Το άρθρο αυτό δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Λαϊκός Δρόμος το 2017 και αφορά στην πολιτική που ακολουθήθηκε στη ΔΕΗ μετά το μνημόνιο ΣΥΡΙΖΑ. Είναι προφητικό και αποκαλυπτικό για όσα επιχειρεί σήμερα η ΝΔ στη ΔΕΗ
Του Βασίλη Πετράκη, Μέλους της ΚΕ του Μ-Λ ΚΚΕ
Είναι σίγουρα ιδιαίτερα αποκαλυπτική για τις προθέσεις των συμφερόντων που εξυπηρετούν, η επιμονή των “θεσμών” στο θέμα της ΔΕΗ. Δε χάνουν ευκαιρία είτε πρόκειται για επίσημη διαδικασία (αξιολόγηση) είτε όχι, να επαναφέρουν πιεστικά το ζήτημα της ενέργειας. Και επειδή δεν τρέχει η ιδιωτικοποίησης της όπως θα ήθελαν, προχωρούν στο επόμενο σχέδιο που ούτως ή άλλως προέβλεπαν τα μνημόνια και που θα μπορούσε να έχει τίτλο… “σε ιδιώτες με το στανιό”.
Η διοίκηση της ΔΕΗ έχει έτοιμο το χαρτοφυλάκιο 500.000 καταναλωτών που ηλεκτροδοτούνται από αυτήν και που στη βάση των δεσμεύσεων που προβλέπει και το τελευταίο (ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ) μνημόνιο, υποχρεούται να παραχωρήσει σε ιδιώτες. Πρόκειται για τιμολόγια χαμηλής και μέσης τάσης που δεν παρουσιάζουν οφειλές. Πιο απλά η ΔΕΗ υποχρεούται να παραδώσει σε “ανταγωνιστές” της όλους τους συνεπείς πελάτες και να κρατήσει τα προβληματικά τιμολόγια και τα χρέη για τον εαυτό της. Η μεταφορά των πελατών προς τους ιδιώτες θα γίνει μονομερώς, χωρίς δηλαδή να ρωτηθούν οι ίδιοι οι καταναλωτές αν θέλουν να φύγουν από τη ΔΕΗ. Υποχρεωτική θα είναι και η παραμονή τους στο νέο φορέα για ένα χρονικό διάστημα κάποιων μηνών. Όσο για την δυνατότητα του νέου φορέα να κρατήσει τους πελάτες μετά την παρέλευση αυτού του χρονικού διαστήματος, στη σκέψη των αρμόδιων είναι η “θέσπιση ενός premium στην Οριακή Τιμή Συστήματος”, προς όφελος του νέου προμηθευτή. Με αυτό το κίνητρο, ο νέος προμηθευτής θα αποκτήσει τη δυνατότητα παροχής καλύτερης τιμής, ώστε να κρατήσει τους πελάτες. Σε απλά ελληνικά αυτό σημαίνει μια ακόμη ληστρική σύμβαση για τη ΔΕΗ που θα παρέχει ξανά, φθηνότερο ρεύμα στους ανταγωνιστές της, για να κρατήσουν τους πελάτες.
Όσο και αν κυβέρνηση και ΜΜΕ πασχίζουν να επιβάλουν μια πιο ανώδυνη έως αποπροσανατολιστική πολιτική ατζέντα στη δημόσια ζωή, το ζήτημα της ενέργειας και της ΔΕΗ αφορά και το τελευταίο νοικοκυριό της χώρας και δεν μπορεί παρά να αποτελέσει για το λαό της, ζήτημα αναμέτρησης με την ξενόδουλη κυβερνητική πολιτική. Τα όσα συμβαίνουν στην Ελλάδα τα τελευταία 8 χρόνια ειδικά στο θέμα της ενέργειας, ξεπερνούν ακόμα και την πιο ακραία εκδοχή από αυτές που αφηγούνταν την “μνημονιακή λαίλαπα”
Για την ιστορία.
