Αξιότιμε κύριε πρωθυπουργέ,
Ονομάζομαι Μιλτιάδης Κυανός, και σας έχω γράψει ξανά στο παρελθόν. Ελπίζω η ημετέρα επιστολή να σας βρίσκει υγιή και δυνατό, εσάς και την υπέρκομψη σύζυγόν σας, και όλη την οικογένειά σας μέχρι του μακρινοτέρου ανηψιού. Θα ήθελα να σας συγχαρώ για πολλούς λόγους και δεν γνωρίζω από πού να πρωτοξεκινήσω. Πολλές οι επιτυχίες της κυβερνήσεώς μας! Όπως και σεις σημειώνετε στην πρόσφατη εβδομαδιαία αναφορά σας προς τον λαόν, της 29.09.24, μέσα στην κυριολεκτική λαίλαπα, ημείς σταθήκαμεν όρθιοι: «Στις πιο δύσκολες πυρο-μετεωρολογικές συνθήκες των τελευταίων 40 χρόνων, αντεπεξήλθαμε σε 4.500 πυρκαγιές και κάηκαν 24% λιγότερα στρέμματα από τον μέσο όρο της 20ετίας». Αδίκως σας κατηγορούν οι αναρχοκομμουνισταί.

Όμως εγώ, εκλαμπρότατε, θέλω η παράταξίς μας να φτάσει ακόμη πιο ψηλά. Και δι’ αυτό σας γράφω την επιστολήν ταύτην. Σας θυμίζω -διότι όλοι μας μπορεί να έχουμε ξεχάσει τους ανυπολήπτους- ότι σε λίγες ημέρες διεξάγονται οι εσωκομματικές εκλογές του ΠΑΣΟΚ. Ανάμεσα στους υποψηφίους, η Άννα Διαμαντοπούλου! Δεν δύναμαι να είπω αν αυτό είναι καλό ή κακό. Νόμιζα ότι είναι δική μας.

Επίσης, δεν θέλω να μνημονεύσω εκτενώς το λαμπερό παρελθόν της, με κορυφαία την προ 15ετίας πρότασή της να γίνουν τα αγγλικά επίσημη γλώσσα του ελληνικού κράτους. Πόσο μπροστά ήταν! Υπήρξε η πρώτη υπουργός παιδείας, και εν γένει, πολιτικός, στην ιστορία του έθνους μας, που πρότεινε κάτι τόσο συντηρητικά ρηξικέλευθο. Μια τέτοια εξέλιξις θα μας έστελνε ευθέως στην αγκαλιά των δυτικών εταίρων μας και θα αναθέρμανε τη σχέση μας. Δυστυχώς, η κα Διαμαντοπούλου δεν εισακούσθη (ούτε) ως προς αυτό. Γενικώς, δεν εισακούσθη ποτέ. Ο ομώνυμος νόμος της για την τριτοβάθμια εκπαίδευση, όστις προέβλεπε κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου, εισαγωγή της αξιολόγησης στα ΑΕΙ-ΤΕΙ, ανώτατα χρονικά όρια σπουδών και έπειτα αποβολή των φοιτητών από τις σπουδές τους, κλπ., εψηφίσθη μετά τιμών και επαίνων, ωστόσο καταλύθηκε από τις κινητοποιήσεις των φοιτητών. Ο δικός μας, Γ. Μπαμπινιώτης, διάδοχος αυτής υπουργός Παιδείας, ανέστειλε τον Νόμο Διαμαντοπούλου, αν και ημείς τον είχαμε στηρίξει. Και αυτό υπήρξε ολίγον μπερδευτικόν.

Σε κάθε περίπτωση, η κα Διαμαντοπούλου εδώ και 10 χρόνια τουλάχιστον, είναι ένα φάντασμα. Και αυτή η Φώφη Γεννηματά, το 2014 είχε ανοιχτά δηλώσει πως «το πανελλήνιο γνωρίζει ότι (σ.σ. η Άννα Διαμαντοπούλου) έχει αποχωρήσει από το ΠΑΣΟΚ από το 2013». Αν η κα Διαμαντοπούλου είναι στεναχωρημένη από το ΠΑΣΟΚ, ο κ. Κοττάκης από την Εφημερίδα μας την Εστία, προσθέτει ότι δεν είναι και κατενθουσιασμένη με εμάς: «Οι πληροφορίες την εμφανίζουν ως βαθύτατα ενοχλημένη από την στάση που τήρησε απέναντί της, στα χρόνια της διακυβέρνησης, ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Είτε στην αρχή της πρότεινε αξιώματα που δεν προσήκαν στο κύρος της (Διοικήτρια της ΔΕΗ), είτε της πρότεινε χαρτοφυλάκια και πολιτικές που είχε γνωρίσει στο παρελθόν (Υπουργεία Εργασίας, Παιδείας), είτε την πρότεινε για διεθνή αξιώματα, όπως η θέση του Γενικού Γραμματέα του ΟΟΣΑ». Μ’ αυτά και μ’ αυτά, παρέμεινε στο περιθώριο της πολιτικής ζωής.

