Την Παρασκευή 22 Φεβρουαρίου 2019, στις 7 το απόγευμα, ο Πολιτιστικός Χώρος «ΣΗΜΑ» (Χαρ. Τρικούπη και Ισαύρων 29Γ΄ – Εξάρχεια) φιλοξένησε τον Επιτετραμμένο της πρεσβείας της Μπολιβαριανής Δημοκρατίας της Βενεζουέλας, Φρέντι Χεσούς Φερνάντες Τόρες. 

Δημοσιεύουμε την εισαγωγική ομιλία εκ μέρους του Σήματος από τον Σπύρο Κατσαφάδο και την εισήγηση του Επιτετραμμένου της πρεσβείας, Φρέντι Χεσούς Φερνάντες Τόρες.

α)Εισαγωγική ομιλία  από τον Σπύρο Κατσαφάδο:

Σύντροφοι, συναγωνιστές και φίλοι,

εκ μέρους του Σήματος σας καλωσορίζουμε στη σημερινή μας εκδήλωση και σας ευχαριστούμε για την παρουσία σας.

Η Μπολιβαριανή Δημοκρατία της Βενεζουέλας βρίσκεται το τελευταίο διάστημα πολιορκημένη. Πολιορκημένη από τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό, που προσπαθεί μανιασμένα με κάθε τρόπο να ανατρέψει την κυβέρνηση του Νίκολας Μαδούρο και να φέρει στην θέση της μια κυβέρνηση ανδρεικέλων με πρόεδρο τον αυτοανακηρυγμένο εκλεκτό του, Χουάν Γκουαϊδό. Πολιορκημένη επίσης από τους ευρωπαίους ιμπεριαλιστές, οι οποίοι στοιχήθηκαν αμέσως πίσω από τον Τραμπ και προσπαθούν με τελεσίγραφα να επιβάλουν πρόωρες εκλογές με τους όρους που αυτοί θέλουν. Περικυκλωμένη από κράτη με ακροδεξιές κυβερνήσεις συμμαχικές και υποτελείς στον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό, όπως η Κολομβία και η Βραζιλία.

Σε αυτές τις συνθήκες, ο λαός της Βενεζουέλας είναι αντιμέτωπος με συντριπτικές οικονομικές κυρώσεις, που επιβάλλουν αμερικανοί και ευρωπαίοι ιμπεριαλιστές και έχουν σκοπό να κάμψουν το φρόνημά του και τις αντοχές του. Κυρώσεις που γίνονται δεκτές με ενθουσιασμό από την ξενόδουλη δεξιά αντιπολίτευση.

Κυρίως όμως είναι αντιμέτωπος με την απροκάλυπτη απειλή της στρατιωτικής επέμβασης από τις ΗΠΑ, στο βαθμό που η κυβέρνηση δεν υποτάσσεται στα τελεσίγραφα για δήθεν «δίκαιες και ελεύθερες» εκλογές και απορρίπτει την ψευτοβοήθεια – Δούρειο Ίππο των αμερικανών ιμπεριαλιστών.

Ο ψευτοπρόεδρος Χουάν Γκουαϊδό, με θράσος που μόνο ένας αμερικανολακές μπορεί να έχει, προκαλεί το λαό της Βενεζουέλας λέγοντας ότι, σκέφτεται να εγκρίνει τάχα μια αμερικάνικη εισβολή ενάντια στη χώρα του. Την ίδια ώρα παριστάνει ότι ανησυχεί για τη δημοκρατία στη Βενεζουέλα.

Όσον αφορά το πολιτικό σύστημα στην Ελλάδα, οι εξελίξεις στο μέτωπο της Βενεζουέλας το έριξαν σε νέα βάθη αντιδημοκρατικού ξεπεσμού. Ο αρχηγός της ΝΔ, Κυριάκος Μητσοτάκης, ευθυγραμμίστηκε ακαριαία με την απαίτηση του Τραμπ, να αναγνωριστεί ο εκλεκτός του ως πρόεδρος της Βενεζουέλας, κερδίζοντας έτσι δικαίως τον τίτλο του ταχύτερου υπάλληλου των ΗΠΑ.

