Χιλιάδες φοιτητές στους δρόμους σε όλη τη χώρα στις 28 Γενάρη και στις 4 Φλεβάρη !

Πλατιά παρέμβαση της Φοιτητικής Πορείας και του Εκπαιδευτικού Ομίλου

Ηκυβέρνηση της Δεξιάς, εδώ και σχεδόν ένα χρόνο, καλεί το λαό να δείξει “εθνική ομοψυχία” απέναντι στην πανδημία. Τον καλεί με λίγα λόγια να υποταχτεί στην αντιλαϊκή επίθεση και να μην αντιδρά. Διότι πανδημία υπάρχει, μόνο όταν συζητάμε για τα λαϊκά δικαιώματα. Όταν συζητάμε για τα συμφέροντα της ολιγαρχίας και των ξένων προστατών, τότε κανένα διάλειμμα δεν υπάρχει λόγω πανδημίας. 113 νομοσχέδια πέρασε η κυβέρνηση τη χρονιά που μας πέρασε, ενώ έχει το λαό κλεισμένο στα σπίτια του. Κανονικός καταιγισμός αντιλαϊκών μέτρων με έναν πρωτοφανή ρυθμό. Αντίστοιχα, η αντιλαϊκή ομοβροντία συνεχίζεται και στην εκπαίδευση. Αφού η κυβέρνηση δεν πήρε κανένα μέτρο για να ανοίξει τα τριτοβάθμια ιδρύματα με προστασία, φέρνει τώρα το νομοσχέδιο-έκτρωμα για να επεκτείνει την εξίσωση των πτυχίων με τα αντίστοιχα των κολεγίων, να θεσπίσει τις διαγραφές φοιτητών, να θεσπίσει βάση εισαγωγής. Επίσης, φέρνει την πανεπιστημιακή αστυνομία και αλλαγές στο πειθαρχικό δίκαιο, ποινικοποιώντας ουσιαστικά την πολιτική και συνδικαλιστική δραστηριότητα στα πανε­πιστήμια, ενώ ήδη έχει προχωρήσει στην κατάργηση του Ασύλου. Σαν να μην έφταναν αυτά, φέρνει και την κατάργηση των παρατάξεων με τη διεξαγωγή των φοιτητικών εκλογών με ενιαίο ψηφοδέλτιο.

Σε αυτές τις συνθήκες, είναι προκλητικό τα παπαγαλάκια της κυβέρνησης, μέσα και έξω από τις σχολές, να μιλούν για “υγιή διάλογο” και άλλα ηχηρά παρόμοια. Η κυβέρνηση φέρνει το έκτρωμα με τις σχολές κλειστές εδώ και καιρό, με απαγορεύσεις συναθροίσεων και πρόστιμα, με συλλήψεις, διώξεις και καταστολή. Το έφερε νύχτα στη Βουλή, την Παρασκευή 29 Γενάρη και επιδιώκει να το ψηφίσει άμεσα, εν μέσω εξεταστικής. Είναι φανερό ότι απαιτεί πλήρη υποταγή στα κελεύσματά της και γι’ αυτό αποθρασύνει μέχρι και τις ακροδεξιές-φασιστικές φωνές. Ο υφυπουργός Παιδείας, Συρίγος, τις προηγούμενες μέρες, λίγο-πολύ αναπολούσε το 1969, τότε που η αστυνομία της χούντας ήταν μέσα στις σχολές. Σε αυτά τα πλαίσια, η (καταδικασμένη) ναζιστική συμμορία τής Χρυσής Αυγής έκανε την εμφάνισή της στο Πάντειο, στηρίζοντας την κυβερνητική γραμμή για “πέταγμα των (αριστερών) παρατάξεων από τις σχολές”. Τα ίδια και στο Παιδαγωγικό ΑΠΘ, όπου εμφανίστηκε η Χρυσή Αυγή και, υπηρετώντας την κυβέρνηση, στοχοποίησε ανοιχτά τους καθηγητές τής εν λόγω σχολής που αντιτάσσονται στο αντιεκπαιδευτικό νομοσχέδιο. Μερικές μέρες αργότερα, η Χρυσή Αυγή πραγματοποίησε συγκέντρωση στην επέτειο των Ιμίων, με την αστυνομία όχι απλά να μην τη διαλύει, αλλά σχεδόν να την περιφρουρεί, στέλνοντας το μήνυμα ότι, εφόσον είναι χρήσιμη απέναντι στους λαϊκούς-νεολαιΐστικους αγώνες, η κυβέρνηση θα την προστατεύει, παρά τις όποιες καταδικαστικές αποφάσεις.