Το μνημόνιο που υπέγραψε η σημερινή κυβέρνηση προβλέπει την παραχώρηση του 50% (της ισχύος) των πελατών της ΔΕΗ σε ιδιώτες μέχρι το 2020. Αυτό ψήφισε ο ΣΥΡΙΖΑ την ίδια στιγμή που υποκριτικά καταργούσε το νόμο για την πώληση της “μικρής ΔΕΗ”, στην οποία προβλέπονταν η παραχώρηση (υποχρεωτικά και πάλι) του 30% των πελατών. Προκειμένου να γίνει με όρους “ελεύθερης αγοράς” η μετάβαση των πελατών νομοθέτησαν τα ΝΟΜΕ. Πρόκειται για δημοπρασίες, όπου η ΔΕΗ πουλάει ενέργεια σε ιδιώτες σε τιμή κάτω του κόστους. Έτσι ώστε οι ανταγωνιστές της με την ενέργεια που παράγει και διανέμει η ΔΕΗ να φτιάξουν ανταγωνιστικά τιμολόγια και να αποκτήσουν μερίδιο στην αγορά. Ακόμη και έτσι όμως και παρά το διαφημιστικό όργιο και το μάρκετινγκ των ιδιωτών (μέχρι και τα πολυκαταστήματα, πχ Κωτσόβολος, σε καλούν να αλλάξεις πάροχο κερδίζοντας δωροεπιταγή) οι πελάτες δεν φεύγουν από τη ΔΕΗ με το ρυθμό που επιθυμούν οι θεσμοί. Έτσι αναγκάζονται οι κήρυκες της “ελεύθερης αγοράς” να επιβάλουν στους πελάτες… νέους “παρόχους”.
Οι “επενδυτές”-αεριτζήδες της Ενέργειας.
Πάροχος! Τι ωραία λέξη για τους “αεριτζήδες”, τα μεγάλα λαμόγια που “δραστηριοποιούνται” στην ενέργεια; Στην Ελλάδα με ελάχιστες εξαιρέσεις ρεύμα παράγει η ΔΕΗ και χωρίς εξαιρέσεις διανέμει η ΔΕΗ. Αναλαμβάνοντας βέβαια και το κόστος για αυτό. Και για όσους βιαστούν να μιλήσουν για τις ιδιωτικές ΑΠΕ (ανεμογεννήτριες, φωτοβολταϊκά), υπενθυμίζουμε ότι το παραγόμενο ρεύμα που υποχρεούται να αγοράζει από αυτούς η ΔΕΗ, είτε το χρειάζεται είτε όχι, της κοστίζει πολλαπλάσια της τιμής που χρεώνει στην κατανάλωση. Αυτοί είναι οι “πάροχοι-επενδυτές” που προέκυψαν από την πολιτική που φέρει τον τίτλο “απελευθέρωση της ενέργειας” στην Ελλάδα! Πόση ελευθερία έχουν αυτοί οι τίτλοι;
Για την ώρα, αυτοί οι “πάροχοι” που συνήθως διαθέτουν “μηχανολογικό” εξοπλισμό γραφείου, χωρίς να παρέχουν επί της ουσίας τίποτα, βγάζουν κέρδη από το ρεύμα που παράγει και διανέμει η ΔΕΗ με τα λεφτά του ελληνικού λαού. Και υπάρχουν, όχι επειδή μπορούν να υπάρχουν “ελεύθερα” στην αγορά, αλλά επειδή τους επιβάλλει, μια αποικιακού τύπου μνημονιακή πολιτική και ένα κρατικό θεσμικό πλαίσιο! Πρόκειται δηλαδή για καθαρό κρατισμό(!) για να μιλήσουμε με τη γλώσσα των γιάπηδων. Μόνο που πρόκειται για τον “κρατισμό” που αγαπούν και χρειάζονται όλοι αυτοί που ορκίζονται στην “ελευθερία της αγοράς” και την ιδιωτική πρωτοβουλία. Αυτόν το κρατισμό που ληστεύει το δημόσιο και το λαό για να τα δώσει στους “επενδυτές” τους “πάροχους” και λοιπά λαμόγια αυτής της κάστας.
