Δημοσιεύτηκε στο  Za Pravdu No. 22, 29 Οκτωβρίου, 1913

Μετάφραση από τα Αγγλικά :  Παραναγνώστης

Ο καπιταλισμός έχει δημιουργήσει μια ειδική μορφή μετανάστευσης των εθνών. Οι ραγδαία αναπτυσσόμενες βιομηχανικές χώρες, εκμηχανίζοντας την παραγωγή σε μεγάλη κλίμακα και εκτοπίζοντας τις καθυστερημένες χώρες από την παγκόσμια αγορά, αυξάνουν τους μισθούς στη χώρα τους πάνω από το μέσο όρο και έτσι προσελκύουν εργάτες από τις καθυστερημένες χώρες.

Εκατοντάδες χιλιάδες εργάτες ξενιτεύονται έτσι, εκατοντάδες και χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά. Ο αναπτυγμένος καπιταλισμός τούς τραβά βίαια στην τροχιά του, τους αποσπά από τις απόμακρες περιοχές όπου ζουν, τους καθιστά συμμέτοχους της κοσμοϊστορικής κίνησης και τους φέρνει πρόσωπο με πρόσωπο με την ισχυρή, ενωμένη και διεθνή τάξη των εργοστασιαρχών.

Δεν μπορεί να υπάρξει καμία αμφιβολία ότι μόνο η έσχατη ένδεια αναγκάζει τους ανθρώπους να εγκαταλείψουν την γενέθλια γη τους, και ότι οι καπιταλιστές εκμεταλλεύονται τους μετανάστες εργάτες με τον πιο επαίσχυντο τρόπο. Αλλά μόνο αντιδραστικοί μπορούν να κλείνουν τα μάτια τους στην προοδευτική σημασία της σύγχρονης αυτής μετανάστευσης των εθνών. Η χειραφέτηση από το ζυγό του κεφαλαίου είναι αδύνατη χωρίς την παραπέρα ανάπτυξη του καπιταλισμού και χωρίς την ταξική πάλη που βασίζεται σ’ αυτήν. Και σ’ αυτήν ακριβώς την πάλη τραβάει ο καπιταλισμός τις μάζες των εργαζομένων ολόκληρου του κόσμου, ανατρέποντας τις απαρχαιωμένες και ξεπερασμένες συνήθειες της τοπικής ζωής, τους εθνικούς φραγμούς και τις προκαταλήψεις, συνενώνοντας εργάτες απ’ όλες τις χώρες σε τεράστιες φάμπρικες και ορυχεία στην Αμερική, τη Γερμανία, και ούτω καθεξής.

Η Αμερική είναι πρώτη στον κατάλογο των χωρών που εισάγουν εργάτες. Τα παρακάτω είναι τα στοιχεία για τη μετανάστευση για την Αμερική:

Δεκαετία	Μετανάστες
1821-1830	99.000
1831-1840	496.000
1841-1850	1.597.000
1851-1860	2.453.000
1861-1870	2.064.000
1871-1880	2.262.000
1881-1890	4.722.000
1891-1900	3.703.000
1901-1909 (9 χρόνια)	7.210.000

Η αύξηση της μετανάστευσης είναι τεράστια και συνεχίζει να αυξάνεται. Κατά τη διάρκεια των πέντε ετών 1905-1909 ο μέσος αριθμός των μεταναστών που εισέρχονταν στην Αμερική (οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι η μόνη χώρα αναφοράς) ήταν πάνω από ένα εκατομμύριο ετησίως.

Είναι ενδιαφέρον να σημειωθεί η αλλαγή στη χώρα προέλευσης όσων μετανάστευσαν στην Αμερική. Μέχρι το 1880, επικράτησε η λεγόμενη παλιά μετανάστευση, δηλαδή η μετανάστευση από τις παλιές πολιτισμένες χώρες, όπως η Μεγάλη Βρετανία, η Γερμανία και εν μέρει η Σουηδία. Ακόμα και μέχρι το 1890, η Μεγάλη Βρετανία και η Γερμανία έδιναν περισσότερο από το μισό του συνόλου των μεταναστών.

Από το 1880 και μετά, υπήρξε μια απίστευτα γρήγορη αύξηση σε αυτό που ονομάζεται η νέα μετανάστευση από την Ανατολική και Νότια Ευρώπη, από την Αυστρία, την Ιταλία και τη Ρωσία. Ο αριθμός των ανθρώπων που μεταναστεύουν από τις τρεις αυτές χώρες προς τις Ηνωμένες Πολιτείες ήταν ως εξής:

Δεκαετία	Μετανάστες
1871-1880	201.000
1881-1890	927.000
1891-1900	3.703.000
1901-1909 (9 χρόνια)	5.127.000

Έτσι, οι πιο καθυστερημένες χώρες του παλιού κόσμου, εκείνες που περισσότερο από κάθε άλλη διατηρούν επιβιώσεις φεουδαρχίας σε όλους τους τομείς της κοινωνικής ζωής, υποβάλλονται, κατά κάποιον τρόπο, σε μια υποχρεωτική εκπαίδευση στον πολιτισμό. Ο Αμερικανικός καπιταλισμός αποσπά εκατομμύρια εργάτες της καθυστερημένης Ανατολικής Ευρώπης (συμπεριλαμβανομένης της Ρωσίας, η οποία στα 1891-1900 έδωσε 594.000 μετανάστες ενώ στα 1900-1909, 1.410.000), από τις ημι-φεουδαρχικές τους συνθήκες και τους κατατάσσει στις τάξεις του προηγμένου, διεθνούς στρατού του προλεταριάτου.

