Η ΝΔ έχει δυναμικά πάρει την σκυτάλη από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, βάζοντας σε όλο και μεγαλύτερους κινδύνους τον ελληνικό λαό, αφού θα βαθύνει την εμπλοκή της χώρας στα Νατοϊκά σχέδια, σε περίοδο που οξύνονται οι ενδοιμπεριαλιστικές πολιτικές, στρατιωτικές, οικονομικές αντιθέσεις. Ήδη η κατάσταση έχει γίνει εξαιρετικά ταραχώδης σε Ανατολική Μεσόγειο και Μέση Ανατολή. Σε αυτήν ακριβώς την κατεύθυνση κινούνται οι συναντήσεις Τραμπ-Μητσοτάκη, που η μία ήταν να γίνει την Τρίτη που πέρασε, και η δρομολογημένη συνάντηση Δένδια-Πομπέο, που είναι οι υπουργοί εξωτερικών των δύο χωρών. Η πρώτη ακυρώθηκε διότι το κοινοβούλιο της Αμερικής εξήγγειλε προκαταρκτική έρευνα απέναντι στον Πρόεδρο των ΗΠΑ.* Οι συναντήσεις, πιο συγκεκριμένα, έχουν ως στόχο και την ανανέωση της MDCA (Mutual Defense Cooperation Agreement, Αμοιβαία Αμυντική Συνεργατική Συμφωνία), η οποία πιθανολογείται να επεκταθεί. Παρόλα αυτά ο Μητσοτάκης την Τετάρτη δειπνεί με τον υπουργό εμπορίου, Γουίλμπουρ Ρος, και επισκέφτηκε το Global Business Forum. Ήρθε σε επαφή με διάφορους «επενδυτές» όπως ο επικεφαλής της περιώνυμης Goldman Sachs, Ντέιβιντ Σόλομον και τον ομόλογο του στην JP Morgan, Τζέιμι Ντάιμον.

Για να θέσουμε το ζήτημα με ακρίβεια, είναι εμφανές ότι η εξωτερική πολιτική της ΝΔ αντανακλά μια συνέχεια αλλά και βάθεμα σε πιο συντηρητική κατεύθυνση αυτής του ΣΥΡΙΖΑ, που έδειξε ότι ήταν πράγματι «πρωτοπόρος» όπως ο ίδιος ισχυριζόταν, όσον αφορά την ξενοδουλεία του, αφού οι δηλώσεις του Τσίπρα για τον Τράμπ ενόσω ήταν πρωθυπουργός δεν ήταν δηλώσεις απλά για να κάνει δηλώσεις αλλά εκκίνηση της διαδικασίας «στρατηγικού διαλόγου» και εκβάθυνσης της συμμαχίας με τις ΗΠΑ. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει ήδη δώσει τα δείγματά της εντός και εκτός της χώρας αναγνωρίζοντας ένα εμφανέστατα ανδρείκελο των Αμερικάνων, τον Χουάν Γκουαιδό. Τον αναγνώρισε ως νόμιμο μεταβατικό πρόεδρο της Βενεζουέλας. Ο στρατηγικός διάλογος που συνεχίζεται ακάθεκτος λοιπόν και με ΣΥΡΙΖΑ και με Μητσοτάκη έχει τις εξής θεματικές ενότητες: Περιφερειακή συνεργασία, Άμυνα και ασφάλεια, Κράτος δικαίου και αντιτρομοκρατία, Εμπόριο και επενδύσεις, Ενεργειακή συνεργασία και Επαφές των πολιτών. Όλα αυτά συνεπάγονται και ότι θα συζητηθεί  η προοπτική συμμετοχής στο μέγιστο δυνατό βαθμό της Ελλάδας και σε ενεργές πολεμικές συρράξεις, στρατιωτικά, με στόχο σαφώς πιο πολυάριθμη σε εξοπλισμό και προσωπικό συμμετοχή βεβαίως.