Αυτό το αδιανόητο έκτρωμα έχει καταφέρει η εξωφρενική πολιτική που εφαρμόζουν οι κυβερνητικοί λακέδες του τόπου, στα πλαίσια των επιταγών της ΕΕ και των μνημονίων. Να παράγεται και να διανέμεται ρεύμα από την κρατική ΔΕΗ και να δημιουργούν με κρατικές ντιρεκτίβες τους ανταγωνιστές της. Χωρίς αυτοί να χρειάζεται να κάνουν τίποτα. Απλά υπογράφουν κάποια συμβόλαια! Με μοναδική “προσφορά” το άρμεγμα, μέσω της ΔΕΗ, του λαού και τόπου. Απλά επειδή στα χαρτιά, αγοράζουν το ρεύμα φθηνότερα και παρεμβάλλονται μεταξύ της ΔΕΗ και του καταναλωτή. Και από αυτή την άποψη το παράδειγμα της επιβολής της ιδιωτικοποίησης της ενέργειας είναι εξόχως διδακτικό για το τι σημαίνει και τι συμβαίνει με τις “επενδύσεις” και τους “επενδυτές”, σε μια νεοαποικιακού τύπου χώρα όπως η Ελλάδα. Γιατί όλες αυτές οι πολιτικές που εφαρμόζονται εδώ και δεκαετίες και στην εποχή των μνημονίων με πολλαπλάσια ένταση έχουν ένα και μοναδικό στόχο. Το πέρασμα της ενέργειας στους ιδιώτες. Και όχι την “ελευθερία, τη δυνατότητα και το όφελος” του καταναλωτή από τη δυνατότητα επιλογής “παρόχου”. Και αυτή η επιλογή μόνο οδυνηρές συνέπειες μπορεί να έχει για το λαό και τον τόπο.
Ποια ελεύθερη αγορά και ποια “ελευθερία”;
Αλήθεια για ποια “ελεύθερη αγορά” μιλούν όταν υποχρεώνουν τους πελάτες να αλλάξουν εταιρία; Όταν δεν τους ρωτούν καν; Όποια και αν είναι τα νομοθετήματα και τα “παράθυρα” που θα επινοήσουν, πως μπορεί να δικαιολογηθεί κάτι τέτοιο; Πως μπορεί να παρακαμφθεί ακόμη και αυτό το δικό τους συνταγματικό πλαίσιο και κυρίως πως μπορεί να ακυρωθεί με αυτό τον τρόπο η “κοινή λογική”. Δεν έχουμε αυταπάτες για το πόσο “ελεύθερες” είναι οι επιλογές των καταναλωτών στον καπιταλισμό, αλλά πως είναι δυνατόν να θεσμοθετείται με οποιοδήποτε τρόπο η υποχρεωτική “αλλαγή παρόχου” και να αναζητείται η φόρμα για την υποχρεωτική παραμονή σε αυτόν; Και δεν χρειάζεται να αναφερθούμε στις συνέπειες (διακοπή ρεύματος με την παραμικρή καθυστέρηση) που θα έχει για τον καταναλωτή η εξάρτηση του από τους ιδιώτες.
Τα παραμύθια που αναφέρονται στα μνημονιακά κείμενα ούτε σαν αστεία δεν μπορούν να ιδωθούν. Δεν είναι στόχος της ακολουθούμενης πολιτικής η “κατάργηση των μονοπωλίων”, όπως ισχυρίζονται για τη ΔΕΗ. Είναι η εξυπηρέτηση των συμφερόντων των μονοπωλίων και πρώτα και κύρια των γερμανικών, που αποδεδειγμένα θέλουν να αρπάξουν τις τεράστιες υποδομές της ΔΕΗ. Συμφέροντα που μια χαρά εξυπηρετεί και ο ΣΥΡΙΖΑ αφού προχωράει γοργά την εκποίηση αυτού του πλούτου. Σε αυτό το πλαίσιο και σε αυτούς τους στόχους εντάσσονται οι πολιτικές υπονόμευσης της ΔΕΗ και η με κάθε τρόπο επιβολή των ιδιωτών στο χώρο. Και είναι βέβαιο ότι αν αυτοί οι στόχοι “ευοδωθούν” και η ενέργεια μονοπωληθεί από τους ιδιώτες, τότε κάθε λόγος για παρέμβαση που θα εμποδίζει την ασύδοτη δράση τους, θα καταγγέλλεται ως … αναχρονιστικός “κρατισμός”!
Να μην το επιτρέψουμε!
e-prologos.gr
