Χρήστος Κάτσικας

Τι φοβάται η Υπουργός Παιδείας;

Το Υπουργείο Παιδείας σε όλη τη διάρκεια του Καλοκαιριού και ιδιαίτερα τον Σεπτέμβριο εκτόξευσε του κόσμου τις απειλές στους εκπαιδευτικούς. Το διακύβευμα ήταν η αξιολόγηση. Κόψιμο μισθού, αυστηρές κυρώσεις, ειδικό πειθαρχικό παράπτωμα, αποκλεισμούς από θέσεις διοίκησης, μη μονιμοποίηση των νεοδιόριστων εκπαιδευτικών, απολύσεις αναπληρωτών και όλα τα ωραία και παιδαγωγικά.

Είχαν το λόγο τους οι επιτελείς του Υπουργείου. Ήθελαν να πάρουν  τη ρεβάνς από τους εκπαιδευτικούς που τόλμησαν, την Άνοιξη που μας πέρασε, σε ποσοστά της τάξης του 90%, να μην εφαρμόσουν όσα το Υπουργείο όριζε για την αυτοαξιολόγηση.

Ήθελαν να πάρουν για τη μεγάλη ήττα που υπέστησαν με τα συντριπτικά ποσοστά απεργίας-αποχής.

Κιτρίνισαν, κοκκίνησαν, δεν μίλησαν τότε, περίμεναν να μιλήσουν σε μια καλύτερη γι αυτούς στιγμή όταν θα είναι πιο προετοιμασμένοι.

Και μίλησαν. Απειλητικά. Εκφοβιστικά. Τρομοκρατικά.

Και θεώρησαν ότι με τη διασπορά του φόβου θα επιβάλλουν τη σιωπή και την παράλυση στους δασκάλους των παιδιών.

Ήθελαν να αποδείξουν ότι αυτοί  θα γελούν πάντα τελευταίοι και θα γελούν καλύτερα.

Και πίστεψαν ότι κερδίζουν την παρτίδα καθώς είχαν στήσει όλο το παιχνίδι στα μέτρα τους.

Αλλά έκαναν λάθος.

Μέσα στην εβδομάδα που τρέχει εκατοντάδες σχολεία, το ένα μετά το άλλο, στην Αθήνα και στην περιφέρεια, έβγαζαν για μια ακόμη φορά τη γλώσσα τους στο Υπουργείο Παιδείας και ψήφιζαν μαζικά απεργία αποχή. Μέχρι σήμερα το πρωί πάνω από 2.000 νηπιαγωγεία και δημοτικά και πάνω από 500 Γυμνάσια, Λύκεια και ΕΠΑΛ είπαν «δεν θα περάσει».

Η στάση αυτή έσπειρε το φόβο και τον πανικό στο ΥΠΑΙΘ και τη Νίκη Κεραμέως, που έτρεξε εσπευσμένα να σύρει αυθημερόν τις Ομοσπονδίες ΔΟΕ-ΟΛΜΕ-ΠΟΣΕΕΠΕΑ-ΟΙΛΕ στα δικαστήρια, επιδιώκοντας να καταλύσει συνταγματικά δικαιώματα, να βγάλει την απεργία παράνομη και καταχρηστική, με το γνωστό αυταρχικό τρόπο επιβολής θυμίζοντας μαύρα χρόνια.

Μπροστά στη γενικευμένη ανυπακοή στα κελεύσματα του Υπουργείου, οι επιτελείς του αποφάσισαν να παίξουν το τελευταίο τους χαρτί, την ποινικοποίηση της απεργίας, σε μια λογική οιωνεί ποινικοποίησης των εκπαιδευτικών προβλημάτων.

Είναι φανερό ότι η απάντηση στα προβλήματα από την Κεραμέως και την κυβέρνηση της ΝΔ είναι ο αυταρχισμός, οι προσφυγές στα δικαστήρια και οι εκβιασμοί!

Μια ματιά στην ιστορία του εκπαιδευτικού κινήματος να ρίξει κανείς, εύκολα μπορεί να καταλάβει ποιος θα γελάσει τελευταίος. Αργά ή γρήγορα. Γιατί με τρομοκρατία και απειλές δεν γίνεται Παιδεία, γιατί το σχολείο που θέλουν να φτιάξουν είναι έξω και αντίθετο από τις ανάγκες όσων αναπνέουν την κιμωλία στην τάξη, γιατί μαθητές, γονείς και εκπαιδευτικοί έχουν αποδείξει ότι στις κρίσιμες στιγμές μπορούν να νικήσουν τους δαίμονες.