Από την άλλη, η οργή του λαού που σιγά-σιγά εκδηλώνεται, με προφυλακή τους φοιτητές, ανάγκασαν τα κόμματα της αντιπολίτευσης, προσχηματικά, να διαφοροποιηθούν από την κυβέρνηση. Ο ΣΥΡΙΖΑ σχεδόν ένα χρόνο συντασσόταν με την κυβερνητική “εθνική ομοψυχία”, στηρίζοντας τα μέτρα. Κι όταν διαφωνούσε, καταψήφιζε την όποια αγωνιστική κινητοποίηση απέναντι σε αυτά, κάνοντας έτσι πλάτες στην κυβέρνηση. Τώρα, υψώνει τους τόνους απέναντι στο νομοσχέδιο του Υπουργείου Παιδείας, αν και είναι το κόμμα που έφερε το νόμο Γαβρόγλου, τα κλεισίματα σχολών και τα δίδακτρα στα μεταπτυχιακά. Δικά του στελέχη μάλιστα τάσσονται με την πανεπιστημιακή αστυνομία. Ο πρώην ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ και καθηγητής της Νομικής ΑΠΘ, Χρυσόγονος, είχε ταχθεί το 2017, υπέρ της ίδρυσης ενός τέτοιου σώματος, με τη διαφορά ότι θα …υπάγεται στον Πρύτανη. Αυτές τις μέρες, το μέλος του ΣΥΡΙΖΑ, πρώην βουλευτής και καθηγητής στο Οικονομικό ΑΠΘ, Μάρδας, τάχθηκε υπέρ της δημιουργίας σώματος αστυνομικών με πολιτικά, οι οποίοι θα φοιτήσουν πρώτα στις σχολές(!) και στη συνέχεια θα κάνουν τους …ρουφιάνους με πολιτικά.
Απέναντι στο νομοσχέδιο, βρίσκεται η μεγάλη πλειοψηφία της ακαδημαϊκής κοινότητας. Μέχρι και ολόκληρες Σύγκλητοι και Πρυτανείες βγάζουν ανακοινώσεις ενάντια στην πανεπιστημιακή αστυνομία ή και στο νομοσχέδιο συνολικά. Για να μην αναφέρουμε και προβεβλημένα στελέχη της ΝΔ που αναγκάζονται να διαφοροποιηθούν, όπως ο Φορτσάκης που -ως Πρύτανης- καλούσε τα ΜΑΤ στο πανεπιστήμιο αλλά τώρα διαφωνεί(!) με την ίδρυση πανεπιστημιακής αστυνομίας.