Την στιγμή που οι σχέσεις ΗΠΑ – Κίνας – Ρωσίας εξακολουθούν να είναι εχθρικές και η ΕΕ κλυδωνίζεται, βλέπουμε μια δραματική αύξηση των εντάσεων γύρω από τους πόλους Ιράν – ΉΠΑ, Υεμένη -Σαουδική Αραβία, Παλαιστίνη – Ισραήλ, τη Συρία ακόμα εμπόλεμη, στο Ιράκ να συνεχίζεται το ίδιο χάος που έχουμε τις τελευταίες δύο δεκαετίες εκεί. Το ελληνικό κράτος σε αυτές τις συνθήκες επέλεξε να συντηρήσει το (κερδισμένο από την εποχή ΣΥΡΙΖΑ) βραβείο αυτού που χαλιναρώνεται πιο πολύ απ’ όλους στην περιοχή των Βαλκανίων και της Ανατολικής Μεσογείου για λογαριασμό των αμερικανονατοϊκών ιμπεριαλιστών. Για να εξυπηρετηθεί πιο ουσιαστικά αυτός ο σπουδαίος ρόλος του χωροφύλακα της περιοχής, μετατρέπεται με αργά αλλά σταθερά βήματα η χώρα, από χώρα, σε χώρο «φιλοξενίας» στρατοπέδων. Εκεί αποσκοπούν οι συναντήσεις. Δηλαδή, πέραν της πασίγνωστης Σούδας που έχει οδηγήσει τις ΗΠΑ να αποκαλούν την Κρήτη «αβύθιστο αεροπλανοφόρο», υπάρχει ήδη σημαντική παρουσία αξιωματικών των ΗΠΑ σε στρατόπεδο ελληνικό, στην Λάρισα. Η συζήτηση για βάση στην Κάρπαθο προφανώς τρέχει ακόμα, το ίδιο και η συζήτηση για την Ελευσίνα, διαπραγματεύσεις γίνονται και για την Ανδραβίδα να έχουν παρουσία πάλι μέσα σε ελληνική μονάδα, στον Βόλο (αεροπορία), στο Άκτιο που ήδη υπάρχουν ραντάρ AWACS. Η Κρήτη πρέπει να γίνει πιο αεροπλανοφόρο, συγκεκριμένα φρεγατοφόρο, οπότε ζητάνε και επέκταση στο Μαράθι κοντά στην Σούδα. Έχουμε τον Άραξο, ο οποίος είναι ειδικά συντηρημένος να είναι σε θέση να αποθηκευτούν σε αυτόν πυρηνικά όπλα. Ακόμα στην Αταλάντη (ΕΣΔΕ). Στην Καλαμάτα επίσης έχουμε την 120ΠΕΑ, στρατιωτικό αεροδρόμιο που σκοπεύουν να γίνει πολυεθνικό κέντρο εκπαίδευσης πιλότων του ΝΑΤΟ. Το κερασάκι στην τούρτα στην δημοσιευμένη λίστα μόνον – γιατί είναι πιθανό να υπάρχει και πληρέστερη αδημοσίευτη – είναι η εμπορική και στρατιωτική χρήση μέρους του λιμένα Αλεξανδρούπολης για λογαριασμό ΗΠΑ.

