Α ΕΛΜΕ ΔΥΤΙΚΗΣ ΑΤΤΙΚΗΣ

Αγαπητές μας συναδέλφισσες και αγαπητοί μας συνάδελφοι,

 το τέλος της φετινής σχολικής χρονιάς συμπίπτει για ορισμένους και ορισμένες από εσάς με τον οριστικό αποχαιρετισμό των σχολικών αιθουσών, στις οποίες επί τέσσερις σχεδόν δεκαετίες δώσατε τον καλύτερο εαυτό σας, αποτελώντας παράδειγμα σπουδαίων και αφοσιωμένων δασκάλων. Ένας σημαντικός κύκλος ζωής κλείνει για εσάς έπειτα από τόσα χρόνια δημιουργικής παρουσίας σας στο δημόσιο σχολείο, χρόνια γεμάτα με τις πιο μεστές και ενδιαφέρουσες εμπειρίες. Επί τέσσερις σχεδόν δεκαετίες αναπνέατε την κιμωλία και διασταυρώνατε καθημερινά το βλέμμα σας με τις ανάγκες και τις αγωνίες της νέας γενιάς, μορφώνοντάς την και διδάσκοντας πανανθρώπινες αρχές και αξίες.

Και η αλήθεια είναι ότι ανήκετε σε μια ζηλευτή γενιά εκπαιδευτικών που, στον δημοκρατικό πυρετό της μεταπολίτευσης, δώσατε πολλές φορές την πρέπουσα απάντηση στο «γιατί να λέμε βίαια τα νερά ενός ποταμού και όχι τις όχθες που τα περιορίζουν;». Με τη δημιουργικότητα και την αγωνιστική σας στάση πολλές φορές «σηκωθήκαμε λίγο ψηλότερα»: με τις εντυπωσιακές σε μαζικότητα, παλμό και διάρκεια κινητοποιήσεις του κλάδου μας το 1979, το 1988, το 1990, το 1997, το 2006, το 2013 καθώς και τα τελευταία χρόνια, υπερασπιστήκατε την εργασιακή μας αξιοπρέπεια, το δημόσιο σχολείο για όλα τα παιδιά και το δικαίωμα όλων των μαθητών και των μαθητριών μας στη μόρφωση ως το καλύτερο όπλο όχι απλώς για να ανοίξουν τα φτερά τους και να προοδεύσουν, αλλά και για να διαβάσουν και να αλλάξουν την πραγματικότητα. «Με τον καιρό να ’ναι κόντρα», είχατε ως όραμα μια δημόσια εκπαίδευση που να υπηρετεί πραγματικά τις κοινωνικές ανάγκες και να διαμορφώνει μια νέα γενιά σκεπτόμενη, που θα κατορθώσει να αλλάξει τον ρου της ιστορίας. Το στοίχημα παραμένει ανοιχτό και «οι χαρακιές στα χέρια σας είναι οι σίγουρες σιδηροδρομικές γραμμές που διασχίζουν το μέλλον». Να είστε περήφανοι και περήφανες γι’ αυτό. Πορευτήκατε με ήθος, μεράκι, αξιοπρέπεια και ακεραιότητα!

            Ως ΔΣ της ΕΛΜΕ μας, με τις δυνάμεις και τις αδυναμίες μας, συναντηθήκαμε και συμπορευτήκαμε αταλάντευτα μαζί σας σε συλλογικούς αγώνες ενάντια στις κυρίαρχες πολιτικές που περιφρονούν τις ανάγκες μας και για τα αναφαίρετα δικαιώματά μας στον μισθό, τη σύνταξη, τη μόρφωση, την ελευθερία, τη δημοκρατία και πασχίζουν να γυρίσουν το ρολόι της ιστορίας στον μεσαίωνα. Μοιραστήκαμε όλοι και όλες μαζί το όραμα ενός δημόσιου σχολείου που θα χωράει όλη τη γνώση, όλα τα παιδιά και όλους τους εκπαιδευτικούς. Παρά την αμηχανία και τη μελαγχολία του πρόσκαιρου αυτού «αντίο», σας σφίγγουμε με χαμόγελο τα χέρια και, με μια ζεστή αγκαλιά αλληλεγγύης, σας ευχόμαστε από καρδιάς κάθε προσωπική και οικογενειακή ευτυχία και καλή συνέχεια. Το «εμείς» θα το συλλαβίσετε ξανά πλέον στις Ενώσεις και τα Σωματεία των συνταξιούχων εκπαιδευτικών για μια ζωή με αξιοπρέπεια και για την υπεράσπιση των αναφαίρετων κατακτήσεων μας.  Και, βεβαίως, σας καλούμε να βαδίζετε πλάι μας ως συνοδοιπόροι στον αγώνα διαρκείας για την υπεράσπιση του δημόσιου σχολείου και στους δρόμους της αντίστασης και της ελπίδας για μια αξιοβίωτη ζωή!

Το ΔΣ