Ο ΣΥΡΙΖΑ πέρασε επίσης γοργά, από τη διγλωσσία τις πρώτες μέρες της κρίσης, στην απόλυτη ταύτιση με τις θέσεις των ιμπεριαλιστών της Δύσης. Αρχικά, μέσω Σκουρλέτη και σε επίπεδο κόμματος, ανακοίνωνε υποκριτικά τη στήριξή του στην κυβέρνηση Μαδούρο. Ταυτόχρονα σε επίπεδο κυβέρνησης και στα ευρωπαϊκά όργανα στήριζε το ιμπεριαλιστικό αίτημα για διεξαγωγή πρόωρων εκλογών. Επίσης μέσω του Αναπληρωτή Υπουργού Εξωτερικών Κατρούγκαλου δήλωνε ότι όχι μόνο στηρίζει, αλλά και συνδιαμορφώνει την κοινή θέση της ΕΕ, όπως εκφράστηκε μέσω της Φεντερίκα Μογκερίνι, με την οποία γίνεται σαφές ότι δεν αναγνωρίζεται η εκλογική διαδικασία του περασμένου Μαΐου και απεναντίας αναγνωρίζεται ως νόμιμος θέσμος μόνο η Εθνοσυνέλευση και ως πρόεδρος της χώρας ο επικεφαλής της ο Χουάν Γκουαϊδό. Ακολούθησε η ανακοίνωση του τμήματος διεθνών σχέσεων του ΣΥΡΙΖΑ, με την οποία γίνεται λόγος για ανάγκη διεξαγωγής πρόωρων εκλογών. Ο ΣΥΡΙΖΑ και σε επίπεδο κόμματος υποστηρίζει ανοιχτά τους ιμπεριαλιστές της Δύσης.

Το πολιτικό σύστημα της χώρας μας σύρθηκε ουσιαστικά στην αμφισβήτηση των δημοκρατικών διαδικασιών μιας άλλης χώρας κατά παραγγελία των ιμπεριαλιστών και αυτό αποτελεί ένα πολύ κακό πεπραγμένο, ειδικά για μια χώρα σαν τη δική μας.

Σύντροφοι, συναγωνιστές και φίλοι,

Όπως είχαμε σημειώσει και στην ανάλογη εκδήλωση που είχε πραγματοποιηθεί στο Σήμα τον Νοέμβριο του 2017, δεν ταυτιζόμαστε ούτε με την πολιτική φυσιογνωμία της κυβέρνησης του Νίκολας Μαδούρο, ούτε με την Μπολιβαριανή διαδικασία. Η θέση μας είναι να προχωρήσει ο λαός της Βενεζουέλας σε ριζικούς κοινωνικούς μετασχηματισμούς στη ζωή της χώρας, συντρίβοντας την αντίδραση της ντόπιας μεγαλοαστικής τάξης και τους πολιτικούς της εκφραστές τύπου Γκουαϊδό, πριν αυτοί πνίξουν στο αίμα το λαό, όπως συνέβη στη Χιλή με τον φασίστα Πινοσέτ. Όμως για μας, η στήριξη μιας χώρας που υπερασπίζεται την εθνική της ανεξαρτησία απέναντι στον ιμπεριαλισμό, είναι ζήτημα αρχής και αντιιμπεριαλιστικής στάσης.

Και η ταξική μας αλληλεγγύη προς το λαό της Βενεζουέλας είναι αυτονόητη.

Όπως αυτονόητη είναι και σε συνθήκες ιμπεριαλιστικής επίθεσης και περικύκλωσης η στήριξη μας προς την κυβέρνηση της Βενεζουέλας στο βαθμό που αντιστέκεται στα ιμπεριαλιστικά δολοφονικά σχέδια και προβαίνει σε κινήσεις στήριξης του λαού.

