«Απο­θα­νέτω η ψυ­χή μου με­τά των άλ­λων φύ­λων». Έτσι μαρ­τυ­ράει η εβραϊκή μυ­θο­λο­γία πως εί­πε ο Σαμ­ψών ρί­χνο­ντας τους κί­ο­νες του να­ού όπου τον αλυ­σόδε­ναν. Κάπως έτσι σκέφτη­καν οι «κο­μάντος» του ΠΑ­ΜΕ όταν διέλυαν το συ­νέδριο της ΓΣΕΕ στην Κα­λα­μάτα. Στάχτη και μπούρ­μπε­ρη, να πάει το πα­λιάμπε­λο, γαία πυ­ρί μι­χθή­τω και άλ­λα συ­να­φή. Ήταν σύ­να­ξη ερ­γα­το­πα­τέρων, νόθων αντι­προ­σώπων, συν­δι­κα­λι­στι­κή κόλα­ση; Όχι. Ήταν κάτι πο­λύ χει­ρότε­ρο. Συ­νάχθη­καν αυ­τοί που ντα­ρα­βε­ρί­ζο­νται με την ερ­γο­δο­σία, άν­θρω­ποι που έβα­λαν πλάτη για να χάσει η ερ­γα­τι­κή τάξη την τα­ξι­κή φω­νή της, πα­λιοί και νέοι ερ­γα­το­πα­τέρες, τσι­ράκια του κράτους και της κυ­βέρ­νη­σης. Ώσπου ήλ­θαν τα… ΕΑ­ΑΚ του ΠΑ­ΜΕ, σέρ­τι­κοι και από τις γύ­ρω πόλεις για να δια­λύ­σουν τη φιέστα, να πάνε στους δι­κα­στές, να ζη­τή­σουν ανα­γνώρι­ση από τους ει­σαγ­γε­λείς, όπως γράφου­με αλ­λού. Από κο­ντά οι χει­ρο­κρο­τη­τές της ΑΝΤΑΡ­ΣΥΑ και από μα­κρυά η ερ­γα­τι­κή τάξη, απού­σα και απο­σβο­λω­μένη. Άβυσ­σος.

Νικηφόρος Ζερβός