Για 100 χρόνια, από τον ν. 2112/1920 και αργότερα με τον ν. 3198/1955, η απόλυση εργαζομένου ήταν άκυρη, χωρίς ταυτόχρονη καταβολή αποζημίωσης.

Σήμερα στο άρθρο 109 του νέου Πτωχευτικού Κώδικα, που κατατέθηκε στη Βουλή προς ψήφιση, αναφέρεται ρητά ότι «Για το κύρος της καταγγελίας της σύμβασης εργασίας δεν απαιτείται η καταβολή της αποζημίωσης.».

Ιδού το άρθρο 109!

Κάτω από τον προκλητικό τίτλο της «δεύτερης ευκαιρίας», ο νέος Πτωχευτικός Κώδικας προβλέπει τη δυνατότητα πτώχευσης φυσικού προσώπου, δηλαδή ενός μισθωτού, αγρότη, ελεύθερου επαγγελματία, με ρευστοποίηση της περιουσίας και της πρώτης κατοικίας του, ενώ το φυσικό πρόσωπο που πτωχεύει θα ζει με τα ψίχουλα που βαφτίζονται «εύλογες δαπάνες διαβίωσης», αφού το εισόδημά του θα κατευθύνεται στην αποπληρωμή των χρεών. Προβλέπονται μάλιστα απειλές για ποινές ακόμα και φυλάκισης όταν επιδίδεται σε «ριψοκίνδυνες συμπεριφορές».

Ο νέος Πτωχευτικός Κώδικας είναι η συντονισμένη επίθεση τραπεζιτών και κράτους. Γνωρίζουν την αδυναμία πληρωμής των οφειλών μεγάλου μέρους αυτοαπασχολούμενων και μισθωτών και τώρα έρχονται να σφίξουν περισσότερο τη θηλιά στο λαιμό μας.

Το νομοσχέδιο φέρνει fast track πλειστηριασμούς, ρευστοποίηση της περιουσίας (κατοικιών, μαγαζιών, εργαλείων δουλειάς μικροεπιχειρήσεων κ.λπ.), αλλά και δέσμευση μέρους του ετήσιου εισοδήματος των οικογενειών.