140 χρόνια απ’ το θάνατο του ΜΑΡΞ

14 Μάρτη 1883. Ο Karl Marx φεύγει απ’ τη ζωή

Με τη αφορμή τη συμπλήρωση 140 χρόνων απ’ το θάνατο του κορυφαίου διανοητή και παγκόσμιου ηγέτη της εργατικής τάξης και του κομμουνιστικού κινήματος, αφιερώνουμε στους αναγνώστες μας ένα μικρό τμήμα απ’ τον πρώτο τόμο του Κεφαλαίου, που έχει μεγάλη συνάφεια με το έγκλημα της σιδηροδρομικής τραγωδίας στα Τέμπη.

“…Βρισκόμασταν ως τώρα στην Ιρλανδία. Στην αντίπερα όχθη της διώρυγας, στη Σκωτία, ο εργάτης γης, ο άνθρωπος του αλετριού, καταγγέλλει την 13ωρη και 14ωρη εργασία του σε ένα δριμύτατο κλίμα και με μια πρόσθετη τετράωρη εργασία την Κυριακή.

Την ίδια ώρα ένα grandJury (δικαστήριο ενόρκων) του Λονδίνου, δικάζει 3 σιδηροδρομικούς, έναν τροχοπέδη επιβατικής αμαξοστοιχίας, ένα μηχανοδηγό και ένα φύλακα γραμμής. Ένα μεγάλο σιδηροδρομικό δυστύχημα έχει στείλει στον άλλο κόσμο εκατοντάδες επιβάτες. Μπρος στο δικαστήριο οι σιδηροδρομικοί δηλώνουν ομόφωνα ότι πριν από 10- 12 χρόνια εργάζονταν μόνο 8 ώρες την ημέρα. Στο διάστημα όμως των τελευταίων 5- 6 χρόνων, αύξησαν τις ώρες σε 14, 18 και 20 την ημέρα και όταν υπάρχει εξαιρετικά μεγάλη συρροή ταξιδιωτών, λ.χ. στην περίοδο των εκδρομικών αμαξοστοιχιών, εργάζονται 40- 50 ώρες

Οι σιδηροδρομικοί όμως είναι κοινοί άνθρωποι και όχι κύκλωπες. Σε ένα ορισμένο σημείο παραλύει η εργατική τους δύναμη. Τους κυριεύει η νάρκη. Το μυαλό τους παύει να σκέφτεται και τα μάτια του να βλέπουν.

Ο πέρα για πέρα respectableJuryman ( αξιοσέβαστος ένορκος) απαντάει με μια ετυμηγορία και τους παραπέμπει επί manslaughter (ανθρωποκτονία) στο κακουργιοδικείο και σ’ ένα ήπια διατυπωμένο παράρτημα εκφράζει με ευλάβεια την ευχή, ότι οι κύριοι κεφαλαιούχοι, οι μεγιστάνες των σιδηροδρόμων, θα ευαρεστηθούν να είναι στο μέλλον πιο σπάταλοι στην αγορά των «απαραίτητων εργατικών δυνάμεων» και πιο «εγκρατείς» ή «ολιγαρκείς», ή πιο «οικονόμοι» στην απομύζηση της αγορασμένης εργατικής δύναμης”. (εφημερίδα Reynold’s newspaper 20/1/1866), (απόσπασμα απ’ τον πρώτο τόμο του Κεφαλαίου του Καρλ Μαρξ, σελίδες 264- 265, η εργάσιμη μέρα).

Πόσο κοντά είναι η εικόνα αυτή στο σημερινό έγκλημα; Αλήθεια ποιος είναι υπεύθυνος για την υπερεργασία στους σιδηροδρόμους, στο μειωμένο και ανειδίκευτο προσωπικό και τους εργαζόμενους με μπλοκάκι; Είμαστε βέβαιοι ότι τελικά οι εργαζόμενοι θα πληρώσουν το μάρμαρο. Θα αναρωτηθεί ίσως κανείς: θα βρεθεί κάποιος δικαστής να κάνει «έκκληση» στους κύριους κεφαλαιούχους των σιδηροδρόμων να μειώσουν λίγο τα κέρδη τους ή όχι; Φαίνεται όμως ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται ως φάρσα με τα γνωστά πάντα θύματα.

Για την αντιγραφή: Γιώργος Σόφης