Πριν δύο χρόνια
Στα τέλη Φεβρουαρίου συμπληρώνουμε δύο χρόνια από την έναρξη του ρωσο-ουκρανικού πολέμου, και, δίπλα στη στρατιωτική σύγκρουση, θυμόμαστε μια σειρά κυρώσεων που αποφάσισε ο προοδευμένος δυτικός κόσμος ενάντια στη Ρωσία.
Σε ό,τι αφορά τη χώρα μας, βασικά η πιο σημαντική στιγμή μας, και άμεση, καταδίκης του Ρώσου εισβολέα ήταν όταν το ελληνικό υπουργείο πολιτισμού ανακοίνωνε δημόσια την επίσημη έναρξη πολιτιστικού εμπάργκο στον ρωσικό πολιτισμό, την 1η Μαρτίου 2022:
«Η Υπουργός Πολιτισμού και Αθλητισμού Λίνα Μενδώνη, έδωσε σήμερα οδηγίες να ανασταλεί οποιαδήποτε υλοποίηση, συνεργασία, προγραμματισμός ή συζήτηση εκδηλώσεων με ρωσικούς πολιτιστικούς οργανισμούς.
Σημειώνεται ότι η ήδη αναβληθείσα εκδήλωση του Gala Όπερας που ήταν προγραμματισμένη για την Πέμπτη 3 Μαρτίου, ακυρώνεται, όπως και η μετάδοση της παράστασης “Η Λίμνη των Κύκνων”, στο πλαίσιο του κύκλου The Bolshoi Ballet Live from Moscow, την Κυριακή 6 Μαρτίου, στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών / Megaron – The Athens Concert Hall».
Η προσπάθεια αυτή της υπουργού είχε το ειδικό βάρος της, μολονότι σε απολύτως πρακτικό επίπεδο απλώς ακύρωνε κάτι που ήδη είχε αναβληθεί.
«Μπορείτε να αντιληφθείτε τι μήνυμα θα έστελνε η Ελλάδα, τη στιγμή που η Ρωσία σφυροκοπάει ένα ανεξάρτητο κράτος, την Ουκρανία, να χειροκροτούμε στην Αθήνα, σε απευθείας μετάδοση, στο Μέγαρο Μουσικής, τα κρατικά μπαλέτα Μπολσόι;!» ρωτούσε ρητορικά η Λ. Μενδώνη από το βήμα της Βουλής.

Τα πρώτα σύννεφα σε βάρος του εμπάργκο
Στις αρχές Δεκεμβρίου του προηγούμενου έτους, με αφορμή την επίσημη τελετή παραλαβής των διαπιστευτηρίων 21 νέων πρεσβευτών στη Μόσχα, μεταξύ των οποίων και η νέα πρέσβης της Ελληνικής Δημοκρατίας Αι. Ξαγοράρη, η οποία ανέλαβε ήδη καθήκοντα στη ρωσική πρωτεύουσα, ο ίδιος ο Πρόεδρος της Ρωσίας εξέφρασε την ελπίδα του πως «οι παραδοσιακοί δεσμοί πνευματικής εγγύτητας, αμοιβαίας συμπάθειας και σεβασμού μεταξύ του ρωσικού και του ελληνικού λαού θα βοηθήσουν εν καιρώ να αναγεννηθεί η αμοιβαία επωφελής εταιρική σχέση μεταξύ των δύο χωρών και κρατών μας, καθώς και κανονικές επιχειρηματικές σχέσεις». Το μήνυμα, δόθηκε.
Μέσα Δεκεμβρίου 2023, και στη συζήτηση για τον προϋπολογισμό στη Βουλή, η υπουργός Πολιτισμού είχε αρχίσει κιόλας να νερώνει τον άκρατο οίνο της πολιτιστικής μας στάσης προς τη Ρωσία. Στην κατακλείδα της ομιλίας της, η Λίνα Μενδώνη αναφέρθηκε (για ξεκάρφωμα) στον Γάλλο ακαδημαϊκό και υπουργό Πολιτισμού στις κυβερνήσεις Ντε Γκωλ, Αντρέ Μαλρώ, και στη διάσημη διακήρυξή του ότι στόχος είναι ένας Πολιτισμός για τον καθένα. «Αυτόν τον Πολιτισμό, για την καθεμία και τον καθένα, όπως αρμόζει σε μια ώριμη κοινωνία και μια δημοκρατική πολιτεία, προωθεί η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη», (…) «Έναν Πολιτισμό για όλους, καθολικά προσβάσιμο, πέραν φυσικών ή υλικών εμποδίων. Αλλά και έναν Πολιτισμό, όπου κάθε πολίτης να μπορεί να επιλέγει εκείνο που τον εκφράζει και τον τέρπει περισσότερο».
Δηλαδή, κα υπουργέ, τι θα γίνει εάν κάποιος «επιλέγει» και «τον εκφράζουν» τα μπαλέτα Μπολσόι;

