Ο παππούς μου ο Κόλιας γεννήθηκε στο Καρά-Γουργάν του Καυκάσου, παιδί ποντίων (δηλαδή ελλήνων μεταναστών στη Μαύρη Θάλασσα). Η γιαγιά μου η Τάνια παρομοίως γεννήθηκε στην Τυφλίδα της σημερινής Γεωργίας.
Ο Κόλιας έφυγε πρόσφυγας λόγω του πολέμου το ’14 και γύρισε στην Ελλάδα. Η Τάνια το ίδιο, έφυγαν οικογενειακώς το ’20 από την Τυφλίδα, ενώ η μάνα της αρρώστησε πάνω στο πλοίο που τους έφερε στην Ελλάδα όπου πέθανε και την πέταξαν στη θάλασσα.

Η βάρβαρη – αντιμεταναστευτκή πολιτική ΕΕ – κυβέρνησης οδηγεί σε εκρηκτική κατάσταση το προσφυγικό ζήτημα

Στην αντίσταση βγήκαν και οι δυο αντάρτες στο βουνό. Μετά την ήττα στον εμφύλιο αναγκάστηκαν να φύγουν πρόσφυγες στη Ρουμανία, αφήνοντας δυο παιδιά τους πίσω. Επέστρεψαν από την προσφυγιά το ’76.
Ο παππούς μου ο Θόδωρας γεννήθηκε κατά τη διάρκεια της διαδρομής από το Γκουλιάμ Μοναστήρ της Ρωμυλίας στο Νέο Μοναστήρι Δομοκού όπου ήρθαν πρόσφυγες η οικογένεια του. Από τη Ρωμυλία πρόσφυγας ήρθε και η γιαγιά μου η Αγγελική.
Φίλοι και σύντροφοι έχουν αρχίσει να φεύγουν μετανάστες σε άλλες χώρες. Όπως μου είπε πρόσφατα η θεία μου, είμαστε “ψηφιακοί παππούδες” γιατί τα εγγόνια μας τα βλέπουμε μέσω σκάϊπ.
Όταν βοηθάμε τους πρόσφυγες δεν βοηθάμε “κάποιους άλλους”. Βοηθάμε τον παρελθοντικό και μελλοντικό εαυτό μας. Βοηθάμε τους ταξικούς συγγενείς μας.

Στη φωτογραφία ένα χριστουγεννιάτικο δέντρο από τα σωσίβια των προσφύγων στη Λέσβο

Πηγή: epanastasiadis.wordpress.com