Είναι πια φανερό, ακόμη και στους πιο δύσπιστους, ακόμη και σ΄ αυτούς που χρόνια πολλά βάσιζαν τη γραμματική και το συντακτικό των αναγνώσεών τους για το «πού πάει η εκπαίδευση» στις περίτεχνες διακηρύξεις των εκάστοτε υπουργών Παιδείας, ότι οι μαθητές βρίσκονται μπροστά σε μια «επιχείρηση» συνολικής αλλαγής του τοπίου: όχι μόνο στην πρόσβαση στο Πανεπιστήμιο, αλλά και στο Λύκειο, στο Γυμνάσιο και στο Δημοτικό.

Η δημοσιοποίηση των Ελάχιστων Βάσεων Εισαγωγής (ΕΒΕ) για κάθε πανεπιστημιακό τμήμα ή σχολή επιβεβαίωσε τις προβλέψεις και ολοκλήρωσε την εικόνα καταστροφής που επιφύλαξε το υπουργείο Παιδείας για τους μαθητές της πανδημίας.

 Παράλογες, ανορθόδοξες και χωρίς καμία ακαδημαϊκή θεμελίωση βάσεις εισαγωγής, ακραίες ανισότητες, η μεγαλύτερη στρέβλωση που έχει υπάρξει τις τελευταίες δεκαετίες στο σύστημα εισαγωγής στην ανώτατη εκπαίδευση.

Οι πιο «ευνοϊκές» εκτιμήσεις προβλέπουν πως λόγω του εξεταστικού συστήματος Κεραμέως θα αποκλειστούν πολύ περισσότεροι από 15.000 υποψήφιοι σε σχέση με πέρυσι ενώ σχεδόν 20.000 θέσεις εισακτέων θα μείνουν κενές και θα φανεί καθαρά ότι η «προσφορά» 77.000 θέσεων εισακτέων ήταν μια  «προσφορά» σε ανεπιθύμητους καλεσμένους καθώς για το σύστημα Μητσοτάκη – Κεραμέως ο κάθε ένας πρέπει να κάνει τις σπουδές που αναλογούν στην κοινωνικοοικονομική θέση της οικογένειάς του. Τόσο κυνικά! Σαν κακό όνειρο επεμβαίνει στις ζωές του πιο αδύναμου κρίκου, σαν σεισμός από τα έγκατα της γης που αίφνης κόβει το σπίτι στα δυο και θάβει τους ενοίκους και τις μνήμες τους.

Μεθοδευμένος αποκλεισμός η Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής

Τα κυβερνητικά επιχειρήματα περί μαθητών που μπαίνουν στο πανεπιστήμιο με «λευκή κόλλα» κατέρρευσαν από τους ίδιους τους αριθμούς, αφού υποψήφιοι με πολύ υψηλές βαθμολογίες, που είχαν την «ατυχία» να επιλέξουν σχολές με ειδικά μαθήματα αποκλείονται από σχολές και τμήματα της προτίμησής τους.

 Το επιτελείο του ΥΠΑΙΘ προσπάθησε μέσω του χειρισμού των θεμάτων να αποδείξει ότι φέτος, χρονιά της τηλεκπαίδευσης ελέω Κεραμέως, αυξάνονται οι αριστούχοι και ανεβαίνουν οι επιδόσεις. Πέτυχε χιλιάδες να δημιουργήσει χιλιάδες αποκλεισμένους από τα Πανεπιστήμια αλλά και χιλιάδες υψηλόβαθμους υποψήφιους αποκλεισμένους από τις σχολές της προτίμησής τους

 Πρόκειται για ένα ταξικό σφαγείο καθώς η Ε.Β.Ε. εφαρμόζεται στην πιο δύσκολη χρονιά μεταπολιτευτικά,  με τους μαθητές να δίνουν έναν μεγάλο αγώνα σε συνθήκες πανδημίας και με ένα μεγάλο κομμάτι της δημόσιας εκπαίδευσης να αντιμετωπίζει σοβαρότατα προβλήματα λόγω των θεμάτων που αντιμετώπισε η εφαρμογή της τηλεκπαίδευσης.

