Η χθεσινή  απόφαση της υφυπουργού Παιδείας Ζ. Μακρή, που περίπου κάνει υποχρεωτική την κατάθεση βαθμολογίας εκτός από μάθημα «που για οποιονδήποτε λόγο ενδεχομένως διδάχθηκε λιγότερο από δέκα (10) ώρες» αποδεικνύει είτε άγνοια της νομοθεσίας είτε είναι επίδειξη πυγμής για να νομιμοποιηθεί η τηλεκπαίδευση και η τηλεαξιολόγηση των μαθητών. Να θυμίσουμε ότι το υπουργείο Παιδείας μετά τις αντιδράσεις των καθηγητών ουσιαστικά πήρε πίσω την εγκύκλιο για τα διαγωνίσματα, αλλά «επιμένει να ζητά βαθμολογία για το Α’ Τετράμηνο».

Αναλυτική και κατατοπιστική όσον αφορά το θεσμικό πλαίσιο η ανακοίνωση της ΕΛΜΕ Καλλιθέας, Ν. Σμύρνης, Μοσχάτου που αναφέρει:

Βάσει των παραγράφων 4 και 7 του άρθρου 103 και των παραγράφων 1 και 4 του άρθρου 122 του Ν.4610/2019 καθώς και του άρθρου 12 του Π.Δ 126/16 και έχοντας πλήρη επίγνωση της παιδαγωγικής μου ευθύνης δηλώνω ότι αδυνατώ να καταθέσω βαθμολογία Α Τετραμήνου και θα αξιοποιήσω τη δυνατότητα να δοθεί μία βαθμολογία για τα δύο τετράμηνα στο επόμενο τετράμηνο, με ανοιχτά σχολεία, για τους παρακάτω λόγους:

α) ο χρόνος κατά τον οποίο το σχολείο λειτούργησε δια ζώσης ήταν λιγότερος από δύο μήνες.

β) Τις δυσλειτουργίες και τα προβλήματα της εξ αποστάσεως εκπαίδευσης, δεδομένου ότι αρκετοί μαθητές του σχολείου μας είτε αδυνατούν πλήρως να ανταποκριθούν για αντικειμενικούς λόγους ή η συμμετοχή τους γίνεται με ελλιπή τρόπο και εξοπλισμό, γεγονός που βάζει εμπόδια στην ισότιμη πρόσβαση και συμμετοχή τους στην εκπαίδευση.

γ) Το γεγονός ότι η εξ αποστάσεως εκπαίδευση δεν μπορεί να ικανοποιήσει και να αντικαταστήσει το πολυσύνθετο παιδαγωγικό και εκπαιδευτικό έργο της ζωντανής εκπαιδευτικής πράξης που συντελείται στη σχολική αίθουσα.

δ) Το γεγονός ότι η εξ αποστάσεως εκπαίδευση δεν καθιστά δυνατή την αντικειμενική και ισότιμη αξιολόγηση των μαθητών.

ε) Το ότι λόγω των ειδικών συνθηκών της τηλεκπαίδευσης δεν είναι δυνατό να διεξαχθούν γραπτές δοκιμασίες εξ αποστάσεως και ούτε να σχηματιστεί ικανοποιητική εικόνα για τις γνώσεις, την κατανόηση εννοιών και φαινομένων, τις δεξιότητες επίλυσης προβλήματος, τις επικοινωνιακές δεξιότητες, την κριτική σκέψη, τη δημιουργικότητα, την επιμέλεια και το ενδιαφέρον των μαθητών του τμήματος.

στ) Ότι με βάση την κείμενη νομοθεσία (Ν.4610/2019   αρθ.103 παρ. 1, 4,7,αρθ. 120 και 122,ΥΑ 3245/Δ2/12-1-2021 ΦΕΚ 47/ 13-1-2021, Π.Δ 126/2016 άρθρο 12),  μπορούμε να μεταφέρουμε τα διαγωνίσματα του 1^ου Τετραμήνου στο 2^ο Τετράμηνο και να μην καταθέσουμε βαθμολογία, με αιτιολογημένο σημείωμά μας, ενεργώντας με γνώμονα την επιστημονική και παιδαγωγική ευθύνη που φέρουμε απέναντι σε όλα τα παιδιά

Επίσης παρατίθεται εκτός των άλλων και αναφορά στο Προεδρικό Διάταγμα 126/2016 στο άρθρο 12 παρ. 3. Αν σε ένα μάθημα για κάποιο λόγο λείπει ο βαθμός του ενός από τα δύο τετράμηνα, ως βαθμός επίδοσης για αυτό το τετράμηνο θεωρείται ο βαθμός του άλλου τετραμήνου. 

Επί της ουσίας

 Με την απόφαση της υφυπουργού παιδείας δε λαμβάνονται υπόψη οι ιδιαίτερες συνθήκες πανδημίας και νομιμοποιείται το φιάσκο της τηλεκπαίδευσης και ακόμα χειρότερα της τηλεαξιολόγησης.

Η πράξη έχει αποδείξει περίτρανα ότι η τηλεκπαίδευση  δεν είναι ουσιαστική εκπαίδευση, είναι τουλάχιστον  αναποτελεσματική διαδικασία και σε καμία περίπτωση καθολική και ισότιμη για όλους τους μαθητές. Είναι όμως σαφές ότι η εξ αποστάσεως εκπαίδευση απέχει από κάθε έννοια εκπαίδευσης όπως τη γνωρίζουμε και όπως είναι η διά ζώσης εκπαίδευση. Οι ανισότητες στην πρόσβαση χιλιάδων μαθητών, η σύνδεση μέσα ένα κινητό τηλέφωνο εκ των πραγμάτων αποκλείουν μαθητές ή δυσκολεύουν αφάνταστα την κατανόηση νέων εννοιών και νόμων.

Είναι λοιπόν εύλογο ότι στις συνθήκες της «Τηλε-εκπαίδευσης» ουσιαστική παιδεία δεν παρέχεται, ενώ καταργούνται αρκετές από τις προϋποθέσεις οποιασδήποτε ανάπτυξης των ικανοτήτων των παιδιών.

Στη βάση αυτή,  ΔΕΝ είναι ΔΥΝΑΤΗ οποιασδήποτε μορφής «αξιολόγηση» των μαθητών, και βέβαια κάτι που είναι αντισυνταγματικό, να προσμετρηθούν τηλεαπουσίες σε μαθητές που δεν είχαν δυνατότητα πρόσβασης στην τηλεκπαίδευση!

Οι εκπαιδευτικοί έχουν χρέος, αλλά και δικαίωμα να αντισταθούν στην παρωδία της τηλεαξιολόγησης των μαθητών τους, να μη συναινέσουν στον ευτελισμό του παιδαγωγικού τους ρόλου και την αυτοκατάργησή τους.

Γιώργος Κ. Καββαδίας – drepani.gr (argyrades.gr)