Διάβαζα την είδηση και δεν την πίστευα: θα προμηθευτεί η χώρα «πλωτά φράγματα» για να «αντιμετωπιστούν οι μεταναστευτικές ροές».

Δηλαδή, θα πάνε και θα βάλουν πλωτούς φράχτες για να πέφτουν επάνω τους οι βάρκες που έρχονται από τις τουρκικές ακτές και να μη φτάνουν στις ελληνικές ακτές.

Μόνο που αυτό που δεν λένε οι φαεινοί εγκέφαλοι που το σκέφτηκαν είναι ότι τέτοιοι φράκτες απλώς κάνουν πιο επικίνδυνο το πέρασμα.

Και αυτό γιατί οι πλωτοί φράκτες αυξάνουν την πιθανότητα η βάρκα που θα πέσει επάνω τους να βυθιστεί.

Και άμα βυθιστεί μια βάρκα μετά θα έχουμε πνιγμένους. Άντρες, γυναίκες και παιδιά.

Δηλαδή, θα προστεθούν και άλλοι αδικοχαμένοι νεκροί στους χιλιάδες που έχουν πνιγεί στη Μεσόγειο.

Γιατί γι’ αυτό μιλάμε.

Και γι’ αυτό είναι απάνθρωπη η σκέψη.

Γι’ αυτό ακόμη και η Κομισιόν, που δεν είναι και καμιά «ανθρωπιστική οργάνωση» έσπευσε να δηλώσει ότι έχει επιφυλάξεις για το ζήτημα.

Το πρόβλημα είναι ότι στα μυαλά κάποιων το ζήτημα θεωρείται ότι αφορά μόνο την «αποτροπή».

Μόνο που όταν λένε «αποτροπή» εννοούν να γίνει πολύ πιο επικίνδυνο το να φτάσουν (δηλαδή να κινδυνέψουν να πνιγούν) και πολύ πιο άθλιες οι συνθήκες που θα βρουν όταν φτάσουν.

Μόνο που αυτό δεν έχει καμιά σχέση ούτε με τον ανθρωπισμό, ούτε με την ευρωπαϊκή αντίληψη για το κράτος δικαίου.

Κάποιοι δεν καταλαβαίνουν ότι στην ανάγκη των ανθρώπων να γλυτώσουν τον πόλεμο, τη βία και τη φτώχεια, δεν μπορεί να μπει φραγμός.

Θα βρουν τρόπο και θα φτάσουν.

Ούτε καταλαβαίνουν κάποιοι ότι μια χώρα που φέρεται απάνθρωπα σε όσους διεκδικούν μια καλύτερη μοίρα, δεν μπορεί μετά να έχει πραγματικό κύρος στη διεθνή κοινότητα.

Γι’ αυτό και είναι απαράδεκτο να βγαίνει ο κυβερνητικός εκπρόσωπος και να λέει «εξετάζουμε οποιοδήποτε μέσο μπορεί να μας βοηθήσει να προστατέψουμε τα σύνορα της Ελλάδας».

Γιατί εάν αυτό σημαίνει μέσα απάνθρωπα και επικίνδυνα, υπάρχει πρόβλημα.

Το μεταναστευτικό δεν αντιμετωπίζεται με φράχτες.

Αντιμετωπίζεται με ανθρωπιά, με σεβασμό στα ανθρώπινα δικαιώματα, με αναγνώριση ότι ναι υπάρχουν άνθρωποι που έχουν δικαίωμα να ζητήσουν άσυλο ή να μεταναστεύσουν.

Και με προσπάθεια ώστε να φτιάξουμε έναν κόσμο όπου οι άνθρωποι δεν θα χρειάζεται να ξεριζώνονται από τις πατρίδες τους.
 

Πηγή: Λευτέρης Χαραλαμπόπουλος – in.gr