 Οι πολιτικές που λίγο πριν ορθώσουν εμπόδια στην πρόσβαση στα Δημόσια ΑΕΙ, άνοιγαν λεωφόρους στα λεγόμενα κολέγια είναι ένα μόνο κομμάτι της κυβερνητικής πολιτικής στην εκπαίδευση. Ο εξοστρακισμός χιλιάδων υποψηφίων από τα Πανεπιστήμια συνδέεται με ένα νήμα και με το νομοσχέδιο που ετοιμάζει η κυβέρνηση να ψηφιστεί πριν από το τέλος Ιουλίου, ένα νομοσχέδιο διάλυσης της δημόσιας εκπαίδευσης που κατηγοριοποιεί τα σχολεία, που βάζει τους καθηγητές να ψάχνουν …χορηγούς, που επαναφέρει τον επιθεωρητή την αξιολόγηση, τη λεγόμενη αυτονομία, τη επιχείρηση διάλυσης των συλλόγων διδασκόντων, τα τεστ σε εθνικό επίπεδο στο δημοτικό και το γυμνάσιο, την αύξηση των επιλεκτικών σχολείων  και άλλα πολλά. Είναι φανερό! Η κόλαση αδειάζει και όλοι οι δαίμονες μετακομίζουν στη γη!

Οι «εναλλακτικές εκπαιδευτικές διαδρομές» : Με άλλα λόγια να τελειώνουμε με τους αδύναμους!

 Οι οικογένειες των υποψηφίων σύντομα θα έρθουν αντιμέτωπες με τις υποχρεωτικές «εναλλακτικές εκπαιδευτικές διαδρομές» των ΙΕΚ ή των ιδιωτικών δομών για όσους μπορούν να τις πληρώσουν. Γιατί η κυβέρνηση αποφάσισε ότι η μόρφωση και η προκοπή των ανθρώπων δεν είναι δικαίωμα, αλλά προνόμιο. Γιατί η υπουργός Παιδείας, ο ΟΟΣΑ και ο κ. Πισσαρίδης αποφάσισαν ότι δεν έχουμε ανάγκη από τόσους επιστήμονες όσο από τεχνίτες και φτηνούς εργάτες. Γιατί το σύστημα αποφάσισε να βάλει τάξη στην ταξική κινητικότητα δεκαετιών. Ορθώνοντας τείχη και «κόφτες».

 Οι «εναλλακτικές εκπαιδευτικές διαδρομές» είναι ο τέταρτος άξονας του νομοσχεδίου που παρουσιάστηκε, που εξυπηρετεί τον πάγιο – εδώ και 18 χρόνια – στόχο της ΕΕ για στροφή προς την κατάρτιση, σε βάρος της γενικής εκπαίδευσης. H κυνική διαπίστωση του πρωθυπουργού ότι «δεν μπορούν και δεν πρέπει να πάνε όλοι κατ’ ανάγκη στο πανεπιστήμιο», πριμοδοτείται από τη λογική του ταξικού ξεκαθαρίσματος ως ένα είδος ρεκτιφιέ και ουσιαστικά μετατρέπει, ακόμη περισσότερο τους φτωχούς και αδύναμους μαθητές, σε πεδίο βολής. Κυριολεκτικά στοχεύει στη νομιμοποίηση της «έξωσης» χιλιάδων μαθητών οι οποίοι αντιμετωπίζονται ως «πλεονάζον προσωπικό» σε επιχείρηση που «εξυγιαίνεται».

Το σχέδιο δραστικής  μείωσης των εισακτέων στα Πανεπιστήμια συνδέεται σαφώς με την προοπτική μείωσης του μαθητικού πληθυσμού των Γενικών Λυκείων. Η πρώτη μεθόδευση αφορά στη μείωση του αριθμού των εισακτέων με όχημα την ΕΒΕ και παράλληλα τη συρρίκνωση της Τριτοβάθμιας εκπαίδευσης με τη συγχώνευση ή και το κλείσιμο πολλών τμημάτων Πανεπιστημίων.

 Στη συνέχεια, το ΥΠΑΙΘ σχεδιάζει να αναστήσει αναμορφωμένο, το σχέδιο της περιόδου 2013 – 2014 αλλά και τα «Πορίσματα» του λεγόμενου Εθνικού Διαλόγου του Αντώνη Λιάκου της περιόδου 2015 καθώς και όσα σχεδιάστηκαν την περίοδο της υπουργίας Κ. Γαβρόγλου (Συγκυβέρνηση ΝΔ –ΠΑΣΟΚ με υπουργούς Παιδείας τον Κ. Αρβανιτόπουλο και τον Ανδρέα Λοβέρδο και Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ).

