Με αφορμή το κείμενο του που αναρτήθηκε στις «αντιγειτονιές» από τον σύντροφο ΚΚ, αλλά και λόγω του απαραίτητου απολογισμού που πρέπει να κάνει η ΛΑ-ΑΑΣ για την πολύμηνη δράση που ανέπτυξε όλο το προηγούμενο διάστημα απέναντι στο ζήτημα της ανάδειξης των ΗΠΑ σε «τιμώμενη χώρα» στην 83η ΔΕΘ, είναι απαραίτητο να σταθούμε συνοπτικά σε ορισμένα βασικά σημεία που αναδείχθηκαν όλη αυτή την περίοδο και μέχρι την διαδήλωση στις 8/9.

1ον. Η πρωτοβουλία που πήρε η ΛΑ-ΑΑΣ για την διεξαγωγή καμπάνιας για το συγκεκριμένο ζήτημα κρίνεται καταρχήν θετικά. Οι παρεμβάσεις που αποφασίστηκαν στα πλαίσια αυτής της καμπάνιας, οι χιλιάδες προκηρύξεις που μοιράστηκαν, η προώθηση σχετικού ψηφίσματος σε σωματεία, οι αφισοκολλήσεις που έγιναν, βοήθησαν στο να φτάσει η φωνή και οι θέσεις της ΛΑ-ΑΑΣ για το ζήτημα σε ευρύτερα κομμάτια κόσμου της Θεσσαλονίκης. Κορύφωση όλης αυτής της διαδικασίας αποτέλεσε η κεντρική πολιτική εκδήλωση στην Καμάρα στις 7/9 και η μαχητική παρουσία της στην διαδήλωση την επόμενη μέρα.

2ον. Απέναντι στο ζήτημα της ανάδειξης των ΗΠΑ σε «τιμώμενη χώρα» η ΛΑ-ΑΑΣ διακήρυξε πως «η επιλογή της κυβέρνησης να τιμήσει τις ΗΠΑ δείχνει το μέγεθος της υποτέλειας της στον αμερικανικό ιμπεριαλισμό αλλά και τον χαρακτήρα της πολιτικής της, που συμπορεύεται με τους εχθρούς των λαών και της ειρήνης» και πρόβαλε τα μεγάλα αιτήματα ΔΟΥΛΕΙΑ – ΕΙΡΗΝΗ – ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ – ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ. Στον αντίποδα, οι υπόλοιπες δυνάμεις που αναφέρονται στην αριστερά, όχι μόνο υποβάθμισαν τα συγκεκριμένα ζητήματα, αλλά στην πραγματικότητα τα έθαψαν. Είναι γνωστή άλλωστε η στάση δυνάμεων όπως αυτή του ΚΚΕ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, που δεν αναγνωρίζουν την εξάρτηση της χώρας μας από τον ιμπεριαλισμό και συνακόλουθα αρνούνται και αντιμάχονται την πάλη για την κατάκτηση της εθνικής ανεξαρτησίας της Ελλάδας.

3ον. Παρόλη την στάση των παραπάνω δυνάμεων, για την οποία γίνεται εκτενής αναφορά στο κείμενο του ΚΚ, δεχτήκαμε ως Μ-Λ ΚΚΕ στα πλαίσια της ΛΑ-ΑΑΣ να παρθεί πρωτοβουλία απεύθυνσης σε διάφορες πολιτικές δυνάμεις για να εξυπηρετηθούν κατά την άποψή μας δύο βασικά ζητήματα. Πρώτον, να γίνει κατορθωτή, σε όσο το δυνατόν μεγαλύτερο βαθμό, η κοινή συμπόρευση των διαφόρων πολιτικών δυνάμεων και οργανώσεων, δεδομένου της ύπαρξης παραπάνω από μία προσυγκεντρώσεων. Δεύτερον, να καταλήξουμε σε μια κοινή διαδρομή που θα περιλαμβάνει και το πέρασμα από το αμερικάνικο προξενείο. Τελικά, και παρά την έκδοση αντίστοιχου δελτίου τύπου και των συσκέψεων που ακολούθησαν, δεν κατέστη εφικτό να πραγματοποιηθεί τίποτα από τα δύο. Ενδεικτικά, και όπως ο ίδιος ο ΚΚ παραθέτει «από την πλευρά της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, επιδείχθηκε μια ξεκάθαρα μικροηγεμονίστικη τάση, όπου όλα καλύπτονται τάχα από το κάλεσμα των συνδικαλιστών στην υποτιθέμενη ‘‘ανεξάρτητη ταξική συγκέντρωση’’», ενώ από την πλευρά της ΛΑΕ «…στην πράξη υπήρξε η αναπαραγωγή του ίδιου μικροηγεμονισμού. Ποιος θα μπει μπροστά και να φανεί πρώτος στις φωτογραφίες, ποιος θα δημιουργήσει μια ψεύτικη εικόνα κινηματικής πρωτοπορίας, με το βλέμμα πρώτιστα στις κάλπες…».