Πριν ενάμιση χρόνο, σε αυτήν την αίθουσα, είχαμε εκφράσει ξανά αυτή τη θέση, όταν είχαμε καλέσει τον τότε πρέσβη να μας μιλήσει για το ζήτημα της Βενεζουέλας. Θα θυμάστε ότι είχαμε γίνει αποδέκτες κριτικής για τη στάση μας. Νομίζουμε ότι οι πρόσφατες εξελίξεις επιβεβαιώνουν με τον πιο ηχηρό τρόπο την ορθότητα της στάσης μας και αφαιρούν το έδαφος για οποιεσδήποτε παιδαριωδίες σχετικά με το ζήτημα αυτό.

Κάτω τα χέρια απ΄τη Βενεζουέλα, κάτω οι ιμπεριαλιστές δολοφόνοι των λαών, ήταν και παραμένει η στάση μας, αλληλεγγύη στους λαούς που αγωνίζονται ενάντια στην ιμπεριαλιστική επιβολή ήταν και παραμένει η τοποθέτησή μας.

Νίκη του λαού της Βενεζουέλας θα είναι νίκη όλων μας.

β) Εισήγηση του Επιτετραμμένου της πρεσβείας, Φρέντι Χεσούς Φερνάντες Τόρες:

Συντρόφισσες, σύντροφοι

Σας ευχαριστούμε γι’ αυτή την έκφραση λαϊκής αγάπης.

Η αλληλεγγύη είναι το νήμα που μας επιτρέπει να βγούμε από τον χειρότερο λαβύρινθο, αυτόν της ιμπεριαλιστικής καταπίεσης που μας έχει επιβληθεί μέσα από τον κατακερματισμό των λαών μας.

Η ομορφιά της αλληλεγγύης βρίσκεται στο ότι μας επιτρέπει την αλληλοεκτίμηση και τον αλληλοσεβασμό γιατί οι διαφορές μας και οι ιδιαιτερότητές μας καταλήγουν στο τέλος να μας ενώνουν.

Έτσι ξέρουμε ότι συμμεριζόμαστε τα ιδανικά της λαϊκής δημοκρατίας και κοινωνικής δικαιοσύνης παρόντα σε όλες τις ηπείρους.

Σήμερα μας ενώνει ο μεγάλος βαθμός επιθετικότητας που διαπράττεται ενάντια στο λαό μου, το λαό της Βενεζουέλας.

Θέλουν να μας τιμωρήσουν για την απόφασή μας να είμαστε ελεύθεροι, επειδή αποδείξαμε δυναμικά ότι μια πιο δίκαιη κατανομή του πλούτου που παράγει μια χώρα είναι πιθανή και ότι η δημοκρατία μπορεί να ασκείται από κάθε γωνιά, ακόμα και αυτές που ήταν παραδοσιακά αποκλεισμένες από την οικονομική ευημερία και την άσκηση της πολιτικής.

Όλοι σας, καθημερινά, ακούτε ένα παραμύθι επινοημένο από τις Ηνωμένες Πολιτείες, το οποίο επικαλείται τα πιο αγνά σας συναισθήματα προκειμένου να στηρίξετε μια υποτιθέμενη απελευθέρωση ενός λαού που υποτίθεται πως βρίσκεται κάτω από το ζυγό μιας υποτιθέμενης φρικτής δικτατορίας.

Συγχωρέστε μου την επανάληψη της λέξης υποτίθεται αλλά για να αποδομήσω αυτή τη ρητορική είναι αναγκαίο να επιτεθώ σε κάθε ένα από τα στοιχεία της γιατί είναι πολύ έξυπνα φτιαγμένη ώστε να μπερδεύει ακόμα και τους πιο ευγενείς ανθρώπους.

Είναι μια ρητορική που επιβεβαιώνει ένα ηθικό πλαίσιο πολύτιμο για όλους μας. Μας μιλά για δημοκρατία, ανθρώπινα δικαιώματα και ανθρωπιστική κρίση.

Ποιος από μας δεν είναι σύμφωνος με αυτές τις αξίες;

Είμαστε μαζεμένοι εδώ σε αυτή την αίθουσα, ακριβώς επειδή έχουμε δεσμευτεί να προωθήσουμε και να υπερασπιστούμε αυτές τις αξίες.