 Το «παιδαγωγικό ευαγγέλιο» της ηγεσίας του Υπουργείου Παιδείας καθορίζεται με τέτοιο τρόπο ώστε να πριμοδοτεί, χωρίς να το δηλώνει, την παλινόρθωση» μιας εξεταστικοκεντρικής οργάνωσης του Λυκείου.  Όπως και την περίοδο 2013-2014 η κατεύθυνση είναι η ίδια και οι βασικοί της πυλώνες είναι σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του Λυκείου οι μαθητές να διαγωνίζονται σε εξετάσεις τύπου πανελλαδικών (δηλαδή με θέματα από την Τράπεζα Θεμάτων) και όποιος καταφέρει και «επιζήσει σχολικά», μετά το τέλος του Λυκείου, να δίνει εξετάσεις πανελλαδικού χαρακτήρα για την εισαγωγή του στην ανώτατη εκπαίδευση.

 Με την Τράπεζα Θεμάτων σε όλες τις τάξεις του Λυκείου επιδιώκεται να καλλιεργηθεί η αυταπάτη ότι το σύνολο της διαδικασίας θα είναι απόλυτα αντικειμενικό και αξιοκρατικό, αποκρύπτοντας έντεχνα το γεγονός ότι όσο «αντικειμενικό» κι αν είναι το διαδικαστικό μέρος της διαδικασίας, τα υπόλοιπα στοιχεία που «συναρμολογούν» τη λογική του, και διαμορφώνουν την κρίση για την επιλογή / πρόκριση – απόρριψη του μαθητικού πληθυσμού δεν μπορούν να «απογαλακτιστούν» από τις ανισωτικές λειτουργίες της εκπαιδευτικής διαδικασίας.

 Αποκλειστικός ρόλος αυτού του νέου σχολείου γίνεται να χωρίσει με «αντικειμενικό» τρόπο τους «μπροστάρηδες» από τους «ουραγούς», τους ικανούς από τους «ανίκανους» και να εξωθήσει τους δεύτερους σε μια γρήγορη έξοδο από το Λύκειο.

  Έτσι οι μη ευνοημένοι μαθητές καλούνται να παίξουν τον ρόλο της Ιφιγένειας για να φυσήξει ούριος άνεμος στον κυρίαρχο στόχο για περικοπές, κατάρτιση αντί για εκπαίδευση και φθηνό εργατικό δυναμικό.

Τον τελευταίο λόγο θα τον έχουν οι εκπαιδευτικοί και οι μαθητές

Οι εκπαιδευτικοί και οι μαθητές έχουν αντιμετωπίσει αντιδραστικά νομοθετήματα που είχαν σκοπό να τους δέσουν και να τους φιμώσουν και πολλούς αυταρχισμούς και απειλές τα τελευταία χρόνια. Να θυμίσουμε το 1990 όταν ο τότε υπουργός Παιδείας Κοντογιαννοπουλος έστειλε Φύλλα Πορείας (ΦΑΠ) στους καθηγητές που είχαν επιλεγεί ως επιτηρητές και ως μέλη των λυκειακών επιτροπών; Τα ΦΑΠ έλεγαν ότι η απεργία είναι παράνομη και ότι όποιος απεργήσει θα απολυθεί).

 Να θυμίσουμε τις απειλές το 1997 και το 1998 από τον υπουργό Παιδείας Γεράσιμο Αρσένη; Να θυμίσουμε το 2004 με την Γιαννάκου ή το 2010 με τη Διαμαντοπούλου ή το 2013 με τον Αρβανιτόπουλο;

 Η ηγεσία του ΥΠΑΙΘ φαντάζεται τον εαυτό της ψηλότερο από τον ίσκιο της και επιχειρεί να τρομοκρατήσει τους εκπαιδευτικούς με τη βοήθεια των κυρίαρχων ΜΜΕ για να πάρει ρεβάνς καθώς λίγους μόλις μήνες πριν το 90% των συλλόγων των δασκάλων, νηπιαγωγών και καθηγητών αψήφησαν τις εντολές της για τη λεγόμενη αυτοαξιολόγηση.

 Μια ματιά στην ιστορία του εκπαιδευτικού κινήματος να ρίξει κανείς εύκολα μπορεί να καταλάβει ποιος θα γελάσει τελευταίος. Εύκολα μπορεί να μάθει που βρέθηκαν όλοι αυτοί που προσπάθησαν να τρομοκρατήσουν τους εκπαιδευτικούς για να περάσουν τα μαύρα σχέδιά τους.

 Αργά ή γρήγορα. Γιατί με τρομοκρατία και απειλές δεν γίνεται παιδεία, γιατί το σχολείο που θέλουν να φτιάξουν είναι έξω και αντίθετο από τις ανάγκες όσων αναπνέουν την κιμωλία στην τάξη, γιατί μαθητές, γονείς και εκπαιδευτικοί έχουν αποδείξει ότι στις κρίσιμες στιγμές μπορούν να νικήσουν τους δαίμονες.

Χρήστος Κάτσικας