“…Αρνητικός ήταν (ενν. ο υπουργός) και στο αίτημα για μείωση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης σε ευαίσθητους τομείς (π.χ. νοσηλεύτριες) από τα 67 στα 62 αντιπροτείνοντας τα πέντε τελευταία χρόνια του εργασιακού τους βίου να υπηρετούν διοικητικές θέσεις…”.

Το εύλογο, αβίαστο και προφανές ερώτημα που προκύπτει και στον πιο καλοπροαίρετο αναγνώστη των αντιπροτάσεων (!) της κυβέρνησης, είναι και ποιος θα κάνει τη δουλειά του εργαζόμενου σε ευαίσθητους τομείς, ο οποίος θα γίνει διοικητικός υπάλληλος από τα 62 του έως τα 67 του; Ο διοικητικός υπάλληλος;

Ο διοικητικός υπάλληλος θα γίνει και συγκολλητής μήπως; Και μάλιστα ο 60άρης; Διότι και αυτή είναι μια βαριά και ανθυγιεινή εργασία που υπάρχει στο δημόσιο.

Διότι ως γνωστόν, διορισμοί δε γίνονται και όπου και όταν γίνονται, κυρίως στον τομέα του κοινωνικού κράτους και ιδιαίτερα στα νοσοκομεία, δεν επαρκούν ούτε για τις στοιχειώδεις ανάγκες των μονάδων.

Ο εμπαιγμός της κυβέρνησης δεν έχει όρια. Όρια βεβαίως δεν έχουν και τα εκρηκτικά κοινωνικά προβλήματα που ολοένα και θα οξύνονται και τα προκαλεί η αντεργατική μνημονιακή πολιτική της.

πηγή: Λαϊκός Δρόμος