Η ρητορική που έχει επιβληθεί, επαναλαμβάνω, απευθύνεται κυρίως στους πιο ευγενείς ανθρώπους. Προσπαθεί να κερδίσει τη συμπάθεια αυτών που υπερασπίζονται προοδευτικές αξίες. Αυτό είναι το κοινό που θέλουν για συνεργό στο έγκλημα κατά της ανθρωπότητας που οι Ηνωμένες Πολιτείες θέλουν να διαπράξουν κατά του λαού μας.

Η δεξιά, σε αντίθεση, δεν έχει καμία δέσμευση σε αυτές τις αξίες. Στην πραγματικότητα, τα πήγαινε πάντα πολύ καλά με πρόσωπα όπως ο Φράνκο, ο Πινοσέτ, ο Βιδέλα ή ο Ντουβαλιέ.
Η πραγματική ιστορία είναι όμως άλλη.

Η Βενεζουέλα έχει πάρει την κυρίαρχη απόφαση να γίνει ένας λαός ελεύθερος και έχουμε πετύχει  πολύ δυναμικά αποτελέσματα επιλέγοντας το δρόμο του σοσιαλισμού με ενδογενή ανάπτυξη.

Μεταξύ 1998 και 2013, η πείνα μειώθηκε στη Βενεζουέλα από το 21,10%, τουλάχιστον 5%.
Σε αριθμούς, πριν το 1998, στη Βενεζουέλα υπήρχαν 5 εκατομμύρια άνθρωποι σε κατάσταση πείνας. Σήμερα, ο αριθμός αυτός δεν ξεπερνά τους 500 χιλιάδες.

Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, ο υποσιτισμός στη Βενεζουέλα μειώθηκε κατά 57% και δεν αποτελεί πλέον πρόβλημα για τη Δημόσια Υγεία.

Το σχέδιο Μπάριο Αδέντρο (Μέσα από τη Γειτονιά), μία πρωτοβουλία για την άμεση παροχή ιατρικής φροντίδας σε όλες τις λαϊκές περιοχές της χώρας, και που φέραμε εις πέρας χάρη στην αλληλέγγυα βοήθεια που μας πρόσφεραν τα αδέρφια μας από την Κούβα, μας επέτρεψε να σώσουμε 1,7 εκατομμύρια ζωές που, διαφορετικά, θα είχαν χαθεί από τον αποκλεισμό και τη φτώχεια.

Μεταξύ του 1999 και του 2013 οι δημόσιες επενδύσεις που προορίζονταν για την υγεία, στη Βενεζουέλα, αυξήθηκαν 59 φορές.

Στα χρόνια της Επανάστασης έχει επενδυθεί κατά μέσο όρο το 64% των συνολικών εσόδων της χώρας στον κοινωνικό τομέα: 732 δισεκατομμύρια δολάρια για το λαό.
Πάνω από 3 εκατομμύρια βενεζουελάνων έχουν συνταξιοδοτηθεί από την Επανάσταση. Στα 40 χρόνια της η δεξιά, έδωσε σύνταξη σε λιγότερους από 400 χιλιάδες ανθρώπους.

Η UNESCO έχει αναγνωρίσει ότι η Βενεζουέλα είναι η τρίτη χώρα της Περιοχής με τους υψηλότερους αριθμούς ανάγνωσης.

Από τον παιδικό σταθμό ως το πανεπιστήμιο, η εκπαίδευση στην Βενεζουέλα είναι δωρεάν: Από τα 30 εκατομμύρια κατοίκους, τα 10 μορφώνονται.

Η Κυβέρνηση έχει χαρίσει πάνω από 4 εκατομμύρια υπολογιστές με το πρόγραμμα Canaimita. 7 στους 10 μαθητές της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης έχουν παραλάβει τον υπολογιστή τους.

Η Επανάσταση δημιούργησε 44 Πανεπιστήμια και η Βενεζουέλα είναι η πέμπτη χώρα στον κόσμο με το μεγαλύτερο αριθμό πανεπιστημιακών φοιτητών.

Η Επαναστατική Κυβέρνηση έχει αυξήσει τον κατώτατο μισθό των εργατών πάνω από 40 φορές.

Η Βενεζουέλα, με την εθνικοποίηση της Πεντεβέσα, αποφασίζει κυρίαρχα για το μέλλον των μεγαλύτερων αποθεμάτων του πλανήτη: 300 δις βαρέλια αργού πετρελαίου.

