Πρωτοφανείς -σύμφωνα με τον τύπο- σκηνές καταγράφηκαν στη συνοικία Παϊπόρτα της Βαλένθια όταν το αγριεμένο πλήθος επιτέθηκε με νερά, λάσπες και βρισιές κατά του βασιλιά της Ισπανίας, του πρωθυπουργού Πέτρο Σάντσεθ και του τοπικού κυβερνήτη Κάρλος Μαθόν.

Ενώ στην περιοχή της πόλης Βαλένθια μετρούν πάνω από 200 νεκρούς και δεκάδες αγνοούμενους, η κυβέρνηση και ο βασιλιάς δηλώνουν ότι θα κάνουν ότι μπορούν για να ανακουφίσουν το λαό από την πλημμύρα που σάρωσε ζωές, σπίτια και περιουσίες την Τρίτη 29 Οκτώβρη.

Οι σοβαρότερες καταστροφές σημειώθηκαν στα προάστια της Βαλένθια -όπως η Παϊπόρτα- που έχουν δημιουργηθεί βιομηχανικές ζώνες κοντά σε μπαζωμένα ρέματα και κοίτες ποταμών. Είναι όμως χαρακτηριστικό -όπως άλλωστε συνέβη και στην «ντόπια» κακοκαιρία Ντάνιελ- ότι η αδιαφορία των ισπανικών αρχών χτύπησε κόκκινο. Πολλοί άνθρωποι εγκλωβίστηκαν και ύστερα άρχισαν να στέλνονται προειδοποιητικά μηνύματα, ενώ πολλοί εργαζόμενοι αποκλείστηκαν στους χώρους δουλειάς.

Πολλοί ισχυρίζονται ότι η παρατεταμένη ξηρασία και οι θερμοκρασίες της θάλασσας δημιουργούν απότομες φυσικές μεταβολές, αλλά περισσότεροι είναι εκείνοι -στην Ισπανία- που γράφουν πως η Βαλένθια πληρώνει την αδιαφορία του κεντρικού κράτους απέναντι στην Καταλονία (όπου βρίσκεται η Βαλένθια), λόγω των αποσχιστικών πολιτικών ρευμάτων που παρουσιάστηκαν παλαιότερα.

Όπως και να ‘χει το ζήτημα, η καταστροφή της Βαλένθια, όπως και της Θεσσαλίας, δεν οφείλεται στους θυμούς των θεών και της φύσης, αλλά στην αδιαφορία των κυβερνήσεων. Τα αναγκαία αντιπλημμυρικά και αποστραγγιστικά έργα και οι ανθρώπινες ζωές θυσιάζονται, σαν άλλες Ιφιγένειες, στο βωμό των κερδών και της καπιταλιστικής ανάπτυξης, ενώ η κλιματική κρίση πρέπει ν’ αναζητηθεί εξ ολοκλήρου σε μια χούφτα ιμπεριαλιστικών χωρών (ΗΠΑ, ΕΕ, Ρωσία, Κίνα) που προκρίνουν τα βραχυχρόνια οφέλη τους μπροστά στο μέλλον του πλανήτη.

Η Βαλένθια είναι ένα παράδειγμα.