Ωραία και θαυμαστά πράγματα διαβάζουμε και ακούμε από τους αντικαπιταλιστές “φίλους” μας σ’ ό,τι αφορά στις σχέσεις Τουρκίας – Ελλάδας. Η χώρα που πατάει σε άλλες τρεις (Κύπρος, Συρία, Ιράκ) που ρίχνει ρώσικα αεροπλάνα, που αμφισβητεί παλιές συνθήκες (Λωζάνη) και πραγματεύεται γαλάζια Μεσόγειο, είναι ίσα βάρκα – ίσα νερά με την Ελλάδα. Μπορεί ένας μικρός να είναι ταραξίας επιθετιστής και τσαμπουκάς; Βεβαίως. Παράδειγμα το Ισραήλ που παίζει με τις ιμπεριαλιστικές πλάτες. Αλλά να μην βλέπει κανείς τους συσχετισμούς και την πραγματικότητα, σημαίνει πολιτική μυωπία.
Σε κάθε περίπτωση ισχύει το ανέκδοτο με τον Πάπα και τον Μήτσο όπου ο φίλος του τελευταίου τον θεωρούσε σημαντικότερο του Πάπα.

▲▼▲

Αν κανείς πάρει στα σοβαρά τα ρητά της λεγόμενης αντικαπιταλιστικής αριστεράς θα καταλήξει σε λογικά τέρατα. Τρανό παράδειγμα ότι απεμπολούν κάθε τι που μυρίζει “εθνικό”. Μ’ αυτό τον τρόπο η εθνικοαπελευθερωτική επανάσταση του 1821 θάφτηκε κάτω από τόνους ανοησίας, ενώ τα σύνορα, η Κύπρος, η ΑΟΖ, το Αιγαίο φαίνεται πως ανήκουν στα … UFO. Αλλά, γιά να πάρουμε το παράδειγμα της δουλειάς. Χρόνιο αίτημα της αριστεράς είναι το “θέλουμε δουλειά και όχι ανεργία”. Σε τι καθεστώς; Στον καπιταλισμό! Με τι σχέσεις; Εκμετάλλευσης.
Θα είχε ενδιαφέρον να λέγαμε στον άνεργο. Μα θέλεις δουλειά στον καπιταλισμό, σχολείο και νοσοκομείο στο αστικό σύστημα, ασφαλείς δρόμους από τις πολυεθνικές, συγκοινωνίες από τα μονοπώλια;… και πάει λέγοντας.
Αλλά αν απογειώνεσαι από την πραγματικότητα και γεμίσεις το δωμάτιό σου καθρέφτες, θα βλέπεις ή τον εαυτό σου ή φαντάσματα.

Νικηφόρος Ζερβός

πηγή: Λαϊκός Δρόμος