Μπορούμε για την Σούδα να υπενθυμίσουμε άλλη μια φορά ότι από αυτήν και μόνο υπάρχει δυνατότητα επέμβασης σε Ερυθρά και Μαύρη θάλασσα, στο δυτικό τμήμα της Μέσης Ανατολής, στον Εύξεινο Πόντο. Η βάση αυτή έχει δει δράση για την ανατροπή του καθεστώτος Καντάφι στην Λιβύη, καθώς και πάνω απ’ όλα, από την Χούντα το 1967 ( το ίδιο έτος που έγινε το πραξικόπημα) για να εξασφαλίσει την παρουσία του Αμερικανικού ναυτικού στην περιοχή γύρω από το Ισραήλ κατά την διάρκεια του πολέμου των έξι ημερών. Την ιδιότητα του ελέγχου στα βορειοανατολικά τονίζει η παρουσία στην Αλεξανδρούπολη, που θα φτιάξει ένα αντιρωσικό μέτωπο από άκρη σε άκρη της Ευρώπης και σαφώς στοχεύει σε ενίσχυση της δυνατότητας αποκλεισμού της Ρωσίας από τα παγκόσμια ύδατα (και δευτερευόντως, αν χρειαστεί, σε Βουλγαρία, Ρουμανία, Ουκρανία, Γεωργία). Όσον αφορά τα ραντάρ που προαναφέραμε είναι ιπτάμενα και σε θέση να παρακολουθούν σειρά εναέριων, θαλάσσιων και επίγειων οχημάτων σε σημαντική χιλιομετρική απόσταση, καθώς επίσης και να συντονίσουν απομακρυσμένα επιθέσεις πολεμικών αεροπορικών σχηματισμών. 

Ας ξαναρίξουμε μία ματιά: ο στρατηγικός διάλογος που ήθελαν να συζητήσουν ο Τραμπ με τον Μητσοτάκη, ποιος είναι; Από τα ζητήματα του διαλόγου αξίζει σίγουρα να αναφερθούμε στο Άμυνα και Ασφάλεια, που προφανώς σηματοδοτεί την «άμυνα» των αμερικανικών πετρελαίων. Το κεφάλαιο Εμπόριο και Επενδύσεις αφορά προφανώς και το πώς οι ξένες επενδύσεις των Αμερικάνων επιχειρηματιών στην Ελλάδα θα παραμείνουν ουσιαστικά αφορολόγητες. Επιπλέον το πώς θα δρομολογηθούν ακόμα περισσότερες, με όλο και πιο εξευτελιστικούς όρους για την χώρα μας.

Ακόμα τα κεφάλαια Ενεργειακή Συνεργασία και Επαφές των Πολιτών, όπου το πρώτο αφορά και τα ζητήματα των αγωγών και πώς η Ρωσία θα μείνει απ’ έξω, είναι ακόμα αρκετά θολό το τοπίο όσον αφορά το τί πρέπει να φέρουν στο μυαλό μας. Πάντως σίγουρα αφήνουν εννοούμενα για απόπειρες εξαγοράς εκ μέρους των ΗΠΑ διεθνών εμπορικών δρόμων, λιμένων, έλεγχο παγκόσμιας ροής πετρελαίου, κλπ. Ακόμα τους αμερικάνικους και, δευτερευόντως, ευρωπαϊκούς ενεργειακούς κολοσσούς, οι οποίοι θέλουν την ντε φάκτο αποκλειστική εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων της περιοχής και φαίνεται ότι η στρατιωτική παρουσία πάει χέρι –  χέρι με την εξασφάλιση αποκλειστικότητας και αποκλεισμού της αντίπαλης Ρωσίας, Κίνας από τον χώρο της νοτιοανατολικής Μεσογείου ειδικά και της ευρύτερης Μεσογειακής λεκάνης γενικά. Άλλωστε, το 2018 πραγματοποιήθηκαν μια σειρά από Νατοϊκά συνέδρια συνελεύσεις, εκθέσεις που εξέταζαν το ίδιο ζήτημα, δηλαδή την διεύρυνση των στόχων, την ανάπτυξη και τον σχεδιασμό μιας στρατιωτικής υπεροχής εναντίον Κίνας, Ρωσίας και την διασφάλιση των συμφερόντων των Αμερικανονατοϊκών ενεργειακών κολοσσών. Καλά θα κάνουμε να θυμόμαστε ότι για αυτό στήθηκε και ο «αμυντικός άξονας» Ισραήλ-Κύπρος-Ελλάδα- Αίγυπτος.