4ον. Με βάση τα παραπάνω γεγονότα πρέπει κατά την άποψή μας να βγουν τα απαραίτητα συμπεράσματα που θα βοηθήσουν τη ΛΑ-ΑΑΣ να πάει ένα βήμα παραπέρα την υπόθεση της. Και εδώ προκύπτουν εντελώς αντίθετες εκτιμήσεις σε σχέση με αυτές που απορρέουν από το κείμενο του ΚΚ, για το αν και κατά πόσο η πρακτική της «κοινής δράσης» (όπως την προσδιορίζουν οι σύντροφοι του ΚΚΕ (μ-λ)) σε κεντρικά ζητήματα με τις υπόλοιπες δυνάμεις, βοηθάει ή εμποδίζει την ανάπτυξη της δουλειάς μας. Όπως τελικά επιβεβαιώνεται από την πράξη, τέτοιες «κοινές δράσεις», ακόμα και σε ένα minimum επίπεδο έκδοσης ενός δελτίου τύπου, στην πραγματικότητα όχι μόνο δίνουν τη δυνατότητα σε δυνάμεις όπως η ΛΑΕ και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ να εμφανιστούν σαν εκφραστές της αντιιμπεριαλιστικής πάλης την στιγμή που στην πραγματικότητα την ξορκίζουν, αλλά υπονομεύουν και τις ίδιες τις δυνατότητες απεύθυνσης της ΛΑ-ΑΑΣ. Κι αυτό γιατί στην πάλη για την ανασυγκρότητση του λαϊκού – αντιιμπεριαλιστικού κινήματος, πέρα από την ανάδειξη του ζητήματος της εξάρτησης της χώρας από ΗΠΑ – ΕΕ και της προώθησης συνακόλουθα της πάλης ενάντια στον ιμπεριαλισμό και στην ντόπια μεγαλοαστική τάξη για την κατάκτηση της εθνικής ανεξαρτησίας, πρέπει να καταπολεμήσουμε και όλες εκείνες τις αντιλήψεις που αν και εμφανίζονται «ταξικές» και «αντικαπιταλιστικές», αρνούνται την συγκεκριμένη πραγματικότητα και προξενούν ζημιά στην υπόθεση του αντιιμπεριαλιστικού κινήματος. Στην πραγματικότητα, στη διαδήλωση της ΔΕΘ, οι δυνάμεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και της ΛΑΕ με τους οπορτουνιστικούς χειρισμούς τους και την μικροηγεμονιστική τάση που επέδειξαν φρόντισαν να υποβαθμίσουν (ΑΝΤΑΡΣΥΑ) η να αξιοποιήσουν καιροσκοπικά για δικό τους όφελος (ΛΑΕ) αυτό για το οποίο η ΛΑ-ΑΑΣ πάλευε να αναδείξει όλο το προηγούμενο διάστημα με την καμπάνια και τις παρεμβάσεις της.

5ον. Στην πραγματικότητα λοιπόν, όχι μόνο διαφωνούμε με την τοποθέτηση του κειμένου του συντρόφου ΚΚ πως για να προωθηθεί η υπόθεση της ανασυγκρότησης του αντιιμπεριαλιστικού κινήματος πρέπει να «κυριαρχεί η λογική της ισότιμης και ανοιχτής κοινής δράσης» και πως «μόνο μέσα από τέτοιες διαδικασίες και με την συμμετοχή των λαϊκών μαζών βοηθάμε στη συγκρότηση και τον σωστό προσανατολισμό του κινήματος», αλλά θεωρούμε ακριβώς το αντίθετο. Η υπόθεση της ανασυγκρότησης δεν θα προχωρήσει, όσο τα μεγάλα πολιτικά ζητήματα της εξάρτησης της χώρας μας από τον ιμπεριαλισμό και της προώθησης της αντιιμπεριαλιστικής πάλης δεν συνοδεύονται κυρίως με την πάλη ενάντια στα λαθεμένα πολιτικά ρεύματα που όχι μόνο στάθηκαν ανίκανα επανειλημμένα να ξεχωρίσουν το άσπρο από το μαύρο, αλλά στην πραγματικότητα αποτελούν τροχοπέδη για την ανασυγκρότηση και τον σωστό προσανατολισμό του κινήματος.

Π. Αρ.