γράφει η Ευγενία Καβαλλάρη
Αρκετά χρόνια μετά το έργο του «Το θα και το να του Θανάτου» (1990) ο Αντώνης Φωστιέρης στην ποιητική του διαδρομή μας προσφέρει άλλη μια ποιητική συλλογή που στον τίτλο της φιγουράρει η λέξη θάνατος. Πρόκειται για τη συλλογή «Θάνατος ο Δεύτερος» από τις εκδόσεις ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗ, η πρόσφατη δουλειά του που ξεκίνησε το ταξίδι της τον Σεπτέμβρη του 2020 με 36 υπέροχα ποιήματα μικρής φόρμας.
Ποιήματα που ανταποκρίνονται στις πιο υψηλές αναγνωστικές προσδοκίες και πυροδοτούν την ένταση της αναγνωστικής προσπάθειας, όπως συνήθως συμβαίνει με την ποίηση του Αντώνη Φωστιέρη.
Ο ποιητής επιχειρεί μια εσωτερική περιπλάνηση σε χώρους και καταστάσεις οικείους και προσφιλείς της ποιητικής του αναζήτησης με αυξημένη αυτή τη φορά την προσωπική συμμετοχή του στα όσα διαδραματίζονται στους στίχους του. Αξιοποιεί τον εσωτερικό μονόλογο ή μια φαινομενική αντικειμενική αφήγηση για μια φιλοσοφική ενατένιση των θεμάτων που τον απασχολούν: Ο χρόνος και η φθορά που επιφέρει, η ζωή, ο θάνατος, η φύση και ο ρόλος της ποίησης, οντολογικά ερωτήματα, οι κύκλοι που διαγράφει η ανθρώπινη ύπαρξη, η απατηλή λάμψη της αιωνιότητας, η γνώση του εφήμερου, η μνήμη. Και ενώ τα μοτίβα αυτά συναντώνται και στις προηγούμενες συλλογές του αρνητικά φορτισμένα, εδώ ο ποιητής προσθέτει μια σπίθα φωτός εισηγούμενος έτσι μια πιο θετική θεώρηση της ανθρώπινης μοίρας.
Με βαθιά στοχαστική διάθεση και ποιητική ευστροφία μετουσιώνει το προσωπικό και εφήμερο σε καθολικό και μόνιμο, συνδέει το προσωπικό του αίσθημα με τη φιλοσοφική του φαρέτρα.
Ως βασικό στοιχείο της ποιητικής του τεχνολογίας η παράθεση αντιθέσεων διευκολύνει στην αποτύπωση του στοχασμού του και τον αποσαφηνίζει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο: Ο χρόνος λειτουργεί κυκλικά και μένει αμετάβλητος. Η σιωπή γεννά το Λόγο. Η βεβαιότητα για το Επέκεινα αμφισβητείται. Η προοπτική του θανάτου αναδεικνύει την αξία της ζωής. Έτσι ο θάνατος λειτουργεί υποστηρικτικά προς την απόλαυση της ζωής. Στο ομώνυμο ποίημα «Θάνατος ο Δεύτερος», ο δεύτερος θάνατος λειτουργεί ως προϋπόθεση αναγνώρισης των αγαθών της ζωής. Μέσα από 2 θανάτους, ξεπηδά η ζωή. Στο ποίημα δε «Η Ομορφιά» κορυφώνεται η ποιητική παρουσίαση της ζωής, όπου η Ομορφιά διαπλέκεται με τον έρωτα.
Το εντυπωσιακό είναι πως ο στοχαστικός-φιλοσοφικός χαρακτήρας των ποιημάτων δεν στερεί απ’ αυτά το αίσθημα και την αισθητική συγκίνηση, δεν προσδίδει σ’ αυτά εγκεφαλικό ύφος.
Δεξιοτέχνης ποιητής, ο Αντώνης Φωστιέρης παντρεύει τη λογική, τη σκέψη του και το αίσθημά του σε μια ολότητα που διατρέχει όλα τα ποιήματα της συλλογής. Γοητεύει με την εκλεπτυσμένη, σμιλευμένη γλώσσα του, που περιέχει λελογισμένες δόσεις φιλοσοφικού, δοκιμιακού λεξιλογίου, αφηρημένες έννοιες, ανάμιξη του λόγιου με το προφορικό, παρηχήσεις, ετυμολογικά παιχνίδια, μεταφορές.
Η νοηματική πυκνότητα, η ειρωνεία, οι συμβολικές εικόνες, οι αλληγορίες, οι διακειμενικές αναφορές και όλα τα γλωσσικά επινοήματα από το ποιητικό εργαστήρι του Αντώνη Φωστιέρη αναδεικνύουν και υπογραμμίζουν την αναμφισβήτητη αξία της συλλογής, εγγυώνται απολαυστική ανάγνωση σ’ ένα περιπετειώδες ταξίδι λογικής και συναισθήματος.
e-prologos.gr