Τέλος, το κεφάλαιο Κράτος δικαίου και Αντιτρομοκρατία σημαίνει διαμοιρασμός της πολύτιμης σοφίας των πολιτικών επιτελείων των ΗΠΑ πως μπορείς να ισχυρίζεσαι ότι έχεις κράτος δικαίου (δηλαδή δημοκρατικό σύνταγμα και «ευνομούμενο» κράτος, καθώς και ισονομία) και συγχρόνως να μπορείς να δημιουργήσεις μια ακραία αυταρχική κατάσταση όπου κάθε αστυνομικός παρακολουθεί ελεύθερα κάθε πολίτη κατά το δοκούν, χωρίς ένταλμα εισαγγελέα, και τα κυνήγια μαγισσών να εξαπολύονται ελεύθερα για να βρεις «τρομοκράτες» πραγματικούς ή φανταστικούς. Βέβαια, η εφαρμογή αυτής της «πολύτιμης γνώσης» δεν είναι σίγουρο αν θα συμβεί.

Άλλωστε, και να μην ήταν τέτοια η πάγια εσωτερική και εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ (βλέπε patriot act, πατριωτικός νόμος, που μόνο πατριωτικός δεν είναι φυσικά) υπάρχει και το πλεονέκτημα ότι η σημερινή κυβέρνηση τα εκφράζει όλα αυτά ανοιχτά.

Ο σημερινός επίλεκτος για το υπουργείο εξωτερικών των ΗΠΑ έχει υπάρξει διοικητής της CIA, υψηλόβαθμος υπάλληλος της NSA (εσωτερικός κυρίως φορέας παρακολούθησης πολιτών, άλλωστε οι ΗΠΑ διαθέτουν τουλάχιστον 17 ανεξάρτητες υπηρεσίες για κατασκοπευτικούς σκοπούς), έχει υποστηρίξει τον Νετανιάχου, έχει ισχυριστεί ότι οι νόμοι παρακολούθησης των αλλοδαπών εντός και εκτός των ΗΠΑ δεν γίνεται σε αρκετά εντατικό βαθμό και υπάρχουν υπερβολικά νομικά περιθώρια, φανατικός υποστηρικτής της συνέχειας ύπαρξης του κολαστηρίου στο Γκουαντάναμο. Και είναι και οικολόγος, αφού πρόσφατα δήλωσε ότι καλά θα κάνουν να λιώσουν οι πάγοι της αρκτικής, αφού αυτό θα ανοίξει νέα ναυτικά μονοπάτια.

Πάντως για όσους αναπολούν την προηγούμενη κυβέρνηση Ομπάμα δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι, αυτή διόρισε για πρέσβη εδώ τον Πάιατ. Ο οποίος έχει επίσης ένα εξαιρετικό βιογραφικό. Ήταν υψηλά ιστάμενος διπλωμάτης των ΗΠΑ στην Ονδούρα όταν εκεί καθιερώθηκε κυβέρνηση υποτελής των Αμερικάνων ύστερα από στρατιωτικό πραξικόπημα. Έχει δουλέψει για την συντήρηση και επέκταση των πυρηνικών όπλων των ΗΠΑ. Και τέλος ήταν πρέσβης στην Ουκρανία όταν ξέσπασε το φασιστικό πραξικόπημα στο Μειντάν και όπου πίεζε να βρεθούν εκεί που βρέθηκαν ο συντηρητικότατος σημερινός δήμαρχος του Κιέβου Κλίτσκο και ο Α. Γιατσένουκ που λίγο καιρό ύστερα από την δράση του Πάιατ βρέθηκε πρωθυπουργός από το 2014 έως το 2016.