Πάνω από δύο εκατομμύρια πεντακόσιες χιλιάδες κατοικίες έχει παραδώσει η Κυβέρνηση σε δικαιούχους, από το 2011 που μπήκε σε εφαρμογή το κοινωνικό Πρόγραμμα Μεγάλη Αποστολή Κατοικία της Βενεζουέλας.

Σκεφτείτε για ένα λεπτό αυτό το νούμερο. Δύο εκατομμύρια, πεντακόσιες χιλιάδες κατοικίες χτίστηκαν και παραδόθηκαν, σε τιμές κοινωνικού συμφέροντος, μέσα σε 7 μόνο έτη.

Η Βενεζουέλα διαθέτει δύο δικούς της δορυφόρους: Τον Δορυφόρο Σιμόν Μπολίβαρ και τον Δορυφόρο Φρανσίσκο ντε Μιράντα. Και έχει ήδη ανακοινωθεί και ένας τρίτος.

Το 2005, η Unesco κήρυξε τη Βενεζουέλα ως Περιοχή Μηδενικού Αναλφαβητισμού, πιστοποιώντας τον αλφαβητισμό 1,7 εκατομμυρίων ανθρώπων. Για μία ακόμη φορά, στηριζόμενοι στην επαναστατική εμπειρία των κουβανών αδελφών μας.

Η Επανάσταση έχει εξασφαλίσει καθημερινή εντελώς δωρεάν σίτιση για τέσσερα εκατομμύρια κορίτσια και αγόρια, στα αντίστοιχα σχολεία τους.

Η Βενεζουέλα, σύμφωνα με τον ΟΗΕ, κατέκτησε, στα χρόνια της Επανάστασης, έναν υψηλό Δείκτη Ανθρώπινης Ανάπτυξης (ΔΑΑ), σε επίπεδα υψηλότερα από χώρες όπως η Βραζιλία, η Κίνα και το Μεξικό.

Στη Βενεζουέλα, μεταξύ 1999 και 2013, δημιουργήθηκαν 5 εκατομμύρια νέες θέσεις εργασίας.

Αυτά τα στοιχεία, όλα εξαιρετικά, έχουν γίνει τόσο καθημερινά που πολλές φορές τα ξεχνάμε όταν εστιάζουμε όλη μας την προσοχή στα προβλήματα και τις δυσκολίες που έχουμε συναντήσει στο σοσιαλιστικό μονοπάτι της ανάπτυξης που ελεύθερα και κυρίαρχα έχουμε επιλέξει για την πατρίδα μας.

Επιτρέψτε μου όμως ένα ακόμα στοιχείο: Το 1998, τα έσοδα του 20% των πλουσιότερων της χώρας, ήταν 13 φορές περισσότερα από τα έσοδα του 20% του πιο φτωχού πληθυσμού. Το 2014 αυτή η διαφορά μειώθηκε 7,3 φορές.

Για άλλη μια φορά σας ζητώ συγνώμη. Θα αναφέρω τον Τζόν Μαξγουελ Κοέτζι, κάτοχο βραβείου νόμπελ λογοτεχνίας. Ξέρετε ότι αυτός δεν είναι ύποπτος για τσαβισμό.

Στο βιβλίο του Ημερολόγιο μιας Κακής Χρονιάς, ο Κοέτζι, εν μέσω προβληματισμών του για την πολιτική, το κράτος, την τρομοκρατία και τη δημοκρατία, το 2007 γράφει: “το μόνο φως ελπίδας σε αυτή τη ζοφερή κατάσταση, προέρχεται από τη Λατινική Αμερική, με την ανέλπιστη άνοδο στην εξουσία μιας χούφτας λαϊκων και σοσιαλιστικών κυβερνήσεων. Το σήμα συναγερμού θα πρέπει ήδη να ηχεί στην Ουάσιγκτον: ας περιμένουμε αυξημένα επίπεδα διπλωματικού εκβιασμού, οικονομικού πολέμου, και απόλυτης υπονόμευσης”.