Στη συγκυρία, το μέγα έργο τής ανελκύσεως και λυτρώσεως της Άννας Διαμαντοπούλου από την κοινή ανυποληψία των ΠΑΣΟΚογενών, ανέλαβον εργολαβικώς, άνθρωποι της Τέχνης και του Πολιτισμού. Πιστεύω θα ήταν καλύτερο να σιωπήσουν, όπως κάνουν και όλοι οι υπόλοιποι, και για όλα τα θέματα.

Συγκεκριμένα, σε βίντεο που δημοσίευσε στο κοινόν η υποψήφια του ΠΑΣΟΚ, δείχνει εαυτήν παρακαθήμενην εις δείπνον, μετά των γνωστών καλλιτεχνών Δήμητρας Παπαδοπούλου, Σπύρου Παπαδόπουλου, Γιάννη Μπέζου και Σταμάτη Φασουλή. Οι τελευταίοι εκφράζουν εμμέσως πλην σαφώς, αλλά και ευθέως, την στήριξή των προς την συνδαιτυμόνα τους.

Γράφει η Άννα Διαμαντοπούλου για την εν λόγω ανάρτησίν της: «Μέσα στην ταχύτητα και την πίεση της εκλογικής εκστρατείας ένιωσα ευλογημένη που βρέθηκα ένα βράδυ, σε αυτό το τραπέζι με τέτοιο ειδικό βάρος τέχνης και ταλέντου. Σταμάτη, Γιάννη, Σπύρο, και φυσικά Δημητράκι μου, σας ευχαριστώ για τα ωραία λόγια σας, για την κριτική σας ματιά, για τις ιδέες, την ειλικρίνειά σας και φυσικά για το χιούμορ σας. Δεν ξέρω αν θα στηθείτε κι εσείς σε κάποια ουρά στις 6 Οκτώβρη, μακάρι!» Μα την αλήθεια, «κριτική ματιά» εκ μέρους των καλλιτεχνών δεν εντοπίσαμε κάπου στο δίλεπτο βίντεο. Μόνο κολακεία και προπόσεις. Εκτός κι αν είναι αυτό το πόρισμα της κριτικής ματιάς τους: «Καταρχάς, η Άννα, καταλαβαίνεις τι λέει, δε μιλάει ξύλινα. Μιλάει σαν άνθρωπος» (Σ. Παπαδόπουλος), «φτάνει πια με το κατσαπλιάδικό και το τόσο επιθετικό» (Γ. Μπέζος), «ας έχουμε και κάτι πιο ευγενικό στην πολιτική» (Σ. Φασουλής), «επιτέλους μια αντιπολίτευση!» (Δ. Παπαδοπούλου), κλπ. κλπ.

Όμως μεγαλειότατε, δεν με ανησυχούν όλα αυτά. Δεν γνωρίζω αν η κα Διαμαντοπούλου θα είναι γέφυρα επικοινωνίας μεθ’ ημών ή ανταγωνίστρια ημών, ως άλλος γνήσιος φορέας του νεοφιλελευθερισμού, του ευρωπαϊσμού και της προόδου, αλλά και πάλι, δεν αγωνιώ για το κομμάτι αυτό. Ή θα είναι ανυπόληπτη γέφυρα, ή θα είναι ανυπόληπτη ανταγωνίστρια του γαλάζιου άρματός μας. Με απασχολεί κάτι άλλο.

Σε μια παραδρομή (;) του λόγου της, η υποψήφια του ΠΑΣΟΚ καλεί τους καλλιτέχνες, δηλαδή τον κόσμο που βλέπει το προπαγανδιστικό βίντεο, να συρρεύσουν μαζικά στις κάλπες, διότι με τον τρόπο αυτό «θα αλλάξει το πολιτικό σύστημα» (!).

Τι εννοεί με αυτό, κύριε Πρωθυπουργέ; Δεν ήταν ζωντανό το βίντεο, χίλια μοντάζ έχουν κάνει. Δεν μπορεί να της ξέφυγε η φράση από λάθος. Μάλιστα έχουν υποτιτλίσει όλους τους διαλόγους, επαναλαμβάνοντας εμφατικά το μήνυμα: Νομίζω ότι οργανώνουν κάτι σοσιαλιστικό, και απεργάζονται σχέδια κατάλυσης της Δημοκρατίας μας! Η Άννα Διαμαντοπούλου της Ελλάδας, είναι η Καμάλα Χάρις της Αμερικής, μας σέρνουν πίσω στον κομμουνισμό!

Αξιότιμε κύριε πρωθυπουργέ,
Σεις είσθε ψύχραιμος ως στήλη πάγου μέσα στη λαίλαπα που μνημονεύσαμεν. Σεις ξέρετε καλύτερα. Είμαι βέβαιος ότι όλα αυτά τα έχετε υπόψιν σας, και μας οδηγείτε με ασφάλεια και επιτυχία να περάσουμε χωρίς απώλειες ανάμεσα από τη Σκύλλα και τη Χάρυβδη, όπως ακριβώς τα κατάφερε και ο μυθικός πολυμήχανος Οδυσσέας. Εγώ απλώς επισημαίνω, εσείς γνωρίζετε τι πρέπει να πράξωμεν.

με απεριόριστη εκτίμηση,

Μιλτιάδης Κυανός,

γνήσιο τέκνο της γαλάζιας παρατάξεως

01-10-24

οι Πύλες του Πολιτικού Παραδόξου

πηγή: Λαϊκός Δρόμος