Φυσικά όλα αυτά εκ μέρους των ΗΠΑ γίνονται εξ’ αιτίας της σχετικής αποστασιοποίησης που έχει πάρει η Τουρκία από τις ΗΠΑ, η οποία, σε αντίθεση με πολλούς ισχυρισμούς, καθόλου δεν έχει σημάνει διακοπή κάθε σχέσης ή πλήρη άρση της εξάρτησης της Τουρκίας από τις ΗΠΑ. Έτσι, στοχεύουν ως σχέδιο β΄ να κάνουν ορμητήριο την Ελλάδα τη στιγμή που οι όποιες διαφωνίες Τουρκίας-ΗΠΑ δεν έχουν πάρει ούτε μόνιμο ούτε παγιωμένο χαρακτήρα. Ούτε κάποια επιλογή αλλαγής ιμπεριαλιστικού στρατοπέδου εκ μέρους της Τουρκίας υπέρ Ρωσίας-Κίνας. Άλλωστε παρά τις όποιες προηγούμενες απειλές, ότι αν αγοραστούν οι περίφημοι S-400 θα υπάρχουν θέματα με τα εξοπλιστικά Τουρκίας – ΗΠΑ, οι συζητήσεις πλέον συνεχίζουν κανονικά παρά την αγορά των πυραύλων ρωσικής κατασκευής.

Σε δεύτερη μοίρα τί βγάζουμε εμείς από αυτό; Μόνο κινδύνους. Σε οποιεσδήποτε αναμετρήσεις με τα εχθρικά προς τις ΗΠΑ ιμπεριαλιστικά στρατόπεδα εμείς «κερδίζουμε» κάθε δυνατότητα να συμπαρασυρθούμε σε πάσης φύσεως πολιτικές, οικονομικές, διπλωματικές και πολεμικές συρράξεις. Μία επίγευση αυτού είναι που συμμετείχε η χώρα μας ένα εμπάργκο κατά της Ρωσίας την στιγμή που οι εξαγωγές μας παραπαίουν. Και αρνούμαστε να μην σχολιάσουμε ότι μέχρι το 1990 υπήρχε αμοιβαίο δόγμα σε σχέση με τα πυρηνικά. Όποιος «φιλοξενούσε» πυρηνικά μεγάλης δύναμης (ΗΠΑ, ΕΣΣΔ, Γαλλία, Η. Βασίλειο) ήταν στόχος, όποιος δεν φιλοξενούσε δεν ήταν. Εμείς θα προτιμούσαμε να μην γίνουμε παρανάλωμα. Αξίζει να σχολιαστεί ότι η Ελλάδα είναι τόσο πολύπλευρα δεμένη με αλυσίδες πολιτικοοικονομικές ένθεν κακείθεν, που η καταφανής Αμερικάνικη ποδηγέτηση δεν αναιρεί την επιρροή, την εξάρτηση και από άλλες πλευρές, βλέπε Ευρωπαϊκή ένωση, και πιο συγκεκριμένα κυρίως Γερμανία-Γαλλία. Αντίθετα στον βαθμό που τα συμφέροντα τα ευρωατλαντικά συγκλίνουν εκφράζει εκ των πραγμάτων βάθεμα της εξάρτησής μας και από αυτούς τους δύο. Άλλωστε το κεφάλαιο εξάρτηση δεν ξεκινάει στην Ελλάδα ούτε με τον Τσίπρα ούτε με τον Μητσοτάκη, αλλά συνεχίζεται καθόλη την διάρκεια 19ου , 20ου και 21ου αιώνα. Η σύγχρονη Ελλάδα ήταν πάντα υποτελής.

Μπορούμε ακόμα να αναφερθούμε και στην συνέντευξη που έδωσε ο υπουργός εθνικής άμυνας στον ΑΝΤ1 στις 24/09/2019 στην εκπομπή «καλημέρα Ελλάδα»… όπου η ομιλία του εμπεριείχε μερικές φοβερές φράσεις όπως «το ελληνικό στρατόπεδο της Σούδας (γελάνε όλοι) βοηθιέται, γιατί οι αμερικάνοι επενδύουν εκεί (…) να χτίσουμε μαζί (με τους Αμερικανούς) και να έχουμε τους Αμερικανούς να εμπλακούν σε δικές μας υποδομές, για παράδειγμα η βάση της Σούδας (…) Θα εμβαθύνουμε την σχέση μας (…). Επενδύουν στην Αλεξανδρούπολη, να ένα παράδειγμα όπου οι Αμερικάνοι δίνουν στην Ελλάδα, δεν παίρνουν μόνον (…) θα μου πείτε τί θα κάνουμε όλη την χώρα μια αμερικανική βάση; Όχι…». 