Δέκα χρόνια μετά, και εν μέσω ενός οικονομικού πολέμου, το Σεπτέμβρη του 2017, η Αλίσια Μπάρσενα, εκτελεστικός γραμματέας της Οικονομικής Επιτροπής για τη Λατινική Αμερική και την Καραϊβική, λέει ότι “Η τελευταία δεκαετία ήταν πολύ ευοίωνη για τη Βενεζουέλα σε κοινωνικό επίπεδο. Έχουμε μια ιστορική καταγραφή, άνευ προηγουμένου μείωσης της φτώχειας στη Βενεζουέλα, αλλά και βελτίωσης της ισότητας”.

Ο οικονομικός πόλεμος ενάντια στη χώρα μας είναι πολύ έντονος και γι αυτό το λόγο κρούει τον κώδωνα για την ανάγκη καθορισμού των μακροοικονομικών μεγεθών.
Αυτή η δήλωση, είναι πολύ σημαντική γιατί οι ψευδές ειδήσεις της ανθρωπιστικής κρίσης ήταν ήδη πολύ δυνατές και η δήλωση αυτή διαψεύδει τους υποκινητές των ξένων επεμβάσεων.

Δεν υπάρχει καμιά ανθρωπιστική κρίση στη Βενεζουέλα. Δεν υπάρχει, παρά το ότι ο οικονομικός πόλεμος μας έχει προκαλέσει απώλειες της τάξης των 350 δισεκατομμυρίων δολαρίων.

Επαναλαμβάνω πως είμαστε αντιμέτωποι με μια ρητορική προπαγάνδας που εκμεταλλεύεται τη νοοτροπία μας για να προλάβει την αντίδραση της κοινής γνώμης απέναντι στον πόλεμο.

Σκεφτείτε πρόσωπα όπως ο Σαντάμ Χουσείν, ή ο Καντάφι και θα καταλάβετε καλύτερα γιατί το λέω αυτό.

Συμβαίνει πάλι σήμερα. Ο Ιμπεριαλισμός, τα εργαστήρια πολέμου, σβήνουν από τη συλλογική συνείδηση το λαό της Βενεζουέλας και τα κυριότερα όπως έχει αποδειχθεί, αποθέματα πετρελαίου στον κόσμο.

Λένε ότι θέλουν να ανατρέψουν το Μαδούρο όταν όλοι ξέρουμε ότι αυτό που θέλουν είναι το πετρέλαιο.

Και ο Μαδούρο, ένας εργάτης, ένας λαμπρός συνδικαλιστής, ένας μεγάλος αντιπρόσωπος του λαού, ένας άριστος Υπουργός Εξωτερικών, και ένας Πρόεδρος που υπερασπίζεται γενναία τη Μπολιβαριανή επανάσταση, παρουσιάζεται σε όλο τον κόσμο σα να ήταν δικτάτορας.

Ωστόσο, αν ακούσουμε με προσοχή τα λόγια τους, μπορούμε να καταλάβουμε πως οι ΗΠΑ μιλούν ανοιχτά για τις προθέσεις τους. Λένε πως έφτασε η στιγμή να κάνουμε λογαριασμούς με τη Βενεζουέλα, την Κούβα και τη Νικαράγουα.

Οι επιτιθέμενοι θέλουν να χρησιμοποιήσουν την έννοια της ανθρωπιστικής κρίσης, που είναι μια έννοια πολύ ξεκάθαρη, ορισμένη από τον ΟΗΕ και που σε καμία περίπτωση δεν αντιστοιχεί με την πραγματικότητα της Βενεζουέλας, για να δικαιολογήσουν την είσοδο ξένων στρατευμάτων.

Είναι χονδροειδές, αγενές και προφανές το πραξικόπημα που επιχειρεί ο Τράμπ. Ποτέ δεν είχαμε δει μια τόσο απροκάλυπτη πραξικοπηματική συμπεριφορά. Ο Τράμπ δε βρίσκεται πίσω από το πραξικόπημα, όχι. Βρίσκεται στις επάλξεις. Διορίζει μια μαριονέτα από την Ουάσιγκτον και την καθοδηγεί σε κάθε της βήμα.

