Χωρίς ασφαλώς να επιθυμούμε να πέσουμε στο ολισθηρό έδαφος μίας φτηνής και εντέλει ενταγμένης στα αστικά πλαίσια κριτικής στα «έργα και ημέρες» των κυβερνώντων του ΣΥΡΙΖΑ, δε γίνεται να μη κάνουμε τη δική μας αναφορά στο γεφύρι της Άρτας, που στη Θεσσαλονίκη φέρει το όνομα…ΜΕΤΡΟ!
Σε μια περίοδο που τα εργατολαϊκά στρώματα της δεύτερης μεγαλύτερης πόλης της χώρας στοιβάζονται στα ελάχιστα ως ανύπαρκτα και παμπάλαια μέσα μαζικής μεταφοράς του ΟΑΣΘ, του ίδιου Οργανισμού που λίγους μήνες πριν η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ «κρατικοποίησε» για να σώσει κι αυτόν και το λαό της Θεσσαλονίκης, του ίδιου ΟΑΣΘ που οι ανακοινώσεις μερίδας εργαζόμενων σ’ αυτόν αναδύουν στις μέρες μας ρατσιστική μπόχα και δυσωδία ζητώντας το διαχωρισμό των επιβατών με βάση τη φυλή και το αίμα, ακριβώς σ’ αυτήν την περίοδο επέλεξαν οι κυβερνητικοί να εγκαινιάσουν ή να παρουσιάσουν, δε μας ενδιαφέρει, μετά πολλών βαΐων και προεκλογικών περικοκλάδων στα λαϊκά στρώματα της πόλης τα επιτεύγματά τους.
Ένας έτοιμος και καλολουστραρισμένος ειδικά για την περίπτωση σταθμός του Μετρό, χάρμα οφθαλμών. Γυαλιστεροί τοίχοι και πλακάκια στα οποία μπορείς και να καθρεφτιστείς. Κυλιόμενες σκάλες, όμορφα κάγκελα, διάκοσμος ευχάριστος, μοντέρνος. Άλλωστε ο πρωθυπουργός δεν ήταν αυτός που είπε εκείνη την ημέρα πως με αυτό το έργο η Θεσσαλονίκη, και μαζί ασφαλώς οι Θεσσαλονικιοί, ανεβαίνουν επίπεδο; Γίνονται μοντέρνοι, Ευρωπαίοι στ’ αλήθεια βρε παιδί μου!
Προεκλογικός άρτος και θεάματα, κομμάτι μιας άθλιας εικονικής πραγματικότητας, διαστρεβλωμένης, πλήρως προσαρμοσμένης στις ανάγκες όσων χτυπούν ακόμη και τα πιο απλά δικαιώματα εργατών και λαού, όπως αυτό της μετακίνησης.
Και στο πλάι βέβαια μουσαμαδένια εκδοτήρια! Ή αλλιώς όπως λέει ο λαός… «Φάτε μάτια ψάρια και κοιλιά περίδρομο»!