Η αστική προπαγάνδα σιωπά για όλα αυτά, βασικά. Υπονοείται ή και λέγεται ευθέως ότι η πολιτική της υποτέλειας είναι αναγκαία, διότι μας οπλίζει με ισχυρότατους συμμάχους. Άλλωστε και η εν λόγω συνέντευξη εν πολλοίς ισχυρίζεται ότι όλο αυτό το ξεπούλημα γίνεται μέσα στα πλαίσια κάποιου δόγματος, μη δυνατότητας επίθεσης στην Ελλάδα από οποιονδήποτε. Είναι ο ίδιος Υπ. Άμυνας που λίγες μέρες πριν είχε κάνει τη δήλωση «(…)Η Ελλάδα δεν αναζητεί συμμάχους, έχει ισχυρότατους συμμάχους (…) την συμμαχική αυτή σχέση πρέπει να την ενδυναμώσει, να την εξελίξει (…) πώς ακριβώς; Ενισχύοντας την στρατηγική της σχέση με τις ΗΠΑ, που, όπως και να το κάνουμε, είναι η μεγάλη υπερδύναμη…». 

Πάντα μιλάμε για την «στρατηγική συμμαχία» που ευθύνεται για την ανατροπή του Μακάριου, την τουρκική εισβολή και κατοχή μέχρι σήμερα της μισής Κύπρου, που οδήγησε στην ένταση των σχέσεων Ελλάδας-Τουρκίας. 

Τώρα, τί σημαίνει η ασφυκτική πρόσδεση στις ΗΠΑ και ο ρόλος πλασιέ των αμερικάνικων συμφερόντων στην περιοχή; Σημαίνει ότι υπάρχει ο κίνδυνος να γίνουμε θύτες-θύματα του ΝΑΤΟ εξαιτίας κάποιας σύρραξης, στην οποία θα προσπαθήσουν να μας σύρουν αργά ή γρήγορα, σημαίνει άδειασμα των ταμείων για υπερσύγχρονα όπλα μεγαλύτερης ή μικρότερης εμβέλειας. Τα αστικά κόμματα σε αυτό το ζήτημα βασικά σιωπούσαν χαρακτηριστικά και ακολουθούν την ίδια πολιτική και σήμερα. Ο λαός όμως που δεν έχει να κερδίσει από όλο αυτό πραγματικά ΤΙΠΟΤΑ είναι καλύτερο να κινητοποιηθεί το συντομότερο για να μην περάσει η αστική προπαγάνδα. Να κινηθούμε, να επαγρυπνήσουμε, να το βάλουμε στην πρώτη γραμμή αντιιμπεριαλιστικής πάλης να καταργηθεί το σύμφωνο MDCA, να φύγουν οι στρατιωτικές βάσεις, να μην επιτύχουν τις επιδιώξεις τους οι αμερικανονατοϊκοί. Με μια κουβέντα, λαέ, οργανώσου, αντιστάσου γιατί αλλιώς όλο και δυσκολότερες μέρες σε περιμένουν…

*ο πρόεδρος των ΗΠΑ, Τραμπ, κατηγορείται ότι προσπάθησε να εξαναγκάσει την Ουκρανική κυβέρνηση να τον βοηθήσει να παρακολουθήσουν το γιο του προηγούμενου αντιπροέδρου των ΗΠΑ, Μπάιντεν, ο οποίος είναι και υποψήφιος στις εσωκομματικές εκλογές που θα γίνουν σε κάποιους μήνες.                                                                                                                    

Άλκης Καραγιαννόπουλος