Ενώ το κυβερνητικό σκάφος κλυδωνίζεται από τις κόντρες οι οποίες διεξάγονται κάτω από το βάρος των μεγάλων ενδοϊμπεριαλιστικών συγκρούσεων (ΗΠΑ, ΕΕ, Ρωσία, Κίνα), οι εργαζόμενοι και όλος ο λαός της χώρας βιώνει με δραματικό τρόπο τη μνημονιακή θύελλα. Αποτελούν φθινοπωρινά παραμύθια τα περί εξόδου που διαδίδει η κυβερνητική προπαγάνδα, την ώρα που ο Κ. Μητσοτάκης και η νεοφιλελεύθερη συμμορία παραμονεύει στην γωνία. Οι μισθοί, συντάξεις, δημόσιος πλούτος «βγήκαν στο σφυρί» από τα αλλεπάλληλα μνημόνια τα οποία ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και όλα τα μεταμφιεσμένα ή μεταλλαγμένα παραρτήματά τους.
Για τον κόσμο της εργασίας και της ανεργίας ισχύει στον απόλυτο βαθμό το «ή εμείς ή αυτοί», μόνο που η πραγματική διαχωριστική γραμμή βρίσκεται ανάμεσα στον κοινωνικό παρονομαστή και τον πολιτικό αριθμητή και όχι στις εικόνες των ειδήσεων ή στον αβυσσαλέο ψυχισμό των Τσίπρα, Μητσοτάκη, Κοτζιά, Καμμένου.
* * *
Στην παραπαίουσα Ευρώπη και σ’ όλο τον κόσμο ο ορίζοντας σκοτεινιάζει. Οι «φασίστες με γραβάτα» είτε βρίσκονται σε κυβερνήσεις είτε χτυπούν την πόρτα της εξουσίας εφαρμόζοντας και προτείνοντας μία μαύρη, αντιδραστική, ρατσιστική και ξενοφοβική ατζέντα. Αυτοί που χάραξαν τα σύνορα με αίμα, λήστεψαν τους λαούς και το περιβάλλον δημιουργώντας στρατιές προσφύγων και μεταναστών χτίζουν συνοριακούς φράκτες, πνίγουν απόκληρους, ανοίγουν φυλακές… Οι θύτες μεταμφιέστηκαν σε φύλακες αξιών!
Σ’ αυτό το σκηνικό όπου «τα βουβάλια τσακώνονται στο βάλτο θα την πληρώσουν τα βατράχια» και δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι όλοι όσοι – από σκοπιμότητα ή άγνοια – σέρνονται πίσω από το άρμα των μιλιταριστών – εθνικιστών – ιμπεριαλιστών θα βρεθούν κι αυτοί στο κολαστήριο.
Όταν η χώρα μας μετατρέπεται σε απέραντη βάση των μακελάρηδων κανείς δεν μπορεί να εφησυχάζει.
* * *
Ενώ η κυβέρνηση ως άλλος Αγαμέμνονας ετοιμάζεται για τη θυσία της Ιφιγένειας ώστε να προκύψει νέα κερδοφορία του κεφαλαίου – πλεονάσματα τα ονομάζουν τώρα – ορισμένοι κήρυξαν αντεπιθέσεις! Το αναγκαίο όπλο της συσπείρωσης και του ενιαίου μαζικού αγώνα υποβαθμίζεται σε καρικατούρα. Αντί να υπάρξει μία εργώδης προσπάθεια να ενωθεί ο κόσμος της εργασίας και της εκπαίδευσης σε μία γροθιά, προκρίνεται η φυγή προς τα εμπρός όχι με τις μάζες αλλά με τους «φίλους» μας. Πρωτοπόρο σ’ αυτήν την αδιέξοδη προσπάθεια αναδείχνεται το ΚΚΕ – ΠΑΜΕ κλπ, το οποίο αναζητά εναγώνια μία καθαρή πλατεία και ένα μοναχικό δρόμο για να δείξει την ιδιαιτερότητά του.
Ως Εκπαιδευτικός Όμιλος υποστηρίζουμε πως πρέπει να ανοίξουμε τις πόρτες των σωματείων, να ζωντανέψουμε τις Γενικές Συνελεύσεις, να θεμελιώσουμε Επιτροπές Αγώνα με το σχέδιο «ενιαίο συνδικάτο εκπαιδευτικών, ΟΛΜΕ, ΔΟΕ». «Ένα σωματείο, μία ομοσπονδία, μία συνομοσπονδία» περνώντας πάνω από τα κουφάρια των υποταγμένων, συμβιβασμένων ηγεσιών.
* * *
Στην αντιεκπαιδευτική πολιτική που επέβαλαν τα πρώτα χρόνια της μνημονιακής καταστροφής, οι (συν)κυβερνήσεις ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, προστίθενται τα δυσβάσταχτα βάρη που φορτώνει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Οι υπουργικές εξαγγελίες για τις αλλαγές στο Λύκειο – παραμονές του πρώτου σχολικού κουδουνιού – μοιάζουν με ξαναζεσταμένο φαγητό με συνταγές παρμένες από τις ντιρεκτίβες του ΟΟΣΑ και της ΕΕ. Το περιεχόμενο και ο προσανατολισμός των υποσχόμενων εξαγγελιών παραμένει ο ίδιος. Σχολείο ακόμα πιο αυταρχικό – αριστοκρατικό – σκληρό – ταξικό, για λίγους κι εκλεκτούς.
Ο Γαβρόγλου, όπως και ο Φίλης, όπως και ο Μπαλτάς, όπως ακόμα και ο Λοβέρδος, σφυρίζει πονηρά πως έρχονται διορισμοί! Εκβιασμός του χειρίστου είδους απέναντι στους δεκάδες χιλιάδες εκπαιδευτικούς, που ζουν μια δεκαετία τώρα ως εσωτερικοί μετανάστες με μια βαλίτσα στο χέρι, από τον Έβρο ως τη Γαύδο, όμηροι του καθεστώτος της αδιοριστίας.
Απέναντι σ’ αυτά, μόνο ένα ισχυρό ενιαίο πανεκπαιδευτικό μέτωπο μπορεί να αντικρούσει τις αντιεκπαιδευτικές “τομές” και να υπερασπίσει το Δημόσιο Δωρεάν Σχολείο για όλα τα παιδιά, το δικαίωμα στη σταθερή και μόνιμη εργασία για όλους τους εκπαιδευτικούς, με όπλο τα σωματεία και τις μαζικές γενικές συνελεύσεις.
e-prologos.gr
