το «χαστούκι», ή «ράπισμα» από τον Πομπέο στην Τουρκία, ή τα «πυρά ομαδόν» κατά της Τουρκίας, όπως βγήκε να θριαμβολογήσει η κυβέρνηση Μητσοτάκη και τα παπαγαλάκια της, γιατί η όποια κριτική από ΗΠΑ-Γαλλία στην Τουρκία, ασκήθηκε με επίκεντρο τη ΝΑΤΟϊκή συνοχή και γιατί η τελευταία ενό­χλησε περισσότερο απ’ όσο είχε πιστέψει, τα αμερικανικά και γαλλικά συμφέροντα και όχι σε επίρρωση των ελληνικών αιτημάτων.

Ο Πομπέο εστίασε κυρίως στην από­κτηση του αντιαεροπορικού συστήματος S-400, που αποτελεί «δώρο για τη Ρωσία» από ένα ΝΑΤΟϊκό σύμμαχο, στη Λιβύη, τη Συρία και το Ναγκόρνο Καραμπάχ και στην Ανατολική Μεσόγειο, χωρίς καμία ιδιαίτερη αναφορά στις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Πολύ γενικές υπήρξαν οι αναφορές από Γερμανία, Ισπανία, Ολλανδία, Σουηδία, Φινλανδία και Ιταλία που προτιμούν ήπιες ή και καθόλου κυρώσεις στην Άγκυρα.

Ο Γ.Γ. του ΝΑΤΟ τέλος, κατά τη συνέντευξη Τύπου μετά την ολοκλήρωση της τηλεδιάσκεψης των υπουργών Εξωτερικών του ΝΑΤΟ, αποφεύγοντας να θίξει στο παραμικρό τις κινήσεις της Τουρκίας, εξέφρασε τη δέσμευσή του για ενδυνάμωση του μηχανισμού αποκλιμάκωσης. Σε σταθερό «μεντεσέ» των επικίνδυνων ΝΑΤΟϊκών σχεδιασμών εξελίσσεται η χώρα μας με την ελληνική κυβέρνηση να αποδεικνύεται ΝΑΤΟϊκότερη του ΝΑΤΟ και με τον Έλληνα Υπουργό Εξωτερικών Ν. Δένδια να δηλώνει «το σύνολο των Συμμάχων ανεξαιρέτως έχουν υποχρέωση να προστατεύουν τη διατλαντική συνοχή» και να ευχαριστεί θερμά τον απερχόμενο Αμερικανό Υπουργό Εξωτερικών.

Δεν θα περίμενε βέβαια κανείς κάτι διαφορετικό, όταν αυτή και όλες οι προηγούμενες υποτελείς ελληνικές κυβερνήσεις, εκλιπαρώντας την εύνοια από τους ξένους «προστάτες», έχουν μετατρέψει τη χώρα μας και ειδικά τη Β. Ελλάδα και την Κρήτη σε ένα απέραντο πολεμικό ορμητήριο, σε ΝΑΤΟϊκό προγεφύρωμα για την περικύκλωση της Ρωσίας και την ανάσχεση της κινέζικης επέκτασης στα Βαλκάνια, στην Ανατ. Ευρώπη, στη Μεσόγειο και στη Μ. Ανατολή. Αυτοί είναι έτοιμοι να στείλουν ελληνικές στρατιωτικές δυνά­μεις σε αποστολές από το Μάλι της Αφρικής (στο πλευρό των γαλλικών στρα­τευμάτων) μέχρι τον Περσικό, συμμετέχουν σε αλλεπάλληλες ΝΑΤΟϊκές και άλλες ασκήσεις «Ειρήνη», «Ευνομία 20», «Μέ­δουσα», «Ευνομία 21», με διά­φορους κάθε φορά παρτενέρ, ΗΠΑ, Γαλλία, Ιταλία, Ισραήλ, Κύπρο, Αίγυπτο, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, με «μέτωπο» στο Ιράν, που συνεργάζεται στενά με την Κίνα, την ώρα που το ΝΑΤΟ δίνει αέρα στην επιθετικότητα της Τουρκίας, δεν αναγνωρίζει σύνορα στο Αιγαίο και χαρακτηρίζει την αμφισβήτηση κυριαρχικών δικαιωμάτων «διμερείς διαφορές».

Προκύπτει λοιπόν ανάγλυφα ότι η τελευταία Σύνοδος του ΝΑΤΟ ήρθε να οξύνει περαιτέρω τους ιμπεριαλιστικούς αν­τ­α­­γωνισμούς, ιδιαίτερα με την Κίνα και τη Ρωσία, με θανάσιμους κινδύνους για τον λαό μας και τους λαούς όλου του κόσμου.

Απάντηση σε αυτά τα επικίνδυνα και φιλοπόλεμα ιμπεριαλιστικά σχέδια μπορεί και πρέπει να δώσει ο λαός μας και όλοι οι λαοί, μέσα από τη διαμόρφωση όρων και προϋποθέσεων για την ανάπτυξη ενός αντιϊμπεριαλιστικού – αντιπολεμικού μετώπου, ενάντια στην εμπλοκή της χώρας μας στις ευρωατλαντικές στρατιωτικές αποστολές, για να φύγουν οι Βάσεις, το ΝΑΤΟ και η ΕΕ από τη χώρα μας, για Εθνική Ανεξαρτησία, για την ειρήνη, την αλληλεγγύη και τη φιλία των λαών.

πηγή: Λαϊκός Δρόμος