Α ΕΛΜΕ ΔΥΤΙΚΗΣ ΑΤΤΙΚΗΣ

Για το κρεσέντο αυταρχισμού της Διοίκησης με αφορμή και τις μαθητικές κινητοποιήσεις

Το σχολικό έτος βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη και χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια μπορεί κάθε συνάδελφος και κάθε συναδέλφισσα να αντιληφθούν ότι αναπτύσσεται -όπως όλα δείχνουν- στη βάση ενός κεντρικού επιτελικού «άριστου» σχεδιασμού! Κτήρια που καταρρέουν. Εκπαιδευτικοί που εκφοβίζονται και διώκονται πειθαρχικά, επειδή ασκούν το συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμά τους στην απεργία. Τμήματα που συγχωνεύονται με όλα τα επακόλουθα. Εκπαιδευτικοί που μετακινούνται σε πολλές διαφορετικές σχολικές μονάδες, αλλά και εξαναγκάζονται στην ανάληψη υπερωριακής απασχόλησης. Μαθητές που καλούνται να δεχτούν τα κενά εκπαιδευτικών από τον Οκτώβρη σχεδόν ως φυσική και αναπόδραστη αναγκαιότητα και να μην έχουν ακόμη οριστικό ωρολόγιο πρόγραμμα δυο μήνες πριν τη λήξη των μαθημάτων. Η γενική αρχή είναι περιορίστε το κόστος και περικοπές παντού. Προσφέρετε τα λιγότερα δυνατά μέσα σε εκπαιδευτικούς και μαθητές. Μετακυλήστε κάθε ευθύνη σε εκείνους και στη συνέχεια “αξιολογήστε” τους κατηγοριοποιώντας  τους ίδιους και τα σχολεία τους. Κάντε τους να σωπάσουν, να αποδεχτούν ότι οι ανάγκες τους δεν έχουν καμία απολύτως αξία!

Σε αυτές τις συνθήκες, εντείνονται και οι “πιέσεις” που δέχονται τελευταία Διευθυντές/ντριες σχολικών μονάδων προκειμένου να τερματίσουν με κάθε τρόπο(!!!) καταλήψεις που συμβαίνουν στα σχολεία τους. Ωστόσο, με συνεχείς οχλήσεις, απειλές και εντέλεσθαι -προφορικού μάλιστα χαρακτήρα πολλές φορές και “άνωθεν” εντολών- δεν λύνονται βαθιά κοινωνικά και πολιτικά προβλήματα. Η Διοίκηση, ιδίως στον ευαίσθητο χώρο της εκπαίδευσης, αν και θα έπρεπε να γνωρίζει ότι με την καταστολή και τη βία διαρρηγνύεται και η παραμικρή παιδαγωγική σχέση και προφανώς δεν είναι η λύση στα υπαρκτά προβλήματα που οδηγούν τους μαθητές να αντιδρούν και να επιλέγουν οι ίδιοι τις μορφές πάλης που ακολουθούν, αποδεικνύεται πως έχει άλλες προτεραιότητες, όπως η φίμωση και η προσαρμογή μαθητών και εκπαιδευτικών ακόμα και με απειλές στις διευθύνσεις σχολείων για ΕΔΕ. Άλλωστε, το σχέδιο είναι εξαιρετικά κυνικό και σαφές: ένα σχολείο εμπορευματοποιημένο και ιδιωτικοποιημένο, που θα απορρίπτει τους πολλούς και θα επιλέγει με αλλεπάλληλες εξετάσεις και την Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής τους λίγους, ένα σχολείο που γίνεται κομμάτια και θρύψαλα σε Ωνάσεια-Πειραματικά-Ακαδημίες Εκπαίδευσης-μεταγυμνασιακές Σχολές Επαγγελματικής Κατάρτισης, με διάπλατα ορθάνοιχτες πόρτες στο ιδιωτικό κεφάλαιο και τους χορηγούς , και χωρίς τα εργασιακά δικαιώματα του κλάδου.