Οι Ρώσοι ξανάρχονται
Μ’ αυτά και μ’ αυτά, το Μέγαρο Μουσικής, ήδη από τις 14.12.23 υποδεχόταν (για το ξεκάρφωμα) την «Εθνική Φιλαρμονική Ορχήστρα της Ουγγαρίας» η οποία ωστόσο είχε για κύριο μουσικό της «τον ιδιοφυή νεαρό πιανίστα Αλεξάντερ Μαλοφέεφ» (σ.σ. Ρώσος αρχιμουσικός!) «και τη μαέστρο Αλεφτίνα Ιόφε, μία από τις πιο δραστήριες και προβεβλημένες αρχιμουσικούς της εποχής μας» (σ.σ. Ρωσίδα αρχιμουσικός!), οι οποίοι ανάμεσα στα άλλα θα παρουσίαζαν στο κοινό «αποσπάσματα από το μπαλέτο “Ρωμαίος και Ιουλιέτα” του Σεργκέι Προκόφιεφ» (σ.σ. Ρώσος συνθέτης!). Η υπουργός βάλθηκε να σπάσει το πολιτιστικό εμπάργκο μας, μέσω Ουγγαρίας!
Θυμίζοντας ότι το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών δεν είναι ένας ιδιωτικός οργανισμός, έπειτα από πράξη (οριακά σοσιαλιστικής) κρατικοποίησής του που υλοποιήθηκε το 2016 επί ΣΥΡΙΖΑ, έχει σημασία ότι πλέον με κρατική ευθύνη σημαιοστολίζεται το κέντρο της πρωτεύουσας, και δίπλα μάλιστα στην Αμερικανική πρεσβεία, με φωτογραφίες Ρώσων και Ρωσίδων. Τι θα πουν οι απανταχού σύμμαχοί μας;!
Υπό τον παρελκυστικό τίτλο «Η Μεγάλη Βιέννη» και με διοργανωτή την Κρατική Ορχήστρα Αθηνών, σε έργα Χάυντν, Μότσαρτ, Σούμπερτ (για το ξεκάρφωμα), να ’σου πάλι ο συνήθης (Ρώσος) ύποπτος: Το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών έκανε ποδαρικό στο 2024 με συναυλίες του «θρυλικού πιανίστα Μιχαήλ Πλετνιόφ» (σ.σ. Ρώσος μουσικός!). Αλλά ας φύγουμε επιτέλους από το Μέγαρο.
«Το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά παρουσιάζει το έργο του (σ.σ. Ρώσου θεατρικού συγγραφέα!) Άντον Τσέχωφ “Platonov”» σε σκηνοθεσία και δραματουργική επεξεργασία του κορυφαίου σκηνοθέτη Άντολφ Σαπίρο (σ.σ. Ρώσος κι αυτός!) στην Κεντρική Σκηνή από την Τετάρτη 21 Φεβρουαρίου…
Στις 5 και 6 Ιουλίου και στην έναρξη του Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου, «ο διεθνώς αναγνωρισμένος για την ποιητική σκηνοθετική ματιά του» πρωτοπόρος Τιοφέι Κουλιάμπιν (σ.σ. Ρώσος σκηνοθέτης!) θα ανοίξει τα φετινά Επιδαύρια με την Ιφιγένεια εν Αυλίδι του Ευριπίδη, σε μια διεθνή παραγωγή του Φεστιβάλ». Καλύτερα, να φύγουμε και από τα θέατρα! Τι να πει κανείς. Δεν μπορούσαμε να βρούμε έναν Γερμανό… έναν Ιάπωνα, αν όχι έναν Ουκρανό, να ανοίξει τα Επιδαύρια;!

Σαν γνήσια ποντίκια
Μέρα με τη μέρα, ο Ζελένσκι αισθάνεται ολοένα και πιο απελπισμένος. Γνωρίζει πως το σπάσιμο του τίμιου ελληνικού εμπάργκο στον ρωσικό πολιτισμό, δεν έγινε αποκλειστικά από παρορμήσεις καλλιτεχνών και καλλιτεχνικών διευθυντών. Μα, η κυβέρνηση της ΝΔ είχε αλλάξει τον νόμο για να μπορεί να διορίζει τους δικούς της ανθρώπους, ακόμη και στις διοικήσεις των κρατικών θεάτρων (και έτσι έκανε, φυτεύοντας τον Λιγνάδη σε μία από αυτές τις διοικήσεις).
Μέρα με τη μέρα, ο Ζελένσκι αισθάνεται ολοένα και πιο μόνος. Η Ελλάδα είχε σταθεί από την πρώτη στιγμή στη «σωστή πλευρά της ιστορίας», δίπλα του, αλλά δεν φαίνεται να βρίσκεται πλέον φανατικά σε αυτήν τη γραμμή. Μία μία οι κυβερνήσεις καταρχάς του προοδευμένου κόσμου, που στήριξαν ακόμη και στρατιωτικά την Ουκρανία όταν η πλάστιγγα δεν είχε αρχίσει να γέρνει, σήμερα λειτουργούν σαν γνήσια ποντίκια, εγκαταλείποντας το ουκρανικό πλοίο που βάζει νερά.

οι Πύλες του Πολιτικού Παραδόξου

πηγή: Λαϊκός Δρόμος