Ωστόσο, το κύριο είναι η στάση του φοιτητικού κινήματος. Το φοιτητικό κίνημα κλήθηκε να παλέψει σε δύσκολες συνθήκες. Το πολύμηνο κλείσιμο των σχολών, η κυβερνητική τρομοκρατία και η στήριξη της κυβέρνησης από τις αστικές δυνάμεις των ΔΑΠ – ΠΑΣΠ – Bloco (ΣΥΡΙΖΑ) στις σχολές δεν επέτρεψαν τη διεξαγωγή συνελεύσεων και αγώνων το προηγούμενο διάστημα. Σ’ αυτήν την αρνητική κατάσταση συνέβαλαν και δυνάμεις που αναφέρονται στην Αριστερά, όπως η ΠΚΣ/ΚΝΕ και δυνάμεις των ΕΑΑΚ, οι οποίες, όπως αναφέρουμε σε διπλανό άρθρο, ήταν ενάντια στην οργάνωση μαζικών κινητοποιήσεων και διά ζώσης συνελεύσεων, “γιατί έχουμε πανδημία”. Για να καλύψουν αυτή τη γραμμή υποταγής τους, προσέτρεξαν στη συλλογή ηλεκτρονικών υπογραφών απέναντι στην πανεπιστημιακή αστυνομία, σπέρνοντας την αυταπάτη στους φοιτητές ότι μπορεί να ανατραπεί το νομοσχέδιο με υπογραφές και τους ίδιους “στα σπίτια τους”.

Η οργή όμως ξεχείλισε και οι φοιτητές ξεπερνώντας όλες αυτές τις σειρήνες βγήκαν μαζικά στο δρόμο, σπάζοντας με μαζικούς όρους το “γύψο” του προηγούμενου διαστήματος. Οι φοιτητικές κινητοποιήσεις σε όλη τη χώρα, στις 17 Δεκέμβρη, στις 14 Γενάρη και πολύ περισσότερο στις 21, στις 28 Γενάρη και στις 4 Φλεβάρη, έσπασαν τις χουντικού τύπου απαγορεύσεις και έστειλαν μήνυμα αγωνιστικής αισιοδοξίας, όχι μόνο στη νεολαία, αλλά σε όλο το λαό. Παρά την καταστολή, τις συλλήψεις και τα δακρυγόνα, οι φοιτητές βγαίνουν μαζικά κατά χιλιάδες πλέον στο δρόμο και απαιτούν την απόσυρση του νομοσχεδίου. Αξίζει να σημειωθεί ότι έγιναν μάλιστα και προσπάθειες συνελεύσεων στις περισσότερες σχολές. Το θετικό αποτέλεσμα ήταν ότι ορισμένοι Σύλλογοι πραγματοποίησαν κανονικά τις συνελεύσεις τους, ενώ σε πάρα πολλές σχολές υπήρξε μια αξιοσημείωτη προσέλευση.

Η Φοιτητική Πορεία όλο το προηγούμενο διάστημα πρόβαλλε την ανάγκη για την διεξαγωγή Γενικών Συνελεύσεων διά ζώσης και μαζικών κινητοποιήσεων ενάντια στην αντιεκπαιδευτική πολιτική.

Σε συνθήκες ασφυκτικών πιέσεων από τις αστικές και ψευτοαριστερές δυνάμεις πρόβαλλε την ανάγκη μαζικών αγώνων, ως το μόνο δρόμο απέναντι στην αντιεκπαιδευτική πολιτική. Έτσι έγινε τελικά. Μόνο με αυτόν τον τρόπο έσπασαν οι χουντικές απαγορεύσεις και η Φοιτητική Πορεία παλεύει, ώστε να συνεχιστούν αυτές οι μαζικές κινητοποιήσεις, που έγιναν κόντρα στην πολιτική των παραπάνω δυνάμεων. Παλεύει για την πιο πλατιά συσπείρωση πάνω στο αίτημα “Κάτω το νομοσχέδιο Κεραμέως”, για τον πραγματικό συντονισμό των φοιτητών, έξω από τα συντονιστικά-καπέλα της μίας ή της άλλης δύναμης.

Σε αυτήν την κατεύθυνση θα συνεχίσουμε και το φοιτητικό κίνημα οφείλει να φτάσει τον αγώνα ως το τέλος, ως την ανατροπή του αντιεκπαιδευτικού νομοσχεδίου, συνεχίζοντας τις αγωνιστικές παραδόσεις του εκπαιδευτικού κινήματος.

πηγή: Λαϊκός Δρόμος