Γράφαμε μόλις προχθές (Στον βωμό της αξιολόγησης θυσιάζονται οι μονιμοποιήσεις των νεοδιόριστων – Ζ. Μακρή: Άκυρες όσες μονιμοποιήσεις έγιναν, πρώτα η αξιολόγηση!) ότι «η αξιολόγηση δεν υλοποιείται και δεν πρόκειται να υλοποιηθεί, πολύ περισσότερο η ατομική, τόσο γιατί συναντά σοβαρές αντιστάσεις από τη βάση των εκπαιδευτικών και παρά το «ξεπούλημα» της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας, όσο και για τις εγγενείς αδυναμίες των α(χ)ρίστων και την προεκλογική συγκυρία. Να θυμίσουμε ότι δεν έχουν στήσει τους μηχανισμούς αξιολόγησης (σύμβουλοι, νέοι διευθυντές, επόπτες αξιολόγησης).»

Αυτή η εκτίμησή μας φαίνεται να επιβεβαιώνεται και από τα φιλικά προς την κυβέρνηση μέσα. Χαρακτηριστικό το χθεσινό πρωτοσέλιδο της «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ» (Τετάρτη 30/11/22) «Προς νέα αναβολή η αξιολόγηση καθηγητών»

Σύμφωνα με την εφημερίδα, η πρόθεση της πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου Παιδείας ήταν η αξιολόγηση των 150.000 εκπαιδευτικών να γινόταν κατά την τρέχουσα σχολική περίοδο, όμως «η εφαρμογή του εγχειρήματος κρίνεται ιδιαίτερα δύσκολη, ενώ θεωρούνται αναμενόμενες και οι αντιδράσεις σε περίοδο, μάλιστα, προεκλογική». Η «Καθημερινή» σημειώνει ότι μπορεί να υπάρξει αξιολόγηση σε… δόσεις ξεκινώντας από την προσεχή άνοιξη, ίσως δηλαδή και μετά τις εθνικές κάλπες. Όπως φαίνεται, κρίσιμος παράγοντας είναι το λεγόμενο πολιτικό κόστος, καθώς είναι προφανές ότι κανείς στο υπουργείο, ούτε φυσικά στην κυβέρνηση, δεν επιθυμεί μια σύγκρουση με μια μεγάλη δεξαμενή ψηφοφόρων όπως είναι οι δεκάδες χιλιάδες δάσκαλοι και καθηγητές.

Αντιστέκεται η βάση – Συναινεί η γραφειοκρατία

Τα τελευταία χρόνια η βάση των εκπαιδευτικών έχει κατανοήσει ότι παρά τις ωραιολογίες  η αξιολόγηση όχι μόνο δε βελτιώνει τη δημόσια εκπαίδευση και τους εκπαιδευτικούς, αλλά αποτελεί μηχανισμό χειραγώγησης και κατηγοριοποίησης εκπαιδευτικών και σχολείων. Για αυτό και αντιστέκεται σθεναρά την ώρα που η γραφειοκρατική και πραξικοπηματική ηγεσία της ΟΛΜΕ έχει αποδείξει ότι είναι στο πλευρό της Κεραμέως και της Κυβέρνησης. Έχει επιλέξει στρατόπεδο χαράσσοντας μια πολιτική συμβιβασμού και υποταγής.  Μια πολιτική που άφησε ακάλυπτο τον κλάδο στις μάχες ενάντια σε κάθε μορφή αξιολόγησης. Μαύρη σελίδα για την ιστορία της ΟΛΜΕ ότι ΔΑΚΕ – ΣΥΝΕΚ – ΠΕΚ ολοκλήρωσαν το πραξικόπημα στο 20^ο Συνέδριο ανατρέποντας θέσεις του κλάδου ενάντια στην αξιολόγηση/αυτοαξιολόγηση περνώντας τη γραμμή της υφυπουργού παιδείας Ζ. Μακρή, όπως την είχε προαναγγείλει από τον Μάρτη του 2022, όταν δήλωνε: ”Θα τα βρούμε με τους συνδικαλιστές για τον τρόπο εφαρμογής της αξιολόγησης».

*Χαρακτηρισμός του Δημήτρη Γληνού για τις «εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις» της δεύτερης δεκαετίας του 20^ου αιώνα