Ο  Hourwich, ο συγγραφέας του εξαιρετικά διαφωτιστικού βιβλίου, Μετανάστευση και Εργασία, που παρουσιάστηκε στα αγγλικά πέρυσι, έκανε μερικές ενδιαφέρουσες παρατηρήσεις. Ο αριθμός των  ανθρώπων που μετανάστευσαν στην Αμερική αυξήθηκε ιδιαίτερα μετά την Επανάσταση του 1905  (1905-1,000,000,  1906-1,200,000, 1907-1,400,000, 1908 και 1909-1,900,000 αντίστοιχα). Οι εργάτες που είχαν συμμετάσχει σε διάφορες απεργίες στη Ρωσία εισήγαγαν στην Αμερική το πιο τολμηρό και πιο επιθετικό πνεύμα της μαζικής απεργίας.

Η Ρωσία μένει όλο και πιο πίσω, χάνοντας μερικούς από τους καλύτερους εργάτες της σε ξένες χώρες. Η Αμερική προχωράει όλο και πιο γρήγορα, παίρνοντας τα πιο ενεργητικά και εύρωστα τμήματα του εργατικού πληθυσμού ολόκληρου του κόσμου.1

Η Γερμανία, η οποία κρατάει λίγο πολύ το ρυθμό με τις Ηνωμένες Πολιτείες, μετατρέπεται από χώρα που δίνει εργάτες σε  χώρα που προσελκύει εργάτες από ξένες χώρες. Ο αριθμός των μεταναστών από τη Γερμανία στην Αμερική κατά τη δεκαετία 1881 με 1890 ήταν 1.453.000, αλλά κατά την 9ετία 1901-1909 μειώθηκε στους 310.000. Ο αριθμός των ξένων εργατών στη Γερμανία, ωστόσο, ήταν 695.000 το 1910-11 και 729.000 το 1911-1912. Κατατάσσοντας αυτούς τους μετανάστες ανάλογα με το επάγγελμα και τη χώρα προέλευσης έχουμε τα εξής:

Αλλοδαποί εργαζόμενοι που απασχολούνται στη Γερμανία το 1911 – 1912 (σε χιλιάδες)
Χώρα Προέλευσης	Γεωργία	Βιομηχανία	Σύνολο
Ρωσία	274	34	308
Αυστρία	101	162	264
Άλλες Χώρες	22	135	157
Σύνολο	397	331	728

Όσο πιο καθυστερημένη είναι μια χώρα τόσο μεγαλύτερος είναι ο αριθμός των «ανειδίκευτων» εργατών γης που παρέχει. Τα προηγμένα έθνη κρατούν, για να το πούμε έτσι,  τα πιο καλοπληρωμένα επαγγέλματα για τον εαυτό τους και αφήνουν, στις ημιβάρβαρες χώρες τα πιο κακοπληρωμένα επαγγέλματα. Η Ευρώπη γενικά («άλλες χώρες»), προμήθευσε τη Γερμανία με 157.000 εργάτες, από τους οποίους περισσότεροι από τα οκτώ δέκατα (135.000 από τους 157.000) ήταν βιομηχανικοί εργάτες. Η καθυστερημένη Αυστρία δίνει μόνο κατά έξι δέκατα (162.000 από τους 263.000) βιομηχανικούς εργάτες. Η πιο καθυστερημένη χώρα απ’ όλες, η Ρωσία, προμήθευσε κατά ένα μόνο δέκατο βιομηχανικούς εργάτες (34.000 από τους 308.000).

Έτσι, η Ρωσία τιμωρείται παντού και πάντα για την καθυστέρησή της. Αλλά σε σύγκριση με τον υπόλοιπο πληθυσμό, είναι οι εργάτες της Ρωσίας εκείνοι που περισσότερο από όλους αποτινάζουν αυτή την καθυστέρηση και τη βαρβαρότητα, εκείνοι που περισσότερο από όλους καταπολεμούν αυτά τα «ευχάριστα» χαρακτηριστικά της γενέτειράς τους και που στενότερα από όλους ενώνονται με τους εργάτες όλων των χωρών σε μια ενιαία διεθνή χειραφετητική δύναμη.

Η αστική τάξη εξωθεί τους εργάτες του ενός έθνους ενάντια στους εργάτες του άλλου, στην προσπάθεια να τους κρατήσει διχασμένους. Οι ταξικά συνειδητοί εργάτες, αντιλαμβανόμενοι ότι το γκρέμισμα όλων των εθνικών φραγμών από τον καπιταλισμό είναι αναπόφευκτο και προοδευτικό, προσπαθούν να βοηθήσουν στη διαφώτιση και οργάνωση των συναδέλφων τους από τις καθυστερημένες χώρες.

Πηγή: paranagnostis.blogspot.gr