Απειλούν και κόπτονται για την αδιατάρακτη λειτουργία του σχολείου αυτοί που από 1η Σεπτέμβρη δεν έχουν δώσει δεκάρα τσακιστή για τις εκατοντάδες χιλιάδες χαμένες διδακτικές ώρες λόγω μη κάλυψης των κενών και έχοντας κλέψει το βιβλίο από τα χέρι των μαθητών μας. Οι ίδιοι που αντί να αντιμετωπίζουν τα κοινωνικά κατά βάση αίτια εδώ και δεκαετίες μαθητικής διαρροής ειδικά στους χώρους της τεχνικής εκπαίδευσης, την “αξιοποιούν” με τον χαρακτηρισμό μαθητών ως “μη παρακολουθούντες” και να τους “διώχνουν”   μια ώρα αρχύτερα από την σχολική ζωή στο όνομα του εξορθολογισμού, περιορισμού δαπανών και εκπαιδευτικού προσωπικού.  Ντρέπεται και η ντροπή!

Ωστόσο, όποιος σπέρνει ανέμους, θερίζει θύελλες. Οι πανεκπαιδευτικές κινητοποιήσεις για την υπεράσπιση του δημόσιου σχολείου είναι δίκαιες και αναγκαίες, ιδίως μετά την πρωτοφανή κινητοποίηση του λαϊκού παράγοντα στις 28 Φεβρουαρίου απέναντι στη μισή ζωή, τα περιορισμένα μορφωτικά δικαιώματα, την ολομέτωπη επίθεση στη δημόσια και δωρεάν παιδεία.

Καταγγέλλουμε την παρουσία περιπολικών και αστυνομικών έξω από διάφορα σχολικά συγκροτήματα, τις πιέσεις σε διευθυντές και διευθύντριες για πάση θυσία τηλε-«εκπαίδευση» στα κατειλημμένα σχολεία και καταχώριση απουσιών, τις απειλές για επιβολή σκληρών ποινών, τον “υπερβάλλοντα ζήλο” γενικώς να αναπληρωθούν τα μαθήματα ακόμη και τις 28 Φλεβάρη που απήργησαν και οι πέτρες και ενώ οι συνάδελφοι έχασαν το μεροκάματό τους. Μάλιστα, κάποιες Διευθύνσεις Εκπαίδευσης έφθασαν στο σημείο να απειλούν με κατάδοση των ονομάτων των μαθητών/τριών που συμμετέχουν σε καταλήψεις στην αστυνομία και τους εισαγγελείς!

Απέναντι σε αυτό το εξωφρενικό κρεσέντο αυταρχισμού, ο ρόλος μας ως καθηγητών/τριών δεν είναι να γίνουμε ούτε νυχτοφύλακες, ούτε ανακριτές, ούτε τιμωροί, ούτε καταδότες των μαθητών και των μαθητριών μας. Πολύ περισσότερο, ο ρόλος μας ως δασκάλων δεν είναι να είμαστε χειροκροτητές της βάρβαρης κυρίαρχης πολιτικής που μοιράζει απλόχερα φτώχεια, πείνα, “Τέμπη” και τρόμο για τους πολλούς και αμύθητα κέρδη για τους λίγους. Αντίθετα, ο ρόλος μας είναι όχι μόνο να αφουγκραστούμε τις αγωνίες, τα αδιέξοδα και την έλλειψη εργασιακής προοπτικής της νέας γενιάς, αλλά και να σταθούμε στο πλευρό της αγωνιζόμενοι για το καθολικό δικαίωμα στη μόρφωση, τις σπουδές και τη δημόσια δωρεάν εκπαίδευση. Χρέος μας να περιφρουρούμε το συνταγματικό δικαίωμα των μαθητών μας στη μόρφωση και τη καθολική υποχρέωση του κράτους στην παροχή της, απέναντι σε όσους επιλέγουν να ασχοληθούν με κατασταλτικό τρόπο με ζητήματα που η σχολική κοινότητα μπορεί και λύνει διαχρονικά μέσα από τον διάλογο με παιδαγωγικό τρόπο! Ο ρόλος του εκπαιδευτικού δεν είναι κατασταλτικός ούτε τιμωρητικός απέναντι στους αγωνιζόμενους μαθητές. Υπενθυμίζουμε, τέλος, στις σειρήνες του εκφοβισμού ότι ισχύει η απεργία-αποχή της ΟΛΜΕ για τα υπό κατάληψη σχολεία.

 Για το ΔΣ

Ο Πρόεδρος – Ο Γενικός Γραμματέας

Κατσιγιάννης Αλέξανδρος – Κρανάς Αθανάσιος