Ολοκληρώθηκε η 24ωρη Γενική απεργία που είχαν προκηρύξει οι ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ για σήμερα 9 Απρίλη. Παρότι αισθητά λιγότερη συμμετοχή των εργαζομένων, συγκριτικά με το μεγαλειώδες παλλαϊκό συλλαλητήριο στις 28 Φλεβάρη, αρκετές χιλιάδες απεργοί βρέθηκαν στους δρόμους στην Αθήνα, ανταποκρινόμενοι στο κάλεσμα των συνδικάτων και των Ομοσπονδιών, διεκδικώντας πραγματικές αυξήσεις στους μισθούς και τις συντάξεις, συλλογικές συμβάσεις εργασίας, να ανατραπεί συνολικά η κυβερνητική πολιτική που φέρνει φτώχεια, ανεργία, που ιδιωτικοποιεί τα δημόσια αγαθά. Η Γενική Απεργία αποτέλεσε ακόμα ένα αγωνιστικό σταθμό καταγγελίας του κυβερνητικού εγκλήματος στα Τέμπη καθώς και της λυσσασμένης προσπάθειας της ΝΔ να συγκαλύψει κάτω από τα μπάζα τις ευθύνες της.

Για μια ακόμα φορά η Γενική Απεργία συνοδεύτηκε από τις γνωστές διασπαστικές πρακτικές και τις πολλαπλές χωριστές συγκεντρώσεις. Σε άλλο σημείο καλούσε η ΓΣΕΕ και το ΕΚΑ (πλ. Κλαυθμώνος), αλλού η ΑΔΕΔΥ (Υπ.Οικονομικών), στα Προπύλαια και σε διαφορετική ώρα το ΠΑΜΕ και σε τέταρτη συγκέντρωση οι δυνάμεις του ΝΑΡ/ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Αν μάλιστα συνυπολογίσουμε και ορισμένα κλαδικά πρωτοβάθμια σωματεία που καλούσαν και αυτά σε διαφορετικές προσυγκεντρώσεις, τότε στο κέντρο της Αθήνας είχαμε έξι διαφορετικά καλέσματα! Αμετανόητα και χωρίς να έχουν διδαχθεί τίποτα από το πρωτοφανές σε μαζικότητα παλλαϊκό συλλαλητήριο στις 28 Φλεβάρη που ήταν ενιαία και αδιαίρετο, οι δυνάμεις αυτές υπονομεύουν με την πρακτική τους την ενιαία αγωνιστική – απεργιακή κινητοποίηση των εργαζομένων.

Το μαζικό και μαχητικό μπλοκ της ΕΡΓ.Α.Σ πλαισιωμένο από δεκάδες συναγωνιστές και φίλους εργαζόμενους από τον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα, έδωσε το αγωνιστικό «παρών» στην Γενική απεργία στο συλλαλητήριο στην πλ. Κλαυθμώνος και στην πορεία που ακολούθησε προς το Σύνταγμα και στη συνέχεια στα Προπύλαια. Με την προκήρυξη της ΕΡΓ.Α.Σ και με τα συνθήματα κατήγγειλαν την αντεργατική κυβερνητική πολιτική.

Η ΕΡΓ.Α.Σ καλεί τους εργαζόμενους στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα να συνεχίσουν και να κλιμακώσουν με ακόμα μεγαλύτερη μαζικότητα και αποφασιστικότητα τον απεργιακό αγώνα ενάντια στην πολιτική της φτώχειας, της ακρίβειας και των ιδιωτικοποιήσεων. Ο μαζικός εξωκοινοβουλευτικός αγώνας των εργαζομένων είναι η μόνη απάντηση σε αυτή την πολιτική.