Ο λαός μας έζησε τη ζοφερή πραγματικότητα της «δίκαιης ανάπτυξης». Τώρα θα βιώσει τον τρόμο της «ανάπτυξης για όλους». Ωστόσο, στην ταξική τους διάσταση, τόσο η μία εκδοχή της «ανάπτυξης», όσο και η άλλη, δεν αντιστοιχούν σε καμία περίπτωση με τις προσδοκίες του κόσμου της εργασίας, αφού υπάγονται στις σχέσεις που ορίζει ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής στο σημερινό ανώτατο στάδιό του, όπως αυτό ελέγχεται από τα ιμπεριαλιστικά του κέντρα. Δηλαδή, εκμετάλλευση και ανάπτυξη κάποιων συγκεκριμένων κερδοφόρων κλάδων, κάτω από την κυριαρχία των τραπεζών, στο λυσσαλέο αγώνα μιας χούφτας ιμπεριαλιστικών κρατών για την παγκόσμια κυριαρχία. Για τα ασθενέστερα οικονομικά κράτη που έχουν ήδη δεχθεί την ολόπλευρη εξάρτηση, η «ανάπτυξη» ταυτίζεται με την πλήρη υποταγή του πολιτικού τους συστήματος, την αρπαγή των πλουτοπαραγωγικών πηγών τους, τη συνεχή πτώση μισθών και μεροκάματων, την εντατικοποίηση της εργασίας, την ελαχιστοποίηση της ασφάλισης, τις επιδοτήσεις από τον κρατικό Προϋπολογισμό στους λεγόμενους «ξένους επενδυτές» τις αθρόες φοροαπαλλαγές τους, τη δημιουργία τεράστιου εφεδρικού στρατού ανέργων, κλπ. με μοναδικό στόχο την εξασφάλιση του ανώτατου κέρδους. Ό,τι ακριβώς συμβαίνει σήμερα και στη χώρα μας η οποία έχει μετατραπεί σε νεοαποικία Eυρωπαίων και Aμερικάνων ιμπεριαλιστών.

Αν οι ξένοι θα κάνουν επενδύσεις στην Ελλάδα, θα το κάνουν μόνο και μόνο για να αποκομίσουν το ανώτατο κέρδος. Το χρηματιστικό κεφάλαιο χρησιμοποιεί την υπεροχή του σε θραύσματα βιομηχανικών επενδύσεων, σε χρηματιστικές επιχειρήσεις και αγορά έτοιμων υποδομών που του αποφέρουν τεράστιο κέρδος σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα. Οι κατατμήσεις άλλωστε, και αυτού του είδους οι «επενδύσεις», στις χώρες των πρώτων υλών, ή στις χώρες με φτηνά μεροκάματα και χαμηλή φορολογία, αποτελούν βασικό τρόπο λειτουργίας του μονοπωλιακού κεφαλαίου. Από την πλευρά της, η ντόπια πλουτοκρατική ολιγαρχία, που για τον εαυτό της κράτησε το προνόμιο του κομπραδόρου-μεταπράτη, δεν προτίθεται να πραγματοποιήσει -πλην ελαχίστων εξαιρέσεων- η ίδια επενδύσεις αν δεν είναι κρατικοδίαιτες, ούτε βέβαια να εκμεταλλευτεί τις πλουτοπαραγωγικές πηγές, οι οποίες προϋποθέτουν και τεχνολογίες και μηχανήματα που δεν παράγει η χώρα. Θα την αφήσει κατά συνέπεια στο ξένο κεφάλαιο με αντάλλαγμα ένα ευρύτατο σύστημα προμηθειών, υπό και υπερτιμολογήσεων, εξαγωγής υπερκερδών στις ξένες τράπεζες, κλπ.. Το ντόπιο παρασιτικό κεφάλαιο, αφού εξασφάλισε, στη σημερινή κρίση, τα κεφάλαιά του στην Ελβετία, καλεί τώρα το ξένο κεφάλαιο να έλθει να «επενδύσει» στη χώρα μας, όπου θα απολαμβάνει, τους εξαιρετικά ευνοϊκούς όρους, και θα λεηλατεί το δημόσιο πλούτο της.

Πραγματική ανάπτυξη για τον κόσμο της εργασίας σημαίνει κάλυψη των σύγχρονων αναγκών των εργατολαϊκών στρωμάτων σε εργασία, τροφή, στέγαση, μόρφωση, Yγεία, Πρόνοια. Σημαίνει έμφαση στην ανάπτυξη της Γεωργίας, της μεταποιητικής και βαριάς Bιομηχανίας. Kαι για τη διασφάλιση όλων των παραπάνω, σημαίνει πρώτα και κύρια σκληρός και παρατεταμένος αγώνας για την ανατροπή του καθεστώτος της εξάρτησης και της υποτέλειας. Γιατί μόνο τότε θα μπορεί να υπάρξει πραγματική ανάπτυξη βασισμένη στις αστείρευτες δυνάμεις του λαού μας, έξω και πέρα από τις ψευδεπίγραφες αναφορές για «ανάπτυξη» στα πλαίσια του βάρβαρου εκμεταλλευτικού καπιταλιστικού-ιμπεριαλιστικού συστήματος.

πηγή: Λαϊκός Δρόμος