Μετά την πολυδιαφημισμένη ψευτοαριστεία τους μας φέρνουν την αχρησία και την αχρηστία των πτυχίων των δημοσίων πανεπιστημίων μας, άλλα και όλων των πτυχίων γενικά. (Εξαιρούνται τα πτυχία των φημισμένων πανεπιστημίων του εξωτερικού βεβαίως-βεβαίως, που είναι για τα παιδιά της ελίτ).

Γιατί; Πως; Τι κάνουν; Φέρνουν τη βάση του 10 για την εισαγωγή στα δημόσια πανεπιστήμια, τα αναβαθμίζουν έτσι και καλά- τώρα άλλωστε ΑΕΙ και ΤΕΙ τα έκαναν όλα ένα, έπρεπε να την περιμένουμε και τη συνέχεια με τα ιδιωτικά κολέγια-πετούν έτσι χιλιάδες εκτός των δημοσίων πανεπιστημίων, τους οποίους τους στέλνουν πελατεία στα ιδιωτικά κολέγια, που τα αναβαθμίζουν μόνο κατά το νόμο εξισώνοντας με τα δημόσια πανεπιστήμια δίνοντας τους και τα ανάλογα επαγγελματικά δικαιώματα και το δικαίωμα διορισμού στο δημόσιο χωρίς τις ανάλογες προϋποθέσεις των δημοσίων πανεπιστημίων και χωρίς να περνούν πια από αναγνώριση ισοτιμίας του ΔΟΑΤΑΠ.

Και το εμπόριο ελπίδας όχι απλώς καλά κρατεί, άλλα οργιάζει στους αφελείς και τους αιθεροβάμονες. Πόσοι θα καταλάβουν θέσεις στο δημόσιο από όλους αυτούς και τους μεν και τους δε; Λίγοι, ελάχιστοι. Το κριτήριο δε του διορισμού πρωτίστως δεν θα είναι το πτυχίο, είτε δημοσίου πανεπιστημίου, είτε ιδιωτικού κολεγίου, ούτε ο χρόνος, ο κόπος ή οι προϋποθέσεις απόκτησης του, ούτε καν η συνάφεια του με το αντικείμενο εργασίας. Άλλα θα μετρούν. Οι συγγένειες, οι κουμπαριές, οι δημόσιες σχέσεις, τα ματάκια, οι κοπές πίτας, οι ακόλουθοι, το ίνσταγκραμ κ.ο.κ.. Η εργασιακή ζούγκλα μεγαλώνει. ‘Ετσι τα όποια πτυχία θα αχρηστεύονται. Κι όταν θα αυξάνουν τα ξερά, θα καίγονται ευκολότερα μαζί τους και τα χλωρά. Τα δε δημόσια πανεπιστήμια, που δήθεν με τη βάση του 10 αναβαθμίζονται, στην πραγματικότητα υποβαθμίζονται και με τις διάφορες παράλογες κι αντιπαιδαγωγικές συγχωνεύσεις μη απολύτως συναφών τμημάτων και σχολών, τις περιβόητες συμπράξεις, αλλά και με την ανακόλουθη αξιολόγησή τους στη συνέχεια και τη σύνδεση της με τη χρηματοδότηση τους, που οδηγεί με σιγουριά για τα περισσότερα, έτσι όπως τα έχουν στήσει, στην υποχρηματοδότηση τους, στην αναστολή λειτουργίας τους και στο λουκέτο.

Έτσι έχουμε από τη μία τη διαρκή εδώ και καιρό ουσιαστική υποβάθμιση των δημοσίων πανεπιστημίων μας, που προχωρά ταχύτερα και από την άλλη τη νομοθετική μόνο αναβάθμιση των ιδιωτικών κολεγίων….για να έρθει να “εξισωθεί” τεχνηέντως το πράγμα. Νατα έτσι και τα ιδιωτικά πανεπιστήμια. Αναβαθμίζοντας έτσι τα κολέγια, δίνοντας τους απροϋπόθετα τα δικαιώματα των πανεπιστημίων μας, το σύστημα καθάρισε. Ποιος το χε…. το άρθρο 16; Αυτό εννοούσε ο κ. Μητσοτάκης όταν μιλούσε επιμόνως τα τελευταία χρόνια για συμπράξεις δημοσίου και ιδιωτικού τομέα στην εκπαίδευση; Να παράγουν όλα, δημόσια πανεπιστήμια και ιδιωτικά κολέγια αδιακρίτως πτυχιούχους κι εν δυνάμει -αδύναμους στη συνέχεια- εργαζομένους;

Βέβαια όποιος ξέρει το πραγματικό νόημα των συμπράξεων, ξέρει πως και οι “συμπράξεις”, που έγιναν ανάμεσα στα δημόσια πανεπιστήμια επί ΣΥΡΙΖΑ και τώρα αυτές, που προωθεί η ΝΔ μεταξύ δημοσίων πανεπιστημίων, άλλα και ιδιωτικών κολεγίων, δεν είναι συμπράξεις πραγματικές, αλλά άρπα κόλλα δουλειές, μπακαλοδουλειές. Οι υψηλές πάντως θέσεις ευθύνης δεν θα είναι ούτε για τους αποφοίτους των δημοσίων πανεπιστημίων, ούτε των ιδιωτικών κολεγίων της σειράς, αλλά μόνο για τα εκλεκτά παιδιά της πολιτικής ελίτ, που κυβερνά, που εκπρόσωπος της, ο πρόεδρος της βουλής συγκεκριμένα, δήλωσε φουσκώνοντας σαν παγόνι ούτε λίγο, ούτε πολύ ότι επιλεχθήκαμε εμείς να κυβερνάμε επειδή εμείς είμαστε οι άριστοι. Πάλι αυτοί οι άριστοι, ενίοτε και άρρωστοι του Χάρβαρντ, του Πριστον, του Γεϊλ, του LSE κ.λ.π. θα κυβερνούν. Αλλά και τα παιδιά τους με πτυχίο ή και χωρίς και μόνο με το όνομα. Αυτοί θα καπελώνουν τα πάντα.

Στα πλαίσια της αστικής δημοκρατίας δεν γλιτώνουμε με τίποτα από δαύτους. Ο Κ. Μητσοτάκης το είπε ξεκάθαρα χθες στη βουλή. “Τα δημόσια πανεπιστήμια υπήρξαν ιμάντας κοινωνικής κινητικότητας”. Τώρα τον κόβουν αυτόν τον ιμάντα. Τώρα τα δημόσια πανεπιστήμια είναι “πολιτικό σύνορο”…..είναι το εμπόδιο τους, που πρέπει να υπερβούν.

Έφη Ψωϊνου