Θα έλεγε κανείς ότι για κάποιους φίλους, δε θα γίνουν μαθήματα τα πρόσφατα παθήματα της ιστορίας.

Ποιoς από σας μπορεί να μας πει αν σήμερα το Αφγανιστάν ή η Λιβύη είναι χώρες πιο ελεύθερες ή πιο δημοκρατικές επειδή σφαγιάσθηκαν από το ΝΑΤΟ;

Το αποκορύφωμα όλης αυτής της επίθεσης, είναι ότι οι ΗΠΑ διαβεβαιώνουν πως δρουν υπερασπιζόμενοι το Σύνταγμα της Μπολιβαριανής Δημοκρατίας της Βενεζουέλας και ταυτόχρονα, υπόσχονται ζουμερά κέρδη στις εταιρείες πετρελαίου με την επίτευξη των εγκληματικών στόχων που έχουν θέσει.

Με το δικό μας σύνταγμα, αυτό είναι αδύνατον. Το σύνταγμα ορίζει ρητά ότι όλα τα φυσικά αποθέματα είναι ιδιοκτησία όλων των Βενεζουελανών. Ο μόνος τρόπος για να διαπραγματευτούμε με τον Τράμπ είναι καταπατώντας το σύνταγμα που οι ίδιοι λένε ότι υπερασπίζονται.

Μια άλλη δικαιολογία που προσπαθούν να προβάλουν είναι η υποτιθέμενη ανάγκη για “ελεύθερες” , “δημοκρατικές” και “δίκαιες” εκλογές. Μέσα σε 20 χρόνια η Βενεζουέλα έχει πραγματοποιήσει 25 εθνικές εκλογικές διαδικασίες.

Η αντιπολίτευση έχει αναγνωρίσει τα αποτελέσματα μόνο σε δύο. Τις δύο που έχει κερδίσει. Όλες τις άλλες τις έχει αντιμετωπίσει ως νοθευμένες.

Δεν έχει αμφισβητήσει όμως, ούτε και το αποτέλεσμα στις περιφέρειες και στους δήμους που έχει κερδίσει.

Η αλήθεια, συντρόφισσες και σύντροφοι, είναι ότι το εκλογικό μας σύστημα είναι απόλυτα διάφανο και ελεγχόμενο σε όλα του τα στάδια.

Είναι ένα εκλογικό σύστημα τελειοποιημένο με βάση τις διαφορετικές απαιτήσεις της αντιπολίτευσης. Ότι έχουν ζητήσει, τους έχει δοθεί. Ακριβώς όλα όσα έχουν ζητήσει.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση απαιτεί τώρα ελεύθερες και δίκαιες εκλογές, παρουσία διεθνών παρατηρητών.

Όπως τόσο σωστά έθεσε ο Υπ. Εξωτερικών μας Χόρχε Αρρεάσα, ενώπιον του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, η Ευρωπαϊκή Ένωση ήταν καλεσμένη να παρακολουθήσει την εκλογική μας διαδικασία της 20ης Μαΐου, αλλά απάντησε πως δε θα συμμετάσχει.

Είναι προφανές ότι οι πιο αντιδραστικοί τομείς της αντιπολίτευσης ήξεραν ότι δεν μπορούσαν να υπολογίζουν στη λαϊκή ψήφο.

Τρεις οργανώσεις αποφάσισαν να μη συμμετάσχουν.

Μια από αυτές, το κόμμα της ακροδεξιάς Λαϊκή Βούληση, είναι η οργάνωση που χρησιμοποιεί ο Ντόναλντ Τράμπ επιχειρώντας αυτό το νέο πείραμα σφετερισμού εξουσίας.

Συγχωρέστε με που επιμένω στο θέμα των εκλογών. Γνωρίζατε εσείς ότι κάθε εκλογική διαδικασία στη Βενεζουέλα υπόκειται σε 18 ελέγχους στους οποίους συμμετέχουν όλα τα πολιτικά κόμματα;

Μπορούμε να το αποδείξουμε. Το Εθνικό Εκλογικό Συμβούλιο διατηρεί όλα τα πρακτικά που έχουν υπογραφεί από τα κόμματα. Και όχι μόνο, τα πρακτικά αυτά μπορούμε να τα βρούμε στο ίντερνετ.

Δε θέλω να σας βαρύνω με τη νομική συζήτηση, απλώς ρωτάω.

Δεν σας φαίνεται ύποπτο ότι όλος ο κόσμος μοιάζει να ξέρει τόσα για το Σύνταγμα της Μπολιβαριανής Δημοκρατίας της Βενεζουέλας;

Μας γεμίζει υπερηφάνεια αυτό το ενδιαφέρον. Είναι ένα Σύνταγμα που επιτεύχθηκε μετά από πολλές δεκαετίες αγώνα, αλλά γνωρίζουμε ότι αυτό δεν είναι κάτι που γνωρίζουν, πόσο μάλλον κάτι που οφείλουν να σεβαστούν.

Είναι και πάλι, η ελίτ των Ηνωμένων Πολιτειών αποφασισμένη να ελέγξει το ενεργειακό πλούτο μιας άλλης χώρας του κόσμου. Καμία σχέση με δημοκρατία και ελευθερία. Είναι το πετρέλαιο.

Οι Βενεζουελάνοι είμαστε ένας ειρηνικός λαός.

Είμαστε ένας λαός, γενναία ειρηνικός.

Είμαστε μία ειρηνική επανάσταση αλλά όχι άοπλη.

Και δεν είμαστε αποικία κανενός. Καμία χώρα δεν έχει το δικαίωμα να μας πει πότε και πως θα εκλέξουμε τους αντιπροσώπους μας.

Το λέμε και επιβεβαιώνουμε πάλι ότι η Μπολιβαριανή Επανάσταση ήταν πάντα σαφέστατα ευνοϊκή προς το διάλογο.

Ο μοναδικός τρόπος για να επιλύσουμε τα προβλήματά μας περνάει μέσα από το διάλογο και τις λαϊκές αποφάσεις. Ο λαός της Βενεζουέλας είναι ανεξάρτητος, ελευθερος και κυρίαρχος, είναι αυτός που έχει την ευθύνη να αποφασίσει για τα θέματά του.

Για αυτό το λόγο καλωσορίζουμε τον Μηχανισμό του Μοντεβιδέο.

Είναι μία πρωτοβουλία που συμφωνήθηκε στις 6 Φεβρουαρίου του 2019, από την Ουρουγουάη, το Μεξικό και την Κοινότητα των Κρατών της Καραϊβικής, Caricom.

Ένας μηχανισμός που προτίθεται να θέσει τον εαυτό του στη διάθεση της Βενεζουέλας, ως μία ειρηνική και δημοκρατική λύση που θα προάγει το διάλογο και την ειρήνη, για να προωθήσει τις απαραίτητες συνθήκες για μία ολοκληρωμένη, συνεκτική και διαρκή λύση, με απόλυτο σεβασμό των αρχών της μη παρέμβασης, της νομικής ισότητας των Κρατών, της ειρηνικής επίλυσης των αντιπαραθέσεων, του σεβασμού στα ανθρώπινα δικαιώματα, και της αυτοδιάθεσης των λαών.

Χωρίς να θέλω να μακρηγορήσω άλλο, θα ήθελα να ευχαριστήσω τους διοργανωτές και τους συμμετέχοντες, τον ελληνικό λαό και τις λαϊκές οργανώσεις που πάντα εκφράζουν τη συμπάθειά τους και την αλληλεγγύη τους προς τον λαό της Βενεζουέλας και με τη δική μας Μπολιβαριανή Επανάσταση.

Τελειώνω θυμίζοντας ότι η αλληλεγγύη είναι το νήμα που μας επιτρέπει να βγούμε από το λαβύρινθο που μας έχει επιβάλλει ο ιμπεριαλισμός των ΗΠΑ. Σε αυτό το λαβύρινθο δε μας στοιχειώνει κανένα μυθολογικό τέρας.

Σε αυτόν προσπαθούν να μας παγιδεύσουν τα συμφέροντα των ελίτ του κόσμου, με τις πολυεθνικές τους και τα όπλα μαζικής καταστροφής τους.