Ο μέσος ενήλικας καταπίνει και εισπνέει 74.000 έως 121.000 μικροσκοπικά σωματίδια πλαστικού ετησίως μέσω της τροφής του, του νερού και της αναπνοής του, ανάλογα με την ηλικία και το φύλο του, με συνέπειες ακόμη άγνωστες για την υγεία του, σύμφωνα με μια νέα επιστημονική έρευνα, την πρώτη του είδους της.

Όσο πιο πολύ εμφιαλωμένο νερό από πλαστικά μπουκάλια πίνει κανείς, τόσο αυξάνει η πιθανότητα να καταπιεί μικροπλαστικά σωματίδια. Το νερό στα πλαστικά μπουκάλια περιέχει περίπου 22 φορές περισσότερα μικροπλαστικά από ό,τι το νερό της βρύσης. Κάποιος που πίνει μόνο εμφιαλωμένο νερό, καταναλώνει 90.000 έξτρα μικροπλαστικά σωματίδια κάθε χρόνο μόνο από αυτή την πηγή (έναντι 4.000 από το νερό της βρύσης).

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον δρα Κίραν Κοξ του καναδικού Πανεπιστημίου της Βικτόρια, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό περιβαλλοντικής επιστήμης και τεχνολογίας “Environmental Science and Technology”, σύμφωνα με τις βρετανικές «Γκάρντιαν» και «Ιντιπέντεντ», ανέφεραν ότι αυτή μπορεί να είναι μια αρκετά συντηρητική εκτίμηση, καθώς μόνο ένας μικρός αριθμός τροφών και ποτών αναλύθηκαν για πλαστική ρύπανση. Τροφές όπως το ψωμί, το κρέας, τα γαλακτοκομικά και τα λαχανικά μπορεί επίσης να περιέχουν μικροπλαστικά, αλλά δεν έχουν διερευνηθεί ακόμη.Οι συνέπειες για την υγεία είναι σε μεγάλο βαθμό άγνωστες, αλλά είναι πιθανό ότι τα μικροπλαστικά έχουν τοξική δράση. Επίσης ορισμένα από αυτά είναι αρκετά μικρά για να διεισδύσουν στους ανθρώπινους ιστούς, πυροδοτώντας αντιδράσεις του ανοσοποιητικού συστήματος.

Η ρύπανση από τα μικροπλαστικά προκαλείται κυρίως από τη διάσπαση των μεγαλύτερων πλαστικών και είναι διάσπαρτη σε όλο τον πλανήτη. Μικροπλαστικά έχουν βρεθεί παντού: στον αέρα, στο έδαφος, στα ποτάμια και στα πιο βαθιά σημεία των ωκεανών. Έχουν ανιχνευθεί στο εμφιαλωμένο νερό, αλλά και στο νερό βρύσης, στα ψάρια και γενικότερα στα θαλασσινά, αλλά και στη μπίρα.

«Προσωπικά αποφεύγω όσο μπορώ τις πλαστικές συσκευασίες και το εμφιαλωμένο νερό», δήλωσε ο ίδιος ο Κοξ. «Τα γεγονότα είναι απλά : παράγουμε πολύ πλαστικό και αυτό καταλήγει στα οικοσυστήματα, των οποίων αποτελούμε μέρος. Η κατάργηση των πλαστικών μιας χρήσης και η υποστήριξη εταιρειών που αντικαθιστούν τις πλαστικές συσκευασίες, δεν θα έχει καθόλου αμελητέα επίπτωση».

Η μαζική παραγωγή πλαστικών άρχισε στη δεκαετία του 1940 και έκτοτε εξαπλώθηκαν παγκοσμίως, προκαλώντας την αντίστοιχη ρύπανση.

—————–Δείτε και αυτό: